Hoe schoon is het lied van de nachtegaal. Heel schoon. Behalve in het geval van het gelijknamige Oekraiense bataljon, dat in 1941 duizenden joden, homo's en Roma's uitmoordde bij de inval van de SS-divisie “Galicië”. Deze dodelijke nachtegalen stonden onder leiding van Stepan Bandera en Yaroslav Stetsko, die na WO II schielijk nestjes in het westen opzochten. Ondanks hun misdaden verwierven ze daar de status van bedreigde vogelsoort en werden dan ook zorgvuldig in de watten gelegd door boswachters van de toen nog piep zijnde CIA en BND. De gevederde vriendjes en hun gevluchte soortgenoten kenden uiteraard hun voormalige oostelijke habitat op hun vlerkje en omdat daar een impopulaire brombeer zijn entree had gemaakt riepen de boswachters hun hulp in bij het afleggen van de nieuwe bosbewoner en het organiseren van het verzet tegen de brombeer via het kwinkeleren van opruiende liedjes voor Radio Free Europe. En dat laatste leek wonderwel te lukken. In 1949 stelde de Amerikaanse boswachter James Forrestal een echte Oekraiense verzetsgroep samen, die hij uit diepe dankbaarheid voor het werk van Stepan en Yaroslav de naam van Nachtegaal gaf. De kleur ervan was net als die van toen: pikzwart. Ondanks hun nijvere werkzaamheden duurde het tot 2014 voor deze macabere vogels met hulp van de ouwe vertrouwde boswachters uit de USSA hun slag konden slaan. Stepan en Yaroslav mochten dat helaas niet meer meemaken. Gisteren togen duizenden nachtegalen met Kristallfakkels en indrukwekkend vlagvertoon door de straten van Kiev. En de boswachters waren tot tranen toe geroerd bij het horen van hun liedjes. Kwam het toch nog allemaal goed daar in Oekraine. Net een sprookje.
