Het was niet voor de eerste keer. Dat de grens werd overschreden. In december 1986 werd advocaat Bart van Tuijn in zijn kantoor in Bergen op Zoom van dichtbij doodgeschoten door een ontevreden cliënt. Spraken we toen misschien nog van een treurig incident, de moord op Derk Wiersum wordt gezien als de volgende etappe in een Siciliaans aandoende geweldspiraal die hoort bij de war on drugs. De reactie was navenant: minister Grappie sprak de wens uit dat er een aparte politieeenheid moest komen, die met alle moderne middelen en in samenwerking met analoge clubjes boefbusters in het buitenland het verloren terrein zou gaan heroveren. Dat bij de activiteiten van dat nieuwe clubje allerlei verworven burgerrechten op de tocht kunnen komen te staan zei Grappie er niet bij. En ook niet, dat die moderne middelen zonder twijfel van Israëlische makelij zullen zijn en de nieuwe eenheid zeker naar Amerikaans voorbeeld zal worden geschoeid. We zitten nu eenmaal met die twee opgescheept, dus het zij zo. Niet dat die uitbreiding van de war on drugs alhier ene moer zal uithalen, maar wat moet je anders? Nou, nu het zegt. Wat dacht u bijvoorbeeld van het decriminaliseren van drugsbezit cq. drugshandel? Maf idee? Mwa. Je houdt het bijna niet voor mogelijk, maar dat idee werd gisteravond kort na het nieuws van zes uur ook op de glazen tiet geëtaleerd. Door liquidatierechter Laumans en opendeurintrapper Tromp. Staat u een beetje schrikkerig tegenover dat denkbeeld? Snappen we. Maar lees dan eens voor de aardigheid dit stukje proza van professor Alfred W. McCoy. Een absolute expert op dit terrein. Wordt het misschien wat helderder tussen de kwabben. Happy reading. Stay tuned (JP).
