In 2006 kreeg ie de Nobelprijs voor de Vrede. Muhammed Yunus. En in datzelfde jaar maakte prinses Maxi hem blij met de Four Freedoms Award. Het waren niet de eerste prijsjes en ook niet de laatste. De reden voor al dat feestelijk gedreutel? Hij zette in 1976 in Bangladesh de deuren van de Grameen Bank open. Na vele decennia bleek de Gemeen Bank een adequatere benaming. Maar dat was later. Veel later. Yunus was de uitvinder van het micro-krediet. Kregen arme sloebers tegen een microbeetje rente wat poen van hem om een eigen zakie te beginnen. Altijd beter dan in al je armoe dromen van een revolutie. Het initiatief leek te werken en de elite, de Bilderbergers, de Sorossen en andere macro-uitvreters gingen enthousiast uit hun gecoiffeerde bol. Maxi werd zelfs verheven tot VN-ambassadeur om dit nieuwe stukje liberale gedachtengoed verder uit te dragen onder de armoedzaaiers van deze wereld. Per saldo had zij bij een bank gewerkt en wist haar illustere schoonfamilie ook iets van poen.
Naast Maxi waren de Clintons eveneens fervente aanhangers van Yunus' idee. Zij verschaften de directeur van de sloeberbank via hun Foundation de nodige meloenen om zijn tent uit te breiden. Ook buiten de landsgrenzen van Bangladesh. Tot in de USSA toe. En Yunus, van origine een eenvoudig baasje van een staatsbank, begon in de loop van de jaren te denken dat ie Jezus was. Of Muhammed. Dat ie erbij hoorde. En dat niemand het hem kwalijk zou nemen dat ie de zaak besodemieterde ten eigen bate. Net als talloze collega's in zijn branche. Tot hij in 2011, toen zij van Clinton Amerikaans minister van Buitenlandse Zaken was, met een luide Bang op een officieel onderzoek ladeshte. Wegens corruptie en mismanagement. Zou gaan om zo'n 100 meloen dollar die met de Ganges was meegestroomd. Zwaar gezichtsverlies voor Yunus en zijn micro-krediet. Maar ook voor zijn elitaire kennissen. En dat was veel erger. Dus wat deed Hellary? Zij stuurde de hoogste jongens van de diplomatieke vertegenwoordiging en USAID in Bangladesh herhaaldelijk op pad om het onderzoek te dempen. Daartoe zette ze druk bij première Sheik Hasina en haar zoon Sajeed Wazed. Die laatste had een Achilleshiel: hij had 17 jaar in de USSA vertoefd en had daar een paar zakenvehikels op de wereld gezet. Die zouden even door de wringer van de Amerikaanse FIOD (IRS) worden gehaald als Wazed's moeder het onderzoek geen rood licht zou geven. Uiteindelijk betaalde Yunus de weggestroomde poen terug en trok zich onder pressie terug uit de Gemeen Bank.
Veel aandacht is er daarna niet geweest voor de affaire. Maar voorzitter Chuck Grassley van de Senaatscommissie voor Justitie heeft minister van Buitenlandse Zaken T-rex Tillerson verzocht alsnog een onderzoek te openen naar het oneigenlijk mixen van officiële activiteiten van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en die van de Clinton Foundation. Macht? Corrumpeert. Stay tuned.
