Skip to main content

Rondje nieuwe wereld orde van de zaak (002)

25 maart 2017

vrijdag 3 september-2010
De in het eerste deel van deze serie genoemde neocon Morton Abramowitz was in 2004 ceremoniemeester bij een plechtigheid in Washington waar de staat Oost-Turkestan werd uitgeroepen. Een nogal fictieve aangelegenheid want het gaat hier om de door Turks/islamitische Oeigoeren bevolkte Chinese provincie Xinjiang, die de Chinezen zich zeker niet zo maar zullen laten ontfutselen (1). Ook de voormalige CIA functionaris Graham Fuller was van de partij bij het feestje. Niet toevallig zette Fuller evenals Abramowitz, eveneens zijn handtekening onder een brief aan de Amerikaanse immigratiedienst, om aan te dringen op een verblijfsvergunning voor Fethullah Gülen, de man achter de AK-partij in Turkije. Naast de VS is Turkije dan ook het enige land waar Oost-Turkestan door is erkend. In essentie maakt het daar deel uit van een restauratie van het Ottomaanse rijk waar ze bij de AK-partij heel stiekem over dromen. Al gaat het dan om een neo-Ottomaans rijk in oostelijke richting, in streken waar het vroeger nooit heeft bestaan. Panislamisme is daarbij het sleutelwoord. Bij de plechtigheid in 2004 werd de in China geboren maar zich zeer Turks voelende Yusuf Turani, naar voren geschoven als leider van de regering van Oost-Turkestan in ballingschap. Het nieuwbakken staatshoofd resideert in Chicago, waar zoveel Turken wonen dat het wel een Turkse enclave lijkt.

Oost-Turkestan maakt tegelijkertijd deel uit van de deels door Gulen in praktijk gebrachte Amerikaanse invloedssfeer, zich uitstrekkend van Turkije tot China, met precies in het midden daarvan het olierijke Centraal Azie. Daar is niet iedereen het mee eens. Zoals de Ulusalcis, de neonationalisten in Turkije. Die hebben de snoepwinkel in Centraal Azie ook gezien en willen er graag een antiwesters blok vestigen. In samenwerking met Rusland, waar zij in zee zijn gegaan met nationalisten die sentimenten over de voormalige SovjetUnie combineren met symbolen waar Hitler een strakke plasser van had gekregen. Van Gulen moeten die Russen niets weten. Zijn beweging is daar lock, stock and barrel het land uit gepleurd.

In Turkije zien de Ulusalcis de door Gulen aangestuurde AK-partij als grootste hindernis. Zie hier een van de achtergronden van Ergenekon, het netwerk dat een staatsgreep in Turkije uit wil lokken om een einde aan de AK-partij en de invloed van Gulen te maken. Vraag is waar de neocons zich in dit verhaal bevinden. Die hebben zich heel slim aan beide kanten geschaard, net zoals ze dat in de Amerikaanse politiek doen. Want terwijl Gulen door Abramowitz wordt gesteund, zien we dat andere neocons, zoals Michael Rubin en Daniel Piper, aan de kant van de Ulusalcis staan. Hun voortdurende media-aanvallen op de onderneming van de AK-partij om een volgende staatsgreep in Turkije te voorkomen, laten wat dat betreft weinig ruimte voor twijfel over.

(1) Zie het artikel "Oeigoerse peren"

Klik hier om uw reactie toe te voegen
25 maart 2017
Rondje nieuwe wereld orde