Herinnert u zich deze nog? En dan moet u deze eens lezen. Voelt u de fijne nuance? Zal je verder niks meer over horen. Net als bij de MH-17. Stay tuned (JP).

Het is een manier. Om een overplaatsing naar een iets rianter onderkomen af te dwingen. Tenzij de berichten dat Jeffrey Epstein bijna gezelfmoord werd aangetroffen in zijn cel fake zijn. Hoe dan ook, hij ligt nu lekker verzorgd in een hospitaalbed met een smurf voor de deur van zijn kamer. En wie weet nemen luitjes van Black Cube (1) of zo binnenkort de gelegenheid te baat om hun knuffel naar veiliger oorden weg te sluizen (2).
Btw: aflevering 2 van collega Whitney Webb is uit. Dit keer in hoofdzaak over Roy Cohn, de voorganger van Jeff als directeur van deze enorme vuilnisbelt, en diens innige contacten met persmoguls en politieke toppers uit het Ronnie Reagantijdperk. Moet u lezen. Waanzinnig. Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 4 van de serie “Spies like us”. Black Cube zit vol met zogenaamd uitgestapte Mossadjes.
(2) Vgl. de in onze serie “Ship Ahoy” beschreven analoge hocuspocus-operatie in de kees van onze bloedeigen Theo Cranendonk.

De Amsterdamse wethouder Rutger Groot Wassink van Sociale Zaken heeft woensdag 18 december 2019 een brief gepubliceerd, waarin een nieuwe aanpak van bijstandsgerechtigden wordt uitgelegd, de zogenaamde ‘cohorten aanpak’. Ondanks mooie woorden over links beleid is dit weer het zoveelste project om mensen uit de bijstand te jagen. Iedereen wordt opgeroepen, ook arbeidsongeschikten. En het huisbezoek wordt als drukmiddel ingezet. Het zal weer veel angst en stress veroorzaken bij mensen die niet kunnen werken.
De Participatiewet is sowieso een onmenselijke wet door de complexe regelgeving, de vele verplichtingen en de strenge voorwaarden waarbij je iedere cent die je extra krijgt weer moet inleveren. De wethouder gaat nu de wet strak uitvoeren, hoewel hij er zelf ook kritiek op heeft. En het ergste is nog, dat al die ambtenaren en politici denken dat ze goed bezig zijn.
De ambitieuze en onhaalbare doelstelling om het aantal bijstandsgerechtigden terug te dringen van 40.000 naar 30.000 legt druk op de werkwijze, de visie en de beoordelingen van klantmanagers. Ze moeten scoren. Het zal onrechtvaardige beoordelingen regenen en mensen onterecht in moeilijkheden brengen. Op zich is er niets op tegen om mensen op te roepen zoals de vorige wethouder, Arjan Vliegenthart, dat deed: een goed gesprek in een buurthuis, waarbij de betrokkene zelf een eigen inbreng heeft en mensen die zichzelf kunnen redden met rust laten.
De nauwe koppeling van de oproepen en gesprekken aan de uitstroomdoelstelling – het gaat uitsluitend om gesprekken om te kijken of iemand aan het werk kan blijkt uit de oproepbrief – betekent dat alles en iedereen onder druk komt te staan, waarbij de vertrouwenskloof tussen de bijstandsgerechtigden en de uitvoeringsorganisatie alleen maar groter wordt.
Het overgrote deel van de Amsterdamse bijstandsgerechtigden is arbeidsongeschikt, dat geldt ook landelijk. Maar waarom wil dat maar niet doordringen tot de beleidsmakers en waarom blijven ze voortdurend focussen op uitstroom naar betaald werk?
In Amsterdam leven 40.000 gezinnen beneden het sociale minimum blijkt uit de Armoedemonitor. Veel mensen met een laag inkomen zien er van af om een beroep te doen op de gemeente om hun inkomen aan te vullen tot het wettelijk sociaal minimum (WSM). Mensen die het wel proberen raken verstrikt in de complexiteit van de regelgeving en de strenge eisen van de Participatiewet, waarmee die wet moeilijk toegankelijk is. De gemeente heeft niet veel beleidsvrijheid om daar echt iets aan te doen, want het gaat om landelijke wetgeving. Maar in plaats van de ruimte die er wel is te benutten, wordt de gemeentelijke uitvoering strak gekoppeld aan de landelijke regelgeving. De gemeente onderzoekt niet hoe het komt dat zoveel gezinnen onder het WSM leven.
Met het nieuwe beleid van de wethouder worden nu al uitkeringen stopgezet van mensen die niet meteen reageren. Het kan de gemeente niet schelen wat er met ze gebeurt, het wordt niet onderzocht. Ook is onduidelijk wat als gevolg van het nieuwe beleid de uitstroomcijfers tot nu toe betekenen. Vinden mensen duurzaam een baan? Worden uitkeringen stopgezet en je zoekt het verder maar uit?
Een eerste vereiste voor de gemeente is om de gevolgen van het nieuwe beleid voor al die mensen te onderzoeken.
(Piet van der Lende, Bijstandsbond)

Even voor de gein. Gaat u strakjes of nu even terug naar dit artikeltje. Gaat over Priti Patel, de nieuwe Britse minister van Binnenlandse Zaken. Een paar jaar geleden kreeg ze als minister van Ontwikkelingssamenwerking de zak naar aanleiding van de door ons beschreven stiekeme gesprekken met Bibi cs. Maar in de periode daarvoor viel ze als parlementslid ook al op door haar soms bizarre standpunten en initiatieven. Lees en fatsoeneer daarna uw haar. Je zal zo'n ministertje hebben. Stay tuned (JP).

Dinsdag gaat de 'hartewens van de beschaafde wereld' in vervulling: dan vindt het proces in het Amerikaanse Congres plaats over de afzetting van de president, met het Huis als aanklager, de senaat als jury en de voorzitter van het Hooggerechtshof als opperrechter.
Van Den Haag tot de NAVO, van MSM tot 'links', ze zullen opgelucht ademhalen als Trump is afgezet en als alles weer 'bij het oude is' met Mike Pence.
In Rusland was de afgelopen week sprake van een opmerkelijke regeringswisseling. Ik moest denken aan de machtswisseling in Moskou na de moord op Kennedy in 1963; Chroestjov, die een goede relatie had met JFK, werd vervangen door Leonid Breznjev. Er brak na een periode van ontspanning een tijd van hevige oorlog (in Vietnam) aan, waarbij de twee supermachten tegenover elkaar kwamen te staan. Dat was de achtergrond van de machtswisseling in Moskou: ze begrepen dat er een andere, oorlogszuchtige wind waaide in Washington en pasten zich daaraan aan.
Op grond van de verkiezingsbeloftes van Trump in 2016 ('no more regime change') bestond er hoop dat een détente met de VS mogelijk was. Die hoop is vervaagd. Trump kwam, de moord op Suleimani bewees het, in de tentakels van Deep State en de neocons terecht, omdat hij 'de wolven van Drs P in zijn nek voelde'. Hij moest gehoorzamen om politiek (en lichamelijk) te overleven.
Dat politiek overleven staat nog te bezien. Door een oorlogzuchtige politiek onderscheidt hij zich in niets meer van de Democraten Clinton en Obama. Hij heeft zijn herverkiezing, mocht hij het impeachment-proces overleven, in gevaar gebracht.
Er wordt vanuit gegaan dat de Republikeinse meerderheid in de Senaat 'hun president' zal beschermen. Ik twijfel daar aan. De warmongers (bijvoorbeeld Graham) vinden Trump in het Witte Huis toch een risico. Mocht hij volgend jaar worden herkozen heeft hij 'de handen vrij'. Om alsnog de beloofde goede relaties met Rusland te realiseren? Ze zullen het risico niet willen nemen. (WK)

Daag ons niet uit. Met name nu het gaat om Nederlandse links in de affaire rond heuveltjesklimmer Jeffrey Epstein. Al in een heel vroeg stadium wisten we uit een hele bierkrat vol namen in Jeff's zogenaamde black book de naam van Freddie Heineken (rip) op te vissen. Zowel diens Nederlandse telefoonnummer als zijn Franse zijn afgeblackt. En zo hoort het ook. Maar wat denk je. Na wat verder vissen vonden we ineens de namen van Michel en Charlene de Carvalho. Respectievelijk de schoonzoon en dochter van good old Freddie en de huidige baasjes van het bierconcern. Jawel. Alleen de area van hun telefoonummer (207) in Londen is nog zichtbaar. En dat correspondeert met het financiële centrum van de Britse hoofdstad. What else. Waarom hun namen in dat black bookje staan? Dat is niet helder. Laat staan heerlijk. Zo. Het woord is nu weer aan de profs (1). Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 235 over de vondst van Crimesite.

De deze week in drie delen uitgezonden documentaire De Villamoord laat zien hoe een zogenoemde tunnelvisie het onderzoek van de politie in de weg kan staan. De moord op een vrouw in Arnhem, in september 1998, werd een groep mannen van Turks-Nederlandse afkomst in de schoenen geschoven. Hun veroordeling was het gevolg van abominabel technisch onderzoek, gebrekkige getuigenverhoren en het voor de rechter verdonkeremanen van de verklaring van een informant. Het heeft er ruim twintig jaar na het drama alles van weg dat de veroordeling van de ‘daders’ voor politie en justitie prioriteit had: dat er zich alleen nog maar een misdaad hoefde aan te dienen om ze voor jaren achter de tralies te krijgen. Er is in de voor het verdere verloop ervan duvelsbelangrijke beginfase van het onderzoek de vraag gesteld ‘whodunnit’, en niet ‘wat is er eigenlijk gebeurd?’. Concreet: waarom is de rol van de enige ooggetuige, de vrouw die claimde dat ook op haar geschoten was, niet nader onderzocht?

De Villamoord is een knauw voor het rechtsgevoel. Nog erger is het feit dat zij deel uitmaakt van zo langzamerhand een flinke serie. Die begon, halverwege de negentiger jaren, bij de Puttense moordzaak. In die zaak zaten twee broers zeven jaar onterecht vast voor de moord op de stewardesse Christel Ambrosius. In 2000 vond de Schiedammer parkmoord plaats, op de tienjarige Nienke Kleiss. Een man zat voor die daad vier jaar, voordat ze door een ander werd bekend. Rond dezelfde tijd begon de Deventer moordzaak te spelen, inmiddels de langstlopende uit de geschiedenis van het Nederlands strafrecht. Voor de moord op de weduwe Wittenberg heeft de beoogde dader twaalf jaar in hechtenis gezeten. Toen een paar maand geleden in het nieuws kwam dat politie en justitie op grote schaal gefraudeerd hebben met geurhonden, heeft de man -in wiens zaak bewijs via geurhonden van doorslaggevend gewicht was- de staat aangeklaagd. In 2003 volgde de onterechte veroordeling van Lucia de Berk, de ‘gifmoordenares’ die zeven jaar zat voor evenzovele moorden terwijl er aan het eind van haar lijdensweg moest worden vastgesteld dat er geen enkel misdrijf had plaatsgevonden.

Op vijftien november 2005 werd in Nijmegen Louis Sévèke vermoord. Hij genoot landelijke bekendheid als onderzoeker van geheime diensten. Zijn gewelddadige dood wekte dan ook veel onrust, vooral toen de zoektocht naar de dader of daders heel lang niets leek op te leveren. Eind maart 2007 werd de 38-jarige Marcel Teunissen in hechtenis genomen. Hij werd gezocht voor een aantal bankovervallen en legde volgens een politieverklaring een bekentenis af in de zaak-Sévèke. Het motief voor de moord zou mogelijk wraak zijn geweest. Teunissen en Sévèke kenden elkaar uit de kraaksien, en Sévèke zou Teunissen ervan hebben verdacht een infiltrant te zijn en Teunissen weggewerkt te hebben uit de beweging. Volgens familieleden van Sévèke was de toedracht anders. Zij stellen dat Teunissen vertrok naar aanleiding van een discussie over het verlaten van kraakpanden in ruil voor geld van de eigenaars. Teunissen, die daar voorstander van was, verliet volgens de familie het kraakpand uit onvrede over de uitkomst van de discussie. Op 7 maart 2008 werd Teunissen veroordeeld tot levenslang. Een zware straf die volgens de rechter noodzakelijk was wegens de kans op herhaling. Teunissen was volledig toerekeningsvatbaar verklaard en kwam zodoende niet in aanmerking voor TBS. Behalve voor de moord op Sévèke werd Teunissen ook veroordeeld voor zeven bankovervallen, vier bomaanslagen en een poging daartoe. Hij is niet tegen de uitspraak in beroep gegaan.

Van Teunissen is sindsdien weinig meer vernomen. Maar vrij snel na zijn veroordeling gaf hij een interview waarin hij de moord ontkende en aangaf dat hij zich door zijn advocaat in de steek gelaten voelde. In deze serie wordt de vraag gesteld waarom Teunissen niet in beroep ging maar wel al vrij snel terugkwam van zijn bekentenis. En waarom het sindsdien zo stil rond Teunissen en de zaak-Sévèke is geworden …

(JoopFinland)

Okidoki. Het wordt geen tent in Zeist. Dat proces tegen die 4 MH17-Russen zal van de grond worden getrokken in Den Haag. De stad van haar van Krikke (1) waar de ooievaars geen babies dumpen, maar bombardementen van leugens verzorgen. En waar de Bellingcatzenjammer als equivalent van de Matthäus Passion wordt beschouwd. Vertrouwen in de rechtspraak? Heeft Rutte een damesfiets? Neemt niet weg dat we ook in deze affaire de andere kant van het gelijk zullen blijven pushen. Als de msm het niet doen, doen wij het wel. Zoals het hoort in een democratie. Vandaar dat we in dit verband verwijzen naar deze nieuwe film van collega Max van der Werff, die een warm plekje kreeg in dit artikel van John Helmer. Fameus Ruslandkenner en Sauer-crusher. En we raden u aan om uw bordje helemaal leeg te eten. Want het is lekker. En in ieder geval heel wat anders dan de dagelijkse Kitekat. Stay tuned (JP).

(1) Zie voor een vonkenregen aan narigheid over Paulientje de serie “Krikkegate”. Al was het alleen maar om respect te betuigen aan de in mei 2017 suspect aan zijn eind gekomen veteraan Sietze Planting.

2 reacties

Wedden? Dat de ASML-directie dat oefenen in eten met stokkies wel kan staken. Die chipmachine gaat niet naar China en die directie dus ook niet. Staan de buddy van Jort Bretels, Stef B & B en het gebruikelijke msm-koor wel te oreren dat de kwestie rond die export serieus wordt bestudeerd, maar onze bondgenoot aan de overkant van de plas heeft het onaanvaardbaar al uitgesproken, dus we weten waar we aan toe zijn. Als we bijten naar het baasje worden we opgehokt. En dan gaat het bij ons nog maar om een chipmachine. Als je ziet hoe de USSA het land behandelen dat ze via een kutsmoes aka een oorlogsmisdaad sinds 2003 de facto bezet houden mogen wij echt niet mopperen. Lees hier voor de aardigheid eens wat er in de aanloop naar de moord op de Iraanse generaal Souleimani achter en voor de schermen allemaal gebeurde zonder dat onze msm ook maar een kik of zelfs een kikje gaf. Onafhankelijke berichtgeving? Our ass. Stay tuned (JP).

Hoe het gaat met Sergei Skripal en zijn dochter? Geen idee. Ze zijn ergens opgeborgen door de Britten. De valse vlaggen liggen in het schuurtje van MI6. Boris Johnson wordt premier. End of story. Nou oké. Niet helemaal. Een maandje geleden heeft de Amerikaanse filmer Oliver Stone een gesprek gehad met Vlad Poetin. Ging voornamelijk over Oekraine. Maar aan het eind ook nog even over de Skripal-kees. Leest u dit maar even, dan maken wij ondertussen de kooi van de papegaai schoon.....Natuurlijk zit Poetin te liegen dat ie barst. Dat hep je altijd met Russen. Maar stel nou dat dit toevallig waar is. Dat Skripal terug wilde naar Rusland. Hmmm. Stay tuned (JP).

1 reacties

In Frankrijk is de grootste sociale strijd uit de naoorlogse geschiedenis aan de gang. Daarom hoort of leest  u er weinig of niets over. Omdat ze, net als met de Revolutie van 1789, bang zijn dat het overslaat. De eerste serieuze poging in de Westerse wereld om zich te verzetten tegen 'het liberale model', 'het globalisme' dat na het verdwijnen van het 'reëeel bestaande socialisme' kon worden doorgevoerd. En hoe: vandaag 17 januari gaat de Nationale staking haar 44ste dag in! Niet alleen het Openbaar Vervoer ligt plat (af en toe wat om de bevolking terwille te zijn), maar de ziekenhuizen, musea, theatergezelschappen, musea, scholen (zie video), brandweer (zie video), advocaten (zie video), universiteiten, olieindustrie, transport, je kunt het zo gek niet bedenken - IEDEREEN is in staking. Alle grote havens van het land zijn niet meer bereikbaar. Zelfs wat wij 'de technische recherche' van de politie zouden noemen staakt, omdat ook zij de privatisering en de invoering van het puntensysteem in het pensioensstelsel krijgen volgens de plannen van de regering. Macron, premier Philippe en de gehate minister Castaner van Binnenlandse Zaken zijn zo slim geweest leger en politie te vrijwaren van het nieuwe stelsel. Anders waren ze al aan het eind zijn geweest, weten ze. Zonder de politieterreur zijn hun dagen geteld.
'Het zijn geen bezuinigingen bij het pensioen', lacht Macron zijn satanische grijns, 'het wordt alleen eerlijker verdeeld'. En geprivatiseerd aan Black Rock, waarvan de Franse topman uit zijn handen het 'L'egion d'Honneur' ontvangt.
Om de reformistische vakbond CFDT, die zich bij de acties van de radicale bonden had aangesloten, heeft Philippe in het overleg van de "Sociale Partners" de 'Age Pivot', 'de spil-leeftijd', die de regering naar 64 wilde verhogen, ingetrokken. Exit CFDT. Maar de acties gaan door. Een meerderheid van de Fransen steunt ze. Dagelijks trekken de stoeten van het protest door de straten van alle steden van Frankrijk. De Gele Vesten zijn de gangmakers, de verbinding tussen de arbeiders en de rest van de bevolking. Zij maken het verschil. Daarom worden ze ook zo genadeloos aangepakt. 'Macron voert oorlog tegen ons', zoals ze zingen.
Uw verslaggever is net terug uit Frankrijk waar hij bonje kreeg met vrienden, eigenaars van een mas in de Pyreneeën die sinds Macron door nieuwe belastingen getroffen worden, maar niet de stap naar verzet kunnen zetten. Daarvoor hebben ze het net nog te goed. Zij, verarmde middenklasse, zetten zich met name af tegen de spoorwerkers, die ze verwijten 'het land te gronde te richten' met de staking die zijn 6e week ingaat. 'Lummelaars die slechts hun eigen belang dienen'. Niets is minder waar: de stakers voeren namelijk geen actie voor zichzelf: zij worden nog gewoon volgens het huidige systeem behandeld. Ze voeren actie voor de komende generaties!
Zaterdag de 'convergence', de gezamenlijke stoet van de stakende werknemers en de Gele Vesten. Begin dit jaar viel weer een dode door het politiegeweld. Een vader van 43 werd door vier agenten tegen de grond gewerkt waarbij zijn strottenhoofd brak.
Wij hier in het land begrijpen er natuurlijk allemaal niets van: 'Waar ga'aat dit over...'.
En dat willen Den Haag en MSM graag zo houden. (WK)

1 reacties

'One-Two-Three, Vive l'Algerie!' is de leus in Frankrijk voor het Algerijnse elftal dat de Afrika Cup heeft gewonnen. 'Op de barricades in Algerije' had hier moeten staan, maar de kruisbestuiving legitimeert het. Want voetbal is 'opium van het volk' zoals Carlo Marx dichtte lang voordat de sport in kapitalistische zin was uitgevonden. En geen oorlog, zoals oorlogskind Rinus Michels had kunnen weten. Voor de restanten van het regime Bouteflika waartegen de bevolking iedere vrijdag demonstreert, vormde het succes van de (merendeels in Europa spelende) equipe een afleiding voor de binnenlandse opstand. Ze faciliteerden vluchten naar Cairo waar het evenement plaatsvond en hoopten ongetwijfeld op een adempauze. Zoals in Nederland 'Oranje' dat in de plaats kwam van 'het Nederlands Elftal' gebruikt wordt om iedereen te verdoven met hetzelfde opiaat. Bij ongeregeldheden in de grote steden van Frankrijk werden na het winnen van de cup 250 arrestaties verricht. Een gemiddelde bij de zaterdagen, 36 op rij, van de Gilets Jaunes.
De Gele Vesten houden op hun manier ook de in Frankrijk heilige, want zo hard voor gestreden, vakantie. De demonstraties gaan gewoon door, zij het in bescheidener vorm, maar zijn ook verlegd naar lokale initiatieven van de bevolking als het gratis verklaren van de autosnelwegen. Zoals de actie 'Waar is Steve?' in Nantes na het verdwijnen van een jongeman tijdens politiegeweld tegen festivalgangers in de Loire. De GJ vormden met familie en vrienden van Steve een ring om het gebied van de verdwijning.
Een vergelijkbare actie in Chaumont waar samen met de bevolking actie werd gevoerd over een dode door politiegeweld onder zeer twijfelachtige omstandigheden. En juist nu heeft Minister van Buitenlandse Zaken Castaner medailles uitgedeeld aan politiemensen (dat blijven het, zelfs in Frankrijk) die geweld tegen de bevolking hebben gebruikt. Ondermeer agenten betrokken bij het in elkaar slaan van een 73-jarige vrouw in Nice. 'De decoraties zullen worden teruggetrokken bij veroordeling', riposteerde de gehate Castaner, de lopende rechtszaken tegen politieagenten aanhalend.
Het is deze arrogantie van de macht die de bevolking razend maakt.
Natuurlijk, er is sprake van een dip, maar overal, van Toulouse tot de vakantieadressen van de Gilets Jaunes waarheen ze actie meenemen en natuurlijk Parijs, gaat het verzet door.
De macht en MSM zullen ongetwijfeld aan wishful thinking doen en dromen dat de opstand voorbij is. Ze zullen als de temperaturen dalen uit hun dromen ontwaken. Dit gaat niet over.
Fait divers is het gedwongen ontslag nemen van Minister van Milieu (waar Macron zo mee bezig is probeert hij ons wijs te maken) François de Rugy, eerder voorzitter van de Assemblee. Een voortwoekerend schandaal over etentjes voor groepen relaties met kaviaar en kreeft en een uitzinnige verbouwing van zijn ministerie op kosten van de belastingbetaler maakte dat men afstand van hem begon te nemen. Macron had hem nog achter zich op de Champs Eelysees op 14e juli, maar de Rugy moest om verdere schade te voorkomen de eer aan zichzelf laten. 'Vie de chateau' (rijkeluisleventje) vond François 'overdreven'. (WK)

Hicham Hamza moet verder zijn bek houden. Wie? Hicham Hamza. Het baasje van de beruchte Franse site Panamza. Wij van Kleintje Muurkrant zijn soms nog wel eens kort door de bocht. Maar die bocht is nog niks vergeleken met de slingers die Hicham regelmatig maakt om alle narigheid die zich in en rond Parijs voordoet in de schoenen van Israël te schuiven. Wil niet zeggen dat ie altijd naast de roos zit. Neem bijvoorbeeld zijn schrijfsels over Nicole Junkermann, een intimus van de wel heel merkwaardig aan zijn eind gekomen koterhopser Jeffrey Epstein. Beiden waren volgens Hicham zwaar gelieerd aan de Mossad. Daar had ie een punt en hij stond niet moederziel alleen in die mening (1). Zij van Junkermann vond al dat geschrijf zo langzamerhand knap lastig worden en nam een dure bef in de arm die Hicham sommeerde verder af te zien van verdere lozingen over zijn cliënte. Het Panamza-baasje was desondanks zo vrij om melding te maken van die sommatie, waarbij hij om onverklaarbare redenen zo voorzichtig was om de naam van Nicole's echtgenoot onleesbaar te maken. Dat was voor ons het sein om uit te vlooien wie dat dan wel mocht zijn. Het bleek om ene Ferdinando Brachetti Peretti te gaan. Een famielje die niet op een eurootje meer of minder hoeft te kijken dankzij wereldwijde inversteringen en gelieerd is met andere al dan niet adellijke famieljes en het Vaticaan. Mocht u over deze intrigerende materie meer willen weten dan raden we u aan deze uitgebreide opsomming tot u te nemen. Het vergt wat geduld vanwege de talrijke zijscheuten, maar voor de fijnproevers onder u echt iets om er even voor te gaan zitten. Blijft de vraag waarom Hicham zo voorzichtig was. Stay tuned. (JP).

(1) Zie aflevering 255 van deze serie.

Over een Nederlandse link gesproken (1). Doutzen Kroes en Jeffrey Epstein delen een geheim. En dat heet Leslie Wexner. Miljardair en onder andere baasje van Victoria's Secret. Leslie geldt als de Gepetto van Jeffrey en is een van de founding fathers van de Mega Group. Een imposant clubje Amerikaanse en Canadese miljardairs die zich met name filantropisch uitsloven voor allerlei Joodse instellingen. Niet toevallig. Ze zijn namelijk allemaal van Joodse bloede. Begin 1997, toen Bill Clinton de hoofdbewoner was van het Witte Gekkenhuis, startte een ploeg snuffelsmurfen van de CIA, FBI en NSA een intensief onderzoek naar een Israëlische mol, die zich hoog binnen het Amerikaanse inlichtingenapparaat een warm holletje zou hebben verschaft. Ze kenden alleen de codenaam van de mol: “Mega”. Eind maart van dat jaar, toen de speurtocht nog vol op stoom lag, waarschuwde Billy zijn sigarenwipper Monica dat hun telefonische ontboezemingen waarschijnlijk werden afgeluisterd door “buitenlandse agenten”. Begin mei werd de zoekactie vrij plotseling afgeblazen. Volgens schrijverd Gordon Thomas onder invloed van een Israëlische waarschuwing, dat de tapes van de geurige gesprekken tussen Billy en Monica het publieke domein zouden worden ingeslingerd als het gesnuffel naar “Mega” niet ophield. Sluitend bewijs daarvoor droeg hij niet aan, maar dat het menens was bleek uit een lekkage over de geheime mollenjacht op 7 mei 1997 in de Washington Post. Exact een jaar later rolde de Wall Street Journal een artikel naar buiten over de Mega Group van Leslie Wexner, Edgar Bronfman sr. (2) en Steven Spielberg. In datzelfde jaar kocht Wexner's pupil Epstein, die ook al bezoek had gekregen van een filantropisch virus, zijn maagdeneiland. Om scabreuze filmpjes te kunnen schieten van zijn invité's. Ten behoeve van de “Mega Group”, c.q. de Mossad. Kort daarvoor had hij met een schepje poen de Clintons nog geassisteerd bij de oprichting van hun later zo ernstig besmet verklaarde Foundation (3). En verder maakte Jeffrey deel uit van de beruchte Council of Foreign Relations en de Trilateral Commission (4). The agent was in place. Niet verrassend dus, dat de Feds bij hem thuis ook een uit de jaren tachtig van de vorige eeuw stammend Oostenrijks paspoort aantroffen. Met een andere naam, maar wel met zijn foto en als verblijfplaats Saudie-Arabië. Had ie gekregen van “een vriend” om hem een beetje te beschermen als ie bij zijn buitenlandse trips in handen mocht vallen van baardmannen.
Zei hij. Sure. Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 235 van deze serie. Overigens zal ook Nobelprijswinnaar Gerard 't Hooft zich dezer dagen niet echt gemakkelijk voelen. Hij ontving van Jeffrey ook een welkome financiële bijdrage.
(2) De Bronfmannetjes vergaarden hun basiskapitaal tijdens de drooglegging in de USA met assistentie van de mafia.
(3) Hebben we veel aandacht aan besteed. Vooral in verband met de Postcodeloterij. Het goeie doelenvehikel van Boudewijn Poelmann.
(4) Ook over deze twee genootschappen van powerlifters hebben we het nodige gepubliceerd. Goegelen kan ook.

Wie maakt ons los. Vandaag smakken we nog een paar curiosa uit het cultureel erfgoed van Kleintje Muurkrant in de ramsh. Drie stukjes curiosa die nauw met elkaar verbonden zijn, omdat ze eenzelfde lot hebben ondergaan. En niet uit de loterij. Daarvoor gaan we allereerst terug naar 19 juli 2001. Op die dag zag aflevering 12 van de serie “Roze Balletten” het grauwe daglicht. Ging over een avontuurlijke gebeurtenis uit het leven van ex-minister van Justitie en Defensie Job de Ruiter, die het gevolg was van een gevalletje kinderliefde (rip). Kennelijk ging het om een door de overheid bliksemsnel tot cold kees verklaarde affaire, want ondanks de vele verwijzingen die wij in de jaren daarop in de cyberruimte duwden bleef het ijselijk stil. Tot 2006 toen collega Alexander Nijeboer zijn bevindingen uit een diepgaand onderzoek naar de ellenlange affaire rond voormalig Defensiemedewerker Fred Spijkers in een door de Papieren Tijger uitgegeven boek perste: “Een man tegen de staat”. De gevolgen waren voor Alexander net zo mals als een biefstuk van een tyrannosaurus. Hij kreeg vijf rechtzaken voor zijn gebit (1). Een daarvan werd aangespannen door Job. Onze collega had in zijn boek namelijk gewag had gemaakt van Job's ingevroren gevalletje kinderliefde. Zonder overigens te verwijzen naar Kleintje Muurkrant. Hij had zich wel keurig gehouden aan de journalistieke spelregels en in de prenatale fase van zijn boek De Ruiter benaderd met vragen over diens hang naar kinderspelletjes. De Ruiter: “Het is mij een volkomen raadsel waar de door u bedoelde gegevens op berusten”. Yeah. Sure. Alexander ging nat voor de kadi. Ook al omdat een paar smurfen van de Marine Inlichtingen Dienst, die hem hadden ingelicht over een chantageaffaire binnen deze context, hem schielijk lieten vallen toen het erop aankwam. Kleintje Muurkrant voor het luik? Nee. Rectificeren? Nee. Curieus? Ja.

