Gedane Zaken
donderdag 6 november-2014
Kijk je bent Bestuurder van het plaatselijke waterleidingbedrijf, gewoon een nutsbedrijf (Ja die zijn heel zeldzaam, maar bestaan nog hier en daar). Je wilt meedoen in het spel van de grote jongens, zoals zovelen ook in dit land (sociale woningbouw, gezondheidszorg, onderwijs) en de dollartekens staan al in je ogen gegrifd. Dus een deal moet te regelen zijn. En zoals dat soms gaat, die deal met een Zwitserse bank (UBS) meld je niet aan je collega bestuurders en toezichthouders. Komt in de beste kringen voor, toch? Trouwens, wat weten die van de zakenwereld? Je huurt toch gewoon een adviesburo in (dat trouwens later ook bleek te werken voor de UBS) en als beloning voor de deal krijg je een corruptievergoeding, sorry commissie. Ook dat is niks nieuws. Maar je deal loopt verkeerd af en zoals banken dan plegen te doen wordt de desbetreffende partij de rekening toegezonden. In dit geval 500 miljoen euries. Niet niks, zelfs niet in Zwitserland.
De partij die uiteindelijk de rekening zou moeten betalen was de gemeente, tja nutsbedrijf hè. Dus eigenlijk de burgers die dat zouden moeten ophoesten. In dit geval was het de stad Leipzig, en laat die stad dat nou niet pikken. Dus bankiers zijn slim en gaan naar de rechter, nee niet in Leipzig maar in Londen, het land waar bankiers hun onrecht halen. En verdomme zeg, laat nou die rechter (Stephen Martin Males) in een 418 paginas tellend vonnis besluiten dat die deal illegaal was. De Zwitsers kunnen fluiten naar hun poen. Maar, ze zijn er nog niet in Leipzig. De proceskosten bedragen 100 miljoen euries en wie zal dat betalen? Maar de Zwitsers geven niet op en zullen in hoger beroep gaan, 500 miljoen is niet niks...
