woensdag 27 april-2005
In de vroege avond van 17 augustus vorig jaar leek de vredige Amersfoortse Trompetstraat plotseling op de OK Corral. De kogels gierden langs de gevels. Bij de geanimeerde schietpartij waren twee Turken, een Marokkaan en een Nederlander betrokken: Recep Sayan, Osman Solman, Samir Yabli en Alexander Beerendsen. Alle vier redelijk jonge gasten.
Recep meende nog vijfduizend euro van Samir tegoed te hebben en Samir dacht van niet.
De laatste voelde zich lichtelijk benauwd worden onder de druk die Recep op hem uitoefende om het kluifje op te hoesten en was naar de politie gestapt. Die kon helaas niks voor meneer doen. In arren moede wendde Samir zich vervolgens tot de heer G. Roos, zeg maar Geurt, met het verzoek tot bemiddeling. Niet vreemd, want Geurt en Recep waren zakenpartners.
Samir en Geurt spraken telefonisch af in de Trompetstraat. Toen het uur U naderde belde Geurt naar Samir met de boodschap dat hij ter plekke de lijfwacht van Recep had gespot.
Samir nam toen voor alle zekerheid een piece mee, want met lege handen arriveren leek wat naïef.
Die visie bleek juist te zijn. Toen Samir arriveerde in de Trompetstraat werd hij min of meer klemgereden door twee autos. Uit een ervan verscheen Recep die volgens Samir aanstalten maakte een wapen te trekken. Samir loste meteen een paar waarschuwingsschoten in de richting van zijn opponent die flink rondtrompetterden in de drukke straat. Jiha.
Recep bleek echter ongewapend. Zo niet diens kompaan Alexander die het vuurwerk van Samir beantwoordde met gelijkgeaarde rotjes in de richting van de Marokkaan. De bezoekers van de nabijzijnde bieb hoefden geen detective meer uit de boekenvoorraad te trekken. De werkelijkheid is altijd boeiender.
De strijd eindigde in een dead heat, maar kreeg begin deze maand een vervolg voor de kadi.
Tegen Recep en Beerendsen eiste het OM een straf van tien jaar wegens poging tot moord, tegen Samir acht jaar wegens gespreid vuur en tegen Osman vier jaar wegens het overbrengen van Samir naar het strijdtoneel. Afgelopen maandag werden ze respectievelijk vergast op 2½ jaar, 2 jaar, 2 jaar en 1½ jaar. Dat alles voor de prijs van 5000 eurootjes.
Leuk detail nog: volgens de advocaat van Samir was het scenario van het hele gebeuren in elkaar gezet door onze goede vriend Roos. Hij zou in die perceptie geprobeerd hebben zijn zakenpartner Recep uit de weg te ruimen zonder daar de eigen knuisten bij te gebruiken.
Wat heeft dit alles met Fecundo te maken? Easy. Geurt en Recep zouden volgens onze bronnen in die tijd zijn ingehuurd door Jaap de Bode voor een paar rondjes incasso ten behoeve van de sinaasappelen-oufit. Daarbij zou het credo gelijke monniken, gelijke kappen zijn losgelaten. De een zou door Jaap wat ruimer zijn beloond dan de ander voor het uitvoeren van dezelfde job. En dat zou onderling weer haken en ogen hebben gegeven. Kortom: Fecundo, the movie. Stay tuned.