Een analoog geval bolderde over de Bühne in juni 2004. In het prille begin van die maand publiceerde het weekblad Party een sensationeel artikel over de Belgische baron Maurice Lippens, het toenmalige opperhoofd van Fortis en diens broer Leopold aka “het varken”. De gebroeders waren volgens Party notoire kindervrienden. De gegevens voor dat artikel kwamen rechtstreeks uit de bulderende serie “Adel verplicht” van Kleintje Muurkrant, dat daarvoor zijn aker had laten zakken in de zogenaamde X-dossiers (2). Baron Maurice trok het weekblad voor de kadi en eiste rectificatie. Het verweer van de Party-bef dat de publicatie steunde op al eerder ontplofte bommen op de site van Kleintje Muurkrant vond geen gehoor. De baron had nog nooit van die site gehoord. Nee, nee. Party ging nat en moest een rectificatie tussen de nietjes plempen. Plus de fooi van 12.500 euro overmaken naar een voor ons onbekende rekening. Kleintje Muurkrant voor het luik? Nee. Rectificeren? Nee. Curieus? Ja.

En dan wat recenter. Half april 2018 ontstond met name rond de Dom van Rijk de Gooyer een hoop drukte over het in die periode op de markt gesmakte boek “Crimineel Utrecht”. Daarin kwamen ondermeer passages voor uit het bonte leven van “kunsthandelaar” Duco Keulen en die vond dat a) niet prettig en b) hier en daar onjuist. Hij dreigde dan ook met een kortgeding. Maar daarbij bleef het eigenlijk zo'n beetje. Achter de schermen schijnt er wel nog flink touw te zijn getrokken, maar wat er nou precies is afgesproken en/of is geëffectueerd blijft diffuus. Duidelijk is wel, dat de onwelvoeglijkheden over Duco aka Ducalo Keulen in het verleden al redelijk uitgebreid door Kleintje Muurkrant waren uitgeserveerd (3). Daarnaast waren we ook zo vrij om een gevalletje irregulier zakkenvullen van Ducalo's broer professor mr. Berend Ferdinand Keulen jr. in de publieke arena te jagen. Ging om een gevalletje effectenhandel met voorkennis rond het millenium, waarvan de voorzet werd gegeven door Berend's echtgenote (4). Dat leverde een aangifte op en serieus geneus van beurssmurfen, die naar verluidt tot de slotsom kwamen dat de aangifte hout sneed. Wil overigens niet zeggen dat Berend en zijn vrouwtje een zware douw kregen. No way. Hooguit een deukje in hun respectievelijke carrières, maar de tijd en friends in high places helen in dit milieu over het algemeen rap rap alle wonden (5). En waar vinden we onze professor mr. tegenswoordig onderandere terug? Bij het Klachteninstituut financiële dienstverlening aka Kifid (6). Als “rechter”. Wat? Breekt uw klomp? Nou, wij zijn al heel lang geleden gestopt met nieuwe te kopen. Is geen doen. Stay tuned (JP).

(1) Even aanklikken hier en hup daar is Alexander.
(2) Een serie waar we trots op zijn. Een must-read.
(3) Zie de serie “Tussen beffen en piraten”.
(4) Zie dezelfde serie en de afleveringen 34 tot en met 39 van de serie “Tussen premies en piraten”.
(5) Een van die friends zou deze Utrechts Landschapliefhebber zijn.
(6) Zie de duivelse aflevering 666 en de aflevering die daarop volgt van de serie Octopussy.

Rechter Frank of is het Frans maar wat doet dat er uiteindelijk toe, de rechter die mediamisdadiger Willem tot levenslang veroordeelde, kwam nu zelf langs op de radio. De verzameling faits diverts die de NPO verkoopt als nieuwsbulletin -schermutselingen in de Straat van Hormus vertegenwoordigen daarin dezelfde waarde als dertig eeuwen oude munten gevonden onder een varkensschuur bij Spaarndam- zwaaide vanochtend de rechter uit. Man heeft ruim dertig jaar rechtgesproken en binnen dat tijdsbestek drie keer iemand voor het leven achter de muur gekregen. Juist toen ik me achter de wrong krabde en me afvroeg of dat veel of weinig was, sloeg ex-rechtertjelief me vol in het aangezicht.

Frank of Frans gaat zich na zijn pensionering verdiepen in het boedhisme. Om meer over het leven te weten te komen.

Je hebt mensen en je hebt deurbellen, zeggen wij in Vlaanderen. Frank is een knoert van een klopper. Was ik een pathologische leugenaar uit de Amsterdamse Staatsliedenbuurt die door de Telegraaf aan haar lezers is geserveerd en door Frank voor het leven tot brood en luchten is veroordeeld, dan stak ik vanuit mijn cel in Vught mede in naam van die twee andere slachtoffers Frenkies boedhistische jurk in de fik. Je pas in het leven verdiepen nadat je eerst het leven van mensen hebt vernietigd: is dat niet een beetje erg dom? Mij zul je niet snel op een positief oordeel betrappen over de US van A, en al helemaal niet over de rechtspraak daaro. Maar daar hebben ze dan toch maar de Supreme Court. Waarin ze de Frankies en Fransjes pas in een toga hijsen wanneer deze al ruimschoots de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd zijn. Onder het motto: wijsheid komt met de jaren.

Vlak voordat het in het nieuwsoverzichtje op de kwekradio ging over de wielrennerij en de opstoppingen kwam er nog een berichtje voorbij dat ik hier wil verbinden aan dat over onze rechtspreker. Mannen van tussen de 25 en 45 jaar kiezen er in steeds grotere getale voor om niet te werken. Let wel: ze gaan niet niksen of gamen maar zijn bewust baanloos. Ze doen dus wel wat, maar niet voor een baas en niet om het geld. Een loflijke ontwikkeling die tot voor kort alleen maar was voorbehouden aan de radikalinski’s in oude kraakpanden en op aftandse woonboten. Zou het niet verstandig zijn, en veel leed aan de zijde van pathologische leugenaars en andere zogenaamde criminelen voorkomen, indien deze mannen in de plaats van de Fransjes benoemd zouden worden tot rechtspreker? Krijg je rechters van 45 die Buddha al ruimschoots achter de rug hebben… (gvd)

Goeienavond lieve jeugd van Nederland en Vlaanderen! Deze keer een oproep aan vooral jullie uit Den Bosch en de Langstraat en de Meierei en zo. Maar natuurlijk ben je ook welkom als je uit Brunssum, Brummen of Bruinisse komt. In Den Bosch dus, bij de plaatselijke Vakschool. Die organiseert morgen de heule dag in de heule stad Young Impact challenges.

Young, impact en dan ook nog es challenges. Laten we even meehobbelen met de tekst van Paul Kriele, in wiens digitale nieuwsbrief Bastion Oranje de zaak werd aangekondigd:

Leerlingen van de Bossche Vakschool komen in actie voor een betere wereld. Den Bosch staat op dinsdag 14 januari bol van de Young Impact ‘challenges’. Op 14 januari 2020 nemen leerlingen van de Bossche Vakschool het heft in eigen handen. Zij gaan hun eigen sterke punten inzetten om problemen aan te pakken die ze zien in hun omgeving. Ze worden daarbij geholpen door Young Impact, een initiatief dat jongeren stimuleert om talenten te ontwikkelen en daarmee in actie te komen voor iets wat zij belangrijk vinden. Deze acties worden ‘challenges’ genoemd en daarmee willen de leerlingen een directe positieve impact maken op een ander. Denk bij challenges aan een high-tea voor eenzame ouderen, een sporttoernooi voor kansarme kinderen of een opruimactie in Den Bosch.
Young Impact Day in Utrechtse Jaarbeurs op 5 juni 2020:
Alle jongeren die met Young Impact in actie komen, verdienen een ticket voor Young Impact Day bij de Jaarbeurs in Utrecht. Op deze nieuwe nationale actiedag komen duizenden jongeren in actie voor iets wat zij belangrijk vinden. De Utrechtse Jaarbeurs is op 5 juni 2020 het epicentrum met veel mega-challenges, workshops, lezingen en de spectaculaire eindshow. In 2019 stonden bijvoorbeeld Boef, Teske de Schepper, Rico Verhoeven en Broederliefde op het podium.

Betere wereld, challenge, mega-challenge, high-tea, Rico Verhoeven… Zitten we hier nou als urgerende jeugd op te wachten? We hebben toch al zo’n dag? Die vrijwilligersdag, gesponsord door de vrijwilligers bij uitstek, de Oranjes?

Leuk hoor: kids laten voetballen op straat en daar samen met opa en oma naar kijken. Maar kan niet iedereen beter leren zijn eigen troep op te ruimen? En is het niet beter om straten weer autoleeg te maken zodat die kinderen weer net als opa en oma vroeger deden, altijd op straat kunnen spelen?

Hebben we dus niet een ietsepietsje meer nodig? Een beweging die echt zaken verandert? Is het niet beter om, als we al een keertje de hele dag de straat vullen in plaats van de schoolbanken zoals die collega’s van jullie van die Bossche Vakschool, om dan de hand flink aan de ploeg te slaan en met zijn allen actie te voeren voor een paar urgente dingetjes?

Voorstel: we staan morgenvroeg om acht uur bij die Vakschool en vragen aan de vakscholieren om ons Den Bosch te laten zien. Gaan we lekker met zijn allen de stad in. En doen we ons ding...:

we kraken de lege Hudson’s Bay
we houden een minuut stilte midden op de A2 bij Rosmalen
we vertonen alle afleveringen van De Fillum van Ome Willum met Aart Staartjes op de markt
we organiseren een homohuwelijk in de Sint-Jan
en voor ons die op de fiets zijn: we rijden heen en weer naar de vliegbasis Volkel om de daar gelegerde Amerikanen de schrik van hun leven te bezorgen

Impact… Ze zullen het weten, die volwassenen!
(JoopFinland)

De aanval met speedboten in de Perzische Golf op een Britse tanker zou een antwoord moeten zijn geweest op het opbrengen van een Iraanse tanker (op beschuldiging dat het schip olie vervoerde voor Syrië wat volgens EU-sancties verboden is) door Engeland naar hun basis Gibraltar. Maar de Revolúsjonêre Garde (die is uitgerust met snelle bewapende boten) heeft ontkend achter deze aanval te zitten. Dat vermoeden wordt gesterkt door vorige acties tegen tankers door Mujaheddin Khalq rebellen en IS huurlingen, betaald door Bolton, Israël en Saoudi Arabië. Het echtpaar Rajavi dat de MEK met harde hand leidt en Bolton kennen elkaar nog van een vorige oorlog: die van Saddam Hussein 's Irak tegen Iran van 1980 tot 1990. Toen al werkten ze voor Deep State tegen Teheran.
De preoccupatie met Iran is in schril contrast met de verhouding met Pakistan. Dat land ontvangt jaarlijks een miljard dollar militaire hulp van de VS.
Toch is Pakistan volgens het Pentagon betrokken bij de acties van de Taliban in Afghanistan tegen de Amerikaanse troepen aldaar die al tientallen doden aan Amerikaanse zijde hebben gekost. Nooit hebben de VS daar een punt van gemaakt noch van het 5 verbergen van Osama bin Laden.
Inmiddels heeft Iran als reactie op Gibraltar een Britse (UAE) tanker opgebracht.
Grappig is de mededeling van Trump dat zijn troepen in de Perzische Golf een Iraanse drone hebben neergehaald terwijl Iran geen verlies meldt. Ze laten op Twitter beelden door de drone van de Amerikaanse vloot zien.
Trump heeft andere zorgen binnenlands: in de Epstein-zaak (video) wordt ook zijn naam genoemd. Een video van hem met Epstein op een feest met dames gaat rond. Het lijkt erop dat hij zich op tijd van de beklaagde (die vandaag vrijlating op borgtocht werd onthouden) heeft gedistancieerd. Tegen Epstein is 45 jaar cel geëist. Dat wordt niet zo comfortabel als zijn jaar in Florida. De kans dat hij anderen in zijn val zal willen meeslepen dient zich aan.
Misschien het meest opmerkelijke is de confiscatie door de FBI van een Saoudisch paspoort uit de jaren '80 met de foto van Epstein onder een andere naam. Dat versterkt de berichten dat hij deel uitmaakt van een geheime dienst-wereld waarin chantage met materiaal van sexuele aard goud waard is.
Even opmerkelijk is dat niemand zijn miljardenfortuin kan thuisbrengen. Hij werkte ooit als wiskundeleraar en was van eenvoudige komaf.
Een zaak om te volgen. Hoe walgelijk ook. (WK)

Afgelopen week waren er weer twee landelijke actiedagen, waartoe werd opgeroepen door verschillende vakbonden en andere organisaties, tegen de pensioenshervormingen in Frankrijk. De opkomst was wederom groot en nieuwe sectoren zijn toegetreden. Premier Eduard Philippe deed in het weekend een aanbod om een deel van de hervormingen in te trekken.

(Door globalinfo, die dol is op donateurs)

Op 9 januari gingen op 64 plekken demonstranten de straat op, daartoe opgeroepen door een koepel van vakbonden. De CGT, een van de grootste en meest strijdbare, claimde een gigantische opkomst van 370.000 mensen (wat 120.000 meer is dan in december, de vorige landelijke actiedag). De opkomstcijfers zijn altijd belangrijk, onder andere omdat politiek en media ze gebruiken om de legitimiteit van de stakingen en acties aan te vallen. Andere bronnen en met name de politie/overheid zelf. Twee dagen later, afgelopen zaterdag, waren er weer demonstraties georganiseerd in vele steden, waaronder Parijs, die wederom grote groepen de straat op brachten (in Parijs: 21.000 demonstranten).

Hoe dan ook waren het enorme demonstraties in heel Frankrijk, die niet te negeren zijn. Ondertussen is de staking bij het openbaar vervoer de 2e maand ingegaan en is daarmee de langste in de geschiedenis.

Bijzonder zorgwekkend is ook de blokkade van raffinaderijen door vakbondsleden, waardoor er geen brandstof uitgereden kan worden. Eerste werden 7 van de 8 raffinaderijen in het land geblokkeerd, maar afgelopen week ging ook de 8e dicht. Ook de toevoer van kerosine naar vliegvelden kwam daarmee stil te liggen. De regering Macron kondigde aan desnoods de blokkades door repressie te zullen opheffen, maar de blokkeerders geven geen krimp. In een interview met dagblad Liberation stellen de blokkeerders dat ze het grondwettelijk recht hebben om hun werkplek stil te leggen en dat ze daarbij wel degelijk in de gaten houden of ze een legitiem deel van de bevolking achter zich hebben of niet (dat was namelijk het argument van de regering, dat ze maar een kleine voorhoede waren).

Nadat eerder allerlei andere sectoren zich demonstratief bij de stakingen voegden, zoals leden van de opera en het ballet, die ook belang hebben bij goede pensioenregelingen, gingen nu ook advocaten letterlijk in staking. Er zijn filmpjes op internet te vinden dat advocaten massaal hun zwarte robes in de hal van de rechtbank gooien. Zoals deze in Caen als de minister van Justitie op bezoek komt:

Sociale advocaten hebben via verklaringen de demonstranten gewaarschuwd dat hun staking niet betekent dat ze bij demonstraties niet gearresteerd kunnen worden en dat het kan zijn dat ze in dat geval geen piketadvocaat kunnen krijgen. Daarom worden er pamfletten bij demonstraties en op sociale media verspreid hoe je in dat geval je verdediging moet regelen.

Premier Eduard Philippe doet nu een poging om de vakbonden te vermurwen om de acties te staken en heeft voor het eerst aangeboden een van de hervormingsmaatregelen (structurele verhoging van pensioenleeftijd van 62 naar 64 jaar) in te trekken. De verwachting is nu dat de vakbonden, of in ieder geval een groot deel daarvan zich hierdoor niet in de luren laten leggen en de acties voort zullen zetten tot het hele pakket van tafel is. Of zoals de New York Times - om maar eens een onverdachte bron te gebruiken - het omschrijft: "De concessie van de regering zal waarschijnlijk geen einde maken aan de staking of de demonstraties. De meer militante vakbonden - en de vakbonden die het sterkst vertegenwoordigd zijn in de spoorwegen en de Parijse metro - eisen dat de heer Macron zijn hele hervormingsplan laat varen. ("And the government’s concession is unlikely to end either the strike or the demonstrations. The more militant unions — and the ones most heavily represented in the railways and the Paris subway — are demanding that Mr. Macron abandon his entire reform plan.”), De krant beschrijft ook de stemming onder de demonstranten: "Zaterdag was dat ook juist de eis. De stemming was militant, en de meer gewelddadige demonstranten botsten opnieuw met de politie, zelfs toen ze een spoor van schade door het oosten van Parijs trokken. Een bankfiliaal werd geplunderd en bushokjes werden vernield en in brand gestoken. De vakbonden zeiden dat er zaterdag 150.000 demonstranten in de straten van Parijs waren."

Philippe wil nu een conferentie beleggen, ook internationaal, over hoe het pensioengat aangepakt zou moeten worden en de gematigde CFDT gaat kennelijk met hem akkoord.

Ondertussen kunt u desgewenst bijdragen aan de collectieve solidariteitskas voor de acties, die nu meer dan 2 miljoen euro bevat.

Kent u onze collega Whitney Webb? Nee, wij ook niet. Maar wij willen haar graag bij u introduceren. Via dit fantastische stukje werk over het oude Amerikaanse chantagenetwerk van “Supreme Commander” Lew Rosenstiel en zijn “Field Commander” Roy Cohn. Inclusief de namen van een paar bekende jongens uit de vriendenkring van prins Bernhard (rip). Aanleiding tot dit exposé was uiteraard de arrestatie van Jeffrey Epstein, die later tot datzelfde netwerk behoorde en al voor het overlijden van Freddie Heineken in 2002 met de heuveltjesliefhebber en biermagnaat in contact moet hebben gestaan. En wie weet met diens rechterhand binnen het Heinekenconcern, kontjesliefhebber en Oranjebef Frits Salomonson. Verbijsterend. Overigens, dit is nog maar deel 1. Bereid u alvast maar voor. Stay tuned (JP).

Opgeven? Van zijn lang zal zijn leven niet. Vandaag heeft Jos Lindhout, de hoofdpersoon van deze serie, opnieuw voor de aanval gekozen. Hij heeft de door ASR ingehuurde bef Leonard Böhmer laten weten dat hij ten tweede male Jos Baeten, de vol in zijn veren rondhobbelende Sitting Bull van de kleine lettertjeswigwam in Utrecht, wegens meineed voor de kadi gaat trekken. Dit keer in gezelschap van Jan Eichner, een van Baeten's vroegere onderknuppels met één veer. Bij de vorige gelegenheid, eind maart 2015, werd de altijd van arrogantie overlopende Böhmer (1) direct door Baeten op scherp gezet. Binnen drie dagen ontving Lindhout een rokende oekaze waarin gedreigd met tegenmaatregelen als hij de de aanklacht zou doorzetten cq. met die move perswaarts zou gaan. Ga niet dreigen tegen Jos Lindhout. Hij zocht meteen de openbaarheid. Onder andere via het oh zo keurige Financieele Dagvod onder leiding van Jan Bonjer. Die kwam onder een zware Utrechtse pijlenregen terecht en koos laffe eieren voor zijn euro's (2). De redacteur die het uiterst afgewogen artikel had geschreven was de piel. Volgens Bonjer zou hij onzorgvuldig zijn geweest en hij werd in de periode daarna vakkundig naar buiten getreiterd. Het juridisch gevecht tussen Baeten en Lindhout dat daarna volgde eindigde in drijfzand (3). Vaak de onzalige plek waar dat slinks wordt heen gedirigeerd als figuren uit het ons-kent-ons-systeem serieus worden aangevallen. Maar soms, heel soms, lukt dat niet. Zoals vandeweek nog bleek bij het zoveelste proces dat slachtoffers en nabestaanden van de uit 1992 (!) daterende vliegramp in het Portugese Faro voerden tegen de Staat der Nederlanden over de schuldvraag. Ze sprintten zegevierend naar de gladiolen. Wie weet zijn die ooit ook weggelegd voor Jos Lindhout. Aan ons zal het niet liggen. Stay tuned (JP).

(1) Een van Böhmer's staaltjes van arrogantie kunt u terugvinden in aflevering 162 van deze serie waarbij hij Jan Joling, een door Lindhout in de arm genomen gerenommeerde speurder naar financiële narigheid, wegwapperde als een vlieg met een dwarslaesie.
(2) Zie aflevering 122 van deze serie.
(3) U kunt wat dit betreft uw hart ophalen via onze zoekmachine. Voer het woord “meineed” in en het is genieten geblazen.

Op de Westblaak 216 – 218 haalden ze een paar dagen geleden opgelucht adem. Na het betalen van een borgtocht van 50 meloen dollar had de Gayane de haven van Philadelphia verlaten. Op weg naar Rotjeknor. De eilie rond de heist van de Amerikaanse smurfen van 17 juni jl., waarbij ze aan boord van het containerschip een kleine 20.000 kilo coke hadden opgesnoven, achter zich latend. Eerder rolden wij al naar u toe dat de betrokken cokeboat onderdeel uitmaakte van de MSC-vloot van de Napolitaanse reder GianLuigi Aponte en diens vrouwtje. Hoewel, in het geval van de Gayane opereerde de firma van het illustere echtpaar als operator. De eigenaar van het schip bleek – fasten your seatbelts – de grootste Amerikaanse bank te zijn: JP Morgan. Is dat even gezellig. In dit kleine serietje vormen de retailer ('Ndrangetha), de vervoerder (MSC) en de financier (JPMorgan) een perfect trio. Duidelijker kan het haast niet. Zo zit deze business op hoog niveau in elkaar. En wij maar lullen over “war on drugs” en over figuren uit de vijfde divisie die vervaarlijk rondtuften door de binnenstad van 020 op ...scootertjes. Oei. Stay tuned (JP).

Leuk om Freek de Jonge weer te zien, in een oudejaarsconference. Zijn pas is wat strammer geworden, en het piekhaar flinterdun. Maar geen spoor bij hem van enige mildheid -die oudedagsziekte die veul erger is als aderverkalking. De Jonge tiert nog net zo hard als in 1978, toen hij tekeerging tegen de labbekakken van de KNVB die zich graag door de Argentijnse junta lieten naaien.
Minder leuk als Ajax en PSV straks een strategische fout van jewelste blijken te hebben gemaakt door dezer dagen in het eenmansstaatje Qatar wat extra dollars te willen verdienen. Stel nou dat de wrekers van Soleimani hebben bedacht dat het uitroeien van twee Westerse voetbalclubs onder handbereik voor tig jaren olie op het vuur zal gooien …
We zijn sinds de actie ‘Bloed aan de paal’ van -toen nog- Bram en Freek niets opgeschoten. In 1978 had je Berry van Aerle uit De Peel die verslaggevers gek maakte met zijn statement dat ‘je overal generaals hebt, in Nederland ook, ik had er zelf een toen ik in dienst lag, joh’. Nu heb je Edwin van der Sar, voormalig ballenvanger, die als dikke deur van Ajax ongeveer hetzelfde uitkraamt.
Van zijn collega van PSV, Toon Gerbrands zou je meer verwachten. Hij is in dit serietje eerder de revue gepasseerd, als een bedachtzame en belezen figuur die zich zorgen maakt over de toekomst van het profvoetbal door de invloed van de mafia. Maar in Qatar maakt Gerbrands een verslagen indruk. Misschien is hij na het door hem ontslaan van coach Van Bommel de regie bij zijn club volledig kwijt?
‘Wij zijn een voetbalclub, geen politieke partij’, klinkt het uit de zandbak waar over twee jaar ook het door de eenman via omkoping verkregen WK moet plaatsvinden. Nee, maar de Philips Sport Vereniging is het volle kindje van, en Ajax zelf een beursgenoteerd bedrijf. Zou men er niets willen opsteken van collegabedrijven zoals Shell?
Shell werd in de jaren tachtig uit het toen nog door blanken geterroriseerde Zuid-Afrika verdreven doordat in Europa haar benzinestations werden opgeblazen. Is men in Eindhoven en Amsterdam niet beducht voor soortgelijke acties in en rond de stadions zodra de bal hier straks weer moet gaan rollen? Een vlag en een spandoek staan zo in de fik, dat hebben we gister in Teheran kunnen zien…
Wat een hypocrisie van Sar en Gerbrands! Deden hun spelers soms niet mee aan de minuut stilte die op alle velden in acht werd genomen nadat de M-Side ‘s-Hertogenbosch op de wereldkaart had gezet? En gingen de Godenzonen uit de Arena niet massaal op de foto toen ze ‘voor het klimaat’ de trein in plaats van het vliegtuig naar Lille namen?
Laten we als liefhebber van het spelletje hopen dat actiegroep De Wraak van generaal Soleimani zich op een ander doelwit zal richten dan het voetenwerk van Ziyech. En dat Schwaab de opvolger van Gerbrands zal worden. De Duitse centraal verdediger die gelouterd terugkeerde naar Brabant nadat hij PSV even eerder had verlaten omdat zijn leven van de rails was gelopen, was de enige die uitsprak dat hij zich in Qatar niet op zijn gemak voelt…

(JoopFinland)

1 reacties

Niemand in de hedge-business kent of kende Jeffrey Epstein. Blijft dus de vraag waar hij zijn schandalige hoeveelheid poen vandaan haalde. En er gaan steeds meer geluiden op dat blackmail mogelijk zijn hedge was. Met beelden van heuveltjesklimmers uit 'swerelds topechelons. En in de schaduw achter Jeffrey in ieder geval de Mossad en mogelijk wat Amerikaanse snuffelorganisaties. In wezen niks nieuws onder de zon. Wij wezen al veel eerder op de rol van Roy Cohn, die niet alleen in de USA maar ook in België dezelfde activiteiten ontwikkelde als nu naar boven dreigt te borrelen in de Epstein-kees (1). Oh btw: er rolde gisteren een nieuw/oud filmpje het publieke domein. Jeffrey en The Donald op een feestje. Effe chillen. Stay tuned (JP).

(1) Bestijgt u voor Roy en diens connectie met de affaire-Dutroux geheel in het nette onze zoekmachine. Heel boeiend.

Een paar dagen geleden verscheen onderstaand artikel - geschreven door Jerome Small - op de Australische website van Red Flag (https://redflag.org.au)

Sommige brandweerlieden melden vlammen van wel 150 meter hoog. Lees dat nog eens langzaam. Vlammen van 150 meter. Dus hoger dan een gebouw van 40 verdiepingen.

Dit is het nieuwe normale zomerbeeld van Australië. Torenhoge vlammen en doodsbange mensen, kruipend over het strand in de donkere nacht of in de oranje gloed overdag. Duizenden zien zich gedwongen in grote wanorde en paniek te vluchten. Steden en dorpen zijn dagen en weken, nu zelfs maanden gehuld in een smog die varieert van irriterend tot giftig en dodelijk. Er staat een gebied in brand dat de getroffen gebieden in de Amazone en Californië op kleine haardvuurtjes doet lijken.

Tientallen mensen zijn omgekomen of vermist. Maar het is nog te vroeg daar iets zinnigs over te zeggen.

De Melbournese krant The Age bericht over de evacuatie van Corryong, in het noordoosten van Victoria, op oudejaarsavond: “Iedereen die zich bij het konvooi wilde aansluiten, moest voldoende brandstof bij zich hebben om Tallangatta, ongeveer 85 kilometer verderop, te kunnen bereiken, en moest zijn naam opgeven. Die lijst was bestemd voor de lijkschouwer voor als het allemaal mis zou gaan.”

Het vuur werpt een schril licht op de prioriteiten van de Australische overheid.

We zien dat brandweerlieden het moeten doen met zielige papieren stofmaskers, terwijl de overheid elk jaar $12 miljard schenkt aan fossiele brandstofbedrijven ($29 miljard als je indirecte subsidies meetelt).

We zien een leger dat enorme strijdkrachten kan mobiliseren om de oliebelangen in het Midden-Oosten te verdedigen, en vluchtelingen uit die oorlogen gevangen te nemen en naar een gevangeniseiland over te brengen – maar dat niet in staat blijkt een burgerbevolking in veiligheid te brengen met iets dat in de verste verte lijkt op urgentie.

We zien een politieke en economische elite die zich niet los kan rukken van de industrieën die deze ramp hebben veroorzaakt. Zes van de 30 grootste bedrijven op de effectenbeurs van Australië zijn mijnbouw- of fossiele brandstofbedrijven – waarschijnlijk een wereldrecord. Steenkool staat voor 15 procent van de exportinkomsten. De heersende klasse van Australië is een van de meest aan koolstof verslaafde groepen van een wereldwijde elite die altijd macht en winst boven onze planeet en ons leven heeft gesteld.

We zien dit economische belang uitgedrukt in politieke keuzes: de ene vleugel van het politieke establishment (de Liberals en Nationals) kan maar niet toegeven dat deze ramp iets te maken zou kunnen hebben met klimaatverandering. De andere vleugel (Labor en enkele 'dissidente' liberalen) bagatelliseren klimaatverandering en geven uitgestrekte stukken nieuw land vrij aan de fossiele brandstof- en mijnindustrie.

