Telkens als je denkt dat het dieptepunt wel bereikt is, opent zich een geheel nieuw vergezicht naar beneden. Kijk, staatsgeheimen aan je vriendin, sorry ondergeschikte sturen? Tja, moet kunnen zei men al in 1984. Dus eigenlijk niks aan de hand, tenslotte worden ze niet gelekt naar de media. Inmiddels zijn de namen van de Hellary supportgroep wel bekend, evenals de trucs om Hellary te behouden voor het Witte Huis.
Maar dan treedt plots een nieuwe acteur op dat toneel. Gelukkig is het een vrouw, en ze is niet afkomstig uit de kringen van de denktanks, financiers, upper ten of het gossip circuit.
Welkom, Marina Santos. Marina is afkomstig uit de Filippijnen en voorziet in haar onderhoud door te werken als huishoudelijke hulp. Gelukkig voor haar doet ze dat op een goed adres in Washington. Niet het Witte Huis, maar iets wat er op lijkt: de residentie van Hellary, Whitehaven. Ze geniet het volste vertrouwen van Hellary, want ze heeft niet alleen tot taak de afwas te doen, beddengoed te wisselen en meer van die dagelijks dingen van Huize Clinton. Maar tussen al die klussen door moet zij ook emails en documenten printen. Hellary had de gewoonte om aan het Ministerie van Buza te vragen om de emails door te sturen naar Marina met het verzoek die uit te printen. Topgeheim, geheim of vertrouwelijk? Doet er niet toe, Marina print ze wel uit. In het kader van haar huishoudelijke taken had Marina uiteraard ook toegang tot de beveiligde SCIF (sensitive compartmented information facility), want daar stond de fax en ja die moest ze ook ordenen voor Hellary. Of Marina ooit is verhoord door de FBI? Mwahaha...
