Johan Derksen

Betaald voetbal is het summum van hufterigheid. Een bak van beton wordt opengezet voor lui die zich elders niet kunnen gedragen. In het stadion kan en mag alles: popcorn eten zonder dat je buurman er gek van wordt, vuurwerk afsteken, een boer en een scheet laten, roepen dat iemand een neger of een homo is, noem maar op. In de bestuurskamer in het beton zitten dikke mannen die veel geld hebben en dat geld hebben gekregen uit aktiviteiten die het daglicht niet kunnen velen.
Bij het op een na grootste vertoon van hufterigheid dat ik in een voetbalstadion heb meegemaakt, richtte de massa op de betonnen tegels zich tegen de dikzakken in de duistere kamertjes daaronder. Jaap van Praag, de legendarische voorzitter van Ajax, de vader van de latere praeses Michael, was gestorven en voor aanvang van de volgende thuiswedstrijd moest er dus een minuut stilte gehouden worden. Ik stond naast het vak F in de oude Meer en ik weet niet meer of men vanaf de F-side iets zong, scandeerde, of op een andere manier niet stil wilde zijn. Maar in ieder geval herinner ik me deze graad van hufterigheid tot op de dag van vandaag.
Ik dacht ook heel lang dat ie niet overtroffen zou worden. Maar afgelopen vrijdagavond was het zover. De drieste en triestmakende show van de horde van F, werd naar de tweede plaats getrokken door Johan Derksen. Derksen is journalist, voetbaljournalist dus. Voor schrijven over voetbal in het Nederlands kun je eigenlijk alleen maar bij Simon Kuper terecht, Derksen daarentegen personifieert de hufterigheid van het profvoetbal. In zijn schrijfsels zijn we helemaal bovenop de apenrots, met woekergebruik van de termen 'geniaal' en 'meesterlijk' en met de platste seksismen die men zich kan voorstellen.
Derksen heeft een stijl als van het telefoonboek, een ego waarvoor de aardbol te klein is, een geest die in de bek van een goudvis past. Hij heeft garen gesponnen bij het klakkeloos overnemen van de format van succesvolle voetbalbladen in het buitenland en die Voetbal International genoemd. Hij heeft tegenwoordig ook een programma waar hij zelf voor de camera zit, en leuk is: Voetbal Inside. Voetbal is in Nederland helaas Johan Derksen geworden, iets waarvoor je je schaamt in het buitenland.
Vrijdag overleed Hans Kraay. Kraay speelde in de jaren zestig in de top en werd daarna trainer. Kraay won veel en verloor ook wel es wat maar hij bleef altijd een heer. Een beschaafde, observerende man, met de dictie van een geleerde. Kraay's leven was natuurlijk niet van tragiek gespeend. Zijn vrouw dementeerde, en zijn zoon werd in het vuile nest van Johan Derksen opgeblazen tot clown. Sinds Hans Kraay Junior zich voor de camera vertoont als grollenmaker en trainer van FC Lienden, werd zijn vader, die Ajax, Feijenoord en PSV heeft geleid, Hans Kraay Senior genoemd.
Johan Derksen werd om een woordje bij het overlijden van Hans Kraay gevraagd, in het chaotische radioprogramma Dingen van de Dag. Johan zei: 'Kraay senior heeft vooral zichzelf in de weg gezeten'. De bijzin Anders was ie succesvol geweest, sprak de oud-speler van Veendam en Godfather van de Onderbroekenlol niet uit maar klonk toch in de korte stilte die op deze uitspraak volgde. Desalniettemin liet de presentator van dienst de lul nog even begaan: 'Kraay senior was een tragisch man die op het eind verbitterd in een kamertje zat'. Gelukkig voor ons luisteraars werd het daarna tijd voor de nieuwuitzending van zeven uur... (JoopFinland)