We zien de media van Murdoch op volle toeren draaien met leugens over de hoeveelheden brandbaar materiaal (fuel load). De waarheid is dat deze branden het voorspelbare – in feite het voorspelde – gevolg zijn van klimaatverandering. Al meer dan tien jaar zien we de koele, natte weerfronten, die in de winter ooit regen brachten in Zuid-Australië, naar het zuiden afbuigen, zoals de wetenschap voorspelde. Er is geen garantie dat deze regens ooit met enige regelmaat zullen terugkeren. De econoom Ross Garnaut – nou niet direct een radicale stem – merkt op dat het stroomgebied van het grootste rivierenstelsel van het land op weg is woestijn te worden hetgeen uitnodigt tot vergelijkingen met de ineenstorting van eerdere beschavingen.

We zien gemeenschappen die in de steek worden gelaten, zonder enige ondersteuning. Een van de weinige Aboriginal-gemeenschappen die enige aandacht in de media krijgen, is Lake Tyers in Gippsland waar een kleine tank op een pick-up de enige brandblusapparatuur is voor de gemeenschap. Het nieuwe vliegtuig van premier Scott Morrison kostte naar verluidt $250 miljoen.

We zien het ene feestje na het andere in Kirribilli House (vert.: de woning van de premier) terwijl het land brandt en Sydney stikt. In de wanhopige zoektocht naar iemand die hem de hand wil schudden, zoekt onze debiele, op steenkool beluste premier zijn toevlucht bij het nationale cricketteam.

Met andere woorden: we zien het Australische kapitalisme in al zijn obscene, aan steenkool verslaafde glorie.

Op zoek naar woorden om de catastrofe te beschrijven, vinden veel overlevenden, brandweerlieden en waarnemers er slechts één: apocalyps. En dat is echt zo, voor de doden, voor hun geliefden, voor de gemeenschappen die door vuurkolommen zijn opgeblazen en in rookzuilen zijn veranderd.

Maar dit is niet het einde der dagen. Het is niet eens het einde van de zomer. Nog veel meer land zal in rook opgaan.

Iedere radioluisteraar hoorde boeren, burgemeesters van kleine plaatsen, vrachtwagenchauffeurs en anderen al maanden vertellen dat enorme stukken land langs de oostkust van Brisbane tot Melbourne al tien jaar lang verdord zijn en de laatste drie jaar geen regen van betekenis hebben gekend. Alles is er kurkdroog, staat op het punt te exploderen. Hopelijk hebben de meteorologen gelijk, namelijk dat de late verschuiving van de moesson naar het noorden, later in januari, wat regen naar het zuiden brengt. Of die de branden daadwerkelijk zal blussen, is nog maar de vraag. Wat de rest van deze zomer – en de komende zomers – zal brengen, laten we daar maar niet aan denken.

En dit is nog voordat we bij de 'omslagpunten' zijn aanbeland die door klimaatwetenschappers zijn besproken; voordat de Adani-mijn van Labor en Liberals zijn winst opstuwende lading gif in de atmosfeer uitspuugt; voordat we op het 'oncontroleerbare' deel van de 'oncontroleerbare klimaatverandering' terechtkomen waar de Australische zakenelites zo handig van profiteren door die aan te wakkeren; voordat de fracking van Origin Energy in het Northern Territory winstgevend is; voordat BHP (vert.: een van de grootste mijnbouwbedrijven ter wereld, vroeger Billiton) opnieuw een recordwinst aankondigt op basis van haar wereld vergiftigende steenkoolactiviteiten.

In tegenstelling tot de Bijbelse apocalyps is dit schijnbaar eindeloze vuurseizoen geen daad van God. De machtigste mensen op aarde en in Australië hebben keuzes gemaakt die hiertoe hebben geleid – aanwijsbare keuzes in het belang van winst en macht. En ze zullen alleen vanwege deze branden niet stoppen – niet zolang er nog winst te behalen valt en politieke macht te behouden is.

Tijdens een alternatieve bijeenkomst buiten de internationale Mining and Resources Conference in oktober in Melbourne, bracht een Chileense activist het goed onder woorden: “Het kan ze niet schelen of er mensen branden. Het kan ze niet schelen of de planeet brandt. Ze geven alleen om macht. Straks zijn ze de Lords of the Ashes.”

Geen enkele verlosser daarboven zal ons redden. De enige weg vooruit is een radicale massabeweging die het credo van onze heersers, hun echte religie, hun alfa en omega trotseert en uiteindelijk omverwerpt: hun winst en macht.

Met grote dank aan Ron voor de snelle vertaling - http://www.herzin.nl

3 reacties

President Macron is de hoofdbewoner van het Elysée. Maar de boel wordt daar bijgehouden door een ouwe gap, secretaris generaal Alexis Kohler. Nou kan Alexis er ook niks aan doen, maar zijn moeder is een nicht van Rafaela Aponte. De echtgenote van GianLuigi, die samen met haar mannetje in 1970 de Mediterranean Shipping Company oprichtte. Familie blijft familie, dus hoe suspect was het dat Alexis augustus 2016 zijn hoge post op toenmalig minister Macron's ministerie van Economie en Financiën inruilde voor die van financiële hotemetoot bij MSC in Genève? Op het oog niet zo. Maar zijn verleden achterhaalde hem toen hij aan de slag ging op het Elysée. Leest u daarvoor even voor het gemak dit artikel uit De Tijd, dan laten wij even de papegaai uit. Zo. Ook weer gebeurd. We gaan verder. De affaire rond Alexis leek met een sisser af te lopen, maar in maart van dit jaar kreeg hij een nieuwe klacht aan zijn kont. Hij was namelijk volgens het anti-corruptievehikel Anticor wat zuinigjes geweest met zijn informatie over zijn werkzaamheden in het havenbestuur van Le Havre, dat net als Saint Nazaire de tent van oom en tante Aponte tot zijn cliëntèle mocht rekenen (1). U weet hoe justitiële molens werken. Traag. Het ziet er dus niet naar uit dat het duo Macron/Kohler vroegtijdig het woord “abandon” krijgt opgeplakt. En de zoen van die gozer van Rutte op 14 juli een soort afscheid was. Maar het blijft een raar volk, die Fransen. Dus zeker weten, nou nee. Stay tuned. (JP).

(1) Neemt u voorzichtig kennis van de inhoud van dit artikel.

Vier procent maar. Vier procent van de armoedzaaiers, die via het Klachteninstituut voor de financiële dienstverlening (Kifid) proberen om bij een conflict met hun spaarvarken, verzekeraar of een ander goedgekeurd poenvehikel hun gelijk te halen, gaat met de gladiolen huiswaarts. De rest kan het schudden. Nou hebben we niet uitgevlooid of dat plaatje er wat rooskleuriger uitziet als je geen gebruik maakt van die modderige B-weg, maar gewoon via de kadi het kwaad bestrijdt. Gezien onze ervaringen op dit terrein zou je haast zeggen van niet. Maar zeker weten, nee. Val je trouwens spontaan achterover in Henk van der Meijden's circuspiste bij het optakelen van die schamele vier procent? Eigenlijk niet. In aflevering 666 van deze serie trokken wij bijvoorbeeld Kifid-”rechter” Erik Lars Alfred van Emden voor de koplampen. Een bef uit Utrecht, die al sinds 1988 genoeglijk aan het Wilhelminapark woont in een pand van naar schatting een meloen euro. Samen met zijn vrouwtje, Maria Louise Joanna Catharina Geenen, die zelfstandig carrière maakte als rechter en als hotemetoot bij een paar stichtingen en andere praatclubs (1). Dat pand hadden Erik en Maria in 1988 samsam aangeschaft en ze sloten daarvoor begin december van dat jaar een hypotheekje af met een limiet van 3 ton. Kwootje. Komt ie:

“Te vermeerderen met rente over twee jaren en het lopende jaar, provisiën en kosten (40 procent van de hoofdsom) tezamen begroot op eenhonderdtwintigduizend (f. 120.000,00) op de volgende onroerende zaak....”.

Aldus de officiële akte bij het kadaster. Twee dingen vielen ons op. Erik Lars Alfred werd aangeduid als bankdirecteur en de geldgever werd vertegenwoordigd door kandidaat-notaris mr. Bertha Josephina Maria Geenen-Timmermans (all in the family). Nog een kwootje. Komt ie:

“Volgens haar verklaring ten deze handelend als mondeling lasthebber van de te Rotterdam gevestigde naamloze vennootschap Crédit Lyonnais Bank Nederland BV en/of de statutair te 's Gravenhage gevestigde naamloze vennootschap Avista Bank NV, kantoor houdende te Rotterdam”.

Kijk, zoiets zet aan tot grutten. Want de Crédit Lyonnais Bank Nederland (qq. dus ook dochteronderneming Avista) koerste in de periode waarin Erik en Maria daar een hypotheek versierden op een zware depressie af. Deels als gevolg van de eerdere overname van de uiterst louche Slavenburg's Bank (2) en deels door de honderden meloenenkredieten die uit de losse pols werden verleend aan de mafiose Italiaanse ondernemers Parretti en Fiorini bij hun “verovering van Hollywood” (3). En laat onze Erik daar nou met zijn neus midden in hebben gezeten als hoofd van de afdeling liquide middelenvan CLBN. Jawel. Eind 1992 zou hij zelf de zak hebben genomen en als partner zijn toegetreden tot het Utrechtse befkantoor Bosselaar & Strengers. Heel eerzaam, maar als je eenmaal met pek bent omgegaan heb je een goeie kans dat je toch besmet bent geraakt. Met als gevolg dat je er bijvoorbeeld geen been in ziet om het wankele wereldje van gokkers, gamers en binaire optieciens binnen te stappen. Met als exponenten avontuurlijke ondernemers als Willem Smit en Dirk-Jan Bakker, beiden in de jongste geschiedenis in zaken met de te vroeg van ons weggenomen Willem Endstra aka de bankier van de onderwereld (4). Mocht u Erik dus treffen bij het Kifid, dan weet u een ietsie meer van zijn financiële achtergronden en kan u misschien een pietsie beter uw kansen inschatten op een gunstige afloop van uw procedure. Stay tuned (JP).

(1) Om uw nieuwsgierigheid te stillen, voilà.
(2) Goeie raad: bestijg voor Slavenburg eens onze ouwe trouwe zoekmachine. Zet tevoren wel een knijper op uw neus.
(3) Zie voor dit paar apart aflevering 1 van de serie “De achterzijde van het beursschandaal”, de afleveringen 3 en 4 van de serie “Octopussy” en de serie “Bommen voor Felipe”.
(4) Zoek voor dit paar apart opnieuw onze zoekmachine op.

28 januari 2015. Op die datum meldden wij als eerste in deze serie, dat Freddie Heineken in het black book van Jeffrey Epstein stond (1). Op 12 juli 2019 kopte de altijd betrouwbare en complete Crimesite : “Nederlandse link in zaak Jeffrey Epstein”. Freddie Heineken? Nee. Ene Barry (2). Verbluffend. Stay tuned (JP).

(1) Zie hier.
(2) Zie hier.

Een heel goede dag van morgen, lieve klimaatkids! Er is voor maandag de zesde januari weer een uitgelezen alternatief voor schoolgang of lediggang. Driekoningen zegt U? Ja, dat ook, maar wij hebben het nu over het de-eerste-maandag-van-de-maand-verschijnsel.

Luchtalarm! Het testen van de sirenes van de BB, de dienst Bescherming Bevolking, op het middaguur van de eerste maandag van elke maand. Was ooit een langgerekt gehuil uit de geluidsapparatuur op brandweerkazernes, werd daarop een minder alarmerend, meer speelse deun uit een digitaal kastje. En zou nu al vervangen moeten zijn door een ep. Zoals alles. Een soundbite die je alleen nog maar kan horen op bestelling, als NLalert op je debieltje.

Feitelijk afgeschaft dus, die test. En da’s maar beter ook. Want voor de oorlog die er aan zit te komen kunnen we helemaal niet schuilen.

Hebben we al lichtjaren achter ons gelaten: de conventionele oorlog. Dat gedoe met vliegtuigen, bommen, bezettingsmachten en zeeslagen. Voltooid verleden tijd. We zijn er nu klaar voor om mekaar digitaal uit te moorden. De cyberoorlog, jullie zijn er mee opgegroeid, jullie weten eigenlijk niet beter.

Gewoon de stroom eraf bij de ander. Met alle gevolgen van dien: van het ze laten zuipen van ongezuiverd grondwater tot het lamleggen van hullie hun communicatiemiddelen. Voor het thuisfront dat zit mee te kijken, gaan er dan ook nog wat visuele dingetjes mee in de verpakking: een beperkt kernbommetje in een Kaukasisch bergmassief, een gifgasdosis op een Afrikaanse miljoenenstad.

Het voornaamste effekt? Mensen die zich in paniek aan elkaar vergrijpen. Niet langer vanwege dat de een zus denkt en de ander zo, of omdat hullie olie hebben die wij wel kunnen gebruiken – dat schrijven we na afloop van die oorlog wel weer in dikke studies. Zodra de ooggetuigen verdwenen zijn. Maar over het diepste wezen van oorlog -het oog om oog, tand om tand- lees je niet in die studies, krijg je niet te horen van de bollebozen die het allemaal na afloop komen uitleggen en duiden.

Oog om oog, tand om tand. Dat is waar oorlog op aankomt. Ook de oorlog van morgen. Mensen, niemand uitgezonderd, die de richting en hun morele kompas kwijtraken en zich vergrijpen aan hun familieleden, buren, collega’s, vrienden, vreemden. De complete slachting, omdat niemand het laatste lijk wil worden. De een manifesteert zich als een sadist, de ander doet niets wanneer er iets gedaan zou moeten worden.

Ik was afgelopen zomer in Amerika en raakte er met een dromer van de Amerikaanse Droom in discussie. Hij was zelf buiten de boot gevallen -zijn woorden- tijdens hun oorlog in Vietnam omdat zijn vader hem toen verbood zich voor het leger te melden. Om die reden haalde hij zijn eigen zoon dertig jaar later over om het pakkie wel aan te trekken en met de US-vloot naar Zuid-Korea te varen. ‘Om hem te laten zien wat oorlog is’, zei hij tegen mij. ‘En hij is er als een man vandaan gekomen.”

Ik vroeg hem waarom hij de jongen niet in blouse en jeans naar Europa had gestuurd. ‘Naar Berlijn en Leicester, naar Smolensk en Rotterdam’, zei ik. ‘Bij ons kun je nog op elke straathoek zien wat oorlog is. Ik had hem graag rondgeleid door de voormalige Amsterdamse Jodenbuurt.’ In die fase van ons gesprek had ik hem al zover over the edge dat toen ik hem vertelde dat ik nooit in enige militaire dienst ben geweest, niet weet hoe een geweer eruit ziet en me beslist door hem geen man wilde laten noemen, hij er het zwijgen toe deed.

Oorlog kun je dus maar beter voorkomen. Trap er niet in deze dagen, nu het tussen de dromers aan de andere kant van de Grote Plas en de ijzervreters in het Midden-Oosten weer tot een clash dreigt te komen. Geloof niet in de propaganda, kies geen partij voor het geweld van deze of gene zijde, weet wie je vrienden zijn en mijd je vijanden.

Oorlog is zinloos. Mede om die reden vraagt Extinction Rebellion ons, jullie en mij, om morgen bij het jammeren van die sirene op straathoeken en pleinen voor dood te gaan liggen. Om uit te beelden waarover die lawaaitest eigenlijk gaat -dood en verderf- en om aandacht te vragen voor de noodtoestand die -mijlenver verwijderd van het Íraans-Amerikaanse conflict- werkelijk heerst en die ons allemaal elke dag aan zou moeten gaan: de benarde positie van onze aardbol.

(JoopFinland)

“Olijven vallen, hun blaad’ren verschroeien..” zo klonk het vaak in politiek café De Bunker als Wilma en Lia ook aanwezig waren. We hebben er wat afgezongen (en afgedronken). Buiten die nachtelijke uren in ons eigen café was het leven een stuk serieuzer. We hadden het plan opgevat om een maandelijks links opinieblad te gaan uitgeven waarmee we de Konfrontatie met de rest van de wereld zouden aangaan. De Bossche afvaardiging was bij Konfrontatie sterk vertegenwoordigd en een van de drijvende krachten was Lia van der Heijden, ook al actief bij het lokale, maar met landelijke uitstraling verschijnende Kleintje Muurkrant.
Ze werd Neerlandica en Adriaan van der Willigen werd haar idool. Ze wijdde er haar doctoraalscriptie aan. Samen met Jan Sanders beschreef zij de levensloop van deze in de vergetelheid geraakte schrijver. Maar haar belangstelling was vele malen breder dan enkel deze vroeg 19e eeuwse schrijver. Zo nodigde ze mij uit om aan de Universiteit van Amsterdam, waar ze toen studeerde, een gastcollege te komen geven over de internationale revolutionair Henk Sneevliet, die in die jaren mijn idool was. En als gezamenlijke idolen hadden wij het Antwerpse gezelschap De Internationale Nieuwe Scene. Voor het inmiddels al een aantal nummers verschenen blad Konfrontatie reisden we naar de Scheldestad om onze idolen te interviewen en het werd een prachtig artikel in ons prachtblad Konfrontatie. Na het interview ook nog een optreden bijwonen werd het tot een feest voor Lia en mij.
Discussies behoorden tot ons dagelijks leven. Over de politieke strijd, de toekomst, hoe het verder moest gaan met onze linkse bladen en de perspectieven... Maar Konfrontatie op papier werd een blad van nullen en enen toen het alleen nog maar digitaal verkrijgbaar was, Kleintje Muurkrant stapte langzamerhand ook af van de papieren versie en Lia verdween samen met Wilma uit ons collectieve gebeuren naar een eigen woninkje in Rosmalen. Het politiek café werd door beiden gelukkig nog regelmatig bezocht en de olijven bleven er vallen terwijl we lichamelijke oefeningen met de rechterarm bleven doen om de glazen naar de mond te brengen.
Ik was intussen ook al lang en breed weg naar een ver buitenland toen ik het ontstellende bericht kreeg dat behalve de olijven Lia zelf ook gevallen was. Ten prooi aan een hersenbloeding. Een verschrikkelijk bericht vond ik dat, zeker omdat vanaf de afstand die er intussen tussen ons ontstaan was geen contact mogelijk was. Ik moest alles via-via horen en pas na lange tijd stuurde Lia zelf mij weer een levensteken. Dat was een ontroerend moment omdat we van elkaar wisten dat we elkaar niet hadden vergeten. Dat ‘niet hebben vergeten’ bleek nog maar eens tijdens onze emotionele (laatste) ontmoeting op 13 maart 2017. Ik zag een blijkbaar wat opgeknapte Lia, die nog enige moeite had met praten, maar mij verzekerde dat het de goede kant opging. Dat stelde mij gerust. Na terugkeer op de thuisbasis had ik nog een paar maal mailcontact, tot het weer stil werd en ik na geruime tijd pas te horen kreeg dat een tweede infarct had plaatsgevonden. Ik voelde dat dit het begin van het einde zou zijn...
Van Wilma kreeg ik nog onlangs een ‘medisch bulletin’, zoals dat verschijnt wanneer er informatie wordt gegeven over de gezondheidstoestand van belangrijke mensen. En Lia was een belangrijk mens! “We kunnen nog ‘praten’ over de situatie, de consequenties van het een en ander, de toekomst”, schreef Wilma nog op 6 juli. Die toekomst bleek echter al vrij snel te eindigen. Op 14 juli, uitgerekend de dag van het begin van de Franse revolutie, kreeg ik het bericht dat Lia was overleden. “Overlijden is heel ernstig,” was mij vroeger als kind in Amsterdam verteld. “Er zijn mensen die er aan dood gaan”.
Nadat ik het bericht gelezen had zette ik de CD Mistero Buffo van de Internationale Nieuwe Scene, onze gemeenschappelijke liefde, op en voelde een traan over mijn wang lopen toen de olijven vielen. Wat moet ik hier verder nog aan toevoegen? Lia was en is voor mij een belangrijk persoon, met een brede belangstelling, met het hart op de juiste plaats en een van degenen waarvan ik het betreur dat het einde al zo snel kwam. Olijven vallen, maar de inspiratie die Lia op de wereld achterlaat moet een stimulans zijn voor een bloeiende toekomst waarin de idealen van Lia worden gerealiseerd. Ik zal er mijn best voor doen!

Bas van der Plas,
15 juli 2019

2 reacties

Macron is zo schaamteloos geweest om tijdens de traditionele lintjesregen ter gelegenheid van het nieuwe jaar een vriend, de Franse baas van het Canadese investeringsvehikel BlackRock, het bedrijf dat als belangrijkste gaat profiteren van de privatisering van de pensioenen die Macron probeert af te dwingen, voor te dragen voor de hoogste onderscheiding, het Legioen van eer.
Deze aflevering zal weer een hoogst persoonlijke touch krijgen net als toen ik drie weken geleden in Toulouse landde in verhevigde stakingsacties, nu omdat ik uit de Pyreneeën terugkeer naar de luchthaven van de Hoofdstad van het verzet terwijl de acties verhevigen. De bus in de vallei beneden naar het busstation van Perpignan staakt weten alle inwoners me te vertellen. Ik speel verbazing. Iemand zal me brengen.
Maar dan de bus. De heenreis Toulouse-Perpignan boekte ik bij Blablabus, een dochteronderneming van de staatsspoorwegen SNCF die voor de 29e dag op rij in staking zijn. Die arriveerde stipt met Spaanse chauffeur. Parijs-Barcelona.
Voor de terugreis denk ik nog slimmer te zijn: ik boek hem bij concurrent Flixbus, eigendom van de Deutsche Bundesbahn. Die staakt niet. Maffers dus.
Om op alles voorbereid te zijn heeft uw verslaggever ondanks zijn jaren een stapelbed besproken in een jeugdherberg te Toulouse de nacht voor zijn vlucht. Ik haat verrassingen nu ik na jaren weer eens per vliegtuig reis. En om wat couleur locale te proeven. Een stoofschotel wellicht. Castelnaudary is niet ver.
De 'convergence' tussen de Gele Vesten en de vakbonden in staking verloopt volgens beide partijen succesvol. Bekijk de beelden van de 60e aflevering van de zaterdagen van de Gilets Jaunes . Wat een elan. Dansers van de Opera naast de werkers in transport, alles gelardeerd met Gele Vesten. Een traditie in een land waar de intelligentsia en de kunsten vinden dat ze niet zonder het volk kunnen. Het land van de Revolutie. (WK)

Fuck. Dat viel even tegen. Komend weekend gaan de Oekraieners weer naar de stembus. Deze keer in verband met de parlementsverkiezingen. Na de shock van de presidentsverkiezingen waarbij een grappenmaker het langste strootje trok wilden ze op Stef Blok's ministerie van Bed & Breakfast wel eens weten hoe de vlag erbij stond. Ging het bij de overwinning van Zelensky om een massale vlaag van verstandsverbijstering, die op de 21ste van deze maand zou zijn uitgewerkt? En ook leuk om te weten: wat zou die kwalijke grappenmakerij eventueel betekenen voor de 6,5 miljard euro die onze Grossindustrie en het bancaire duo ING/RABO naar binnen heeft gepompt na de Gladiovoorstelling op het Maidan in 2014? Dus wat doet Stef? Die laat via zijn filiaal in Kiev door twee NATO- en EU-getrouwe onderzoekers uitvogelen hoe de Oekraiense bevolking denkt over de voortzetting van de strijd tegen de rebellen in Donetsk en Lubansk en hun beschermengelen in het Kremlin. Ook al, nu we vooral dankzij het woeste gemauw van de Bellingkater zeker weten dat de Russen en hun Oekraiense paladijnen de MH17 hebben neergehaald. Zoals gezegd, dat viel heel vies tegen. Het ziet er namelijk naar uit, dat de partij van de verse president Zelensky een monsteroverwinning tegemoet gaat. Verder wilde maar 17 procent van de ondervraagden de strijd met de rebellen onverdroten voortzetten en was liefst 69 procent voor vrede, waarvan 49 procent via vredesonderhandelingen. De boeiende enquête werd gefinancierd uit de pot van Matra. Een programma van Stef's ministerie dat voorziet in het metselen van democratische samenlevingen elders in de wereld. En we weten inmiddels al een tijdje wat dat betekent. Stay tuned (JP).

Zal het gebeuren dat Donald Trump zijn verkiezingsbelofte ('no more regime change') breekt en een oorlog begint om het Ayatollah-bewind in Teheran, de laatste kers op de taart die Generaal Wesley Clark gepresenteerd kreeg op het Pentagon, af te zetten?
Ik denk van niet.
Hij zou zijn herverkiezing volgend jaar in ernstig gevaar brengen. De enige troef die hij heeft tegen de Democratische tegenstander 'ik ben geen oorlog begonnen' verspelen. Zich niet langer onderscheiden van zijn voorgangers Bush, Clinton en Obama die het lijstje van Clark afwerkten ten behoeve van Deep State. Het zou politieke zelfmoord betekenen.
Trump is in grote problemen. Het impeachment-proces in het Congres, waar het Huis als aanklager optreedt en de Senaat als jury en rechter, wordt vanwege de Republikeinse meerderheid in de Senaat in MSM als 'kat in het bakkie voor Trump' afgeschilderd maar is dat in het geheel niet. Een deel van de Republikeinse Senaat, de ergste warmongers en vertegenwoordigers van het MIC, maakt Trump het verwijt dat hij geen oorlog is begonnen. Syrië, Noord-Korea, Venezuela. Nu Iran. Ze zijn bereid Trump te lozen voor een opvolger die wel gehoorzaamt. Dat weet Trump.
In dat licht moet de lang voorbereide actie tegen de Iraanse generaals in Bagdad worden gezien waarin hij toestemde.
Het was een domme zet. Nog nooit werd een actie van de VS wereldwijd zo algemeen afgekeurd.  Als iets duidelijk is geworden is het een isolement van de VS, niet van Iran. De gecombineerde marine-oefeningen samen met China en Rusland moeten door het Pentagon met argusogen zijn gevolgd.
Een oorlog met Iran zal de ineenstorting van de VS als supermacht versnellen. Daarom is Europa zo doodsbenauwd. Want dan is de Amerikaanse parapluie boven ons snel opgehaald en zijn we overgeleverd aan de Rus en de Chinees.
Uiteraard kan ik het mis hebben. Dan koersen we in snel tempo af op instabiliteit en een oorlog op grotere schaal dan de vorige. Een angstwekkend vooruitzicht. (WK)

4 reacties

Op de nationale feestdag 14 juli (de bestorming van de Bastille) zijn de Gilets Jaunes er in geslaagd om de voor hen verboden Champs Elysees te bereiken en Emanuel Macron die er de traditionele militaire parade (deze keer 'verrijkt' met soldaten uit EU-landen die moeten meedoen aan het stokpaardje van Macron: het Europese leger) aan zich voorbij liet trekken in zijn gezicht uit te fluiten. Ze lieten gele ballonnen op die door de ordetroepen werden afgepakt. In de straten rond de Champs Eelysees werden demonstranten ingesloten door de politie om het militaire defilé te beschermen en vonden hevige confrontaties plaats. Met name de Rue de Berry was het toneel van ernstige onlusten. Daar werden ordetroepen op hun beurt door woedende betogers ingesloten. 'Putain Macron!', zongen ze onvermoeibaar door. Branden werden gesticht. En de verhitte gesprekken met de aangeslagen politieagenten. De vrouwen die hen toeschreeuwen. Ze zullen het in hun slaap nog horen. Grote contingenten bewapende motorrijders, de michelinmannetjes die maar wat rondrennen in hun wapenrusting. De bevolking, nu eens niet in het geel om niet op te vallen, die steeds andere wegen kiest in de wirwar van straatjes. Steeds weer stuiten ze op cordons van de gendarmes. Om vervolgens resoluut om te keren en een andere weg te zoeken. 'Anti-anti-anticapitaliste!' klinkt het, als iemand nog mocht twijfelen aan hun gezindheid. Het kat-en-muis-spel houdt aan terwijl het theater van Macron al is afgelopen. Op de boulevards worden groepjes demonstranten samengedreven en geïsoleerd. Het weerhoudt ze niet van te zingen, schreeuwen en schelden. 'We hebben niets tegen jullie, jongens', vertelt een vrouw de agenten. Je ziet ze lijden, voor de 350 euro die ze vangen. Hoe lang kan dit nog voortduren, voordat ze zich bij de demonstranten aansluiten? Ze moeten voelen dat ze deel uitmaken van een afbrokkelende macht. Je ziet het op hun gezichten als ze het vizier van hun helmen omhoog doen voor wat meer lucht. Er klinken kinderliedjes voor de getergde policiers op de Place des Ternes.
Natuurlijk wordt weer beweerd dat het om 'enige honderden' zou gaan. Bekijk de video en overtuig uzelf. En dit is het gebied 'verboden voor geel'. De rest van het land zal geel zijn.
Rond 14.00 uur wordt de Place des Ternes vrijgegeven. Toeristen mengen zich met de demonstranten. Het verkeer neemt zijn normale loop. De demonstranten, zonder geel moeilijk te herkennen, lopen zingend de boulevards op. Richting de Arc de Triomphe, verboden gebied sinds de 'wet tegen de vandalen'. De mensen zijn opgetogen. Daar staan de gendarmes opgesteld. Dan maar via zijstraten. Zo wordt het Place de l'Etoile omsingeld. Traangas op de Boulevard de Raspail. Charges. Het is weer een goede dag voor de fabricanten van traangas. Het regent granaten. Arrestaties. Maar de mensen wijken niet. De gehate LBD's (flashball) worden geheven. Bussen vol Chinezen keren om. Geen Arc de Triomphe vandaag. Chaos. Wie is wie, zonder geel. Obers bergen de menukaarten op bij Fouquet's dat juist heropend is. Terrassen worden haastig ontruimd. Mensen vluchten de grote winkels in. Daar komt weer een sombere politiecolonne. Er wordt weer gezongen op de Champs Eelysees. Weken niet gebeurd. De hekken voor het defilé dienen nu als barricade. Vrouwen slepen ze de boulevard op. De politie ze weer terug. Om weer opnieuw door de betogers te worden teruggelegd. 'We gaan geweld gebruiken' kondigt de politie per luidspreker aan. 'Revolutie!' scanderen ze terug. Vlakbij de Arc de Triomphe, het symbool van de staat. Nu verschijnen de zwartgeklede en gemaskerde Black Blocs. Of zijn het BAC's? De politie die zich vermomt als demonstrant?
Zoals socioloog Michel Fize constateert: 'dit is geen sociale beweging, dit is een opstand die tot het doel bereikt is doorgaat'. (WK)

1 reacties

Op de middelbare school die ik bezocht vormden de docenten zich naar het vak dat ze gaven. Zette je Braaksma, de leraar Frans, de pet van de SNCF op dan kon hij met zijn grijze snor en uitpuilende ogen zonder meer doorgaan voor een conducteur op het boemeltje van Duinkerken naar Gravelingen. En die van Nederlands, Schut, las ons zoveel voor van de plaatselijke dichtende grootheid Starink, dat wij dachten dat de staar waaraan de man leed wel moest zijn voortgekomen uit zijn hobby.

