Bende

maandag 10 maart-2008
Afpersing. Nog niet zo bijster lang geleden realiseerden wij ons nauwelijks, dat ook deze vorm van huisvlijt een heel aardige bron van inkomsten kan zijn. Handel in ondeugende middelen, wapens, dames en kunst ja. Maar afpersing? Nou nee. Dankzij de uiterst leerzame processen tegen Willem H. te A. cum suis zijn we inmiddels weer een beetje bijgetankt.
Wie trouwens denkt, dat de Nederlandse creme de la crime pas in deze eeuw dit soepel draaiende wiel opnieuw heeft uitgevonden, zit er een tikkie naast. Althans volgens Jean Bultot. De voormalige gevangenisbewaarder in het Belgische Sint Gillis, die ooit de benen nam naar Paraguay omdat teveel luitjes hem in verband brachten met de Bende van Nijvel.
Nou was dat laatste niet vreemd. Zo had hij volgens een artikel in De Morgen op 8 november 1985 een belletje gepleegd naar Antoine Delsaut. Een militaire pensionado, wapenmalloot en informant van de Staatsveiligheid. Of Antoine nog een mitrailleur voor hem had. Ja, dat had ie wel. Een Uzi. Maar helaas, die stond geregistreerd en dat was even niet de bedoeling van vriend Bultot.
De volgende dag gaven drie leden van de Bende een perfecte demonstratie van practical shooting in de super van Delhaize in Aalst. Het was voor Antoine en zijn vrouwtje niet moeilijk om Bultot's verzoek en het daarop volgende bloedbad met elkaar in verband te brengen. Zou je het zelf wezen. Zoals afgesproken kwam Bultot op 10 november even langs bij de Delsauts om onder het genot van een alcoholische versnapering wat gezellig te ouwenelen. De heer des huizes had een teepje lopen achter een sanseveria en bracht het gesprek listig op de schietpartij in Aalst. Je moet het toch ergens over hebben.
Direct na het gezellig samenzijn nam Delsaut contact op met de Staatsveiligheid. Daar namen drie speurneuzen kennis van het hele verhaal, luisterden het teepje af, dronken een glas en lieten de zaak voor wat ie was. Een kleine anderhalf jaar later werd het intelligente supertrio verhoord door onderzoeksrechter Freddy Troch. Ja, ja, ze hadden de verklaringen van Delsauts keurig in een file gestopt. En ja, ze hadden het teepje afgeluisterd. Maar ze konden er geen praline van maken. Het teepje? Ja, waar was dat ook alweer?
Een half jaar later maakte Delsaut zelf zijn entree bij Freddy. En hij vertelde ondermeer het volgende:

"...Bultot zei dat het vreemd was dat het steeds een Delhaize was en dat het om afpersing ging. Hij zei dat het Nederlanders waren. Hij beweerde dat niemand zou durven spreken, omdat men nadien de gevolgen zou ondervinden. Alles in handen van de Nederlanders, ging hij verder. "Moest ge alles weten, dan zoudt ge binnen het halfuur willen vertrekken als ge niet wilt eindigen als Jules Montel"(1)".

Zo, hoor je het eens van en ander. In reactie op dit nieuws verzuchtte Jean Bultot:

"Vergeet niet dat ik Jean Gol (voormalig minister van Justitie in Belgie) heb aangeklaagd als opdrachtgever voor de Bende van Nijvel. Daarna, dankzij Jean-Pierre van Rossem, heb ik ontdekt dat hij niet de chef was, maar dat je nog hoger moet zoeken".

Aan welke hoogtes we dan moeten denken kunnen we misschien opmaken uit een andere verklaring van Bultot, waarover Troch eveneens beschikte:

"Claude Leroy werd tijdens zijn proces geconfronteerd met een ongewoon personage: Romm. Persoon die super beschermd wordt door een lid van de koninklijke familie in Nederland".

Voornoemde Leroy (2) wordt naar aanleiding van die verklaring door Troch stevig aan het gebit gerukt. In de rapportage van het laatste verhoor op 26 juni 1986 staat ondermeer het volgende:

"Op een gegeven ogenblik heeft Leroy een onderzoek in verband met drugs. Het bleek dat ergens in Vlaanderen een clandestien drugslabo werd uitgebaat. Op zeker moment werd een camion geladen met hasj onderschept en inbeslaggenomen. Terwijl de politiediensten alles onderzochten in verband met deze trafiek, gebeurde intussen elders in de omgeving van Antwerpen een trafiek van 25 ton drugs. In deze zaak zouden in Belgie geen vooraanstaande personen zijn betrokken. Doch in Nederland zou het kopstuk ervan Prins Bernhard zijn. Als uitvoerder in verband met deze drugszaak wordt de naam Rommy genoemd."

Oftewel Rommy, die tijdens zijn roemruchte loopbaan altijd bedacht werd met opvallend lichte strafjes en/of vroegtijdig zijn kruipruimtes mocht verlaten. In 2004 ging hij achter stevig Spaans gaas wegens een handeltje in opwekkende pillen. In 2005, niet lang na het overlijden van Prins Bernhard, werd hij met assistentie van de Nederlandse Justitie overgeheveld naar een Amerikaanse ijzerwinkel. Zoals het er nu naar uitziet is Henk tot 14 april 2021 onder de pannen. Is dat een verhaal of is dat een verhaal?

1. Graaf Jules Montel stond te boek als een beroepsgokker, een kleine crimi en een politieinformant. Twee maanden voordat hij als getuige a decharge zou optreden in het corruptieproces versus voormalig magistraat Claude Leroy kreeg ie drie kogels in zijn hoofd.
2. Leroy was een voormalig magistraat en geruime tijd kabinetchef van minister Gol.