Abu de souffle

vrijdag 22 mei-2009
Heeft Jan Peter Dodo zich indertijd gewoon laten belazeren? Of wist ie dat de for-your-eyes-only info van Phoney Tony en het gele cakeverhaal van George Wacko net zo stonken als de plee van hotel Nasfika na het vertrek van de laatste Bilderberger. Dat is in wezen het enige wat die doodstille commissie van oompje Willibrord Davids moet uitvlooien. Nou, dat van die gele cake uit Rome en de bom van Saddammeke weten we nu inmiddels wel. Maar hoe de rest van het bewijsmateriaal tegen Snorremans bij mekaar is geflanst wordt ook steeds duidelijker. Zo werden de twee belangrijkste getuigen, Abu Zubayda en Khalid Shaikh Mohammed, respectievelijk 83 en 183 keer onderworpen aan een nummertje waterboarden. Daartussendoor werden ze door de CIA ondervraagd. Van hun buitengewoon betrouwbare verklaringen werden een stel hapklare brokken gemaakt en ondermeer gevoerd aan Dodo in Den Haag. Kort daarna traden George en Tony in de voetsporen van Adolf zaliger. Met de polletieke steun van Dodo. Dat maakte ons land achter de duinen medeplichtig aan de oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid die in de jaren daarna volgden. Bijvoorbeeld de lieflijke folterpraktijken in de hel van Abu Ghraib, waarvan we al een paar kiekjes mochten aanschouwen. Da's effe wat anders dan het tongen van Wesley en Yolanthe in een of andere kutgarage. En daarmee zijn we er nog niet. Want Obama heeft vorige week niet voor niks geweigerd om nog meer van die prentjes vrij te geven. Prentjes van het neuken van gillende minderjarige jongens en meisjes onder toeziend oog van hun moeders. Door hun Amerikaanse bewakers en ondervragers. Da's effe wat anders dan al dat gelul over de wip van Mickey en Adam en de verbijstering van Patricia. Dat is de real stuff. Het woord is aan oom Willibrord. Volgend jaar.