Duits kregen wij van een oorlogsslachtoffer.

In deze dagen waarin de supporters van de bewoner van het Witte Gekkenhuis steeds harder roepen dat 'Trump geen oorlog wil', zingt in mij vrijwel onafgebroken de tekst die mijn leraar Duits me vijftig jaar geleden meegaf. Ik schreef ooit een vers over de man. Voor de gelegenheid noem ik het

Gibt es Krieg?

Ik teken voor U
Jan Willem Oortgiesen
ooit mijn leraar Duits

Kijk, daar verschijnt hij al
Hoog voorhoofd, dito jukbeenderen
Lang grijs haar in een krul

en in een baard die
reikt tot aan zijn navel, achter een
niet altijd even zorgvuldig dichtgeknoopt hemd

Zo hoog als het voorhoofd was van mijn leraar Duits
Zo laag was zijn stemgeluid, een bas als van een kerkklok
Met een nagalm die onze schoolbanken deed trillen

Maar wat ik me vooral van Jan Willem Oortgiesen herinner
Dat is het feit dat zijn stem, die machtige brulboei, altijd brak
Knak zei, en knap, en altijd midden in die ene zin

mijn leraar Duits was wat
men treffend noemt een
getekend mens

Wij, zestienjarigen in zijn klas, dorsten hem niet
In de ogen te kijken, bang als we waren voor wat daar te zien zou zijn
Een traan, misschien wel twee, van oud vocht als uit een steen

Onze leraar Duits leed aan frontkolder en aan
Après la guerre, aan hoe je het ook maar noemen wilt
In welke taal dan ook

grijsaard stond voor onze bank en herhaalde
dan weer met een grijns
dan weer met een oude snik

Die ene zin:

'Gibt es Krieg?'
Daarin lag volgens Oortgiesen alle Duits

Het was de vraag die hij hun buurman ooit aan zijn vader had horen stellen
En die toen beantwoord was met een
Traan, misschien wel twee

zestien was Jan Willem Oortgiesen toen geweest
en voor de rest van zijn leven
een getekend mens

(JoopFinland)

2 reacties

Heeft u dit al gelezen? Niet? Moet u toch even doen. Gaat over de verdwijning van de 15-jarige Emanuela Orlandi in 1983. Hoop fuzz over geweest, daarna werd het net zo stil als in een windpark zonder wind. Maar heel af en toe ontstond er een stijf briesje en wij visten binnen deze context in 2012 een uiterst smakelijke connectie op met de mafia en de CIA. Heeft een plekje gevonden in de eerste twee afleveringen van deze serie. Zeer aanbevolen. Rimanere informato (JP).

Wat denk je? Doet de Telegrof nog een geweldige ontdekking. Lees en lach je een bedrijfsongeval.
Ook dit staat namelijk uitgebreid in het uit 1991 (!) daterende boek “Buitenlandsche Zaken” van Wim Klinkenberg. Zij het met heel wat meer ontstellende details over de moeite die de toenmalige vertegenwoordigers van de Londense kliek zich getroostten om die pakken koffie bij moeder Armgard aka “TolleLola” en haar Poolse kolonel aka “de paardenkontenkletser” te krijgen, waarbij ondermeer gebruik werd gemaakt van de ss. Cabo de Hornos (1). Het lukte uiteindelijk niet, maar het heeft geen gevolgen gehad voor de broze gezondheid van Lola. Stay tuned (JP).

(1) Datzelfde schip was na de oorlog betrokken bij de activiteiten van de zogenaamde ratlines. Daarbij werden talloze nazi's ondermeer naar Argentinië gesluisd. Of ze tijdens de reis hebben genoten van een lekker bakkie leut van prins Bernhard vertelt de story niet.

Hadden we echt niet verwacht. Dat we nog eens “torna a Gioia Tauro” zouden zingen. We deden in februari 2014 voor het eerst en tot nu toe voor het laatst die Calabrische haven aan in verband met de vernietiging van Adolf Assad's ouwe chemische wapenshit, die de Israëlische firma Veolia daar in de buurt zou verzorgen. Op zee. Geen ongebruikelijke plek overigens, want het avontuurlijk genootschap 'Ndrangetha was daar al decennia lang bezig met het dumpen van zowel gif als wapentuig (1|). Dus aan locale expertise geen gebrek.Ten tijde van voornoemde operatie was de haven van Gioia Tauro al een paar jaar het eigendom van ene GianLuigi Aponte (2). Een voormalige Napolitaanse zeekapitein en de grote baas van de in containervervoer gespecialiseerde Mediterranean Shipping Company (MSC). Momenteel qua grootte nummertje twee in de wereld. Na het Deense Maersk. En gevestigd in Genève, met een paar nebuleuze controlerende vehikels op Jersey en the Isle of Man. Want wie gaat er nou belasting betalen als het niet hoeft? Om nou te zeggen dat GianLuigi de haven van Gioia Tauro op een deftige manier in handen kreeg, nou nee. Nadat concurrent Maersk in 2011 om moverende redenen besloot om een streep door haar activiteiten in de Zuiditaliaanse haven te halen, duurde het maar een paar maanden voordat Aponte een blikkerend mes trok en dat op de keel van het gemeentebestuur zette. Dat kreeg het dringende advies de hele boel aan GianLuigi te verpatsen. Zo niet, dan ging MSC ook verhuizen. Oftewel: an offer you can't refuse. In de jaren die volgden ging het MSC bijzonder voor de wind en breidde het gestaag zijn hoeveelheid pleisterplaatsen in de wereld uit (3). Het enige vlekje was misschien de schimmige financiering van al dit moois en de manier waarop bij allerlei tenders heel vaak de buit in GianLuigi's schoot viel. Als je zoals wij van conspiracies houdt zou je al gauw tot de conclusie kunnen komen, dat er ergens een verbinding moet bestaan tussen de ouwe zeekapitein en het eveneens wereldwijd opererende genootschap dat we eerder in dit artikel al even voorzichtig vooruit duwden. Oh? U houdt niet van conspiracies? Wat denkt u dan van het volgende:

2010. De MSC Oriane zet 11 zakken cocaïne overboord in Het Kanaal. Vissers van de Isle of Wight die waren ingehuurd om de buit binnen te trekken werden gearresteerd en kregen een rondje kerker.
2011. In Gioia Tauro gebeurt het ondenkbare. Aan boord van de MSC Poh Lin worden tientallen kilo's coke aangetroffen. De hele bemanning gaat voor het luik. Weeffoutje.
2012. In het Braziliaanse Santos wordt op de MSC Krystal 350 kilo witte snorkel gevonden.
2013. Weer een weeffoutje. Voor de Calabrische kust ter hoogte van GianLuigi's speeltuin doet de bemanning van de MSC Poh Lin een nieuwe gooi. Ditmaal met het dumpen van 80 kilo Colombia's finest.
2014. Een niet nader omschreven MSC containerschip wordt geënterd door Italiaanse anti-drugs smurfen. Die vinden 500 kilo bestemd voor Ravenna.
2015. In de Dardanellen houden Turkse smurfen de MSC Donata aan. Ze maken 212 kilo buit.
2016. In het kennelijk populaire Santos wordt de MSC Meline 80 kilo lichter.
2017. Op de MSC charterschuit Vega Mercury wordt in de haven van Oran een kleine 700 kilo op de kop getikt.
2018. In de haven van Baltimore vindt een stel snuffelsmurfen aan boord van de MSC Desiree een stash coke ter waarde van 338 meloen dollar.
2019. In de haven van Newark vinden collega's van eerder genoemde snuffelsmurfen aan boord van de MSC Carlotta 1,5 ton lijntjes.

2019 Een paar maanden later is de MSC Carlotta opnieuw de piel. Nu in de Peruaanse haven van Callao. Dit keer ging het om een katje van 2,2 ton.

2019 In juni kreeg de MSC Gayan in de haven van Philadelphia onverwacht bezoek. En wat denk je? 20 ton coke. Een reuzensnuif zogezeid.

Nu u weer. En dan wij weer. Want er is nog een bergje leutigs te vertellen over de avontuurlijke vaartuigenverzameling van de Napolitaanse miljardair. Rimanere informato. (JP).

(1) Voor een Nederlandse connectie bij dit treurige gebeuren zie de serie “Ship ahoy”.
(2) In 1985 was GianLuigi de eigenaar van het cruiseschip Achille Lauro, dat in oktober 1985 in een gijzelingsactie van de Palestijnse verzetsgroep PFLP verzeild raakte. Shit happens.
(3) Een van die pleisterplaatsen is Rotterdam, waar MSC een eigen BV ter wereld bracht en een onderkomen betrok op de Westblaak 216 – 218.

1 reacties

Ze hadden het allemaal. De “grote” Nederlandse dagvodden. Het nieuws dat tijdens WOII de vrouw en de dochter van de naar Londen gevluchte topambtenaar Wibo Peekema thuis in Den Haag grote feesten organiseerde met Duitse officieren, onder wie “stadhouder” Seyss Inquart (1). Moeder Dora aka “Dolly” geboren jonkvrouwe Dibbets en dochter Maria aka “Willy” aka “Bobby” aka “Prulletje” aka “Poppedijne” lieten het daarbij niet bij stevig zuipen maar gingen regelmatig over tot heftige partijtjes Bunga Bunga. En dat vanaf de allereerste dag waarop de moffen hier de baas werden. Zonder al te veel moeite zochten de meisjes Peekema contact met pappa Wibo in Londen en er ontstond een levendige correspondentie tussen de leden van het verscheurde gezin. Met nuttige informatie voor de Abwehrschlümpfe. Toen het scheef liep vluchtten de twee dames via een “ratline” naar Italië en probeerden van daaruit pappa Wibo te bereiken, want de bodem van de schatkist raakte al snel in zicht. Uiteindelijk keerden ze terug naar Den Haag. Wibo vroeg echtscheiding aan en Dora ging voor acht jaar op dieet wegens spionage. Een prachtverhaal dat gisteren op de zogenaamde openbaarheidsdag naar boven borrelde. Alleen, het was al verteld. En niet summier maar in extenso. In het uit 1991 daterende boek “Buitenlandsche Zaken” van de onvolprezen onderzoekjournalist Wim Klinkenberg. Daarin onthulde hij ondermeer dat met name Dolly voor de oorlog al een lijntje met de Abwehr onderhield, waarmee meteen verklaard is waarom al op dag 1 van de oorlog Duitse officieren huize Peekema met een bezoek vereerden. Verder verwees Wim naar de poging die Dora in 1942 ondernam om naar Engeland over te steken via Portugal. De Britten wilden haar graag een visum geven, maar de Nederlandse kliek zag dat niet zitten. Beide om begrijpelijke redenen. Dat laatste had Wim opgeduikeld in het verhoor van journalist dr. Markus van Blankenstein door de naoorlogse Parlementaire Enquêtecommissie op 21 april 1948 (2). Een andere schat aan informatie trof hij aan in het archief van het ministerie van Buitenlandse Zaken en wel in doos 141 BZ VIII – J.Z. Kortom, wat een nieuws gisteren. Hongerig naar nog meer sappige details? Lees het boek (ISBN 90 6265 349 9 CIP, uitgeverij In de Knipscheer). Stay tuned (JP).

(1) Op 24 april 1942 stuurde prins Bernhard de Eerste vanuit Washington een brief naar Berlijn waarin hij solliciteerde naar Seyss Inquart's job. Ging niet door.
(2) Zie pagina 244 van deel 2 C van het desbetreffende Enquêteverslag.

In niets blijkt het protest van de Gele Vesten uit te doven, zoals MSM ons wil doen geloven. Acte 35 begon al op vrijdag met het gratis openstellen van de autoroute Parijs-Lille bij Senlis-Chamont in een beproefde actie van de GJ waarbij Jerome Rodrigues en Faouzi Lellouche, voormannen van de beweging, acte de présence gaven.
Op zaterdag ging het op de inmiddels vertrouwde manier verder. De stemming zat er in, overtuig uzelf. Ook de politie deed waarvoor ze wordt ingehuurd: gewelddadige arrestaties op Place de la Republique, overvloedig gebruik van traangas onder hevig gefluit van de demonstranten. Die niet vermoeid ogen itt tot de ordetroepen. Ze zingen en dansen. Bedenken steeds weer nieuwe leuzes en spandoeken. De fantastische straatmedici die de gewonde betogers eerste hulp verlenen. En echt, het gaat niet om 'bejaarden', zoals met dedain wordt beweerd door 'goedwillenden'. Al zijn de dapperen aanwezig. Dit is uiteraard werk voor jongeren. Zoals tijdens de Franse Revolutie en overal in de wereld waar voor gerechtigheid wordt gestreden. Want daar gaat het om: om een Revolutionaire beweging.
14.45 uur op Place de la Nation: politiecolonnes schieten traangas af richting betogers die op het plein uitrusten in het gras en maken zich op voor charge, gehelmd en bewapend. De demonstranten gaan op de ordetroepen af. De charge wordt afgeblazen. Dat is de moed in Frankrijk. Ze gaan er op af. De macht staat in haar hemd. Wordt uitgedaagd, beschimpt, vernederd. Het was nooit iets om te vertellen dat je bij de politie zat in Frankrijk (net als in Amsterdam vroeger), maar nu hebben ze echt 'iets uit te leggen'. Dat niet langer uit te leggen valt. Dat is het begin van een revolutionaire situatie. Voor dit land onbegrijpelijk en onvoorstelbaar. Onze jongens en meisjes gaan Rutte helpen met het klimaat. Die zijn er in Frankrijk ook en ze werden twee weken geleden even genadeloos in elkaar getrimd als de Gilets Jaunes. Om aan te geven hoe de verhoudingen liggen. De regering Macron is "groen", net als die van Rutte en de Shell en 'iedereen toch?', dat is voldoende 'om de wereld te redden'. Daar hebben ze ons echt niet voor nodig. Ja, zet de verwarming een graadje lager en boek een vliegreis per jaar minder. Zo moeten we allemaal een veer laten 'voor het milieu', Quote 500 en Jan modaal. Eensgezind. (WK)

Zoals het hoort. Op de eerste dag van 2020 waarop de winkel opengaat gooien we wat dingetjes die zijn blijven liggen in de ramsh. Van Bataclan via Mustique naar Delft. Anders blijft het maar liggen, raakt over de datum en belandt uiteindelijk in de Prullenbak.

Allons à Paris. Naar de Bataclan. Het theater aan de Boulevard Voltaire, waar op 13 november 2015 89 bezoekers bij een terreuraanslag verhuisden naar hun schepper. Het antwoord op de vraag hoe de betrokken baarden zijn binnengekomen is altijd wat blijven hangen. In ieder geval was er iets met de bewaking wat niet helemaal kosher leek (1) en verder zouden buiten zes gewapende militairen uit hun neus hebben staan te dineren terwijl binnen de theaterzaal werd getransformeerd in een volwassen hel (2). Beide stories werden na een kortstondig publicitair leven vakkundig ter aarde besteld. Bij een andere mare over de Bataclan werd die procedure in de turbo mode gezet. Niet onbegrijpelijk. Die mare behelsde namelijk dat het theater over een souterrain beschikte dat met een onderaardse gang verbonden was met een nabijgelegen brasserie. Wie wisten daarvan? In ieder geval de Israëlische (ex-) eigenaren, die in de lange periode voorafgaand aan de aanslag vele malen waarschuwingen hadden ontvangen van fanatieke Mo's: de zaak opdoeken of anders (3). Hoe lang was die geheime uitgang er al en wie maakte er gebruik van? Goeie vraag. U weet wat we denken. En die gedachte krijgt nog een extra boost door het bericht dat de top van de Joodse gemeenschap in Parijs op de ochtend van de 13e november werd gewaarschuwd extra voorzichtig te zijn in verband met een op handen zijnde mega-aanslag (4). Vergelijk dit alles met de gebeurtenissen op 9/11, inclusief de waarschuwingen vooraf aan Joodse mensen die hun matzes verdienden in de Twin Towers om thuis te blijven en de dansende Mossad-agenten die op respectabele afstand de show van Osama's Flying Circus aanschouwden, en je krijgt het benauwde gevoel dat de geheimschrijvers in Tel Aviv wisten wat er in Bataclan ging gebeuren en dat om moverende polletieke redenen toelieten.

Een variant daarop is ook een mogelijkheid, maar laten we het netjes houden.

(1) Zie aflevering 44 van de serie “Valse vlag”.
(2) Zie aflevering 47 van diezelfde serie.
(3) Zie dit fijne stukje onderzoekjournalistiek.
(4) Zie aflevering 52 van de serie “Valse vlag”.

Let's go to Mustique. Een eilandje ten westen van Barbados dat in 1958 werd gekocht door de Britse lord Glenconner (rip), die er een gekloft onderkomen inrichtte voor de rijken onder ons. Een soort Terschelling maar dan anders. En die rijke jongens en meisjes hoeven niet bang te zijn dat ze door onverlaten worden leeggeschud, ontvoerd of op andere ruwe wijze worden bejegend. Ze worden namelijk netjes bewaakt door smurfen van het Israëlische IPS (International Protection Teams). Dus een Boris Johnson, die daar deze jaarwisseling verbleef met zijn vriendin, kon met een gerust hart neerploffen op een stil stukkie strand om even lekker te rollebollen. Zonder enige twijfel keurig vastgelegd voor de eeuwigheid door diezelfde smurfen, maar gelukkig zijn dat de good guys. Hoewel, dat was de eigenaar van een eilandje verderop ook en kijk eens wat er van die gozer geworden is. Gezelfmoord in de petoet. Boris en zijn huppelkut zijn trouwens op Mustique uitgenodigd door Leopold en Debonnaire von Bismarck, die allebei voorkwamen in het zwarte boekje van diezelfde gezelfmoorde gozer (1). Daarnaast was Boris ooit close met een familielid van Leopold en Debonnaire, Gottfried von Bismarck (rip). Een echte genotsknots aka hedonist, die tussen de feesten door voor Kevin Maxwell heeft gewerkt (2). Een zoon van avontuurlijk ondernemer Robert Maxwell en broer van Ghislaine, de vers vleesleverancier van … jawel. Gevoegd bij het feit, dat bijvoorbeeld ook prins Andrew af en toe op Mustique zijn hair down liet hangen en je vraagt je af wat het grote verschil was tussen Mustique en Orgy Island als het om het afleggen van de uit zijn bol vertoevende elite ging. Btw. In onze annalen komt ook ene Ferdinand von Bismarck (rip) voor. Eveneens in sensueel verband (3). Leuke familie, die Von Bismarckjes.

Wat je er verder mee moet? Waarom denkt u dat we het afprijzen?

(1) Zie aflevering 178 van de serie “Van Estoril naar Zandvoort”.
(2) Zie dit artikel uit de Los Angeles Times.
(3) Zie aflevering 46 van de serie “Skenes van achter de coulissen”.

Wat zo langzamerhand ook wel weg kan is de story over prins Bernhard de Eerste (rip) en diens betrokkenheid bij een dubbele drugstrafiek via België. Voor dat verhaal moeten we terug naar dit artikel van 12 augustus 2004. Bij die door Henk Rommy georganiseerde operatie ging het om een afleidingsmanoeuvre waarbij een aantal Purmerenders als haasje diende. Ze werden opgepakt, maar kregen een gewiekste Nederlandse bef als verdediger: Martien Roeffen (rip) uit Den Bosch. Hoe hij eraan kwam mag voetbalmakelaar De Vries weten, maar Martien had de beschikking over niet nader omschreven chantagemateriaal over zijn tegenstander bij het proces: substituut procureur des konings Claude Leroy (1). Pommetje oeufje. De Purmerenders kwamen al snel op vrije voeten. Een wat ons betreft interessant detail in deze affaire hebben we wel ooit gepubliceerd, maar niet in de context van eerdergenoemde drugsaffaire. Martien Roeffen was geen onbekende van prins Bernhard de Eerste. Hij was namelijk op goeie voet geraakt met Hans Teengs Gerritsen (rip). Een oergabber van de prins en prominent lid van diens duistere schaduwcommando, dat betrokken was bij alles wat lelijk en lelijk was (2). En daarmee heeft de story over prins Bernhard's betrokkenheid met handel in verwarrende middelen misschien nog wat meer body gekregen. Maar meer chocola is niet meer te verwachten dus hoppa voor een spotprijsje de etalage in. Voor de liefhebber. Stay tuned (JP).

(1) Mogelijk ging het om informatie uit strafdossiers die Leroy had gelekt naar verschillende avontuurlijke ondernemers.
(2) Zie de serie “Het schaduwcommando van de prins”.

Hij gaat fijn. Volgens gegevens uit het nieuwe strafdossier in de kees versus heuveltjesklimmer Jeffrey Epstein zou een bonte rij van prominente Amerikaanse politici, businessbonzen, buitenlandse presidenten, een bekende premier en andere wereldleiders gebruik hebben gemaakt van de gelegenheid die Jeff hun bood om ook eens flink van bil te gaan met minderjarige meisjes.
En niet alleen op Lolita's place op de Virgin Islands, maar ook in Jeff's optrekjes in New York en Washington. Een paar namen hebben we hier en daar in deze serie al eens ingevuld. En sinds kort zijn we erachter, dat ook voormalig president van Colombia Andrès Pastrana zich in Jeff's lustoord ritmisch liet gaan op de tonen van “una polla ahí dentro” [daar moet een piemel in, red.]. Inmiddels is in de openbaarheid komen rollen dat smurfen bij Jeff thuis ook prentjes en lichtbeelden hebben gevonden van een hele reeks blote jonge meisjes. Of het alleen maar gaat om “stills” of ook “in the acts” weten we nog niet, maar zeker is wel dat onze miljardair met zijn “friends in high places” ook filmpjes maakte van de olympische kunsten van zijn bezoekers en zijn Lola's. En dan denk je al gauw aan het gefrutsel van geheime diensten, die maar wat graag over dergelijke bewegende beelden beschikken als het om hoge of veelbelovende jongens gaat. We zijn de verstrekkende gevolgen van het avontuur van onze eigen prins Claus en kontjesliefhebber Salomonson in New York nog niet vergeten. Gevoegd bij het feit dat de aanvoer van meisjes richting Jeffrey veelal werd verzorgd door Ghislaine Maxwell, dochter van de met de Mossad verbonden Britse magnaat Robert Maxwell (rip), plus de regelmatige aanwezigheid van Amerikaanse veiligheids- en snuffelsmurfen op Jeff's maagdeneiland en we mogen aannemen dat we wat dit aspect betreft er niet ver naast kleunen. Es folgt ohne Zweifel noch viel mehr Schweinerei. Blei bei uns (JP).

1 reacties

De Franse president Emanuel Macron heeft in zijn nieuwjaarstoespraak geen duimbreed toegegeven aan de protestbeweging die zijn land nu al meer dan een jaar in haar greep houdt en sinds 5 december met stakingen lamlegt. De vakbonden hebben aangegeven de acties volgende week verder te intensiveren.
Uiteraard hebben de Gele Vesten afgelopen zaterdag massaal gedemonstreerd samen met de vakbondsleden die een 'bestand voor de feestdagen' afwijzen. Met name het vervoer, de zorg en de olievoorziening. Verschillende raffinaderijen werden platgelegd.
Door de politie werd opnieuw buitensporig geweld gebruikt. In Parijs werd voorman van de Gilets Jaunes Jerome Rodrigues aan de kop van de stoet in elkaar geslagen, waar hem eerder een rubberkogel in het linkeroog werd geschoten (zie video).
Zo gaat de opstand haar tweede jaar in.
Vlak voor het einde van het jaar pleegden nog twee politieagenten zelfmoord, waarvan een agent in opleiding. Het brengt het aantal leden van de ordetroepen die 2019 de hand aan zichzelf sloegen op 94.
Probeer u dit voor te stellen in willekeurig welk land. (WK)

3 reacties

Spectaculaire ontwikkelingen in de zaak MH17, die de regering Rutte juist denkt af te sluiten met de JIT, de rechtzaak volgend jaar en de aangewezen vier verdachten, hebben een oude bekende opgeleverd: Jozef Resch, privé-detective en 'privé-onderzoeker'. In 2014 stonden in verschillende Nederlandse dagbladen interviews met deze Resch, waarin hij vertelde te werken voor geheime opdrachtgevers (via een Zwitserse bemiddelaar), die maar liefst 30 miljoen euro (later aangevuld met nog eens 17 miljoen extra), uitloofden voor het vinden van de daders van MH17.
Hij werd afgedaan als een charlatan en verdween in het geweld van de door Rutte c. s. geprogrammeerde afwikkeling van de zaak waarin de schuldige ('Poetin') bij voorbaat vaststond.
Het verhinderde Resch niet gewoon door te werken. In verband met de hoge som uitgeloofd door de anonieme opdrachtgevers werd Resch bestookt met informatie van allerlei kanten, het meeste 'flauwekul' volgens de onderzoeker. Zo sprak hij met ene Lord Paul Johnson die met een 'veiligheidsbedrijf' voor de Britse regering in Oekraïne werkte en beweerde bewijs te hebben in de vorm van afgeluisterde telefoongesprekken van 'de daders'. Die wilden ze voor 17 miljoen aan Resch verkopen.
Resch ging daar niet op in en merkte dat het om dezelfde afgeluisterde telefoongesprekken ging die even later door het JIT werden gepubliceerd in haar onderzoek. In een brief uit 2016 aan Duitse justitie en het JIT vroeg Resch waarom men met de openbaarmaking zo lang gewacht had.
Resch had tijdens zijn ontmoetingen met het Britse team deze afgeluisterde taps heimelijk opgenomen en aan zijn opdrachtgever gestuurd. Deze eiste echter alle data van de dag van de aanslag en de week ervoor, en niet alleen die van de seperatisten in de Donbass, maar ook die van de regering in Kiev. De Brit had hem namelijk verteld dat hij in opdracht van de Britse regering alle telefoonverkeer in Oekraïne had verzameld. Het sterkte Resch in de opvatting dat de Engelse en Duitse geheime diensten geheel op de hoogte waren van de cover up van de aanslag op MH17, zoals hij in een brief aan de Duitse justitie schreef. Zij zouden volgens Resch net als hij ook de naam kennen van de Oekraïnse gevechtspiloot die meer zou kunnen vertellen over wat zich op de dag van de aanslag heeft afgespeeld. Ook deelde Resch mee over de Amerikaanse radarbeelden die niet mochten worden gepubliceerd te beschikken. Na de brief had de Duitse justitie plotseling geen belangstelling meer voor zijn informatie. Hij meldde dit alles in een brief aan JIT-chef Westerbeke met een afschrift aan verschillende internationale media om de zaak niet te laten verstoffen en ook voor zijn eigen veiligheid. JIT liet niets van zich horen.
Vervolgens meldde zich volgens Resch in 2015 een informant met 'steekhoudende informatie en bewijsmateriaal' waarover de opdrachtgever zo tevreden bleek dat hij er in mei 2015 15,5 miljoen euro voor betaalde.
Nadat Resch vervolgens een boek ('Gevaar is mijn beroep') het licht had laten zien, waarin hij overigens zonder feiten te noemen over de zaak schreef, liet de Duitse justitie in maart 2016 bij Resch huiszoeking doen en de inhoud van een kluis van Resch in Zwitserland in beslag nemen.
JIT weigerde dus Resch, die zich bereid verklaarde alle door hem vergaarde informatie (waaronder de gesprekken tussen de gevechtspiloten en de luchtverkeersleiding van het militaire vliegveld, het Oekraïnse leger zowel als de seperatisten) ter beschikking te stellen op voorwaarde dat er internationale media bij de overdracht aanwezig zouden zijn, te horen. Op 4 juli 2019 liet een Nederlandse advocaat die Resch had ingeschakeld voor de overdracht hem per email weten dat hij ervan afzag, omdat 'het onderzoek van Resch de uitkomsten van het JIT-rapport zou weerspreken'. Resch was hierdoor zeer verrast.
De inhoud van Resch' materiaal blijft zo dus onbekend en het JIT-materiaal 'de enige waarheid'. Volkomen onaanvaardbaar uiteraard.
Opmerkelijk was eveneens de arrestatie twee weken geleden door een Oekraïnse eenheid op grondgebied van de seperatisten van een voormalige commandant van de luchtverdediging van Donbass die verantwoordelijk zou zijn geweest voor het neerhalen. Deze ontvoering zou 'bewijsmateriaal' moeten opleveren in het beoogde JIT-proces tegen de 4 'verdachten'. (WK)

De burgemeester van ‘s-Hertogenbosch, Jack Mikkers, stuurde aan de vooravond van de jaarwisseling negen brieven, aan negen inwoners van zijn stad. Klassieke brieven, U herinnert ze U nog wel vermits U van voor de eeuwwisseling bent. In een envelop en, naar ik aanneem, met een poststempel van de gemeente Den Bosch erop. Boven de naam en het adres van de aangeschrevene. Neem ik ook aan ...

