Covid 19 (003)

'Blijf binnen'. De zon lokt en wat kan ik voor schade aanrichten buiten?
Ik wordt balorig van de verordeningen van het kabinet. Zin om de regels van Rutte met voeten te treden. Zo was ik mijn handen om het half uur en nies in mijn oksel. Niet in mijn elleboog, door Den Haag uitverkoren om mensen mee te begroeten. Dat is toch een krankzinnig advies? Deze combi van niesplek en vervanging voor handdruk?
In Italië nu hèt epicentrum van de pandemie weten ze inmiddels wat je hebt aan Brussel in deze tijden. NIETS.
Ursula von der Leyen zal hier nog even voordoen hoe handen wassen gaat. In onschuld.
Ik weet natuurlijk niet hoe het met u zit, maar ik heb sinds Rutte het verboden heeft zo onbedwingbaar de neiging om eens lekker... aan m'n gezicht te zitten.
Grapje. Een potje te biljarten met twee ballen en de korte keu bedoel ik. Maar alle café's-biljart zijn gesloten. En de zuiver biljartlokalen ook. Zelfs in de rosse buurt. Je kunt echt geen kant meer op als liefhebber. Terwijl ik normaal (bouwjaar 1951) die aandrang tot het spel toch weinig meer heb. Nu dus wel weer van de weeromstuit. Omdat het verboden is. Dát brengt deze 'Regering van Nationale eenheid' (de PvdA is immers geruisloos toegetreden tot de coalitie, n.b. met Van Rijn, een van de hoofdverantwoordelijken voor de afbraak van de zorg die ons nu opbreekt) onder Mark 'Colijn de Tweede' Rutte (Colijn de Eerste zou alleen poepen 'drukken' hebben genoemd) teweeg. Ze spelen, in navolging van Macron en Trump, een oorlog in vredestijd met ons na. Tijdens WO2 mocht je ook niet meer bandstoten van de nazi's. Met niet-ariers.
'Rassenschande' noemden ze dat.
Op de drukke markt wilde een vriendin van een vriendin me zoenen. Wat krijgen we nou? Kon haar nog net op tijd de door Den Haag voorgeschreven elleboogstoot toedienen. Waarin ik vervolgens per ongeluk in nieste. Ik heb in deze onzekere tijden geen zin in problemen met de autoriteiten. 400 euri boete. Kreeg vorige zomer nog 230 e boete voor een liedje spelen op het Julianaplein in politiestad Den Haag. 
Op de pont lachte een aantrekkelijke vrouw naar me. Ik merkte dat het bloed uit m'n hersens vertrok naar andere streken. Heb m'n bril maar afgezet om verdere verleiding te voorkomen. Voelde me net een kloosterling die niet in verzoeking wil worden gebracht.
Bij de kaasstal mislukte contact-pinnen via de kaart op het beeldschermpje leggen. 'Je moet hem erin steken', sprak de adembenemende paardenstaart achter de toonbank met schorre stem. Ik keek haar ontzet aan. 'Hoor eens, dat wordt helemáál afgeraden', hijgde ik gedecideerd en zocht mijn toevlucht in contant betalen.
Zal alles ooit weer zo normaal worden als het vroeger was? Ik betwijfel het. Het wordt morgen prachtig zonnig. Normaal speel ik dan bij de aanlegplaats van de pont aan de overkant een show van 2 uur met guitarillo, tamboerijn aan de voet en zang. Het publiek gooit vervolgens munten is de bedoeling. Metaal. Nu een gezondheidsrisico. Een bordje 'Alleen papiergeld'? Dat houdt ook virusdeeltjes vast, naar het schijnt. Heb er dit seizoen dus een hard hoofd in met cash. Misschien wordt het geld van hogerhand namelijk wel helemaal afgeschaft.
Ik word zo gedwongen een mobiele pinautomaat aan te schaffen. En me in een afgedankt 'beschermingspak' te hullen voor mijn en uw veiligheid.
Want de prijs van zo'n voor dit werk ideale Burka, mijn oorspronkelijke plan ter bescherming van de Volksgezondheid, zal de laatste weken wel de pan zijn uitgerezen. Als ze niet uitverkocht zijn. Want daar wil tegenwoordig iedereen in. (WK)