De afgelopen maanden zie ik regelmatig mijn naam (Jan Best dan wel Jan Best de Vries) langszeilen in anonieme Kleintjes Muurkrant over uitgeverij Suspekt. Ik denk dat ik weet dat het over een printing-on-demand bedrijfje moet gaan dat met de ongevraagde uitgave in 2014 van Hitlers Tafelgesprekken (met hoofdletter en oningekort) met een voorwoord van Perry Pierik de klaroenstoot heeft gegeven tot hergroepering van clubs als Stormfront om zich met hun geestelijke pennevruchten achter hun vertrouwde banier te scharen. Deze onverhulde nazipropaganda zonder relativerend commentaar heb ik met nog een ander m.i. fout boek gerecenseerd op de internationale site fouteboeken.wordpress.com. Dit resulteerde in een aangifte van “bedreiging, smaad en laster” van advocaat Boer te Zeist wiens naam ik eveneens al eerder in Kleintjes Muurkrant mocht lezen (voor de anonieme auteur: mijn juiste leeftijd is niet 75 maar nog steeds 74). Tijdens het verhoor van mij als verdachte werd ik door een jonge wise guy van een rechercheur op mijn recensies aangesproken als zouden deze “smaad en laster” bevatten, dus lees ze maar even zelf door, zou ik zeggen, dan weet je meteen waarvoor de politie staat.
Waarover ik het evenwel wil hebben is iets heel anders. Een bejaard echtpaar heeft mij gemachtigd (want de ouderdom komt met gebreken) om de rechten op hun 10 boeken terug te krijgen van wat in Kleintje Muurkrant uitgeverij Suspekt heet. Het liefst had ik dit met steun van een advocate gerealiseerd via een nette vaststellingsovereenkomst onder geheimhouding, maar ik moet mij nu al een jaar heenvreten door een berg van oplichting, verduistering, samenspanning en afpersing van deze oudjes sinds 2011. Voorlopig zien die met Boer aan het roer van wakker Nederland hun boekrechten van Perry Pierik nog niet terug...
