Onkostenvergoedingen

woensdag 22 juni-2011
Zo'n jaar of twee geleden brak in Engeland de pleuris uit toen een krant de onkosten declaraties van parlementsleden ging publiceren. Van repen chocolade tot vogelhuisjes, van pornovideos tot dubbele huur, alles werd gedeclareerd. Dat er nogal wat Labour parlementsleden zich te buiten gingen aan excessief declaratie gedrag was een factor bij de verkiezingsnederlaag van Labour.
Uiteraard zou zoiets nooit meer gebeuren, scherpere regels. Maar ook geroep om scherpere regels omtrent privacy, je kan toch niet zomaar die declaraties publiceren... Dat vindt al jaren het Europese Parlement, met regelmaat trekken de schandalen voorbij, reiskosten, dagvergoeding, ga maar door. Alles moet uiteraard achter gesloten deuren blijven. Dezelfde parlementariërs die zo oproepen om het financiële stelsel te redden ten kosten van de bevolking, vullen de zakken. Vandaag zal er wel weer een gezwel openbreken, omdat het Europese Hof van Justitie besloten heeft dat een intern rapport van het Europees Parlement publiek gemaakt behoort te worden. Dat rapport was gebaseerd op een steekproef van 167 betalingen van de maand oktober 2004. Eén van de uitkomsten was dat een EU parlementslid door systematisch misbruik te maken van de onkosten vergoedingen binnen de zittingstermijn van vijf jaar miljonair is. De Ierse advocaat Claran Toland heeft een jarenlange juridische strijd moeten voeren om het openbaar te krijgen. Het soort openbaarheid dat Donner niet wenst.