Het nieuwsbericht in het Brabants Dagblad wordt interessant waar het om die aangeschrevenen gaat. Dat zijn alle negen mensen die het bij vorige jaarwisselingen te bont hebben gemaakt. Ze hebben voor duizenden euro’s aan vernielingen gepleegd. En Mikkers wil ze middels zijn brief laten weten dat hij ze in de smiezen heeft en ze bij opnieuw in de fout gaan harder zal aanpakken.

Harder dan wanneer?

Mikkers zal toch over namen en adresgegevens hebben beschikt voordat ie dat poststempel op die enveloppen drukte, denk je dan. Want aan ‘de bewoners van dit adres’, zoals de enveloppen met de aankondiging van allerlei kleine gemeentebelastingen lezen, kun je niet schrijven dat ze in het verleden de beest hebben uitgehangen en dat als ze deze keer niet de wijkagent met twee woorden aanspreken, ze harder zullen worden aangepakt. Dan zou Mikkers voor discriminatie en het schrijven van dreigbrieven zelf hard moeten worden aangepakt, toch?

Het krantebericht geeft echter te denken. Aan het eind ervan leest het dat er in de afgelopen jaren voor bijna een half miljoen schade is aangericht in de stad ‘maar dat de schuldigen nooit zijn opgespoord’…

Nog zo’n bericht, dit keer in de landelijke media. Ferd Grapperhaus, minister van justitie, wil dat ‘wij’, U en ik, gaan opletten hoe witteboord-criminelen hun geld uitgeven. Hoe die hun aan misdaad verdiende zwarte geld omzetten in legale bankbiljetten en andere spulletjes. Zijn wij getuige van een handeling waarvan wij denken ‘Hee, klopt dat wel?’ dan noteren wij hoe de in onze ogen verdachte man of vrouw er uit ziet en wie er wat van hem koopt of verkoopt en geven het duo aan.

Ziet U het ook niet voor U?

U staat achter Riduan T bij de pin-automaat, ziet hem er vijfhonderd biljetten van vijfhonderd euro uittrekken en denkt niet van ‘nu moet ik me eige heel erg gedeisd houden anders overleef ik deze pinsessie niet’? Dan bent U een held maar zou ik niet graag in Uw sokken staan.

En ik zou ook de mens niet willen zijn die dertig jaar gebikkeld heeft in de Febo, van autorijden houdt en zich van zijn spaarcenten een Tesla heeft aangeschaft. Maar die wel dat kleurtje heeft. Of een snor, of een hoofddoekje… En waarvan de witte vijftiger die je bij de autodealer je spaarcenten in de kassa van de verkoper heeft zien storten denkt: ‘Een Turk met een Tesla? Die rijjen toch in een Kadett? Klopt dat wel…?’

Mikkers en Grapperhaus: met ongefundeerde verdachtmakingen en het de ene helft van de bevolking laten controleren van de andere helft ga je de misdaad niet te lijf maar schep je alleen maar een DDR 2.0.... (gvd)

'Inept' noemde de Engelse ambassadeur Kim Dolloch de regering Trump, 'onbekwaam', en hoewel hij over een paar maanden zou afzwaaien is het waarschijnlijk dat hij al eerder zal vertrekken uit Washington. Immers, de relatie tussen Engeland ('Verenigd Koninkrijk') en de VS is de belangrijkste voor 'het half ondergelopen eiland dat voor onze kust drijft' (WF Hermans). Belangrijker dan de relaties met Europa.
Het gaat om een lek uit de ultra-geheime ambtsberichten van de vertegenwoordiger van de voormalige kolonisator in de voormalige kolonie. De Britse minister van Buitenlandse Zaken Jeremy Hunt probeerde als de gebruikelijke bliksemafleider 'wie heeft deze lek veroorzaakt' en natuurlijk, u raadt het vast al, werd door de Engelse pers direct 'Rusland!' op de voorpagina gebracht, ook al gaf Hunt geen indicatie wie. Het zijn de automatismen van onze "vrije pers".
Toch betrof de gelekte berichten van de ambassadeur de Amerikaanse politiek ten opzichte van Iran en meer expliciet zijn veiligheidsadviseur Bolton en minister van Buitenlandse Zaken Pompeo. Dat is beslist pikant. Het zou suggereren dat over deze kwestie een verschil van mening bestaat tussen Londen en Washington (Londen was mede-ondertekenaar van het accoord over Iran's nucleaire ontwikkeling ten tijde van de regering Obama dat door Trump werd opgezegd). De aanstaande wisseling van de wacht in Londen moet dit varkentje wassen. De relatie met de VS is cruciaal voor een regering Johnson die heeft aangekondigd serieuze zaak te maken van Brexit, iets wat zijn voorganger May niet wilde. Hoewel ik Brexit eerst moet zien voor ik het geloof.
Een andere mogelijkheid (ik geef toe dat het onwaarschijnlijk klinkt) is dat Trump een draai maakt in de kwestie Iran. Hij zou zich dan moeten ontdoen van Bolton. Maar zoals we weten weet Trump wel raad met een draai.
Een volgend probleem voor Trump vormt het schandaal rond miljardair Jeffrey Epstein die wordt beschuldigd van het prostitueren van minderjarigen. Bill Clinton heeft al verklaard dat zijn tientallen reizen met Epstein naar Azië en Afrika louter werk voor de Clinton-foundation betroffen. Je kunt nooit te vroeg zijn in dit soort zaken. Ook Trump kent Epstein al 15 jaar. 'Ze zeggen over hem dat hij net zoveel van vrouwen houdt als ik'. Zijn minister van Werkgelegenheid Alexander Acosta was in 2008 de Openbaar Aanklager van Florida die een deal met de verdediging van Epstein sloot waardoor hij levenslang ontliep en slechts 13 maanden achter de tralies verdween.
Tot de 'relaties' van pooier Epstein behoren klinkende namen als de Engelse prins Andrew, de Saoudische kroonprins en Woody Allan.
Is het oprakelen van deze zaak even toevallig als het lekken van de ambtsberichten naar Londen?
Aanstaande maandag beslist een Newyorkse rechter over de voortgang van de zaak. (WK)

2 reacties

‘Doe het niet!!!’, zo riep de burgemeester van Drachten vanochtend de drachtenaren toe. Bedoelde de man doodgaan? Dat je niet moet doodgaan voordat of nadat of omdat …? Hij deed zijn toeroep nadat een drachtenaartje van 16 lentes oud doodgestoken was door een nog jonger jochie. Steken en schieten is aan de orde van de dag geworden. En dat is natuurlijk geen wonder in een maatschappij waarin ook de wapenhandel vrijgegeven is. Maar daar hoor je zo’n burgemeester niet over. ‘Doe het niet’, roept hij. In de woestijn …

Doodgaan dus. Nu er ook weer een jaar doodgaat en zelfs een heel decennium, komt men met dodenlijstjes. In de media. Niet van die lijstjes met wie er aan moeten geloven nu de klimaatcrisis het gevolg is van de overbevolking. Maar wel opsommingen waarbij je je het nodige af kunt vragen. Twee van zulke lijstjes in het Bossche.

Het eerste in Bastion Oranje, de nieuwsbrief van Paul Kriele die zelfs meerdere keren per dag in je bus ontploft mits je het ding bestelt. En waarom zou je dat niet doen want behalve van de soms heel actuele items waar Paul op tijd naar toe gefietst is, is het ding ook een monument van koddigheid. Een soort schoolkrant feitelijk, maar dan zonder de gedichten onder pseudoniem van de rector…

Maar Paul zijn dodenlijstje… Gaat er nou in deze stad niets anders de pijp uit dan makelaars, restaurantkoks en deugmensen? Wat nou als je geen huis koopt of verkoopt, elk restaurant mijdt als de ziekte en niet actief bent voor Groen Links of de voedselbank maar wel in andere dingen? Waarom niet een lijst van mensen die in hun uppie werden begraven omdat ze kind noch kraai hadden tussen ons allemaal? En een lijst van die mensen die er zelf een eind aan hebben gemaakt?

Nog een lijstje dus. In de main media van deze stad. Het Braboblad is al een half jaar bezig met herinneren, nu eens van de bevrijding in 1944, dan weer van het goede wijnjaar 2019. Terwijl 2 januari lichtjaren ver verwijderd lijkt van de redactie van het BD, krijgen we er van langs met een lijst van doden door geweld. Juist… die van het steken en paffen, de vuurwerkdoden niet eens meegerekend… Er was een decennium waarin we het over ‘zinloos’ geweld hadden. Mensen die alle geweld zien als zinloos vonden dat een vreselijke term.

Maar moeten we die term maar niet weer invoeren nu we ten prooi zijn gevallen aan het geweld om het geweld…?

Het gaat niet weg. Het mag dan een enorm kutland wezen, die USA. Bijvoorbeeld op juridisch gebied. Maar je wordt toch verrast bij het lezen van dit bericht over supergeilaard Jeffrey Epstein. De Amerikaanse miljardair wordt misschien opnieuw voor de ballen geschopt. Nu wegens het handelen in pril meisjesvlees. Zoals u weet werd ie zo'n tien jaar geleden zwaar gematst bij het vonnis in verband met het bestijgen van minderjarige heuveltjes. Maar daarmee kreeg hij altijd nog meer dan zijn sportieve gabbers in die tak van sport. Bill Clinton, prins Andrew, prins Salman (met wie onze Argentijnse koningin recentelijk nog zo genoeglijk heeft gekeuveld over de rechten van Saudische dames), Tony Blair, Edmond Safra (rip), Freddie Heineken (rip) en meer van die heuveltjesneukers uit de stratosfeer ontliepen hun straf. Om nog maar diep te zwijgen over de hooggeplaatste figuren die voor zover wij weten niet tot de vriendenclub van Jeffrey behoorden, maar wel degelijk in deze serie een smerig plekje vonden. Want in tegenstelling tot Vrouwe Justitia knijpen wij geen oogje toe als het om het crème de la crème van de samenleving gaat. Vooral niet bij deze ernstigste misdaad die er bestaat. Stay tuned (JP).

Macron heeft als 'kerstgratificatie' zijn pensioen als president ingeleverd in de toekomst. Het zou gaan om 18.000 euro per maand. De vrouw des huizes waar ik logeer vindt deze 'aderlating'  van haar president loffelijk. Vlak voor de kerst. In het meest katholieke land ter wereld. Op een moment dat hij het land tegen zich weet. Een geste. Zijn kostje is (als voormalig bankier) al gekocht.
De minister van het door stakingen geplaagde Transport brengt de feestdagen in Marakech door. De spoorwerkers, metrobeambten en zorgwerkers demonstreerden op Tweede Kerstdag gewoon door. De 22e actiedag sinds de Nationale staking op 5 december begon. Ze lappen het door de bonden in acht genomen bestand aan hun laars. De Gilets Jaunes doen uiteraard mee.
Het ballet van de Opera van Parijs sloot zich de 24e aan bij de acties en gaf een voorstelling in de open lucht.
De politie is 'in feeststemming'. Zie hoe ze in Marseille de kerstman hardhandig opbrengen,  of de 22e in Parijs.
Het geweld van Macron stopte nooit. De acties evenmin. (WK)

1 reacties

Wat is een goed doel? In de ogen van Boudewijn Poelmann's vaandeldragers bij de Postcodeloterij. Nou uuuuh ... zielige mensen die door allerlei rampen geen rooie reet meer over hebben, zielige kindjes in gebieden die door ons in middeleeuwse staat zijn teruggebracht, dieren die mede door elitaire jachtpartijen op uitsterven na dood zijn. Dat zijn grosso modo de goeie doelen waar ons gokgeld voor een deel heen gaat als je de tranentrekkende fillempies met Borsato, haar van Tensen, Gerstanofiets en meer van die modale verdieners geloven mag. Zitten we sinds eergisteren met een prangende vraag: behoort Bellingcat tot de fauna die beschermd moet worden? Hij is in ieder geval een uiterst zeldzaam dier in de UK, die na zijn valse catzenjammer over de sarin van Adolf Assad, de Skripal-groepies en de MH17-BUK van Poetin nu graag vanuit zijn dakraam een partijdig concert zou willen verzorgen over de oorlog in Jemen. Mauwt ie. Tot nu toe werd ie ondermeer gesponsord door Sjors Sores. De ouwe Hongaarse grisser die onze prinses Mabel aka de Marmot zo kundig de klasse der miljonairs heeft binnengeloodst. Maar blijkens dit bericht is nu ook de Postcodeloterij te hulp geschoten. Met een half meloen. En hoe dolletjes nou, onze Bellingcat vestigt zich nu samen met een nog een paar nestgenoten binnenkort speciaal in Den Haag om zijn Jemenitische soortgenoot de gekleurde bel aan te binden. Ja, ja. Nou, maak dat de cat maar wijs. De komst van de Britse geschiedvervalser heeft uiteraard alles te maken met de MH17-kees. In het Ooievaarsdorp van haar van Krikke zijn ze namelijk met alle macht bezig om volgend jaar in verband met die kees in Zeist weer een fleurige circustent op te zetten voor het voeren van net zo'n voorgebakken proces als destijds met dat gevalletje van Lockerbie. Oftewel de Postcodeloterij doet aan polletiek. En niet eens stiekem meer. Zij het dit keer zonder de Clintons. De kluit belazeren doe je bij … de Postcodeloterij. Stay tuned (JP)

Hallo lieve meisjes en jongens van de rebellerende klimaatjeugd! Nog even gapen en dan is kerstfeest weer achter de rug en kunnen we naar ons eigen feestje. Op Schiphol, zaterdagmiddag. Verzamelen op het plein voor de hoofdingang en dan weer naar Plaza. Net als laatst, inderdaad. Retourtje Schiphol is onze actie dan ook gedoopt…

En, heeft het bij jullie geknetterd tijdens de kerstdis? Het dagblad Trouw had de primeur maar de andere hoofdstroommedia bleven niet achter: hoe de klimaatdiscussie menig gezellig samenzijn dreigt te verstoren. Compleet met aanwijzingen door zo’n computergestoorde yogadeskundige over hoe om te gaan met ‘die aardige maar klimaatsceptische oom’, en die belhamel uit jullie leeftijdscategorie die ‘te bekerend’ zou zijn. Het ontbrak er nog aan dat ze een ep over het onderwerp in de aanbieding hadden, vol mindfullness en met leuke reclames tussendoor van Google, de IG Farben van onze tijd… *

Zo zou de klimaatstrijd zijn geworden tot wat ’de oorlog’ was in de jaren zestig en ‘de kruisraket’ in de jaren tachtig. Een splijtzwam. Geen algemeen gevoeld, urgent en tot ingrijpen dwingend gevaar. Niet een zaak van leven of dood maar een woordenspel waarin de ene helft verontwaardigd de lippen mag tuiten als ze de term ‘polarisatie’ uitspreekt, en de andere helft er het zwijgen toe moet doen. Jullie hebt het alleen van horen zeggen, maar op het hoogtepunt van de kernbewapeningswedloop had je dus als tegenstander van de kruisraket te maken met lui die riepen: Liever een kruisraket in mijn tuin dan een Rus in mijn keuken. Uitgeluld was je…

Aan de kerstdis moest het dus gaan over de muziek van Freddy Mercury en Bennie Jolink en over wel of geen vuurwerk met Oudjaar. En vooral over ‘verbinding’. Daarvoor had de hoofdstroom twee paljasen ingehuurd, Dikke Willem en haar van Halsema. Dikke Willem kweet zich van zijn taak zoals hij altijd zijn broek aantrekt. Het is altijd nieuw en een worsteling voor de kerel, voorlezen van een monitor ergens verderop op die parkeerplaats en dan die kolenschoppen van handen ergens laten. Halsema was op de radio want die ziet er tegenwoordig uit alsof ze een flink drankprobleem heeft ontwikkeld. Ze hadden het over hetzelfde. Over niks dus…

Ik vermijd aan het eind van elk jaar elke verbinding. Ik kijk en luister niet naar de toespraken die op ons los worden gelaten en reageer niet op de foto’s die de familje rondstuurt over hun gezellig samenzijn. Ik heb uiensoep voor een week naast me staan en lees De Avonden. Het beste Nederlandstalige boek, van de beste schrijver die we hebben, Gerard Reve. Reve had ballen. Hij schreef al over homo’s toen die nog met hun kwaal naar de huisarts werden gestuurd. En hij beschreef het communistische milieu waarin hij werd geboren op een manier waarvoor je toen in Rusland dertig jaar strafkamp kreeg...

De Avonden gaat over de laatste tien dagen van een jaar pal na de oorlog. Dagen dus die in het teken staan van kerst en oud en nieuw en ook die oorlog. Zou je denken. Mooi niet dus in dat boek. Met bijna geen woord rept Reve over die zaken. De Avonden is decennialang het enige boek van na 1945 dat niet over de oorlog gaat. Het is in het verhaal van Reve alsof die oorlog nooit plaatsgevonden heeft. Alsof er altijd alleen maar de alledaagse sleur, doffe berusting en barre eenzaamheid hebben bestaan die de hoofdpersoon ziet en voelt. En misschien is dat ook wel waaruit oorlog ontstaat…

Lees het, zou ik zeggen, en doe je tegoed aan een goeie soep. Tot zaterdag, tussen het rondreizend volk. Trek kleren aan waaraan je niet makkelijk weg te slepen bent. Want we weten van de vorige keer dat ons verhaal op een andere ontvangst mag rekenen dan dat van de Willempies, Femkes, boeren en bouwvakkers. Maar al is de marechaussee nog zo fel, de urgentie achterhaalt ook haar wel: ik hoorde vanochtend om half vijf een merel zijn hoogste lied zingen…

* IG Farben was de belangrijkste multinational die steun aan Hitler ging verlenen. In ons landje werd het concern vertegenwoordigd door Bernard von Lippe Biesterfeld, die eerst de oma van Dikke Willem huwde en in de oorlog vanuit Engeland het verzet in ons land infiltreerde.

JoopFinland

'Paris vaut bien une messe' ('Parijs is wel een mis waard') wordt de Franse koning Henri IV die katholiek werd om de troon te bestijgen toegeschreven en dat geldt evenzeer voor zijn opvolger Emanuel Macron: Parijs is de helft van Frankrijk. Als het hem zou lukken om het volksverzet in de hoofdstad de kop in te drukken, zou dat zijn kansen om te overleven vergroten. Macron 's hoop is Parijs te 'pacificeren'.
Nederlanders begrijpen er uiteraard niets van: protesten die al sinds november voortduren. Dat Macron oorlog voert tegen zijn eigen volk is hen ontgaan. Daarbij: iedereen die zijn informatie baseert op wat MSM ons serveert zal in de mening verkeren dat het protest bezig is uit te doven. Zo'n langdurige actie is ook niet meer van onze 'snelle tijd' van individualisme en ieder voor zich.
Dat zouden ze (de macht) wel willen.

Angstwekkende sirenes begeleiden de stoet van Acte 34 in Parijs. En de even Angstwekkende gehelmde robots van Castaner omringen wat ze hopen dat de laatste resten zijn van het volksverzet in de zomer. Alles is nieuw voor de beweging. Nooit stond iets vergelijkbaars op het programma. Dat de mensen zo strijdbaar blijven, ondanks maar ook dankzij de uitgeschoten ogen, de afgedrukte handen en 'bijkomstige' doden, het is iets wat niemand in het land van het Pietenprotest en 'de jongeren voor het klimaat' op waarde zal schatten.
Ze verdienen onze steun. Frankrijk is vakantieland No1 van de Nederlanders. Loop mee met de Gilets Jaunes op zaterdag deze zomer! Zoek uit waar het regionale verzamelpunt is. Ontvouw de Nederlandse vlag (een kwart slag en je hebt de Franse, een eerbetoon aan onze Republiek!).
Het Franse volksverzet is een voorbeeld voor de wereld. Van Algerije tot Haïti en de Soedan. (WK)

3 reacties

Een satanische aflevering? Het zal. Na het vinden van het pareltje, dat we in de vorige aflevering op de toonbank deponeerden binnen ons onderzoek naar de binaire opties-affaire (1) lag het voor de hand dat we licht koortsachtig verder zochten. En waar kom je dan al gauw terecht? Juist. Bingo. Vingerplant. De Panama Capers. Nou moet u als u even tijd hebt hier even naar kijken. Leuk hè? Al die namen van luitjes die via een slimme constructie de blauwe brieven brigade het bos instuurden. Zoals David Mathewson, Mark Rosman, Marcel Noordeloos en Rogier Willem Smit (2). Netjes in het gelid rond de pot met poen. Oh, parbleu, we zouden hem bijna vergeten: Erik Lars Alfred van Emden. Een meneer uit Utrecht. Nou, niet zomaar een meneer. Erik Lars Alfred is een bef met een eigen kantoor op het adres Wilhelminapark 55. Een pandje dat geschat wordt op rond een meloen. Als je wat rondgoegelt kom je al gauw tot het besef dat onze bef redelijk thuis moet zijn op financieel terrein. Curator, toezichthouder en ... actief binnen het Kifid. Staat voor Klachteninstituut voor de financiële dienstverlening. Voor alle duidelijkheid een kwootje. Komt ie:

“Kifid is het deskundige en toegankelijke klachtenloket voor mensen met een klacht over een financieel produkt of dienst van de bank, verzekeraar of andere financiële dienstverlener. Kifid biedt mensen met een financiële klacht laagdrempelige en deskundige geschilbeslechting als alternatief”.

Met andere woorden: als je financieel op een laag pitje bent gezet of totaal leeggehaald door noem eens wat Van Lanschot, ASR of een officieel goedgekeurde aanbieder van binaire opties dan kan je voor een kleine bijdrage de zaak voorleggen aan een vigerende “rechter” van het Kifid, die aan het einde van het lied een bindende uitspraak doet. Vertaald: achteraf niet gaan liggen zeiken. Mocht je met je plas dus naar het Kifid gaan dan kan je onze Erik Lars Alfred treffen. Zoals gezegd, een expert op financieel terrein. Er is overigens binnen het Kifid nog een bef uit Utrecht actief, die bij ons gevoelens van vervreemding oproept en die door ons al eens in de koplampen verscheen wegens een financieel geintje van 3,5 meloen euro dat onbestraft bleef. Waarschijnlijk dankzij friends in high places.
Binnenkort weer in dit theater. Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 665.
(2) Zoon van Willem Smit, die in vroeger jaren zich ook al bezig hield met binaire opties en netspelletjes. Appel? Boom? Yep.

Mijn vader zaliger, die ik wel vaker aanhaal in de politieke situatie van vandaag, gebruikte een aantal beeldspraken die heden ten dage nog uitstekend dienst doen. Een van mijn favorieten was 'de mussen op de bovenleiding van het spoor': de trein passeert en de mussen vliegen op, om op een andere plek op de bovenleiding terecht te komen. Bovenleiding staat hier voor de leiding van de EU.
Deze beeldspraak is perfect voor het weergeven van wat 'Europa' overkomt bij de wisseling van de wacht in de Europese Commissie: Ursula von der Leyden, minister van Defensie van de BRD volgt voorzitter Juncker op, Christine Lagarde, leider van het IMF, wordt de nieuwe president van de Europese Centrale Bank, de Belgische premier Louis Michel wordt de nieuwe "president" en een voormalige socialistische minister van Buitenlandse Zaken van Spanje volgt Mogherini op als commissaris voor BZ.
Opvallend is het buiten de hoofdprijzen vallen van onze Timmerfrans, bedeeld met de troostprijs van vice-voorzitter.
Het tekent de positie van ons land, dat zich graag onmisbaar in de hogere regionen van de EU acht. Rutte werd immers bij ons getipt als EU-voorzitter en ook dat bleek een droombeeld. De overige EU-landen weten wat Nederland waard is: de meest trouwe Anglo-Amerikaanse vazal ter aarde. Het overgebleven bruggehoofd, nu Engeland de EU verlaat. Zo iemand zet je niet aan het hoofd.
De opvolging werd, o zo democratisch maarnietheus, bekokstoofd door de regeringsleiders en zal zonder twijfel bekrachtigd worden door het nep-parlement te Brussel. Het is allemaal bekokstoofd door Duitsland en Frankrijk: Merkel, die trillend plaats maakt voor een nog ongewisse opvolger, en Macron die een deconfiture wacht in eigen land waarvan de hevigheid zal doen denken aan revolutionaire tijden. Zijn voorganger Hollande wist laagterecords te scoren in de polls, maar was niet gehaat zoals Macron.
Het project EU is in gevaarlijk vaarwater geraakt. Op welke zandbank het de komende 'regeerperiode' stuit is nog ongewis. Of het een volgende bankencrisis is of oplopende spanningen met Rusland door het klakkeloos volgen van Washington in de confrontatiepolitiek met China of Iran. Maar het stranden is zeker. (WK)

2 reacties

Radicaal- en extreemrechts heeft er een handje van om in de doos met linkse stokpaardjes te graaien...

Appropriation, binnen de beeldende kunst is dat het ‘toe-eigenen’ van objecten, beelden, of zelfs een complete stijl. Plat gezegd: beter goed gepikt dan slecht bedacht.
Het begon in 1917 met de Fountain, het beroemde door Marcel Duchamp tot kunst verheven urinoir. 45 jaar later deed Andy Warhol het kunstje nog eens dunnetjes over met zijn ondertussen niet minder beroemde Campbell soepblikje. In de tussenliggende tijd en ver daarna, was en bleef appropriation een belangrijk element binnen de moderne beeldende kunst.
Maar ook daarbuiten werd het dat, want luttele jaren na Duchamps Fountain was appropriation al herkenbaar in de politiek, met de toe-eigening van linkse ideologie door extreemrechts. In dit artikel drie voorbeelden daarvan. Zeer uiteenlopende voorbeelden, maar zeker niet zonder connectie.

Antikapitalisme
Wat is typerender voor socialisme dan antikapitalisme? Erg weinig. Toch was de Sturm Abteilung (SA), de militie van Hitlers NSDAP, er als de kippen bij om zich het antikapitalisme toe te eigenen. Dat betekende niet dat de SA het marxisme omarmde, maar Hitler had hoe dan ook zware bedenkingen over de opstelling van zijn vechtjassen.
In feite had Hitler geen enkele boodschap aan wat voor vorm van antikapitalisme dan ook, marxistisch of anti-marxistisch. OK, aanvankelijk speelde hij het met antisemitisme doordrenkte antikapitalisme van de SA een tijdje mee, omdat het stemmen van arbeiders trok. Toen hij overeenkomsten sloot met Duitse ondernemingen als I.G. Farben was dat echter voltooid verleden tijd.
De geschiedenis is bekend. Tussen 30 juni en 2 juli 1934, rekende Hitler tijdens ‘de Nacht van de Lange Messen’, genadeloos af met tegenstrevers binnen de NSDAP, met als primair doelwit de in zijn ogen veel te populaire SA-leider Ernst Röhm.
Daarmee behoorde het antikapitalisme van de SA echter niet voor altijd tot het verleden, want na WOII greep extreemrechts er vaak op terug. Het in 1968 door de Fransman Alain de Benoist opgerichte Nouvelle Droite (‘nieuw rechts’), combineerde racisme en andere specifiek extreemrechtse narigheden met het als links bekend staande antikapitalisme. Precies zoals de SA dat eerder deed.
Nouvelle Droite kreeg veel invloed op andere extreemrechtse stromingen. Zoals op het Eurasianisme van de Russische ultranationalist Alexander Dugin, wiens enthousiasme voor het antikapitalistische gele hesjes protest in Frankrijk eerder genoemd werd in het artikel Het extreemrechtse Russische web reikt tot in West-Europa. Aan de andere kant van de Atlantische oceaan werd het antikapitalisme omarmd door Richard Spencer, een van de voormannen van de Alt Right.

Subcultuur
De Benoist graaide meer weg bij links. Zijn ‘metapolitiek’ baseerde hij op de ideeën van de Italiaanse communistenleider Antonio Gramsci. Alvorens tot politieke controle te kunnen komen was het volgens Gramsci zaak ‘culturele hegemonie’ te bereiken. Met deze stelling werd de in 1937 overleden Gramsci een invloedrijke marxist, al valt zijn invloed tegenwoordig minder op bij radicaal links dan bij extreemrechts.
Een treffend voorbeeld van dat laatste zijn de Incels die op websites als 8chan daders van racistische aanslagen, highschool shooters en zelfmoordenaars bejubelen. Met het cartoonfiguur Pepe the Frog en het fictieve land Kekistan (*) is deze subcultuur in veel opzichten schatplichtig aan die van de jaren zestig en zeventig. Overtreding van het taboe, (zwarte) humor en pseudomythologie zijn ook nu weer belangrijke ingrediënten.
De subcultuur van een halve eeuw geleden draaide ook zeker niet alleen om flower power. Charles Manson, de extreemrechtse sekteleider en opdrachtgever tot diverse moorden, behoorde er bijvoorbeeld eveneens toe (waarbij niet onopgemerkt mag blijven dat Manson zich postuum bij veel 8chan-ers in een grote populariteit mag verheugen).
Het verschil tussen toen en nu is dat duistere elementen als Manson destijds uitzonderingen waren in de subcultuur, die verder vooral gekenmerkt werd door een positief idealisme. In die zin vormde het samen met de studentenvereniging en socialistische partijen een voedingsbodem voor de linkse beweging uit die jaren. In plaats van dit idealisme zien we nu een subcultuur gebaseerd op een inktzwarte dystopie die alleen tot haat kan leiden.
Hoe dan ook, zoals de Ierse publiciste Angela Nagle in haar boek Kill All Normies benadrukte, zijn in de nieuwe subcultuur aan rechter zijde de opvattingen van de communist Antonio Gramsci herkenbaar. Rechts pikwerk dus.

