Bilderberg (013)

Vroeger had je het proletariaat. De klasse in de kapitalistische maatschappij die moest werken voor zijn brood. Als er al werk was. En het leven was geen lolletje. Na pak weg een eeuw bikkelharde strijd wist die klasse zich een redelijk bestaan te verwerven en het woord proletariaat ging de meterkast in. De bulk van haar parlementaire vertegenwoordigers werd in de decennia die volgden ingepakt met steeds meer vetvrij liberaal gedachtengoed tot je alleen het verschil tussen links en rechts nog zag als je bij Specsavers was geweest. Toen arriveerde de technologische revolutie en alle sociale zekerheden kwamen op de glijbaan terecht. En de onrust groeit. Ook bij de 1 procent en de laag daar net onder. Ze vrezen niet alleen het eigen gepeupel, maar ook en vooral de stoet armoedzaaiers uit krepeergebieden elders in de wereld die op allerlei slinkse manieren hun achtertuin binnensluipen. Het nieuwe ... nee, dat kan niet meer. Laat de meterkast maar dicht. We noemen die nieuwe misérables “het precariaat”. Een beetje precair en een beetje proletariaat. Weten we waar we het over hebben als we ons genoodzaakt zien om maatregelen te nemen.
Morgen begint de Bilderbergvierdaagse. In Dresden. Nederland wordt vertegenwoordigd door koning Willy, Mark Damesfiets, kleedjesklopper Ahmed Aboutaleb, Shellpompbeheerder Ben van Beurden, ruimtelijk minister Sharon Dijksma, de ouwe Victor (Halberstadt) en Damesfietskenner Kajsa Ollongren. En laat nou het precariaat een van de onderwerpen zijn waarover onze fine fleur mee mag lullen. Jawel. Of het precariaat zelf ook vertegenwoordigd is? Ben je bezopen na dertig pilsjes? Toch fijn hè als er over je geluld wordt.