Wij wisten nog van niks. Op 28 juni 2012. Maar op die datum kopte het Antilliaans Dagblad op de voorpagina “Dos Santos achter plan”. Met als onderkoppie: “Recherchebureau: Loterijbaas achter plan Kiki Beach”. En als eerste vette regels: “Willemstad. Loterijbaas Robbie dos Santos, die in de zaak Bientu wordt verdacht van het witwassen van geld en belastingfraude, blijkt achter het omvangrijke toeristische plan van projectontwikkelaar Christiaan van Assendelft van Wijck te zitten” (1). Dat putte het Antilliaanse dagvod uit een “strikt vertrouwelijk” rapport van voornoemd “recherchebureau”. Oftewel de broddel van Nardy Cramm's vehikel Curiel & Sharma Investigations waarvan wij in de loop van deze serie een paar kilo gemengd gehakt hebben gemaakt.
Robbie was boos. Hij had geen ene reet te maken met Kiki Beach. Dus liet hij zijn bef op 9 juli van dat jaar een eis tot rectificatie bij het AD in de gleuf duwen. Die liet zich dat publicitaire kluifje niet ontgaan, maar een echte rectificatie ho maar. Het dagvod dacht namelijk sterk te staan met het o zo vertrouwelijke rapport van het fantasierijke gansje uit het Friese Hardegarijp. Wat kon Robbie vervolgens anders doen dan de eigenaar en de uitgever van het dagvod voor de kadi te trekken. Op 15 april 2013 kwam de zaak voor. Opnieuw eiste Robbie rectificatie en financiële genoegdoening van 20 roodjes (Naf), omdat ie door het AD en Curiel & Sharma als crimineel was weggezet en geen gelegenheid had gehad voor een weerwoord aan de vooravond van het eerste artikel. Een artikel dat hem enorme schade had bezorgd.
Wij pikken even een paar overwegingen van de betrokken kadi op die van invloed waren op zijn eindconclusie. Bijvoorbeeld met betrekking tot een lijst van 94 misdrijven en overtredingen waaraan Van Assendelft van Wijck zich tussen 1978 tot en met 2012 zou hebben schuldig gemaakt en waarin ook Kiki Beach en Dos Santos aan de orde kwamen. Gaat ie:“ ... Volgens Dos Santos is dit het onderzoeksrapport waarop het Antilliaans Dagblad zich beroept. De eigenaar en de uitgever constateren dat Dos Santos kennelijk alleen over dit overzicht beschikt en niet over de rest, waarmee zij erkennen dat het overzicht deel uitmaakt van het onderzoeksrapport dat zij aan de publicatie ten grondslag hebben gelegd. Wat de “rest“ inhoudt vermelden zij niet, laat staan dat zij die overleggen. Zij betwisten dat er geen enkele onderbouwing is voor hetgeen in het overzicht is samengevat, maar maken niet duidelijk waaruit die onderbouwing dan wel zou bestaan. Het staat eigenaar en uitgever vrij om zich zo op de vlakte te houden, maar het betekent wel dat bij de beoordeling ervan moet worden uitgegaan dat zij alleen over dit overzicht beschikten.
In dat overzicht dat geheel gaat over Van Assendelft van Wijck en dus kennelijk is opgesteld door een boze ex-vriendin [Cramm, red.] van hem, wordt Dos Santos terloops genoemd. Waarop de wetenschap over zijn betrokkenheid is gebaseerd blijft volstrekt onduidelijk. Het overzicht moet dan ook worden aangemerkt als een uiterst dubieuze bron en dat hadden het AD en de uitgever zich moeten en kunnen realiseren. Door daarnaar te verwijzen en daaruit te citeren zoals zij hebben gedaan en zich ook na het protest van de advocaat van Dos Santos daarop te blijven beroepen, wekten zij de indruk dat zij beschikten over een rapport van een serieus recherchebureau, dat degelijk onderzoek naar Dos Santos had gedaan. Daarmee suggereerden zij dat Dos Santos inderdaad deelnam in het project om zijn zwarte geld in de Verenigde Staten op Curacao te kunnen witwassen en handelden zij onrechtmatig jegens hem”.Dat het AD en Curiel & Shoarma op basis hiervan de pottenbak ingingen zal niemand in totale verwarring achterlaten. Haast ongelooflijk dat het “uiterst dubieuze” rapport, waarvan de inhoud voor een belangrijk deel ook nog op illegale wijze was verkregen, toch steeds weer werd ingezet bij de talrijke andere processen die tegen Van Assendelft van Wijck werden gevoerd om hem brodeloos te maken. Geheel volgens de afspraken die op 12 juni 2012 waren gemaakt tussen de 7 leden van de zogenaamde “Den Haag groep”. Maar de projectontwikkelaar uit Schilde is nog alive and kicking, terwijl meesterspeurder Nardy Cramm, haar spookfirma Curiel & Shoarma en haar sponsor Leo Nipshagen van het tapijt zijn verdwenen. Zaten we er al die tijd toch niet zo naast. Stay tuned.
(1) Mocht u interesse hebben, het hele artikel is te goegelen.
