Skip to main content

All in the family

14 januari 2018

Ja. Daar was ie weer. Ben Bot. Op het oog geen domme jongen. Een echte zoon van zijn vader, Theo Bot. Ben's vader maakte voor de oorlog als ambtenaar carrière in Nederlands-Indië en de kennis die hij daar onder de klappers had opgedaan kwamen hem na de oorlog goed van pas bij zijn werkzaamheden op het ministerie van Overzeese Gebiedsdelen en Buitenlandse Zaken en een pietsie later als adjunct secretaris generaal van de Nederlands-Indonesische Unie. In wezen een doodgeboren kind, dat zo'n zes jaar boven de grond stond en uiteindelijk stilletjes 6 feet under ging.
In die naoorlogse jaren bestond er een ondergrondse oorlog tussen de twee ministers binnen dit heikele bestuurlijke terrein: Sassen en Stikker. De eerste was een man uit de categorie Coen, Daendels en Westerling, de laatste een pragmaticus. Stikker werd tijdens het ministeriële conflict keurig op de hoogte gehouden van Sassen's initiatieven via een reeks geheime brieven. Uiteindelijk sneuvelde Sassen. En wie was de mol? Theo Bot. Dat stond een verdere carrière geenszins in de weg. Integendeel. Theo maakte eerst zijn entree in de Haagse Tweede Landdag, werd vervolgens staatssecretaris voor Nederlands Nieuw Guinea, minister van O.K. en W., minister van Ontwikkelingshulp en daarna diplomaat.
Je slaat geen luchtzak naast de plank als je concludeert dat bij zoon Ben de appel niet ver van de boom viel. Ook iemand die graag achter de schermen rotzooit. Ben deed wat kennis op bij de RU in Leie en de Harvard Law School in Cambridge, Mass. Na flink blokken studeerde hij in Leie cum laude af in de rechten en stortte zich vervolgens in het diplomatieke en politieke wereldje van zijn vader. Voor een ferm deel als onze vertegenwoordiger in Brussel bij de op- en uitbouw van het Vierde Rijk en de NAVO, plus nog wat klusjes als ambassadeur in Oost-Berlijn en Ankara en als secretaris-generaal van het ministerie van BuZa in Den Haag. Vanaf 1 januari 2003 zat ie even met zijn fluit in het zand en om aan die vervelende positie te ontkomen deed ie wat lobbywerk. Maar niet voor lang. Aan het eind van dat jaar verhuisde Jan Peter Lullo's minister van BuZa Jaap de Hoop Scheffer naar Brussel om daar een tijdje secretaris generaal van de NAVO uit te hangen. En Ben nam zijn plaats in Den Haag in. Voor vier jaar. Daarna werd ie ondermeer voorzitter van het instituut Clungeldael en fulltime lobbyist. De schoorsteen moet blijven roken. In 2014 kwam Ben in zijn functie van lobbyist voor het eerst in zwaar weer terecht. Lees aandachtig en fluister zachtjes “zakkenvuller”. In de maanden daarna hengelde het dagvod NRC nog even verder en zorgde voor deze kooikarper. Denk je toch dat Ben een slimme gozer is en zeker geen verwantschap bezit met een ezel. Bleek vandeweek toch even anders te zitten. Lees aandachtig en fluister opnieuw zachtjes “zakkenvuller”. Bij dat laatste evenement zou je trouwens zweren dat Ben tijdig gewaarschuwd was om zijn melkkoe achter zich te laten. Maar het bewijs daarvoor zit waarschijnlijk onder de onderste tegel en u weet hoe het daarmee gaat op dit niveau.
Overigens brengen deze enigmatigheden ons automatisch bij Theo junior, de broer van Ben. Een pendelaar tussen justitie en binnenlandse veiligheid, die ondermeer ooit als hoofdofficier van Justitie het onderzoek naar koterhopser Edward Brongersma heeft geleid en zoals u inmiddels al bent tegengekomen bemoeienis heeft gehad met de begrafenis van de affaire rond Gerrie Ulrich in Zandvoort. Een specialist zogezeid. Theo is momenteel een van de drie leden van de Raad voor de Rechtshandhaving. Samen met Franklyn Richards namens Sint Maarten en Glenn Camelia namens Curacao. Nou is Theo al een meneer met een licht riekende voorgeschiedenis, maar de reuk wordt wat sterker als je weet dat Franklyn ervan werd beschuldigd de Italiaanse gokkoning Francesco Corallo van een Nederlands paspoort te hebben voorzien en het befkantoor van Glenn een hele bups cliënten de weg wees naar het Panamese trustkantoor Mossack Fonseca “als ze zaken wilden doen met Cuba”. Is dit nou alleen maar zoals het nu eemaal gaat in deze wereld of hebben we het hier over een stel los geraakte schotsen van de DDS-ijsberg? DDS? Dutch Deep State. Een ding is zeker: die Botjes zijn een interessante famielje. Goh! Stay tuned (JP).

jacques
Interessanter dan de familie Asscher? Ik denk bijvoorbeeld aan het boekje 'Het Wonder Van De Noord/Zuidlijn Het Drama Van De Amsterdamse Metro' van Bas Soetenhorst, waarin de naam Asscher meer dan 100 keer wordt genoemd, naast andere vormen van verwijzingen naar deze familie. B&W hebben per brief medegedeeld niets te zullen onderzoeken hoe groot de aanwijzingen of het bewijs ook mag zijn. De oud-leider van het Studentenfront, oud-lid van Verdinaso, een zeer antisemitische Vlaamse beweging, en de nazaten van de voorzitter van de Joodse Raad hebben in dit dossier perfect samengewerkt. Oude tijden, nietwaar?
Klik hier om uw reactie toe te voegen
14 januari 2018