Skip to main content

Friends (001)

03 april 2017

maandag 26 januari-2004
Bekende geluiden uit Pakistan. Volgens president Musharraf hebben een paar knappe bollen uit het atoomcentrum in Kahuta inderdaad meegewerkt aan de verspreiding van nucleaire technologie aan derde landen. Maar op eigen houtje en ten eigen bate. Een van de dankbare cliënten zou Iran zijn geweest. Het internationaal atoomagentschap in Wenen heeft inmiddels een lijst samengesteld waarop ook de Pakistaanse rekels staan vermeld, onder wie de “vader” van de Pakistaanse atoombom Abdul Qadeer Khan. Het merendeel van de lijst zou echter van Europese huize zijn en behoren tot een “nucleaire onderwereld”. Musharraf heeft die lijst zelf gezien en meldde gisterentijdens een interview met de Washington Post dat niet alleen de Pakistaanse zakkenvullers zijn geroosterd maar ook een stel Europese. Het is misschien te voorbarig om meteen aan Nederland te denken. Maar mogelijk is het zeker. Met name gezien het feit dat Pakistan zelf (i.c. Khan) ooit aan de benodigde kennis en spullen is gekomen dankzij de gulle medewerking van een aantal niet onbelangrijke Nederlanders op dit terrein. In het Volkskrant-artikel “Wat Khan kon, kon Kan nooit alleen" van 14 maart 1981 wordt keurig uiteengezet waarom Khan later ten onrechte het etiket “spion” kreeg opgeplakt. Hij werd namelijk door toenmalige toppers uit het Nederlandse nucleaire milieu en gespecialiseerde Nederlandse bedrijven ijverig geassisteerd bij de opbouw van het atoomcentrum. Om uiteenlopende redenen: ideële, vriendschappelijke en commerciële. Zo vielen toen de namen van de professoren Burgers en Brabers die er beiden geen been in zagen om ter plekke Khan en zijn techneuten van adviezen te voorzien. Volgens Brabers zou ook nucleair expert dr. Barendregt van het ingenieursbureau Comprimo zich daarbij ettelijke malen hebben onderscheiden. Desgevraagd deelde vriend Barendregt echter mee dat hij maar één keer in Pakistan was geweest. En wel voor het in de wacht slepen van een order voor een kunstmestfabriek. Tsja. Als je kunstmest in een centrifuge laat tollen boek je misschien ook wel interessante resultaten. Verder waren in die beginfase de ingenieurs Langstraat en Slebos eveneens uitermate actief ten behoeve van het Pakistaanse atoomproject. Khan en zijn Nederlandse kameraden hadden een ding gemeenschappelijk: zij waren alle zes verbonden geweest aan de TH in Delft. Een atoombom in elkaar hangen? That’s what friends are for.

Klik hier om uw reactie toe te voegen
03 april 2017