November 1981. In El Salvador gaan regeringstroepen onder leiding van luitenant kolonel Sigifredo Ochoa Perez op jacht naar linkse rebellen van de FMLN in de regio van Santa Cruz. Een onsje meer of minder dooien maakt geen flaus aus. Het is oorlog. Burgeroorlog. Eentje die in totaal 12 jaar zou duren en 750.000 doden en 30.000 weggeraakten zou opleveren. Waarbij de USSA de aan de macht zijnde junta van alle denkbare middelen voorzag om het linkse krapuul uit te roeien. Inclusief aartsbisschop Romero.
Ondanks de terreur die Sigifredo en zijn geloofsgenoten ontpopten kregen ze na het einde van de wedstrijd geenrekening gepresenteerd. Integendeel, dear old Sigi schopte het in dit decennium zelfs nog tot volksvertegenwoordiger. Mogelijk een poging tot vooruit verdedigen. Maar als dat zo was dan beleefde die poging een lichte titanic. Er kwam namelijk een juridische procedure tegen hem op gang vanwege zijn betrokkenheid bij het bloedbad in Santa Cruz. Die procedure werd ondersteund door het Center of Human Rights bij de universiteit van Washington, dat ook zelf op snor was gegaan naar de gebeurtenissen van eind 1981. De ter plekke bij elkaar geharkte gegevens werden netjes op de harde schijf geïnstalleerd. Om ze verder uit te breiden ten behoeve van een keiharde kees wapperden ze met de Freedom of Information Act. Om de CIA te bewegen gedeclassificeerd materiaal over de Santa Cruz massacre aan hullie over te dragen. Er kwam wel wat los en ook dat ging de harde schijf op. Maar echt tevreden, nou nee. De CIA-snuffels hadden namelijk heel wat materiaal achtergehouden en het Center zag zich genoodzaakt de zaak voor de kadi te gooien. Wat denk je wat er gebeurt? Er wordt ingebroken bij het center en al het materiaal pleite. Jawel. Want mensenrechten? Alleen als het zo uitkomt. Stay tuned.