Endless wars
Zo arriveren we bij de door de Alt Right en 8chan-ers zeer gewaardeerde U.S. President Donald Trump. Voorafgaand aan de presidentsverkiezingen van 2016 beloofde hij endless wars te zullen beëindigen. Daarmee leek ook hij een greep te doen in de kist met heiligdommen van het socialisme, waarbinnen vrede altijd een groot goed is geweest. Anders gesteld: een rechtse vredesbeweging klinkt als een contradictio in terminis.
Trumps diefstal van aan links refererende ideologie bleef echter zeer oppervlakkig, want hij voegde nimmer de daad bij het woord. Ook na bijna drie jaar onder zijn presidentschap houden de VS nog altijd een stevige militaire stok achter de deur in diverse werelddelen. Amerikaanse militairen zijn ook nu nog gestationeerd in onder andere Afrika, Japan, Zuid-Korea, Irak en Syrië (ja, ook nog nadat Trump de Koerdische milities aldaar een mes in de rug had geplant). In Saoedi-Arabië lopen ook nog altijd Amerikaanse militairen rond. De VS leveren bovendien ook onder Trump wapens aan het regime in Riyad, waar in Jemen een bloedige oorlog mee wordt gevoerd.
Of neem Afghanistan, waar na drie jaar Trump nog altijd 13.000 Amerikaanse soldaten zitten. Begin september zette hij een streep door het vredesoverleg met de Taliban en opende vervolgens de aanval. Een paar weken later bleek dat er in bijna tien jaar Amerikaanse oorlog in Afghanistan geen maand is geweest waarin de VS meer bommen boven dat land loslieten dan in september 2019. Dat is nog eens een oorlog beëindigen!
Een president die een einde wil maken aan voortslepende oorlogen zal uiteraard ook van mening zijn dat het Amerikaanse defensiebudget wel iets naar beneden geschroefd kan worden. Sweet dreams, want zijn tegenstanders berekenden dat het met maar liefst 23 procent is toegenomen. Het zijn maar voorbeelden. Zo laten we de enorme bijdrage van Trump aan nucleaire ontwapening hier maar even buiten beschouwing…
Het laat zich raden waarom Trump zo graag pretendeert een einde te willen maken aan endless wars. De publieke opinie onder Amerikanen staat immers erg afwijzend ten opzichte van de oorlogen waar de VS zich de laatste decennia in hebben gestort. Dat laatste is een feit, maar verder dan kreten komt de huidige bewoner van het Witte Huis niet en de daad bij het woord voegen doet hij nimmer.
Trump is als zakenman een mislukking, als president een karikatuur van zichzelf en als dief van linkse ideologie dus ook al geen hoogvlieger. Toch zijn er die er wat betreft dat laatste bij hem in trappen. Er zijn zelfs tegenstanders van Trump die een antivrede opstelling adopteren, alleen omdat hij het is die zegt oorlogen te willen beëindigen. Klinkt absurd, maar het schijnt te gebeuren. Anderen menen een uitweg te hebben gevonden door te accepteren dat Trump niet zo kwaad is als hij aanvankelijk leek. Al even absurd.
Het is voor socialisten lastig wanneer het vijandige kamp met ideologische standpunten aan de haal gaat. Nog lastiger wordt het in tijden waarin rechts meer zelfvertrouwen krijgt, en links juist minder. Het gaat daardoor van kwaad tot erger. Pathetisch links verwordt tot een vorm van conservatisme, terwijl rechts zelfs onbelemmerd de hand kan leggen op het concept revolutie (al gaat het dan om ‘conservatieve revolutie’ – een wereld van verschil).

De kunst toont wederom de essentie. Eerst was er Duchamp met zijn Fountain, daarna Warhol en het soepblikje. Anno 2019 plakt de Italiaanse kunstenaar Maurizio Cattelan een banaan aan de muur met duct-tape. Ook appropriation, absoluut, maar met een groot verschil. Duchamp en Warhol wisten een eigen waarheid aan hun werk te verbinden. De tijd waarin ze leefden maakte dat (nog) mogelijk. Cattelans banaan staat daarentegen voor een tijdperk waarin waarheid vrij wild is, wat politieke appropriation tot eenvoudiger maakt dan ooit tevoren.

Bovenstaand artikel is geschreven door Peter Edel en verscheen eerder op https://joop.bnnvara.nl/opinies/extreemrechts-gaat-met-linkse-idealen-aan-de-haal

3 reacties

In tegenstelling tot wat de media ons op de mouw proberen te spelden is in het geheel geen sprake van het uitdoven van de protesten van de Gele Vestjes. Integendeel. De opkomst, ondanks het politiegeweld bedoeld om het verzet te intimideren, neemt toe en ook de woede en verontwaardiging tegen de ordetroepen (zie deze video). De politie is moe. De demonstranten niet. Zie ze rennen met woedende betogers achter zich aan tijdens Acte 33 in de straten van Parijs. Je zou haast medelijden met ze krijgen, ware het niet dat ze verantwoordelijk zijn voor zoveel gewonden en uitgeschoten ogen. De demonstranten verachten ze,  zingen ze toe. De huurlingen van de gehate Castaner gaan er vandoor in hun busjes, achtervolgd door het volk. Nix Black Blocs, die hulptroepen van de overheid. Het volk. Jeugd en bejaarden. Gehandicapten in hun rolstoelen. Overal in Frankrijk.
Iedereen die beweert dat het verzet uitdooft liegt. De media worden niet geloofd door het volk. RT France wordt beticht van 'fake news' en wordt met afsluiten bedreigd omdat ze de waarheid laten zien die Macron en MSM willen verhullen. De ongelofelijke moed van de demonstranten iedere week weer moeten worden verborgen gehouden voor de kijkers.
Bekijk de massale opkomst in Lille, regionaal speerpunt van de acties. Het is 34 graden, maar de betogers zijn er niet minder om. De aantallen demonstranten zoals opgegeven door het ministerie van Binnenlandse Zaken zijn belachelijk: 11.800 vorige week bij Acte 32 in het hele land. Voor Acte 33 telden ze "5760"! De helft, haha. Door dit soort cijfers maakt de regering zich alleen maar verder ongeloofwaardig.
Ondertussen speelt Macron wereldleider op de G20 in Osaka. Terwijl hij in eigen land inmiddels iedere machtsbasis kwijt is. Dit waait niet over. Dit wordt steeds sterker en heftiger! (WK)

3 reacties

Sekte versus sekte...

In een tijd dat collectieve gezelligheid en commercie weer hoogtij viert, is het haast onvermijdelijk dat je je aandacht richt op het feit, dat er weinig verschil bestaat tussen 't seculier en religieus sektarisme. Sektes vereenzelvigen we automatisch met religieuze bewegingen en religieuze conflicten, einde-der-dagen sektes, de Jehova etc.
Wie de Brexit heeft gevolgd kan niet aan de indruk ontkomen, dat hier sprake is van een collectieve waan. Er werd en wordt constant gelogen over de voordelen van een Brexit. Op een wijze waarop ieder nuchter weldenkend mens, verbaasd en soms verbijsterd en geërgerd zichzelf afvraagt, ‘wie gelooft dergelijke leugenachtige onzin en valse beloftes over grotere rijkdom en welstand na de Brexit..?!’ De belofte om de rechten van werknemers te verstevigen na de Brexit is na de verkiezingen al nuchter weggeschrapt uit de nieuwste Brexit-wet!
Boris, de meester der leugens en overdrijvingen, een andere beschrijving is een maat te klein. Verkondigt leugen op leugen, en als een journalist aan een analist vraagt, “daar kan die toch niet mee wegkomen, dat is toch onverantwoordelijk?” antwoordde de gemiddelde Engelse politieke en economische analist, “ach dat hebben we nu achter de rug, laten we de Brexit regelen.”
Misschien is dat in Engeland normaal, maar in ons nuchtere landje, mag je je plunje inpakken en opdonderen, als een politicus het aantal politieke doodzonden pleegt die Boris heeft begaan!
Wat is een kenmerk van een religieuze sekte en zijn leider? Juist dat, dat die wegkomen met aperte leugens en onwaarheden, en aanhangers daar altijd wel een excuus voor bedenken.
Seculier sektarisme maakt gebruik van beproefde PR en reclame strategieën en vijandbeelden.
Religieus sektarisme maakt evenzo gebruik van dezelfde methoden, alleen heet het dan spirituele- strategieën en -vijandbeelden, die overigens ook dankbaar gebruik maken van PR en reclame.
Wie denkt dat alleen einde der dagen sektes eindigen in geweld, moord en doodslagen, collectieve depressie of zelfmoord, vergist zich. Wie de geschiedenis beschouwt, niet slechts als opsomming van feiten en gebeurtenissen, maar als een mentaliteits geschiedenis waaruit duidelijk wordt waarom misstanden plaatsvonden en conflicten gevolg waren van macht en hebzucht, ontdekt dat de gangbare traditionele opvatting dat Duitsland verantwoordelijk was voor beide wererld oorlogen, niet meer geldt, dat zelfs moderne Britse historici openlijk bekennen dat gezien de functie en rol van het British Empire als de sterkste economische en militaire rol ter wereld, Engeland wel het keizerlijke Duitsland had moeten bevechten als opkomende koloniale macht..!
Niet-Britse historici schetsen een heel nuchter beeld, Engeland en Frankrijk wilden niet dat Duitsland een koloniale grootmacht werd, en sloten daarom een verbond met Rusland. Ergo de koloniale machts-aanspraken van Engeland, Frankrijk en tsaristische Rusland leidde tot de Eerste Wereld Oorlog, gevolg een collectieve waan die miljoenen het leven heeft gekost. Sinds begin van de deze nieuwe eeuw hoor je dezelfde retoriek in Amerika als in Engeland voor de WOI. Rusland en China zijn een gevaar voor de Vrede, en wij moeten nummer één blijven op militair en economisch gebied. De zogenoemde Spectrum-doctrine die onder Obama is goedgekeurd en de militairen het hoogste defensie budget ter wereld voor tien jaar garandeert, heeft één doel dat Amerika altijd nummer één blijft. Hier haalt het hoogstens de kritische pers, maar ‘the coming war on China’ is niet een fata morgana van een bureau dagdromer, maar net als die Britse historici beaamen Amerikaanse analisten en specialisten dat die onvermijdelijk is, wil Amerika zijn voortrekkersrol behouden, China mag nooit en te nimmer nummer één worden. Zie The Coming War on China, dat de spectrum doctrine ook Europa beschouwd als conflict zone tussen Amerika en Rusland.
Ach, het mag geen naam hebben, volgens deze Spectrum-doctrine denkt men een beperkte atoom oorlog in Europa te kunnen voeren en te winnen. Ach, en wij arme onschuldige lammeren, moeten het allemaal braaf over ons heen laten komen, die stompzinnige koude oorlog retoriek en leugens. We moeten als brave onnadenkende kalveren voor de slacht, instemmen met dat Rusland en China de grootste vijanden zijn die er bestaan, en zeker niet onze nuchtere aandacht vestigen op de sociale disharmonie en sociaal-economische chaos en strijd in de straten van Amerika.
Die dagelijkse schiet incidenten, ach, slechts gefrustreeerde ontslagen werknemers die hun frustratie uitleven met geweer en pistool; de Sandy Hook massamoord op peuters, een dankbaar onderwerp voor ultra-rechtse samenzwerings-theorie aanhangers, en Trump-stemmers.
Maar ja, Trump zelf twitterde niet zo lang geleden dat hij veel gemeen had met de verlosser, de koning der koningen (zie hier), is dat een teken van gezond verstand of een sektarische uitspraak?

Het was dag, het was nacht, een zoveelste dag vol van ergerlijke onzin...

Het zou bijna grappig kunnen zijn, ware het niet dat het om oorlog gaat: Trump heeft gedreigd met een 'korte oorlog' tegen Iran, tegelijkertijd uitsluitend dat er sprake zou kunnen zijn van 'boots on the ground'. Oftewel bombarderen. Met het oog op zijn herverkiezing in 2020 wil hij de kool en de geit sparen.
Deze 'korte oorlog' zou moeten dienen om 'Iran af te houden van het ontwikkelen van kernwapens', het idee fixe van de neocons, Netanyahu en Saoedi Arabië. Terwijl het zich eenzijdig terugtrekken van de VS uit het accoord over de nucleaire ontwikkeling van Iran (zonder kernwapens) juist deze escalatie heeft veroorzaakt. Oftewel: de pyromaan die 'brand!' roept.
De verzwakking van de VS op het internationale toneel is duidelijk: de overige ondertekenaars van de nucleaire overeenkomst met Iran, naast Rusland en China de Europese kernmogendheden Frankrijk en Engeland plus Duitsland, kunnen Washington deze keer niet volgen. Het zou ze even onbetrouwbaar en onberekenbaar maken als de VS.
Zo hebben de VS zich dus internationaal geïsoleerd als nooit eerder vertoond. Alleen met Israël en de Golfstaten. Japan, waarmee het spelletje werd gespeeld met de olietankers op het moment dat haar premier Teheran bezocht, weet waar het aan toe is. Ook Japan werd in 1945 bezet door de VS en probeert zich aan deze omhelzing te ontworstelen.
Erg interessant is dat hetzelfde Japan nu de gastheer is van de G20, waarvan de regeringsleiders elkaar in de marge ontmoeten. Aller ogen zijn uiteraard gericht op de ontmoeting tussen Trump en Poetin, de eerste sinds de Donald 'bevrijd' (maarnietheus) is van Russiagate.
De door Trump aangekondigde oorlogen tegen Noord-Korea en Venezuela gingen niet door. Er zomaar vanuit gaan dat de oorlog tegen Iran ook zal worden afgeblazen is onverantwoord. 'Gezichtsverlies' voor de VS wordt Trump verweten door Democraten en Republikeinen in Washington. En dat kan een Amerikaanse president zich moeilijk permitteren.
De wereld houdt zijn adem in.
Binnenkort weten we meer. Leven of dood. (WK) 

3 reacties

Dwarsverbanden leggen? Kan soms heel nuttig zijn. Al moet je oppassen niet in het groeiend koor van gesubsidieerde onderzoekjournalisten terecht te komen, dat bij het kukelen van de haan steevast uitbarst in “What's new Bellingcat, oohohohohoho. What's new Bellingcat, oohohohohohoooo”. Want voor je het weet denk je te kunnen bewijzen dat Putin himself de MH17 heeft neergehaald met een dartpijl. Goed, dit gezegd hebbende gaan we over tot het leggen van een dwarsverbandje. Gaat over Vistra. Een wereldwijd rondwiekende, veelkoppige draak in de financiële sector die wij in het verleden bij verschillende gemaskerde feestjes zijn tegengekomen. De eerste keer was in 2012 tijdens het laatste uurtje van het Terra Vitalis festijn (1). Eigenlijk in het voorbijgaan. Niet wetende wat voor een geweldige bitterbal aan onze neus voorbijging. Maar in 2015 waren we al wat alerter. Aanleiding was het feestgedruis rond de aankoop van een “mafiapand” aan de Amsterdamse Heerengracht. Via die story kwamen we achter de betrokkenheid van de draak bij de formidabele Spaanse Gürtelaffaire (2). En dat vormde in februari 2016 weer de opmaat voor het achterhalen van de connectie tussen Vistra en Mill Hill Investments. Een naar de pampa's riekend fonds waar ene Geertje van Estrik van de Vossenlaan in Zeist de scepter zwaaide (3). Ok, tot nu toe dus een walk down memory lane. Maar waar struikelden wij gisteren over bij het verder neuzen naar ins en outs van de Bulgaarse binaire opties-affaire rond de inmiddels van de straat gehaalde Israëliër Gal Barak, de eveneens in een eenvoudige staatsbedoening verblijvende Duitser Uwe Lenhoff en de voor zover wij weten nog in alle vrijheid rondsnorkelende Nederlanders Rudolph Booker en Dirk-Jan Bakker (4)? Op dit officiële Engelse document van 9 juni 2016. En jawel, Viestra. Pardon, Vistra. Althans, een Maltese koter van de draak, die rechtstreeks in verbinding staat met het Atrium aan de Amsterdamse Strawinskylaan. Verder wordt deze koter in Nederland ondersteund door de BV Sedico in Eemnes met aan het stuur ondermeer een mevrouw met een paar uiterst intrigerende achternamen: Carina Helsloot-Van Riemsdijk (5). Het ging om de vorming van een nieuw vehikel in de sfeer van binaire opties, gokken en gamen plus een naamsverandering. Van Sheltyco naar Veltyco. What's in a name. Maar Veltyco zou al snel daarna de onaangename aandacht trekken van de internationale gemeenschap van snuffelsmurfen wegens betrokkenheid bij het grootscheeps besodemieteren van meest kleine spaarders. En dat schijnt verboden te zijn. Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 40 van de serie “Hoe fris is Terra Vitalis? ”.
(2) Zie Octopussy 550 en 552.
(3) Zie aflevering 43 van de serie “Kafka in Zeist”. Een serie waarin Geertje uitgroeide tot een wereldster, die naar verluidt zelfs de aandacht trok van VVD-minister van Bead & Breakfastzaken Stef Blok.
(4) Zie Octopussy 663 en 664.
(5) Carina grossiert in interessante directie- en bestuursfuncties, waaronder die van managing director B bij Gazprom Sakhalin Holdings BV Nederland.

Het meest fascinerende aan de eenzame helletocht van Salo Muller is hoe hij meteen na zijn vermetele daad in de vergetelheid is geraakt. Ben je in Nederland een van kanker genezen zwemmer, een aan lager wal geraakte gristen-democraat die kankert op abortuswetgeving of de aan geen enkele soort van kanker maar aan een pijnlijke grote teen lijdende meid in het meidenteam van oppermeid Wiegman, ben je dat dan ben je somebody achter de duinen. Ga je daarentegen onvermoeibaar achter de moordenaars van je vader en moeder aan, dan ben je in het beste geval een knuffeljood of een lichtverwarde maar nu dan toch tevredengestelde zeventiger en ben je na een etmaal historie. In het mindere geval ben je dan een willoos speeltuig in handen van de zeurderige mevrouw Zegveld.

Kadammmmm. Prachtig vind ik het dat Salo gewoon va banque is afgegaan op het meest heilige in de o zo seculiere Staat der Nederlanden. Op hun geld. Zet de kaaskoppen tegen het schavot, hang ze in de hoogste boom of zet ze onder de kwalijkste douche, en ze zullen nog geen kik geven of hoogstens een gedicht schrijven dat daarna tweehonderd drukken beleeft en de titel van een musical wordt. Maar probeer ze een kwartje te ontfutselen en ze zullen until fucking Kingdom come wensen dat je het ze terugbetaalt. Met rente. Dus ik vond het het meest pregnante beeld in de slordige montage die de NPO wel eventjes wilde wijden aan Salo’s werkelijkheid: de in keurige cijfers en dito letters vervaardigde boekhouding van de Nederlandsche Spoorwegen, uit die bewogen jaren.

Je moet zijn lef maar hebben. En vooral zijn uithoudingsvermogen. Salo was aangeraden om op vakantie te gaan toen hij met zijn wens aankwam. Ik kan me voorstellen dat hij ook andere aanbiedingen heeft mogen ontvangen. Goedbedoeld en vanuit een zuiver geweten, laten we wel wezen. Wellicht heeft de NS hem vrij-reizen aangeboden, voor een jaar, of tot aan zijn dood. Het is niet ondenkbaar dat menig jurist of politicus hem een psychotherapeut heeft aanbevolen, hun eigen of die van een broer. En het is helemaal niet uit te sluiten dat men heeft bedacht dat meneer Muller misschien haakte naar een eigen televisieshow op de buis. Zodat de onderkoning-jaargang 1981 van het CDA, de noeste held uit Waspik en alle meiden uit het meidenteam ook in die zoveelste show hun domme zegje zouden kunnen komen doen.

Maar Salo ging door, gedreven door slapeloze nachten. Voor mij smaakt het naar meer. Laat de NS de eerste zijn die is gaan bloeden. Nu al die andere instituties die heulden en zwichtten en er netjes een rekening voor indienden. De wegkijk-samenleving te kijk gezet, alsnog. Want lafheid verjaart niet… (gvd)

5 reacties

Zelfs als het onwaarschijnlijke zou gebeuren, een accoord tussen de vakbonden en de regering Macron voor de kerst, betekent dit niet dat het volksprotest in Frankrijk voorbij zal zijn. De eisen van de Gilets Jaunes, als RIC, de ADP (de luchthavens van Parijs die Macron aan bevriende beleggers wil verkopen, het loterijwezen dat de regering wil privatiseren etc., die blijven bestaan), zij hebben een jaar lang iedere week gedemonstreerd en zijn het smeermiddel gebleken in het samenbrengen van het verzet van zoveel sectoren van de maatschappij. Meer dan 60 procent van de bevolking staat achter de acties. Volgens sondages van de pers in handen van het kapitaal. Het volksverzet in deze fase ontkennen heeft geen zin meer, zoals met de Gele Vesten dit jaar systematisch werd gedaan door MSM. Het land ligt vrijwel plat aan de vooravond van de belangrijkste feestdagen van het jaar. De elektriciteit werd afgesloten door EDF rond Nice aan de Cote Azur. Het toerisme loopt terug. Middenstanders klagen over verminderde omzet. Zo worden de tegenkrachten georganiseerd voor het nieuws van acht uur. Om het verzet te smoren. En toch lukt het niet tot nu. Een wonder.
De ontmoeting donderdag tussen premier Philippe en de bonden heeft geen enkel resultaat opgeleverd. Eenzijdig hebben de bonden de door het land gewenste gevechtspauze ('kerstbestand') tot 9 januari afgekondigd.
De Gilets Jaunes demonstreren uiteraard gewoon door en op de rondpoints in het land die al meer dan een jaar bezet worden zal het weer genieten worden van alle etenswaren die de mensen komen langsbrengen. Ik zit hier hoog in het gebergte en moet voor een groot gezelschap koken, maar als ik alleen was daalde ik af en zocht de gezelligheid van de eerste beste rotonde, met m'n baba au rhum en een fles champoepels. (WK)

1 reacties

 Dat burgervliegtuigen worden ingezet door de schimmige wereld van machtsspel en geheime diensten is geen novum. Als eerste denk ik aan de vlucht van KL007 (geen grap) , die in 1983 werd gebruikt om de luchtverdediging te testen van de Sovjet-Unie die op het punt stond 'de nek te worden omgedraaid', zullen we maar zeggen. De Zuid-Koraanse Boeing werd gebruikt als schild voor een spionage-Boeing die er achter schuilde ter bescherming tegen de radar.
Daar moest ik bij MH17 ook in eerste instantie aan denken toen ik van het voorval hoorde. 'Same player shoots again'. Maar dan zonder spionage-Boeing. Het doel en de uitkomst waren eensluidend: het gebruiken van burgerslachtoffers om een land (de SU heet inmiddels Rusland) aan te klagen voor moord. De werkelijke schuldigen blijven buiten schot en zicht. 'De perfecte moord'.
In de vorige aflevering gaf ik aan dat het niet toevallig was dat Nederland hier voor werd uitgekozen. Vanwege 'bewezen diensten' aan Deep State. Deze twijfelachtige eer danken we aan een regeringsapparaat (over Defensie zullen we het maar niet hebben) dat slaafs de Anglo-Amerikaanse Navo-politiek volgt en daarvoor met ons bloed betaalt. Denk aan onze jongens in Afghanistan (met dank aan GroenLinks) en andere plekken op aarde waar we met Washington 'de democratie brachten'. Generaal von Uhm die zijn zoon offerde voor Deep State. Zoals vele generaals voor hem in de illustere krijgsgeschiedenis.
Nu is het voor een militair natuurlijk het mooiste als hij in dienst van het vaderland op het slagveld mag sterven, maar de passagiers van MH17 gingen op vakantie en zij noch hun familieleden waren voorbereid op een dood op het slagveld. Daarom kon het verdriet en de verontwaardiging ook maximaal worden gebruikt tegen 'de daders': vanaf dag één 'Rusland'.
Het zit er niet in dat het lesje in dit land is geleerd. Het kabinet bereidt al weer nieuwe 'missies' (alsof het om religieuze verbreiding zou gaan) in de wereld voor. 'Er is nog zoveel goed te doen'. Waarvoor ons bloed mag worden vergoten.
Er zijn veel meer voorbeelden van hoe de burgerluchtvaart voor militaire ('veiligheids'-) doeleinden werd gebruikt. Het Iraans verkeersvliegtuig dat door de Amerikaanse kruiser Vincennes uit de lucht werd geschoten. Deze acties bieden ongekende mogelijkheden voor de 'Masters of War', zoals Bob Dylan ze 55 jaar geleden noemde. Militaire doden worden als normaal beschouwd. 'Burgers maken het verschil'. Met name in de media. De rouwstoet van de in Oekraïne omgekomenen. De verhalen van de nabestaanden. Hoe in Nederland 'iedereen wel een slachtoffer van de ramp kende'. Inderdaad schrijver dezes ook.
Niets hoeft te worden afgedaan aan het leed. De tragedies die families uiteenreetten. Het gaat om de verantwoordelijken. Zij die het toestel willens en wetens naar haar eindbestemming, een veld bij Thorez (genoemd naar een leider van de Franse Communistische Partij), voerden. De luchtverkeersleiding van Kiev, om er een te noemen, de Nederlandse luchtvaartautoriteiten die nalieten te waarschuwen, waar Amerikaanse toestellen al de opdracht kregen het gebied te mijden, deze instanties zouden moeten worden gehoord. Wie hen had geïnstrueerd de vlucht over dit gebied te laten gaan.
De rechtszaak volgend jaar tegen de 4 'verdachten' (ik kan niet anders dan ze tussen aanhalingstekens te plaatsen) dient om de ware schuldigen buiten schot te houden.
Ik vertrouw erop dat voor die tijd er meer over de cover-up bekend zal worden. Dat de wisseling van de macht in Oekraïne betrokkenen of mensen die weet hebben van de betrokkenheid van het regime-Poroshenko aanmoedigt om naar buiten te komen en hun verhaal te doen. Dat de zinloze dood van zoveel onschuldige mensen, in de vuilste aller oorlogen de burgeroorlog, zin krijgt als monument voor de waarheid. Dan pas zal sprake zijn van gerechtigheid. (WK)

8 reacties

Lijkt misschien zo. Maar als het ergens stil valt in een van onze dossiers wil dat niet zeggen dat er achter de coulissen niks gebeurt. Zo ook in dit dossier. Windmolens mogen dan energie opwekken, justitiemolens zitten wat anders in elkaar. Maar niet zeuren. Gisteren wisten wij ergens in de slagschaduw van de Belgische Vrouwe Justitia los te peuteren dat er weer een klein stapje is gezet in de civiele zaak versus de heren Dockx, Deprez en Raemakers. Zij worden ervan verdacht een joyeuze voorraad activa en goederen van EMC MI achterover te hebben gedrukt. Dit ten nadele van de aandeelhouders. Die ook nog met lodderig oog mochten toezien hoe EMC MI door voornoemde louche praktijken de bietenberg cq. montagne de betteraves opging. Nu dat kleine stapje. Op 14 februari 2020 is er een zitting gepland waarbij de termijnen worden vastgesteld waarop beide partijen hun visie op papier moeten hebben gezet en de pleitdatum wordt vastgelegd. Toegegeven, een stapje waarvoor een smurf zich zou schamen. Maar hoe dit ook zij, 2020 zal voor de verdachten er toch wat dreigender uitzien dan 2019 en zeker geen aanleiding vormen om zich tijdens een feestje als Adolf Hitler te manifesteren (1). Of misschien juist wel. Want de wereld van jongleurs is voor anesthesisten met een psychiatrische knobbel (2) misschien te doorgronden, voor ons is dat een stuk moeilijker. Daarom houden we het simpel: vol verwachting klopt ons hart. Ook al zit de bisschop van Mira al lang en breed uit te blazen aan de Turkse Rivièra en zijn de hartsvrienden van Sylvana Simons afgeschminkt. De 14de februari weten we weer wat meer. Stay tuned (JP).

(1) Vgl. in dit verband het optreden van Sjef Dockx tijdens een gekostumeerd bal, zoals beschreven in aflevering 43 van deze serie.
(2) Vgl. in dit verband het optreden van de ook al van louche laagstandjes verdachte Raf de Jongh, zoals beschreven in aflevering 32 van deze serie.

