Cantrade en de commies

Soms heb je een duwtje nodig. In dit geval kregen we dat van een bekende grondschuifelaar annex ontwikkelaar. Hij wilde graag iets meer weten over Cantrade. Een Zwitserse bank met een Nederlands tintje, die lichtjaren geleden om de een of andere onnaspeurlijke reden bij ons voor de koplampen terecht was gekomen (1). God ja, Cantrade. Daarover hebben we heel wat op de stoep gezet. Maar als geen hond verder sjoege geeft op onze revelaties hebben we de gewoonte om het onderwerp los te laten tot er weer iets gezelligs gebeurt. Of als we een duwtje krijgen van een geïnteresseerde lezer. Zoals nu van voornoemde schuifelaar. En wat blijkt? We hebben wat gemist! 
September vorig jaar kreeg de Zwitserse bank Julius Bär namelijk een proces aan zijn reet. Van de Duitse Bundesanstalt für vereinigungsbedingte Sonderaufgaben (BvS). Een vehikel dat de financiële handel en wandel van de voormalige DDR uitpluist en als de gelegenheid zich voordoet daar de strijkbout overheen haalt. De BvS zou graag zien dat Julius Bär 100 meloen overmaakt. Plus nog een bijbehorend belastingbedragje dat al heel wat jaartjes uitstaat. Hoe dat zit? Nou, in 2005 had Julius drie speeltjes overgenomen van de UBS, waaronder de privébank Ehinger & Armand von Ernst. Dat spaarvarkentje had op zijn beurt in 2003 Bank Cantrade opgeslokt en daar zat het probleem.
Ten tijde van de eerste Koude Oorlog knoopte de uit 1960 stammende dochter van de SBG connecties aan met de DDR. Dat land had een enorme behoefte aan deviezen en een manier om die te verwerven was de export van hebbedingen. Nou waren er im Westen wel liefhebbers van Trabantjes, maar met de handel in die truttenschudders schiet je natuurlijk niet echt op. Maar met het verpatsen van wapentuig uit de Sovjet Unie konden Honeceker cs. in de loop van de tijd das Brot der frühen Jahre een beetje fatsoenlijk beleggen. Belangrijke draaischijf in deze kwalijke handel was Cantrade en omdat allerlei internationals op dit terrein, zoals de in die tijd fameuze Saudische zwendelaar Adnan Kashoggi en zijn Syrische gabber Manzur al-Kassar (2), tot de cliëntèle behoorden was de CIA nooit ver weg. Trouwens niet alleen om op de hoogte te blijven van alle ins en outs, maar ook om zelf te profiteren van de aangeboden wapenkluifjes. 
Tussen 1988 en 1991, toen die Wende zich aankondigde, kwam aan Oostduitse zijde het grote sjoemelen op gang. De betrokken wapenhandelaren sluisden stiekem enorme bedragen weg. Ondermeer naar Cantrade. Hun spaarvarken in Zwitserland. En hoewel het Duitse weekvod Der Spiegel al in 1992 dankzij gelekte Stasi-documenten de Zwitserse bank met het Nederlandse tintje aan de schandpaal spijkerde duurde het nog tot ver in deze eeuw voordat de Duitse autoriteiten op jacht gingen naar eine kleine Widergutmachung voor deze verdwenen Oostduitse meloenen (3). Prettig weekend.

(1) Raadpleeg voor een ruime doorkijk van Cantrade de artikelen “Cantrade en de ABP-affaire”, “Retourtje Cantrade”en deel 7 van de serie “Aan de achterzijde van de beursfraude” op de site van de Morgenster. En voor de connectie tussen Cantrade en de Amsterdamse onderwereld verwijzen wij nog maar eens naar aflevering 281 van de serie “Octopussy”.
(2) Zie voor deze twee topboeven ondermeer aflevering 5 van de serie “Aan de achterzijde van de beursfraude” en aflevering 6 van de serie “Schaduwcommando van de Prins” op de site van de Morgenster.
(3) Zie het artikel “Gute Kunden von der CIA” uit Der Spiegel dd. 4 mei 1992.