Geen tankkracht, maar denkkracht

maandag 18 september-2006
Met kolonel Arie Vermeij ben ik het eens dat de ISAF-missie in Afghanistan neerkomt op dweilen met de kraan open. Dat wordt echter niet veroorzaakt door een constante stroom nieuwe Taliban-strijders uit Pakistan, maar omdat de missie aan de wortel van het kwaad – het vijanddenken – voorbijgaat. Met de kracht van wapens, waarop zowel de NAVO als de Taliban vertrouwt, zal deze nooit uitgeroeid kunnen worden. De enige kracht die daar wel toe in staat is, is onze denkkracht, ervan uitgaande dat ‘wat uiterlijk verdeeld lijkt, denkend tot eenheid kan worden gebracht’.
Om een einde te maken aan het vijanddenken wereldwijd, ofwel in het belang van het algemeen: de wereldvrede, wordt het dan ook tijd om deze puur menselijke kracht in de strijd te werpen. Begrijpelijkerwijs zullen voor deze wisseling van ‘tankkracht’ in ‘denkkracht’, alle partijen allereerst tot een rigoureus staakt-het-vuren moeten besluiten, dus zullen zij hun strijdbijlen voorgoed moeten begraven, zowel letterlijk (militair) als figuurlijk (politiek). Deze doorbraak in denken moet werkelijkheid kunnen worden vanuit het besef dat er geen militaire maar enkel een humanitaire oplossing voor Afghanistan bestaat, voor de realisatie waarvan de VN de aangewezen instantie zijn. Het wordt dan ook tijd dat Den Haag haar kaarten dáárop zet, in plaats van op de VS. Sterker, het democratische belang van het algemeen gebiedt deze koerswijziging simpelweg. (Wouter ter Heide)