Bananen

woensdag 10 september-2008
Herman Bern is een heul rijke stinkerd in Panama. Onder andere eigenaar van vier hotels en een resort waar u en wij wat roebels voor te kort komen. IJzeren wet: je wordt nergens in de wereld een rijke stinkerd zonder vuile truuks. En zeker niet in Panama. Dus wat had Herman bijvoorbeeld gedaan? Hij had zijn belastingpapieren wat inventief ingevuld en meer uit de staatsruif teruggekregen dan waar ie recht op had. Een actieve lezer van het lokale dagvod El Periodoco kwam op het lumineuze idee om de bewuste belastingpapieren eens ter info aan zijn lijfblad op te sturen. Twee snuffelaars van de redactie gingen uiteraard hop hop aan de slag en publiceerden op 1 september jl. het artikel “Arme meloenair”. Achteraf hadden ze dat beter kunnen laten, maar achteraf kijk je een koe in haar aparcamiento para bicicletas (fietsenstalling). Zowel de krant als haar twee snuffelaars kregen van Herman een kortgeding aan hun lijf. Ze zouden namelijk een of andere fiscale wet hebben overtreden, die het verbiedt om belastinggegevens van Panamese burgers te publiceren. Heeft te maken met de bescherming van de privacy. En dan vooral van rijke stinkerds, want in belastinggevens van Juan Polla (Jan Lul) is niemand geïnteresseerd.
Wat denk je wat er gebeurt? De kadi gaf Herman heulemaal gelijk. Hij kreeg eigendommen  van El Periodico toegewezen ter waarde van 1,1 meloen dollar. Waaronder ook de drukkerij was begrepen, de eigenaar van El Periodico. Verder mochten de directeur van het vod en een van de journalisten 15 procent van hun inkomen ophoesten. Al met al een goeie kans dat El Periodico op zwart gaat als er verder niks gebeurt. Een Amerikaans comité ter protectie van journalisten en het vrije woord sprak er gisteren schande van en riep de regering van de betrokken bananenrepubliek op om in te grijpen. Wat er verder met deze casus gebeurt houdt u nog van ons tegoed. Maar gek hè, als je over rijke stinkerds schrijft kan je tegenwoordig van alles gebeuren. En dan hoef je echt niet de grens over.