De conferentie van Bahrein die op 25 juni is begonnen om het 'Palestijnse probleem op te lossen', zonder de Palestijnen, laat zien dat de VS hun greep op de wereld aan het verliezen zijn. Het idee is om de Golfstaten te laten betalen voor een oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict dat nu al meer dan 70 jaar het Midden-Oosten in haar greep houdt. Want daar was de stichting van de staat Israël in de ogen van het Westen voor bedoeld: als politiepost van de voormalige koloniale machten, zoals de Kruisvaardersstaten dat 8 eeuwen eerder waren geweest. Het duurde even voor deze Kruisvaardersstaten, in de steek gelaten door de Westerse mogendheden en financiers (Venetië met name) het loodje legden, maar het loodje legden ze. In de laatste fase gingen ze bondgenootschappen aan met moslim-machthebbers in het gebied om nog een tijdje te kunnen overleven, net als Israël nu de samenwerking met Saudi-Arabië en andere extremistische regimes in het MO zoekt om te overleven in een wereld die de misdaden van de zelfverklaarde 'Joodse Staat' tegen haar buren steeds duidelijker veroordeelt.
Dat deze conferentie tot vrede zou leiden gelooft Netanyahu natuurlijk net zo min als de Palestijnen. Netanyahu en de krachten voor een 'Groot Israël' hebben oorlog nodig om het doel (een Israël dat grote delen van de buurlanden verovert) te bereiken. Zoals de uitbreiding van het 'Geilige land' (de westelijke Jordaanoever en de Golan-hoogte, ook militaru manu is verwezenlijkt. 'Het project van de eeuw ', zoals Trump het door zijn schoonzoon Jared Kushner in Bahrein gepresenteerde plan noemt, is een fantoombeeld, dat geen enkel Arabisch land kan accepteren, op straffe van door de eigen bevolking te worden afgewezen. De samenwerking met Israël door Saudi-Arabië en andere Golfstaten in Syrië tegen Assad is op een grote mislukking uitgelopen. Het gezamenlijk steunen van de jihadi's heeft niet bepaald het gewenste resultaat gehad. Integendeel: het verschijnen van Rusland op het strijdtoneel (iets wat in de tijd van de Sovjet-Unie ondenkbaar was geweest), en dan met name de Russische luchtmacht, heeft de mogelijkheden van deze onheilige alliantie sterk beperkt. De introductie van Russische luchtafweersystemen die door onafhankelijke experts superieur worden geacht aan de Amerikaanse, hebben de speelruimte van Israël en de Golfstaten sterk beperkt. De voorgenomen aanschaf van het Russische S-400 systeem door Turkije (Erdogan beweerde deze week dat ze al geleverd zouden zijn) heeft zelfs een wig gedreven in de eenheid van de Navo, dat agressieve bondgenootschap dat Deep State gebruikt om de wereld in haar greep te houden.
Dit zijn allemaal tekenen dat de macht van Washington en haar vazallen tanende is en haar einde nakend. Natuurlijk zal er nog veel bloed moeten vloeien voor dit zijn beslag krijgt en zal het gevaar van een wereldoorlog door het 'gewond dier' dichterbij komen, omdat deze 'Masters of War' geen enkele scrupules kennen. Het zijn dezelfde krachten die de laatste wereldoorlogen veroorzaakten in hun honger naar winst en macht. Miljoenen doden en de vernietiging van staten (als laatste slachtoffers Afghanistan, Irak, Libië en Syrië) vormen voor hen geen enkel bezwaar. Integendeel: het spekt hun portemonnee en deze macht van het geld is het enige dat telt. Iran is de volgende kandidaat, al spartelt Trump nog tegen om zijn herverkiezing te redden. De onthulling door generaal Wesley Clark van het lijstje dat hem op het Pentagon werd getoond zal niet verhinderen dat het wordt afgewerkt, al zou Trump dat willen. De president van de Verenigde Staten heeft niet de macht oorlog te voorkomen. Zoals een recent geïnstalleerde 'denktank' te Washington voorstelde moet de oorlog tegen Iran 'door anderen' (lees: Israël en Saûdy-Araabje) worden begonnen. De VS zullen het dan overnemen en afmaken.
Dat dit scenario zo schaamteloos kan worden gepresenteerd zonder dat er enige wanklank van Europese bondgenoten of MSM wordt gehoord, doet het ergste vermoeden.
Wij moeten ons drukmaken over het klimaat. Het Amerikaanse leger is een van de grootste vervuilers ter wereld, met meer uitstoot dan hele landen. Stel je voor wat een oorlog tegen Iran zal betekenen voor het milieu. En wij maar aan de vleesvervangers.
Niets lijkt het perfide spel te kunnen stoppen. De publieke opinie is murw gemaakt door schuldbesef over de zg. welvaart die 'in 25 jaar' de wereld naar de afgrond zou hebben gebracht, terwijl de afgrond van een nieuwe wereldoorlog wordt voorbereid. (WK)

Wat een gekut weer. Gisteren in de Haagse Landdag. Moest juf Ank opnieuw uitleggen, dat grote broer aan de overkant van de plas geen eindrapport in de gleuf had gedaan over dat wat ongelukkig uitgevallen incident in de Iraakse stad Hawija. En dat het aantal van 70 burgerdoden dus niet vast stond. Zucht. Gaan we nog een keer (1). De Nederlandse vlieger liet zijn desastreuze eitje vallen op 2 juni 2015. Op donderdag 27 juni 2015 meldde U.S. News ondermeer het volgende:

“The Pentagon Wednesday announced it would formally investigate an incident earlier this month in which 70 people died, marking one of the most costly single airstrikes since the US began targeting Islamic State group positions in Iraq and Syria last year”.

Kennelijk was het voor het Pentagon nog niet opportuun om aan de waslijn te hangen dat het in het onderhavige geval om een Nederlandse doodkist ging. Maar hoe frappant is het dat ruim drie weken na de aanval het Pentagon naar buiten manouvreert dat het om 70 burgerdoden ging? 70. Geen 68, geen 73, maar 70. En als juf Ank en Pinocchio Rutte zich nu, 4 ½ jaar na dato, vanuit hun armzalige schuttersputjes moeten verdedigen met het uitblijven van een Amerikaanse eindrapport dan is dat treurig. Waarom hebben Ank, Pinocchio en niet te vergeten dat van geen dooien wetende blondje niet even aan het Pentagon gevraagd van zeg jongens/meisjes/genders, waar blijft dat eindrapport? Dan hadden de geachte afgevaardigden van de SP en Doedels '66 nu niet hoeven te appelleren en had juf Ank iets gezelligers kunnen doen. Overigens is een discussie over het juiste aantal doden een afzichtelijke gotspe. Alsof dat aantal ertoe doet. Ernstiger is dat wij telkens weer worden betrokken bij alles verwoestende oorlogen die de (Amerikaanse) elite nodig cq. lucratief acht. Maar voor dat probleem vraagt niemand een spoeddebat aan. Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 5.

Wie er ook nog in het poppenhuis van Pauw verscheen gisteravond (1)? Bij de verschijning van de gewezen D66-Eper was ie al weer lang en breed vergeten, maar de uitzending begon met Jelle van Buuren en het salafisme.

Eigenlijk had ik Pauw wel zo slim willen zien zijn dat ie Van Buuren een vraag gesteld had over wat er een uurtje daarvoor in die andere speeltuin was vertoond: het door de club van Jelle opparachuteren van klimaatbewegers tot ecoterroristen, in Nieuwsuur. Maar je krijgt op zo’n dag nu eenmaal niet alles dat je op je lijstje hebt staan: Dolle Maarten verdronk niet, en Grappenhuis en consorten wisten professioneel onder het gras te moffelen dat de KPN gehackt was.

Dat salafisme dus. Van Buuren vatte het nog eens geroutineerd samen. Ongeveer van: je hebt mensen die in een opperwezen geloven, een raar boek daarover lezen, hun baard laten staan, geen boodschap hebben aan onze democratie en die vervolgens in staat zouden kunnen zijn om een kalashnikov ter hand te nemen en op het strand van Scheveningen wat ruimte te maken.

Inderdaad, denk ik dan volautomatisch. Vanuit mijn donkere want gereformeerde achtergrond. Je hebt de SGP en vroeger had je het GPV en de RPF (2). En bij de katholieken heb je ook gasten die op bevel van meneer pastoor alles doen wat Jelle zou laten. En vraag Marco Kroon eens naar zijn diepste beweegreden om in verre landen de trekker van zijn nikov over te halen, ik vermoed dat je dan uitkomt bij zijn avonturen vroeger als misdienaar, wanneer priester moest worden aangekleed.

Van dat soort vragen had ik aan Jelle gesteld. Zo van, wat onderscheidt terrorisme van aanmonstering in een legertje ongeregeld dat Bagdad of Teheran of Kinshasa gaat veroveren? Of: wat onderscheidt het salafisme van pakembeet de bevrijdingstheologie uit de jaren zeventig? Ik wil niet claimen dat ik dat weet. Jelle van Buuren wel?

Daar ben ik benieuwd naar. Hierbij een uitnodiging aan de terrorismedeskundige om mij en andere geinteresseerde lezers uit te leggen waarin salafisme -als radicale politieke beweging- zich onderscheidt van de linkse beweging van veertig jaar terug.

En waar was onze Jelle zelf in die tijd? Wie weet heeft JvB een heel spannend, heel persoonlijk verhaal voor ons in petto…

(JoopFinland)

(1) Zie Krijg nou de takken (004) van daarnet
(2) Als ik me niet bedrieg was die gast die het een paar jaar geleden op de koninklijke familie in Apeldoorn had voorzien ook van orthodox-protestantse komaf

De dingen zijn niet zoals ze lijken te zijn. Maar in Nederland is dat minder van belang. Wij hebben 'belangrijker zaken' aan de orde van de dag. Houd u dus vast:

De VS zijn tot nader order de supermacht die beslist over oorlog. Over leven of dood voor miljoenen. Binnen dat land woedt een medogenloze strijd, niet om de macht (die is in handen van het MIC; Deep State), maar om het bestuur. Het profijt van de baantjes.
De pogingen van Deep State om Trump, die onverwacht in 2016 won, uit het Witte Huis te krijgen hebben ongekende neveneffecten: Fox news, een rechts commercieel tv-kanaal, wordt beschuldigd 'een Russische propaganda-zender' te zijn, op gelijke hoogte met RT en Sputnik, vanwege commentator Tucker Carlson. Voor de gemiddelde lezer, opgevoed met links en rechts, is deze kwestie wellicht een brug te ver. Door de 'linkse' Guardian (zie video) wordt Carlson beschuldigd racist te zijn omdat hij weigerde 'white supremacy' als groot gevaar te zien en zei: 'Every minute you're angry about race is a minute you're not thinking about class, which is ofcourse the real divide in our country'. Wauw. Klassenstrijd volgens Karl Marx. Oftewel: ras, racisme wordt gebruikt tegen klassestrijd door de heersende macht om de "rassen" te verdelen. Ik vrees dat hij gelijk heeft: niet de mensen zijn racistisch maar de instituties: de media, 'de volksvertegenwoordiging', het leger, de politie, de padvinderij, etc zijn racistisch. Deze 'ontsporingen' moeten Carlson, gehaat door Deep State om zijn anti-oorlogstandpunt, in de ogen van 'de goedwillenden' (oftewel wij 'de niet-racisten' in Europa) in diskrediet brengen. Al zien we hem natuurlijk nooit. Want allerlei Amerikaanse shit wordt door 'de gezamenlijke omroepen' over ons uitgestort, maar uiteraard geen Tucker Carlson. Dat zou gevaarlijk zijn. Zelfs de mensen hier zouden begrijpen wat hij zegt.
Carlson heeft zich in een aflevering van zijn show (zie video) 'ongelukkig' uitgelaten. Over Rusland uiteraard. Hij zei dat hij Rusland 'steunde' in het geschil met Oekraine. Dan zijn de rapen gaar, dat kunt u begrijpen. Ook al zei hij dat hij een grapje maakte om te provoceren, zelfs zijn trouwe kijkers geloven hem niet als hij dat zegt.
U zult zich de uitlatingen van Donald Trump aan de vooravond van zijn verkiezing tot president herinneren over Rusland en Poetin. Goede betrekkingen. Daar is weinig van terecht gekomen en we weten waarom: Russiagate en nu 'Oekrainegate'; de dreiging van afzetting.  We weten ook dat Trump (tot op heden) geen oorlog is begonnen of regime change heeft veroorzaakt, 'rocketman' Kim heeft ontmoet en bescheiden heeft gereageerd op de provocaties ("chemische aanvallen door Assad op zijn eigen bevolking") die hem moesten verleiden tot de oorlogen waar zijn 'linkse' voorganger Obama zich wel voor leende. Zijn toewijding aan zijn verkiezingsbelofte ('No more Regime Change') was opmerkelijk. Obama had ook van alles beloofd, maar bleek een bedrieger. Daarom werd Hillary het niet. Zie Abraham Lincoln's beroemde "Je kunt het volk tijdelijk bedriegen ... maar niet permanent'.
Europeanen willen het maar niet begrijpen: de Amerikanen hebben genoeg van oorlog. Na sinds WO2 continu in oorlog te zijn geweest en met nu nog Amerikaanse troepen over de hele aardkloot gelegerd. Het land heeft genoeg problemen binnenlands, zo vinden de mensen: kapotte bruggen, wegen en infrastructuur; armoede en misdaad. Ze zien de DUIZENDEN miljarden dollars kostende inmengingen in de aangelegenheden van andere landen als benadeling van zichzelf. En ze hebben gelijk. Dat wij meedoen en meebetalen aan de Navo-operaties in Irak, Joegoslavie, Libie, Syrie etc. kan ons geen moer schelen, want we voelen het niet in onze portemonnaie. We zien de bodybags slechts op tv. Onze laatste oorlog op eigen houtje was tegen Indonesie en dat hakt er nog steeds flink in. Kejje nagaan in de VS, met na een Vietnam-trauma nu Irak- en Afghanistan-trauma's. En afgedankte, slecht behandelde veteranen. De tragische clown Marco Kroon was niet genoeg om ons op andere gedachten te brengen over oorlog. De veteranen in de VS doen dat wel. Ze zijn anti-oorlogsactivisten.
Hier (zie video) geeft Carlson uitleg over hoe hij over Russiagate' denkt. Dan begrijpt u waarom ze van hem af willen 'op prime time' bij een van de best bekeken nieuwsprogramma's. Men zou moeten begrijpen dat Amerika echt anders is dan ons door de media wordt voorgespiegeld. Dat ze, in tegenstelling tot onze leiding, niet meer geloven in een 'frische und fröhliche Krieg'. Denk aan Groen Links in Afghanistan. U misschien nog wel; zij niet meer. Teveel armoede. Teveel doden.
En de meest linkse cabaretier van de VS, Jimmy Dore, verdedigt Trump tegen Deep State. Zo raar kan het lopen in de echte wereld, waar het om oorlog of vrede gaat. 'Links' Nederland geniet juist van wat Trump overkomt en kan niet wachten tot een 'normale' oorlogshitser als Hillary Clinton het overneemt. En van MSM, het bedrijfsleven dat drijft op oorlog tot Den Haag, ze zullen allen opgelucht ademhalen als de Donald weg is. De oorlogen en het kielzog volgen van de Navo heeft ons onze welstand gebracht meent Nederland, 'van links tot rechts'. Sinds we 'Indie' niet meer kunnen uitzuigen.
Als toetje 'hoe het kan verkeren' in de VS. In een dorp in Louisiana, diep Trump land, is sprake van een opmerkelijke gedaanteverwisseling: het rechtse gemeentebestuur is een kruidenierswinkel begonnen; zonder winstoogmerk. 'Socialisme!', stelt Jimmy Dore terecht vast.
Laatste nieuws: Democratische presidentskandidaat Tulsi Gabbard heeft geweigerd voor het afzetten van Trump te stemmen als enige Democratische afgevaardigde. Ze stemde blanco. Dit zal de haat in MSM tegen Gabbard tot nieuwe hoogte brengen. Gabbard is gevaarlijker dan ooit, omdat ze door 'de partijdiscipline breekt'. Ze bereikt ongebonden en Republikeinse kiezers. Dat wil Deep State niet hebben. Divide et Impera. (WK)

6 reacties

Ze scheidt ermee uit. Marietje Schaake. Ze heeft voor D(ummies) '66 tien jaar in de Brusselse landdag gezeten en nou is ze het zat. Ze legde dat een paar dagen geleden een beetje uit aan twee journalistieke lichten van de NRC. De “kwaliteitskrant” uit de verzameling dagvodden van de Belgische baron Piet van Waeyenberge cs. (1). En gisteravond laat verscheen Marietje live in de jolige babbelbox van Jeroen Pauw om haar relaas over het seksisme en machtsmisbruik in de hoofdstad van het Vierde Rijk dunnetjes over te doen. Voor ze naar Amerika verhuist, waar dat verschijnsel zich niet of nauwelijks voordoet. Nou kan het aan ons liggen, maar nu de opportunity knockte waarom haar dan niet even een paar vraagjes uit de losse pols stellen over een affaire in het land van de man die zelfs zijn tengels niet af kon houden van de Britse koningin? Een affaire ook waarvan we nog steeds niet weten hoe die nou precies in elkaar zat en waarin Marietje een leuk rolletje vervulde, dat toentertijd nauwelijks aandacht kreeg in de Nederlandse makreelverpakking van Chris van Thillo en ome Piet (2). Gemiste kans? You bet. Stay tuned (JP).

(1) Mocht u iets meer willen weten van ome Piet en zijn famielje bestijg voorzichtig onze zoekmachine en val vervolgens aub niet over een paar spellingsfoutjes. Wij zijn ook maar mensen.
(2) Mocht u nieuwsgierig zijn naar dat intrigerende rolletje van Marietje zie onze serie “Cold Turkey”.

Proost, zal de reactie van veel kiezers in Schotland zijn geweest na de verkiezingsuitslag van afgelopen week. In Westminster zijn 59 zetels voor Schotland beschikbaar. Nog niet zo heel lang geleden was Schotland een bastion van Labour (goed voor zo'n 40 zetels). Maar Labour heeft hier jaren afgedaan, de conservatieven leken even aan een wederopstanding te werken, maar een overdosis gedraai van Ruth Davidson werkte averechts. Bojo werd door hen zoveel mogelijk op de achtergrond gehouden, gezien zijn “populariteit” hier. De LibDems hebben hun traditionele bases in het noord oosten van Schotland, Shetland en Orkney, dat bleek ook dit keer weer.

De sterkste partij is de SNP, geleid door Niccola Sturgeon (that effing woman). Iemand die zich de kaas niet van het brood laat eten. In een tv debat kon zij nuchter zeggen dat een aantal zaken die door Labour in hun manifest als verkiezingsitems werden genoemd, door de SNP in Schotland waren gerealiseerd. De SNP won er 13 zetels in Westminster bij, telt nu 48 zetels.

Maar waar ging het nu allemaal over. Ten zuiden van de (nog) open grens (gemarkeerd door grote blauwe Schotse vlaggen) was het duidelijk: Brexit moest er komen, punt uit. Hier juist het tegenovergestelde: Weg met Brexit, leve Scexit. Maar wat dan precies? Onafhankelijk Schotland? Schotland als EU lid? Of als lid van de EFTA?

De conservatieve partij is daar tegen, de naam zegt het al: Conservative and Unionist Party. Binnen Labour in Schotland is er onder leden wat beweging in de richting van onafhankelijkheid; maar er bestaat geen Labour Schotland. Een splitsing met als uitkomst Labour Engeland en Labour Schotland is al teveel. En, zoals gebruikelijk, zijn de Labour parlementariërs in Edinburgh fel tegen onafhankelijkheid.

In tegenstelling tot Engeland hoor je hier weinig geklaag over immigranten. Eh, niet helemaal er is (groeiende?) weerzin tegen immigratie uit Engeland. Het is een heikel onderwerp, dat in de media gebruikt wordt tegen SNP activisten. Geschat wordt dat tussen de 250.000 en 350.000 Engelsen hier wonen. Af en toe een ingezonden brief in een krant over discriminatie tegen Engelsen, of blikken van verstandhouding als er weer met een Engels accent gesproken wordt. Ook de koop van tweede woningen in kleine dorpen in de Hooglanden door Engelsen is een regelmatig thema (onbetaalbaar voor de lokale bevolking). Maar wat vooral tegenstaat is de houding alsof Schotland een kolonie van Engeland is, met het daarbij behorende gedrag.

De SNP wil een nieuw referendum over onafhankelijkheid, maar daarvoor is toestemming nodig van Westminster. Dat zal niet gaan lukken. En dan? Eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring? Burgerlijke ongehoorzaamheid? Wie het weet mag het zeggen. Tot nu toe komt men niet verder dan de maandelijkse demonstratieve marsen voor onafhankelijkheid, met overigens grote opkomst. Overigens is dat ook een deel van de kritiek op de SNP, (nog) geen infrastructuur voor verzet te hebben ontwikkeld en te parlementair te handelen.

Wat de media betreft, op één uitzondering na (the national) zijn de Schotse en Engelse kranten tegen onafhankelijkheid en de TV zenders uiteraard ook. Met name de BBC moet het ontgelden en gezien hun staat van dienst tijdens het onafhankelijkheids referendum (wegknippen van antwoorden en meer van dat moois) kan men hier de borst wel natmaken. In de verkiezingstijd had Channel 4 nieuws wat interviews in Schotland. Grappig (of niet) was dat 2 van 3 de gekozen locaties voor interviews traditioneel conservatieve gebieden waren. Dus was de te verwachten uitkomst negatief voor onafhankelijkheid. De vissers hebben allerlei beloften gekregen van Bojo inzake de EU (vangstrechten) en de boeren in de grensgebieden zijn bevreesd voor de gevolgen van een grens tussen Schotland als EU lid en Engeland. Een soort Noord Ierse situatie.

Zal ongetwijfel worden vervolgd.

De olieprijs is gestegen na de dreigende woorden van de Donald aan het adres van Teheran volgend op het neerschieten van een drone boven de Perzische Golf. Wakker Nederland zal het doorberekend krijgen aan de pomp. Verder houdt het kikkerlandje zich bezig met de hittegolf, doof voor de dreiging die boven de wereld hangt.
In een vorige aflevering stelde ik dat het presidentschap van de VS de meest overschatte functie ter wereld is. Toch is het Trump die beslist over leven en dood. Hij danst met de duivel Deep State en vecht voor zijn overleven. In het geweld van deze internationale crisis werd hij geconfronteerd met de beschuldiging van verkrachting in een warenhuis door een voormalige schoonheidskoningin. Het moment van deze beschuldiging zou toevallig zijn. De boodschap aan Trump is duidelijk: we hebben je bij de ballen en als je niet doet wat wij (Deep State) willen ga je aan het einde van je presidentschap de gevangenis in. Het betrokken model dat nu haar memoires publiceert ging met Trump lingerie uitzoeken. Het arme wicht (ze was toen al weer 50) beweert dat de inmiddels president zijn lul uit zijn broek haalde in het pashokje en haar penetreerde, hoever herinnert ze zich niet meer. Aangifte heeft ze nooit gedaan. Ze bewaarde het voor haar memoires.
Ik moet de lezer excuus vragen voor deze expliciete omschrijvingen die ze niet van me gewend zijn, maar het was nodig om de omstandigheden waaronder dit plaats gevonden zou hebben te duiden. Uiteraard was de uitgave van deze autobiografie al tijden voorbereid. De gebeurtenissen zoals beschreven moeten al veel langer bekend zijn bij een groeiend aantal personen naarmate de verschijningsdatum van het boek naderde.
Over de houding van Trump ('grab them by the pussy') kan ik kort zijn: walgelijk. Maar zakenlui en bestuurders hebben nu eenmaal andere mores dan u of ik. Wie denkt dat 'MeToo' daar een einde aan maakt droomt. Het is een klassegegeven, zoals de landheren vroeger het recht op ontmaagding van de dochters van hun pachters bezaten. Denk aan onze Prins Bernhard.
Maar terug naar de oorlogsdreiging die aan de bevolking van dit land voorbijgaat. Van veiligheidsadviseur Bolton en minister Pompeo van Defensie is bekend dat ze voor oorlog zijn. Trump doet tegenstrijdige uitspraken. Tot nu is hij er in geslaagd zijn electoraat te geven waarvoor ze hem hebben gekozen: geen oorlogen meer. Maar de druk op de Donald om aan de wensen van Deep State te voldoen is immens. 'Dan laten we je in leven en hoef je in 2021 niet de gevangenis in', zullen ze hem voorhouden. Misschien gelooft hij hen. In zijn ivoren toren het Witte Huis is hij geïsoleerd geraakt van zijn beoogde medewerkers. Generaal Flynn had zijn veiligheidsadviseur moeten worden. Hij werd aangeklaagd in het kader van Russiagate, net als Roger Stone die in zijn verdediging  aan de 'inbraak in de computers van de Democratische Partij' een nieuwe dimensie heeft toegevoegd: de FBI baseerde zich op een onaf onderzoek van een firma die door de Democraten zelf was ingehuurd.
Misschien denkt Trump dat hij met zijn herverkiezing in 2020 zich nog kan redden. We zullen het binnenkort weten. Oorlog of vrede. (WK)

Ik landde gisteren, dinsdag 17 december, de dag dat de stakingsacties geïntensiveerd werden (de reformistische vakbond CFDT sloot zich bij de acties tegen de pensioenshervorming aan) een half uur te laat op de luchthaven van Toulouse. Dit betekende een half uur minder om naar het busstation te komen waar mijn bus om 200 kilometer verder zuidelijk naar Perpignan te komen zou moeten vertrekken. Het busbedrijf, Ouibus, is eigendom van de SNCF, de half-geprivatiseerde staatsspoorwegen, waarvan de werknemers in staking zijn. De 'cheminots' behoren tot de harde kern van de acties. Waarom een treinbedrijf met een busbedrijf zichzelf beconcurreert (de bus is veel goedkoper) vroeg ik me af en vandaag begon ik het te begrijpen. Terwijl er op het door mij af te leggen traject geen trein reed, arriveerde de bus waarin ik een plaats had gereserveerd op afgesproken tijd. Met Spaanse chauffeurs die in Toulouse van plaats wisselden. Dat is de fameuze 'globalisering' waar Macron zo dol op is.
Om van het vliegveld naar het busstation te komen en kans te maken m'n bus te halen in de weinige tijd die me restte moest ik mijn toevlucht nemen tot een taxi. '100 euro', zei de chauffeur zonder blikken of blozen. Ik overdacht het een moment. 'Grapje, 35', herstelde hij zich. Het bleek zijn eerste rit die dag. Hij vertelde zijn verhaal: zijn leven lang gewerkt bij een winkelketen en een pensioen waarvan hij niet kan rondkomen. Daarom werkte hij nu als taxichauffeur. Omdat hij een eigen huis bewoont moet hij maandelijks honderden euro's ophoesten voor de CSG, de door Macron twee jaar geleden geleden ingevoerde belasting op privé-bezit. Hij was nooit 'politiek' geweest vertelde hij. Nu wel. Hij haatte Macron. En had geen enkel vertrouwen in het parlementaire systeem. Hij was revolutionair geworden. Iets wat geen Nederlander zal begrijpen: hoe gewone mensen revolutionairen worden. Hoe doktoren, advocaten en ambtenaren demonstreren ondanks traangas, wapenstok en rubber kogels.
Op dinsdag meer dan een miljoen demonstranten. Het wordt een hete kerst in Frankrijk.
Uw verslaggever zit hoog in de bergen maar zal zo goed als mogelijk verslag doen. (WK)

1 reacties

Niks verbaast ons meer. Een van de namen die in de Dubai Papers omhoog bubbelt is die van de Britse bef David Mills. Daarover hebben wij in het verleden in verband met zijn geheime werkzaamheden voor Bunga Bunga-liefhebber Berlusconi al het nodige op de stoeprand gezet. Onder andere in de serie “Fraude en Corruptie”. What's new? Stay tuned (JP).

De strijd is gestreden. Aan de ene kant hadden we de man van het volk, Bojo. De leugenaar, bedrieger, mislukte journalist, ex burgemeester van Londen met een reeks van schandalen (Borisbussen o.a.), maar zeer joviaal ogend. Je zou bijna vergeten dat hij tot de elite behoort.
Aan de andere kant Jeremy, integer, ziet er niet uit and that’s it. Bepaald geen type om mee de pub in te duiken, eerder een soort ouderling van een protestantse sekte.
Labour verloor dus. Natuurlijk kunnen we wijzen naar de media, grof bevooroordeeld, met dagelijkse verdachtmakingen. Ook een zogenaamd “linksige” krant als de Guardian deed daaraan mee, zij hadden tot voor een maand of zo de voorvrouw van de LibDems op het schild geheven. Een rechtse dame, oud minister in de coalitie van LibDems en Conservatieven, met wapenfeiten op het gebied van bezuinigen en afknijpen. Dat ging er toch niet goed in en de Guardian switchte naar Labour.
Maar er was toch meer aan de hand en media als kranten, tv en radio (legacy media worden ze genoemd) zijn minder belangrijk geworden. Interessant zijn de verslagen van activisten die voor Labour in het midden en noorden van Engeland langs de deuren trokken. Dat wil zeggen in de traditioneel Labour stemmende kiesdistricten.
Persoonlijke haat tegen Corbyn sloeg hen tegemoet. "Wij hebben gestemd voor Brexit en dat wordt niet geleverd”. Weerzin tegen Oost Europeanen en Aziaten. “We moeten dagen wachten voor een afspraak met de huisarts.” Of: "er zitten teveel kinderen op school die geen Engels spreken, daardoor raken mijn kinderen achter”. “Ik heb jaren belasting betaald en die immigranten niet, en ze hebben dezelfde rechten als wij, dat klopt niet”. Brexit (sluit de grenzen) zou dat allemaal gaan regelen, tja.

Brexit als proces was voor velen de druppel die de emmer deed overlopen. Een meerderheid in het parlement dat eigenlijk tegen Brexit was. Strijd binnen Labour tussen de meer multicultie, grote steden parlementariërs/remainers en de pro Brexitteers; Corbyn schipperde daartussen, was onduidelijk over wat hij wilde en maakte een zwakke indruk.
Met grofweg kiezers onder de 40 pro remain en de rest brexit had hij een duidelijke keuze moeten maken. Maar met dat geschipper (gebrek aan leiderschap) verloren hij en Labour geloofwaardigheid bij brede lagen kiezers.
Dus is nu Bojo aan de macht en het ziet er bepaald niet naar uit de Labour antwoorden heeft voor de zaken die op ze afkomen.

