Carl Armfelt (027)

(oorspronkelijk artikel: De bal en de neo’s - 15 juni 2012)

En boos dat ze waren. Onze Europese regeringsleiders. O ja? Ja. Over de blauwe plekken die ex-premier Joelia Timosjenko in de petoet had opgelopen. Ze gingen meteen niet meer naar de Oekraïne om naar foeballuh te kijken. Die kon Poetin-lover Janukowich mooi in zijn zak steken.
Wat is ie weer flink hè, onze eurodirectie. Maar toen “vlechtje nooitgenoeg” in januari 2010, net voordat ze op democratische wijze werd uitgerangeerd, ene Stepan Bandera tot “held van de Oekraïne” verhief hield diezelfde directie wel stijf zijn bek op elkaar. Nou zal de naam van Bandera bij de gemiddelde voetballiefhebber geen Albert Heijn Erlebnis veroorzaken. Maar vriend Stepan was een van de aanvoerders van de OUN/B. Een radicale nationalistische beweging, die werd gestiekt door de Nederlandse Shell-Führer Henry Deterding en zich al ruim voor het uitbreken van WO II encanailleerde met de club van Adolf. Na het binnentrekken van diens mobiele slagerij wierp Bandera’s spierballenvereniging zich op als filiaalhouder en legde in die hoedanigheid ijverig Joden, Russen, homo’s, Roma en andere Untermenschen op het hakblok (1). Na de oorlog nam Bandera de kuierlatten en behoorde tot oktober 1959 tot een inlichtingencel van de CIA, die vanuit München opereerde. Toen overleed hij als gevolg van een buitje binnenvliegende kogels van Russische makelij.
Dat Joelia nou juist deze Stepan tot “held” promoveerde is een gotspe van mega-formaat, die dan ook als een schicht door haar opvolger werd rechtgezet. Neemt niet weg, dat het in de Oekraïne en dan met name in Lviv aka Lvov aka Lemberg wiemelt van de neo-nazi’s, die de boel daar opvrolijken met T-shirts van hun held en muren volkalken met “Jude, verrecke” en hakenkruisen. Verder bezet de ultra-rechtse partij Swoboda in de regio een derde van de volksvertegenwoordiging, liggen er in de Lembergse boekwinkels talloze jubelende biografische bijdrages over het heroïeke leven van Bandera en zorgen zijn neo-nazistische volgelingen ervoor, dat op de EK-tribunes geen vulles als Roma’s en ander herkenbare Oekraïense lowlives plaatsnemen.
En Joelia? Die kan bij dit soort lieden uiteraard nooit meer stuk. Dat moet bij de leiding van het in zijn voegen krakende Vierde Rijk toch hoop voor de toekomst geven.(1) Een collega van Bandera binnen de leiding van de OUN/B was Jaroslav Stetsko. Een ellendeling, die na de oorlog onder andere contacten onderhield met BVD-baasje Cees van den Heuvel en diens Zweeds-Amerikaanse Gladio-coryfee Graaf Carl Armfelt. Voor de nieuwsgierigen: deze bak met wurmen is terug te vinden in verschillende artikelen in “De Morgenster”.