Skip to main content

De dood van een spion (009)

26 februari 2017

maandag 14 november-2011
De rechterlijke molens mogen bij ons dan toe zijn aan een flinke klodder ooievaarskuitenvet en een Beaufortje van zes à zeven, aan de overkant van het plasje draaien ze ook als een vierkant wiel van een slakkenrollator. Neem bijvoorbeeld het proces rond de voormalige Russische spionagesmurf Alexander Litvinenko die na een rondje polonium eind 2006 in Londen werd overgeplaatst naar de goddellijke goelag. Heel lang werd ons voorgehouden dat oud-KGB-er Andrey Lugovoy vriend Alexander een das had omgedaan. Maar plotseling hebben de Britse nulsmurfen de status van Andrey's collega Dimitry Kovtun veranderd. Dankzij onlangs aangereikte paperassen is Dimitry van de getuigendivisie ineens gepromoveerd naar de verdachtenleague. Het fijne ervan is nog niet geserveerd, maar staat wel als hoofdgerecht op het menu. We laten ons verrassen.
Overigens zitten de Ruskies ook niet stil binnen dit dossier. Toen de zaak ernstige vormen begon aan te nemen werd eind 2007 het Britse consulaat in Sint Petersburg gesloten, omdat het illegaal opereerde en zich daarbij schuldig had gemaakt aan belastingfraude. Het baasje van de outfit was Stephen Kinnock. De zoon van de ouwe Kinnock, die leider van de Labouroppositie was tot ie een ounce woog en daarna nog een tijdje in Brussel zakken heeft gevuld als Euro Commissaris.
Een maandje na de sluiting gooide Stephen zijn tent in Sint Petersburg weer open en verklaarde, dat de Russen een dikke konden krijgen. Een paar dagen later verdween hij in een kruipruimte wegens rijden met een slok op. Hij weigerde in een pijp te blazen, bracht zijn diplomatieke onschendbaarheid ter tafel en vertrok een dag later naar Kopenhagen, waar pappa zijn sociaal-democratische vrouwtje en zijn koters in de armen sloot.
Maar de Borissen en Kalinka's waren nog niet klaar met Stephen. Een paar dagen voordat in september dit jaar datzelfde vrouwtje, Helle Thorning- Schmidt, de eerste Deense première werd meldde een dagvod, dat haar echtgenoot in zijn consulaire periode een jonge snol had gehopst. Vervolgens deed een naamloze blogger nog een extra kopeke in het zakje. Stephen was een homo en het was eigenlijk schandalig, dat de Russische spionagesmurfen dat nooit naar buiten hadden getild.
Kan je natuurlijk je schouderpartij ophalen en als goedbetaald lid van het World Economic Forum fluitend verder gaan, maar allicht dat zulke Moskouse dissonanten blijven hangen in het collectieve geheugen. Dus Stephen overweegt nu juridische stappen tegen het vod en de blogger in Sint Petersburg. Advies van ons bij Kleintje Muurkrant: Forget it, Stephen. Gewoon doorfluiten. Ze kunnen beter over je fiets lullen dan over je lul fietsen.
Wat een snufje polonium al niet teweeg kan brengen. Stay tuned.

Klik hier om uw reactie toe te voegen
26 februari 2017
De dood van een spion