Het Hof en een aanslag

Door Jan Portein

Op 2 februari van dit jaar gooiden wij zonder ernstige gevolgen dit artikeltje in de publieke ruimte. Het had betrekking op de als tragisch ongeval weggeschreven moord op pianist annex geheimschrijver Loek van der Gaag en Haagse glijhuismadam Jopie Nipius, die zich in de nacht van 2 januari 1977 voltrok. Interessant detail binnen deze context:

“...Bij het rechercheonderzoek kwam aan het licht dat de wagen waarin zij zaten eerst was gestopt bij een verderop liggende brug. Daar had Van der Gaag een koffer aan de kant van de weg gedeponeerd, die even later door een taxichauffeur werd opgehaald en in een hotel in Leiden werd afgeleverd”.

Wat er in die koffer zat bleef in het ongewisse, maar we mogen aannemen dat het niet om een vuile was ging. Tenzij in metaforische zin. Ook de naam van de ontvanger bleef buiten beeld. Maar inmiddels hebben we dus kunnen vaststellen dat de moord op touw was gezet door de “Dienst” aka Interdoc.
Het was overigens niet voor het eerst dat deze “Dienst” tot rigoureuze maatregelen overging om de in die periode zwaar op de tocht staande reputatie van onze Prins cq. die van ons Koninklijk Huis zoveel mogelijk intact te houden. Zeven maanden daarvoor, in de nacht van 8 op 9 juni 1976, vond namelijk een analoog incident plaats op de Fluwelen Burgwal in Den Haag. Daar werd de Britse zoöloog Tom Ravensdale, die in gezelschap was van zijn zoon, door een zwarte Mercedes met twee inzittenden zonder pardon ondersteboven gereden. Aan het stuur zat Interdoc-topper en Bernhard-intimus Wim Tensen. De ander was de in deze kolommen niet onbekende Peter van Haperen. Laatstgenoemde stapte na de aanrijding uit, gaf de zoon een zetje, griste het koffertje (!!!) dat Ravensdale bij zich had uit zijn handen en sprong weer in de auto, die vervolgens met gierende banden de crimescene verliet. Ravensdale hield er “slechts” een hersenschudding aan over (1). De Haagse recherche kon later nog geen flintertje chocola maken van de zaak. Mede door het falende geheugen van Ravensdale's zoon. Wel was het duidelijk waarom de aanslag was gepleegd. Het koffertje bevatte een omvangrijk dossier. Ondermeer met data over de aanzienlijke bedragen die in 1970 via prins Bernhard op de rekening van het World Wildlife Fund zouden zijn bijgeschreven. In dat jaar vervulde Ravensdale een pr-functie bij dat fonds, dus hij kon het weten.
Toen de narigheid over Prins Bernhard's rol in de Lockheed-affaire naar buiten kwam besloot de regering Den Uijl om een Commissie van Drie te benoemen die de zaak moest onderzoeken en liefst de schade zoveel mogelijk beperken. Het duurde niet lang of die Commissie werd via D'66-Kamerlid Jan Terlouw gepraaid door Ravensdale en de Brit werd vrij spoedig daarna uitgenodigd om naar Den Haag te komen. Met bewijsstukken aub. De rest moge duidelijk zijn. Zij het dat de overval op de Fluwelen Burgwal geen onverdeeld succes werd. Ravensdale had namelijk een kopie gefabriceerd en de inhoud daarvan gedeeld met een journalist van het Britse dagblad Daily Mirror. Zo kon de Britse getuige alsnog door de Commissie van Drie worden gehoord en de krant zijn ding doen. Maar opnieuw gebeurde er iets onverwachts. Na het verhoor van Ravensdale deed de Commissie naar eigen zeggen een klein onderzoek en daarbij zou zijn gebleken dat de bewuste bedragen met een totaal van 400.000 Pond afkomstig waren van de Britse bankier Ernest Kleinwort. Volgens diens verklaring zou 250.000 Pond verworven zijn door de verkoop van effecten en de resterende 150.000 Pond afkomstig zijn uit “The Ernest Kleinwort Charitable Trust”. Niets geheimzinnigs dus, ware het niet dat diezelfde Ernest Kleinwort lid was van de eveneens in 1970 door prins Bernhard opgerichte 1001 Club, waarvan de Commissie van Drie waarschijnlijk geen weet heeft gehad. Een flink segment van die Club bestond uit internationaal geboefte, meestal getooid met witte boorden (2). Dat betekent niet automatisch dat Kleinwort ook daartoe behoorde, hoewel er geen koe is of er zit een vlekje aan. Maar er is meer. Volgens Van Haperen was een niet onbelangrijk deel van het Ravensdale-dossier buiten de verslaglegging gebleven. Zowel bij de Commissie van Drie als bij de Daily Mirror. Dat deel had betrekking op de niet zo zuinige portie smeergeld die Lockheed-concurrent Northrop via via naar de Prins had gesluisd. Als dat ook nog naar buiten was gebracht zou het Huis van Oranje in staat van ontbinding zijn geraakt. Aldus Van Haperen. Niet zo vreemd dus dat de Commissie van Drie daarvan afzag en Ravensdale en de Daily Mirror eggs voor hun money kozen. Al dan niet daartoe bewogen via een gag order.
Het oude nieuws dat prins Bernhard senior in 1948 persoonlijk heeft gezorgd voor de voortgang van de aanleg van het circuit in Zandvoort kreeg onlangs landelijke aandacht..... U begrijpt wat we willen zeggen? Stay tuned.

(1)Volgens Peter van Haperen was Tensen -al dan niet op instigatie van zijn prinselijke vriend- wel degelijk van plan om Ravensdale van een vervroegde enkele reis naar het hiernamaals te voorzien. Door een ruk aan het stuur wist Van Haperen dat te voorkomen.
(2) Hier kunt u zien dat we niet overdrijven. Interessant zijn wat ons betreft de namen van Oppenheimer, Bin Laden, Abedi, Rosenbaum en Safra (zie eerdere publicaties over deze lieden cq. hun families).