Eenzame wolven (005)

zondag 8 april-2012
Nee hoor. Volgens Bernard Squarcini was Mo Merah, de "killer" van Toulouse, geen informant van zijn secretsmurfendienst DCRI. Maar op 13 oktober 2011 belde diezelfde Mo wel vanuit Pakistan met zijn "handler", een Maghrebbische medewerkster van Bernard in Toulouse. En wat zei onze globetrotter? "Zodra ik terug ben, geef ik je een belletje".
Op 3 november krijgt de betrokken smurfin inderdaad een belletje van Mo. Vanuit een ziekenhuis in Toulouse. Hij is daar tussen de lakens gevouwen vanwege een gevalletje hepatitis. "Zodra ik eruit ben, kom ik je opzoeken" zegt Mo en hij houdt woord. Bij de ontmoeting met zijn "handler" op 22 november overhandigt hij een USB-stick vol kiekjes van zijn "toeristische" trip naar het Midden-Oosten, Pakistan en Afbaardistan. Overigens niet voor het eerst. Squarcini heeft erkend dat Mo met zijn weelderige minimum-inkomen al eens in Turkije, Syrië, Libanon, Jordanië en Israël had rondgeneusd en daarna een tijdje zijn broer in Caïro had uitgevreten in een periode waarin er enerverende plaatjes waren te schieten rond het Tahrirplein.
Kortom, wij moeten geloven, dat Mo als potentiële klant van de voedselbank een paar midden-oostelijke vakantiereisjes heeft gemaakt, daarvan uitgebreid foto's heeft gemaakt, die op een USB-stick heeft gepleurd en vervolgens daarmee een juf van Bernard's DCRI heeft verrast.
Mo op een kameel, Mo in het zwembad, Mo in de disco, Mo aan het strand, Mo bij MacDonalds, Mo en een blonde stoot.
Dommage, Bernard, we zijn Disneyland al een tijdje ontgroeid. Mo Merah was een informant van de DCRI en toen Sarko iets nodig had om zijn verkiezingscampagne een kontje te geven kreeg Mo de rol van Lee Harvey Oswald. Oude Merlot in nieuwe zakken. Restez tuned.