2 reacties

Het uitkiezen van Nederland voor het MH17-gebeuren was uiteraard geen toeval. Ook al ging het om een Maleisisch toestel, het feit dat het in Amsterdam was opgestegen en in meerderheid Nederlanders aan boord bevatte, hield een garantie in van de gevolgde procedure waarin Rusland vanaf dag één in de beklaagdenbank kon worden gezet. Stel je voor dat het om een Belgisch of Duits onderzoek (het ging in feite om een Oekraïns onderzoek dat Nederland overnam. 'Joint', vandaar) was gegaan, de uitkomst ('Rusland heeft het gedaan') was dan niet zo vanzelfsprekend geweest als hier. Nederland, na Israël en Engeland het meest trouwe vehikel van Washington sinds we in 1945 door de VS werden bezet, was de beste keuze denkbaar. In Duitsland of België bestaan de anti-Russische sentimenten als hier ten lande immers niet. Daar zouden massaal vragen worden gesteld als door Max vd Werf, een roepende in de MSM-woestenij. Het volstrekt negeren van welk argument dan ook is alleen in dit land mogelijk.
De rol die ons land 'distributieland' speelt in dit spel illustreert de willoze opstelling van onze regeerders in het Atlantische spel dat gespeeld wordt ten behoeve van Deep State waaraan wij zijn overgeleverd. Van Korea tot Vietnam, van Chili tot Venezuela, Den Haag liep aan de lijband van de oorlogskrachten die de Navo-politiek bepalen. DAAROM werd Nederland uitgekozen voor MH17. Ieder ander land zou een risicofactor hebben betekend voor dit spelletje. Nederland niet. Er is geen land waar de media slaafser, gehoorzamer en corrupter zijn. 'Waar een klein land groot in kan zijn'. Nooit is in Nederland op tv of in de kranten een podium geboden aan de kritische stemmen die hier toch ook bestaan. Het enige dat we horen, het wordt eringeramd tot we gehoorzamen: 'Rusland heeft het gedaan'. Basta.
Standaard in een onderzoek naar een misdaad (en dat is het) dat geloofwaardig wil zijn is dat een onderzoek waaraan een van de mogelijke verdachten (en dat is Oekraïne) deelneemt als onderzoeker en aanklager wordt uitgesloten. Beide zijn door JIT niet gedaan.
Het aantreden in Oekraïne van een nieuwe president, Zelensky, onder onvoorstelbaar moeilijke omstandigheden, die zich afzet tegen zijn misdadige voorganger Poroshenko en zich voorzichtig heeft uitgesproken voor betere relaties met Rusland, zou op termijn meer klaarheid kunnen brengen in de kwalijke rol van de toenmalige regering in Kiev. Zelensky heeft zojuist het corrupte parlement van Poroshenko ontbonden en nieuwe verkiezingen uitgeschreven. Die zullen van groot belang zijn. Niet alleen voor Oekraïne, maar voor de vrede in Europa. Want als de vredeskrachten winnen is dat een slag voor Deep State. En het JIT-team dat er een verlengstuk van is. Een onafhankelijk internationaal onderzoek, dat de versloten gebleven radarbeelden van zowel Rusland als de VS zou kunnen opeisen, is de enige mogelijkheid om klaarheid te brengen in deze onverkwikkelijke zaak. (WK)

3 reacties

Johnson wint de verkiezingen met 'Get Brexit done'. Maar betekent dit dat dit ook echt gebeurt? Eerst zien zei Blinde Maupie.
Er volgen de zoveelste 'onderhandelingen'. Die kunnen zoals we weten eindeloos voortduren; de limieten worden steeds opgerekt. De bedoeling was om ondertussen Brexit af te wenden. Er zo'n gezeik van te maken dat de mensen zouden zeggen 'laat maar zitten'. Dat was de methode May. Johnson gaat doen alsof hij écht richting uitgang gaat, dat wordt het enige verschil.
Door het domme gedraai van Corbyn in de kwestie, terwijl het volk toch heeft gesproken in 2016, konden de Conservatieven zo maximaal scoren. Voor het overige was Jeremy Corbyn het slachtoffer van karaktermoord door MSM in haar quasi geheel. Omdat hij voor de rechten van de Palestijnen opkomt is hij 'antisemiet'. Dit is de boodschap aan politici: als je de Israëlische apartheid niet onvoorwaardelijk steunt maken we je kapot.
Johnson werd gekozen op de belofte de EU te verlaten. De grootste Conservatieve overwinning sinds Thatcher in 1987. Het idee in Nederland dat het Brexit Referendum van 2016 'een vergissing' betrof die snel zou worden 'gecorrigeerd' kan worden verlaten.
Brexit zal niet plaatsvinden (net zo min als het VK van de EU werkelijk deel uitmaakte), maar dat het volk het wil is duidelijk. Ze zijn er weer ingetrapt. Regelrechte volksverlakkerij. Clown Farage bleek een losse flodder, een bliksemafleider.
De Liberaal-democraten slaagden er niet in op de wip te komen om zo het fameuze '2e Referendum' af te dwingen. Hun 'Stop Brexit' was een 'complete failure'.
Voor Schotland gloort wellicht een 2e poging zich af te scheiden. Om eindelijk het juk van de City of London af te schudden.
Johnson heeft niet langer de steun nodig van de Noord-Ierse royalisten voor een meerderheid. Hun rol in het spel is uitgespeeld. Zij mogen met Ierland leven.
Corbyn treedt af maar blijft aan zolang er geen opvolger is.
De opkomst was hoog. De deconfiture wordt even ontluisterend.
De grootste verliezer is het vertrouwen in de democratie. 'De oudste parlementaire democratie ter wereld'. De vermolmdste. (WK)

1 reacties

Hoewel het zwaartepunt van Acte 32 deze zaterdag in Marseille lag, de tweede stad van Frankrijk, en er geen noemenswaardige confrontaties met de ordetroepen werden gemeld, ging de aandacht uit naar de Péage (de met belastinggeld aangelegde autosnelwegen die werden geprivatiseerd, zoals de regering Macron nu ook met de vliegvelden van Parijs van plan is) van Chamant-Senlis die werd bezet en waarvan de toegang gratis werd gemaakt. Het gratis openstellen van de autoroutes was bij het begin van de protesten vorig jaar al uitgevoerd in het zuiden, nu dus bij de toegang van 'de buik van Parijs', de groothandelsmarkt die in het nieuws was gekomen omdat de regering de permanente spoorwegverbinding met de groothandelsmarkt St. Charles bij Perpignan aan de grens met Spanje wil sluiten en vervangen door transport over de weg. Deze regering, die zich zo graag laat voorstaan op haar 'groene' gezindheid, doet het tegenovergestelde. Deze schaamteloosheid wordt door de Gele Vestjes doortastend aan de orde gesteld.
De onder-prefect (politiechef o. a. in dit zwaar gemilitairiseerde land waar ook de brandweer onder het ministerie van Defensie valt) kwam langs en dreigde met geweld, wat anders. Toch duurde het uren voor de actievoerders de plaats ontruimden en het 'prettig zakendoen' van de exploitatiemaatschappij kon worden hervat. Dat is het sterke punt van de Gele Vestjes: de vakbonden kunnen worden geïntimideerd met rechtszaken in zulke gevallen, met de horizontale acties is dat moeilijk. Al zal het geprobeerd worden tegen de leiders van de beweging Jerome Rodrigues en Eric Drouet die bij Senlis acte de présence gaven.
Grappig was dit weekend nog een interview met Brigitte Macron die sympathie voor de Gele Vestjes liet blijken. Haar man wordt met de gehate minister van Binnenlandse Zaken Castaner aangeklaagd voor het Internationale Hof van Justitie te Den Haag, maar Brigitte moet 'de harten van de Fransen winnen'. Een oude truuc van de macht in samenwerking met MSM.
Er bestond even de hoop bij de macht dat het protest zou uitdoven. De zomer, feestdagen, vermoeidheid moesten hun bondgenoten zijn. Maar de protesten kennen soms een dip en gaan vervolgens onverminderd door. Ondanks het afschuwelijke politiegeweld. De enigen bij wie sprake is van vermoeidheid zijn de ordetroepen. (WK)

1 reacties

Kattebel van de Bossche roeptoeter naar aanleiding van Bol nummer 37, over een paginagroot gekkieverhaal voor pensionadas, zonder routebeschrijving erbij. Komt ie:

Beste Bol,

Dank voor je bericht. Deze pagina is als advertentie ingeboekt en daarom buiten het zicht van de redactie in de krant verschenen. Meer lezers hebben vraagtekens bij deze pagina geplaatst en ik moet zeggen dat ook ik gezonde argwaan heb bij de integriteit van deze partij. De advertentieafdeling is gevraagd om hier even in te duiken.

Vriendelijke groet,Anke Bardie

Eindredacteur

Nou hebben wij wel zo’n donkerbruin vermoeden wie die advertenties tegenwoordig inkoopt voor de BO. Dat is die meneer uit Uden van wie ons de naam nu even niet te binnen wil schieten die het zusje van de BO, het Stadsblad Den Bosch, dit jaar in de badkuip koud liet worden. De Udenaar had op zijn beurt in 2017 dat Stadsblad weer opgescharreld van de Wegener Groep. Meneer liet er dus geen gras over groeien: in no time was de halve schrijvende redactie van het ding weg en wilde ook niemand meer het krantje bezorgen. Legendarisch was het einde van de enige columnist van het ‘Udens’ Stadsblad omdat de advertentieboer zich liet chanteren door de meer dan donkerbruine boekjesverkoper Perry Pierik.

Laat je dus niet piepelen, Anke. Vertel maar aan die meneer dat hij bij de volgende gelegenheid met naam en toenaam in de krant komp als hij niet zijn biezen bij jullie pakt, en vraag maar aan de gemeente of ze wat meer naar je willen schuiven in ruil voor een ‘schoner’ advertentieblaadje...

We zijn lui vandaag. Mooi weer. Biertje. Wat troffen wij vandaag ondanks onszelf aan op Nu.nl, een van de trouwe wachters tegen nepnieuws? Dit bericht. Over Henri de Croy. En laat dat nou een ouwe bekende van ons zijn. Awel zulle! Trap even terug in deze serie en u vindt een heul smakelijk hapje. Fijne dag nog. Stay tuned (JP).

Bij de laatste grote stakingsgolf in 1995 ging het om een actie gecontroleerd door de vakbonden. De regering bond in en zij deden wat concessies. Dit spel van kat en muis wordt al decennia gespeeld. Door het op het toneel verschijnen van de Gilets Jaunes, een volksbeweging zonder hiërarchie als de vakbonden, is een herhaling van dit zelfde scenario minder waarschijnlijk. Deze strijd wordt eerder tot het eind uitgevochten en in Frankrijk betekent dit bloed. Doden en gewonden.
Premier Eduard Philippe heeft woensdag gesproken. Niets is veranderd aan de regeringsplannen waarom de opstand is begonnen. De staking, afgelopen dinsdag verhevigd, zal dus worden voortgezet. 26 % van de gesalarieerden staakt nu. Dat is meer dan het lijkt, omdat het om de sleutelfuncties van de maatschappij gaat. De politie (in stiptheidsacties) geeft tekenen van uitputting. Dat is altijd een beslissend moment voor de macht. Eerder schrok Chirac terug voor de confrontatie. Bij de Macronie lijkt daar geen sprake van te zijn. Ze zijn de Rubicon overgeroeid in de gewelddadige onderdrukking van de opstand en kunnen niet meer terug. Niet meer terug naar een normale verhouding met de bevolking.
De politie is gevrijwaard van het nieuwe pensioenstelsel dat de regering wil invoeren om 'iedereen gelijk te maken voor de wet', 'van minister tot boer'. Maar waarom dan de politie als énige niet? Is dat goede reclame voor de pensioenplannen?
De reformistische vakbond CFDT schaart zich nu ook achter de eisen van de bonden in actie. De leden eisen het. Het laat zien hoe laat het is. Komende dinsdag wordt de staking geïntensiveerd. En uitgerekend die dag landt uw verslaggever te Toulouse, het hart van de opstand. Of hij zijn bestemming (200 km verder) zal bereiken is onzeker.
Maar eerst nog een zaterdag van 'Convergence', het samenvallen van de strijd van de Gilets Jaunes en de arbeidersklasse.
Als er een land is in de Westerse wereld waar de klassenstrijd in een gevorderd stadium verkeert is het Frankrijk. (Wordt vervolgd) (WK)

Volgens de media heeft Donald Trump in de nacht van donderdag op vrijdag besloten om Iran te bombarderen als vergelding voor het neerschieten van een drone (enorm apparaat) 'boven internationale wateren', maar vrijdagochtend bleek hij hem te hebben afgelast. Het is duidelijk wie hem in deze actie hebben gepusht: Bolton en Pompeo. Deze vertegenwoordigers van Deep State dringen al decennia aan op militaire actie tegen Teheran. Net als de vazallen Israël en Saudi-Arabië in het MO die staan te trappelen om mee te doen.
Wie hem er van af hebben gehouden is minder makkelijk vast te stellen, maar het is mogelijk dat Trump besefte dat dan het laatste restje van wat hem onderscheidt van Bush, Obama en Clinton zou verdwijnen en zijn herverkiezing in gevaar zou brengen. Uiteraard heeft het grootste deel van de wereld laten weten dat ze Washington niet zullen volgen. Zelfs Rutje in Den Haag zal niet warm lopen voor oorlog tegen Iran en dat wil toch iets zeggen. Een trouwere bondgenoot van de VS in oorlog en moord is toch niet denkbaar. 'De handel', u begrijpt het.
Het gaat natuurlijk om Rusland en China die militaire actie tegen Iran niet zullen accepteren zoals ze hebben aangegeven. Dat is het verschil tussen 1993 en nu, toen de Sovjet-Unie net onttakeld was, met de oorlog tegen buurland Irak. Of de tweede Golfoorlog van Bush en Blair. De wereld is veranderd. Ten nadele van Deep State. Maar dat maakt het ook zo gevaarlijk: als een gewond dier.
Voor een uitstekende analyse van wat er zou kunnen gebeuren als de VS alsnog tot spierballenvertoon overgaan en wat de opties zijn tegen Iran, zie hier.
De oorlogen tegen Noord-Korea en Venezuela gingen ook niet door. Daar moeten we moed uit putten. Het tijdperk van de onbeperkte mogelijkheden van de als enige overgebleven supermacht zijn voorbij. Al is dat in dit land natuurlijk nog niet doorgedrongen. (WK)

1 reacties

Maar soms zijn er ook leuke dingen te melden uit het land van de permafrost en Poolnacht. Als bijvangst van de regeringscrisis is het jongste en vrouwelijkste kabinet uit in ieder geval de Finse maar misschien ook wel wereldgeschiedenis aangetreden. Sanna Marin van 34 is de nieuwe premier. De namen van haar ministers zal ik U besparen, maar van hen zijn slechts drie stuks van de mannelijke kunne en hun gemiddelde leeftijd is ver beneden de vijftig.

Nou is Fins feminisme niet helemaal wat wij in West-Europa daaronder verstaan. Een Finse zal zich al feminist noemen zodra ze kan pronken met een acht-urige werkdag en een eigen bankrekening. Dat de baan in verreweg de meeste gevallen in de zachte sector ligt, zegt al iets. Dat ze haar eventuele kinderen al enkele maanden na hun geboorte naar een kinderopvang moet brengen, zegt veel meer.

De mannelijke rest van de Finse samenleving doet niet aan zorg, ook niet van de eigen kids. Verkrachting binnen het huwelijk is pas een jaar of tien strafbaar in het land, voor verkrachting in het algemeen krijg je in rurale gebieden net zoveel gevangenisstraf als voor diefstal van een auto. Feitelijk het enige verplichte quotum voor opname van vrouwen waar Finse mannen zich sterk voor maken is dat in het leger…

Valt dus zeer waarschijnlijk wel tegen, die feminisering van de Finse politiek vanaf heden. Maar wat er echt goed uitziet en wat echt een verandering teweeg brengt is de vervanging van die ouwe meuk. Het overboord kieperen door de jongeren van de babyboomers, waarvan sommige al sinds de jaren zeventig niet meer weg te branden waren uit het centrum van de macht.

Opeens is het fris, vrolijk en guitig dat de camera inkijkt, geen witte mannen meer in grijze pakken. Voor de Finse millennials, die met de meest vergrijzende bevolking van de EU te kampen hebben, gloort er licht aan het einde van de tunnel. Vooral met het oog op de bestrijding van de gevolgen van de ecocrisis wekt de generation jump verwachtingen!

(JoopFinland)

Het feit dat de Maleisische premier Manahatir gisteren, een dag na de presentatie van de '4 verdachten' in een nieuwe fase van het JIT onderzoek naar de toedracht van MH17 waar Maleisië als een der belangrijkste slachtoffers van de ramp geacht wordt aan te hebben meegewerkt, geweigerd heeft de uitkomsten te onderschrijven en de 'sluitende bewijsvoering' die Rutte 's belangrijkste opdracht van zijn premierschap noemt als 'geruchten' afdoet, is de grootste bom onder deze onderneming die Rusland in de beklaagdenbank plaatst.
De nabestaanden, door de Nederlandse regering altijd als belangrijkste drijfveer opgegeven voor de 'onvermoeibare wil de waarheid boven tafel te krijgen', waarvan een aantal al langer twijfels uit over de uitkomst van de versie die vanaf dag 1 als 'de waarheid' werd gepresenteerd, zullen door deze herhaalde obstructie van het door de overige deelnemende landen (waaronder verdachte Oekraïne) wel gevolgde aanwijzen van de beoogde verdachten opnieuw in grote verlegenheid worden gebracht. Dit is natuurlijk afschuwelijk, maar geheel op het conto te schrijven van Den Haag dat weigerde iedere andere mogelijkheid te onderzoeken, al waren er sinds diezelfde dag 1 aanwijzingen dat er sprake was van vooringenomenheid door het JIT-team. De mogelijkheid dat Oekraïne verantwoordelijk was voor het drama mocht niet worden genoemd en wie dat wel deed (we denken aan de onvermoeibare Max van der Werf) werd van 'heulen met de vijand' (Rusland) beschuldigd.
Het JIT-onderzoek, dat gebaseerd is op de dubieuze bevindingen van 'onderzoekscollectief' Bellingcat, een vehikel van voormalige leden van de Engelse geheime dienst, kan zo onmogelijk langer als 'de enige waarheid' worden aanvaard. Al eerder uitte en herhaalde strafpleiter Gerard Jan Knoops zijn twijfels over de door de Nederlandse regering gevolgde handelwijze.
Een onafhankelijk internationaal onderzoek zal nu meer dan ooit nodig zijn om klaarheid te brengen in de puinhoop die Den Haag er willens en wetens van heeft gemaakt. (WK)

Moord en doodslag. Daar dreigde de momenteel op dunne soep en een harde korst brood levende Uwe Lenhoff mee toen een oud-collega samen met de luitjes van de Bulgaarse site FinTelegram zijn mega investeringscam naar buiten begonnen te rollen. En ook zijn Nederlandse companen, Rudolph Booker en Dirk-Jan Bakker, zullen met woelige gedachten hebben rondgelopen. Terwijl het allemaal zo mooi leek in den beginne. Maar God was niet met hen. Hoe het allemaal begon en hoe het mis liep krijgt u uitgeserveerd in “The Payvision story” die in september al verscheen op de site van “Herstel de Republiek”. Smakelijk. Stay tuned (JP).

Zijn plaatje van vandaag kan qua wansmaak alleen maar wedijveren met twee schrijfsels die ook over ‘MH17’ gaan. Daarover straks meer, ik zal eerst beschrijven wat de Belgische cartoonist Kamagurka vandaag in NRC afgedrukt kreeg. (1)

Onder de kop ‘De 4 van de MH17’ schrijft Kamagurka: ‘Wereldwijd gezocht, behalve in Rusland...’ En dan volgt het vileine plaatje waarin vier mannen rond een tafel het glas heffen, en een van hen zegt: ‘...wat kan het leven mooi zijn.’

Het summum van geborneerdheid zit em in twee details. We leven in 2019, maar de vier Russische mannen hebben een stoppelbaard en de gelaatstrekken van minister Grapperhaus op een slechte dag. En de halflege fles op tafel het opschrift Vodka.

Kun je het clichématiger voorstellen? Beledigender? Hufteriger?

Ik weet niet of er nabestaanden van de slachtoffers uit de MH17 zijn die in de openbaarheid hebben verklaard: ‘Not in my name’. Ik roep ze hierbij op om het in de krant te zetten. En om op 9 maart volgend jaar naar dat showproces op Schiphol te komen, om hun afschuw uit te spreken over hoe hun dierbaren worden misbruikt in een actie om ‘de Rus’ te bashen.

Het begon meteen na de crash van het toestel. Op zondagmorgen twintig juli 2015 kreeg ik het verzoek om een tekst te redigeren tot ‘manifest.’ Het ding zou de titel ‘Moord!’ moeten dragen, en zou -U raadt het al met zo’n opschrift- aan De Telegraaf worden aangeboden.

Ik doe niets met De Telegraaf en nog minder met een tekst waarin in Oost-Ukraine ‘tuig van de richel’ zou leven. In plaats daarvan schreef ik toen een lang artikel tegen welke oorlog dan ook, dat als ‘Manifest’ online staat.

Ik vermeld daarin ook dat ik -in reactie op een krantencommentaar dat hijgde dat ‘ieder van ons wel iemand uit de MH17 kent’- niemand uit de MH17 ken. Ik heb pas recent ontdekt dat ik wel iemand uit het oostelijk deel van Ukraine ken.

Dat werd ik gewaar uit het artikel ‘Het MH17-complot’ in de Groene Amsterdammer van een tijdje terug. Het verhaal staat -wat wilt U? De kwestie verkoopt nu immers lekker...- weer prominent online op de site van het blad. (3)

Slecht verhaal, opgedist in het kader van een ‘onderzoek’ getiteld ‘De invloed van Russische trollen’, waar ik me maar met moeite doorheen worstelde, totdat het opeens ging over een woordvoerder van de opstandelingen in het gebied. Die woordvoerder was ‘van Finse afkomst’.

Die ken ik wel. Dat is Evgenia.

Evgenia, uit Pori. Ze heeft een heleboel achternamen die ik hier niet ga vermelden. Ze zal ook een meisjesnaam hebben, ooit meegenomen uit Rusland. Ik weet niet wanneer dat ‘ooit’ is geweest. Ook niet waar Evgenia precies vandaan komt.

Ik ontmoette haar in het begin van deze eeuw op een school in Pori. We waren collega’s, zij gaf engels, ik naar ik meen duits. In de pauzes dronk zij thee en ik koffie, en wekte ik haar interesse voor een plek in het Finse parlement. Er kwamen verkiezingen aan en ik was kampanjeleider voor de groene partij in ons district.

Hoogtepunt van de kampanje was een demonstratietje tegen de inval van de VS in Irak, begin 2003. We flyerden voor een supermarkt in het centrum van Pori. De bedoeling was dat alle vijftien kandidaten uit ons district mee zouden doen aan de actie. Maar feitelijk waren Evgenia en ik slechts samen in de weer.

Ik zie haar nog wel in en uit haar grote Landrover stappen. Zij draaide de flyers thuis uit en zeulde ze bij duizenden tegelijk naar de ingang van de super. Een struise verschijning die Fins sprak op de manier zoals alleen mensen uit het oosten dat kunnen: met elke h en iedere j vervangen door een zachte g.

We veranderden allebei van werkgever en werden tegelijkertijd bij die andere werkgever de laan uitgestuurd, ik omdat ik met de gelden van de studenten zou hebben gesjoemald, Evgenia omdat ze ‘Rus’ was, dat is een officieel goedgekeurd scheldwoord in Finland.

Ze stapte later van de groenen over naar de sociaal-democraten maar het hielp haar niet. Voortdurend lag ze in de partij onder vuur vanwege haar standpunten over Vladimir Putin. En de frictie tussen Evgenia en haar partij werd al die keren breed uitgemeten in de plaatselijke media.

Twee keer heb ik me op mijn knieen geslagen van het lachen om Evgenia. De eerste keer hadden we het over de schooldirecteur die ons de wacht had aangezegd en noemde zij hem een ‘gjood’. De tweede keer las mijn vrouw in de krant dat ze woordvoerder van de opstandelingen in Lugansk was geworden.

Ik kan me geen betere voorstellen. Eentje die het liefst schaak speelt met haar kinderen. En een blik heeft waarmee ze kan doden.

Rus-zijn in Finland, je wenst het je ergste vijand niet toe. Ik denk niet dat er een ander land in deze wereld is dat slechter met zijn buren omgaat. De spotprent van Kamagurka zou zomaar in het Finse gemaakt kunnen zijn.

Maar dat is Finland. Waar ze dus ook wel het nodige te stellen hebben gehad met de oosterbuur. Waar de houding jegens de oosterbuur -hoe verwerpelijk ook- nog wel gebaseerd kan zijn op een slechte ervaring.

Maar die ervaring missen wij hiero toch geheel? Hoeveel Russen kennen wij -om dat krantecommentaar uit 2014 es om te draaien? Ben je ooit in Rusland geweest, Kamagurka? Ga je diep schamen, joh, met je makkelijke humor.

De Maleisische regering hekelde vanochtend het zogenaamde onderzoek naar de MH17. Zag onze spottekenaar meteen vier dronken Maleiers rond een tafel…?

(JoopFinland)

(1)  Want we gaan het striptekeningetje hier niet afdrukken ondat Konfrontatie heel verkeerde ervaringen heeft met een ook al Belgische (men zij gewaarschuwd!) robot die in opdracht van mediamagnaten het internet afstroopt op beeldmateriaal waarvoor ooit geen kopierechten zijn afgedragen.

1 reacties

De verhouding tussen de Gele Vesten en de vakbonden is er een volgens het klassieke model: de georganiseerde gesalarieerden die CAO's en pensioenvoorwaarden overeenkomen met de 'sociale partners' versus de handwerkers en andere kleine zelfstandigen van vrije beroepen,  aangevuld met gepensioneerden, werklozen, jongeren voor wie geen toekomst is en overige paupers.
Deze tegenstelling bestond al ten tijde van het Ancien Régime, de tijd voor de Revolutie, toen sommige Gildes ronduit anti-revolutionair waren: ze hadden teveel te verliezen aan privileges. Het is het tegen elkaar uitspelen van de lagere middenklasse en 'hogere arbeidersklasse' tegen de laag onder hen, een spel dat door de macht al eeuwen met wisselend succes wordt gespeeld. De situatie in Frankrijk is nu zover dat het tegen elkaar uitspelen steeds moeilijker wordt voor de macht. De twee segmenten vonden elkaar op 5 december. Een nachtmerrie voor de Macronie. Ook al waren de toplui van de vakbonden niet voor (de CFDT, de reformistische verrader, doet helemaal niet mee) deze acties, de leden dwongen ze ertoe en strijden hand in hand verder met de Gilets Jaunes. De spoorwerkers en het vervoer in Parijs spelen een voortrekkersrol.
Alleen de Black Bloc's kunnen de regering nog helpen om dit verbond te criminaliseren en de bevolking van deelname aan de opstand af te houden. En natuurlijk het misdadige politiegeweld tegen geweldloze demonstranten. Maar ook dat schrikt de mensen niet genoeg af.
Acte 56 was ongekend vitaal, alsof er nieuw bloed was en dat is dus ook zo (zie video). Van Bercy naar de Porte de Versailles. De spandoeken, liederen, spreekkoren, ze klinken nog harder, vrolijker en vastbeslotener. 'Revolution!', gescandeerd door jong en oud. Stel u het in Nederland voor. Bij een gevangenis wordt de vrijlating van de opgesloten GJ geëist. Mensen ontrollen leuzen uit de huizen waar de stoet langstrekt. Applaus. De politie eromheen, al een jaar tegen het volk opgezet, oogt zichtbaar vermoeid. Hoeveel van hen beginnen te beseffen dat ze aan de verkeerde kant staan? Hoelang doen ze nog zonder morren wat Macron, Castaner en Philippe hen opdragen? Hoeveel van hen moeten er uit wanhoop nog met hun eigen dienstwapen een einde aan hun leven maken? De flic's zijn ook in actie, ze beginnen volgende week met stiptheidsacties. Macron zal hen snel moeten geven wat ze verlangen. Anders rest er niemand om hem te beschermen dan het leger (gevrijwaard van 'pensioenhervorming'). Op de Avenue du Maine loopt het dan geheel uit de hand. De organisatoren besluiten nog voor de Porte de Versailles waar een enorme politiemacht hen opwacht de demonstratie te ontbinden. Het kruit moet droog gehouden worden. Er wachten volgende acties.
En dan de provincie: Vrachtwagenchauffeurs blokkeren wegen. Gele Vesten zetten met gevaar voor eigen leven de autoroute Lyon-St.Etienne af (zie video). Toulouse is strijdbaar als altijd. Vakbondsvlaggen in een enorme optocht. Dat houdt de politie die in de zijstraten wacht om er op in te hakken enigszins op afstand (zie video). 1968 leeft voort in de herinnering, toen de arbeiders het tegen de ordetroepen opnamen en de macht het overzicht verloor. Dat dreigt opnieuw. De Gaulle werd gedwongen een referendum uit te schrijven, verloor en trad af. Dát eist het verzet ook van Macron. En een nieuw parlement. Of zie Rouen: hetzelfde verbond tussen vakbonden en Gele Vesten. De Assemblee van vakbonden vrijdag heeft de GJ bedankt dat ze hen hebben 'doen ontwaken'. De 'giletjaunification' van de vakbonden. Of Lyon (zie video). Wat een stoet. En Marseille, Nantes, overal in het land.
Dinsdag volgen nieuwe demonstraties door de vakbonden. De Gele Vesten zullen er bij zijn. De druk wordt opgevoerd. Op woensdag zal de regering vertellen wat ze van plan is.
En laten we Algerije niet vergeten, waar het volk voor de 41e vrijdag de straat op is gegaan voor de '2e bevrijding' zoals ze het noemen: van het corrupte regime. 12 december zijn er presidentsverkiezingen om alles te houden zoals het is: een militaire dictatuur ten bate van de elite die zich verrijkt aan uitverkoop van de bodemschatten. In Algerije en Frankrijk wordt voor dezelfde doelen gestreden. (WK)

1 reacties

Over een vooruitziende blik gesproken. Ruim een jaar geleden deed een Argentijnse blogger een bewogen oproep aan het adres van president Mauricio Macri. Of hij erop toe wilde zien dat buitenlandse ondernemingen die in de loop der jaren het Argentijnse energienetwerk in handen hadden gekregen goed in de kieren te houden. Opdat ze niet de hele boel leegvraten tegen zo laag mogelijke kosten. Nou zijn die meneer Macri en zijn famielje niet veel beter dan hun voorgangers, dus de boodschap van voornoemde blogger zal zonder twijfel op rotsige bodem terecht zijn gekomen. Ondanks het feit, dat die wel een zeer gedetailleerd organogram in elkaar had gehangen, waar alle beleggers zichtbaar werden gemaakt (1). In een annex blijkt ie een paar zware jongens nog verder te hebben uitgegraven. En waar kwam ie ondermeer terecht? Bij Kleintje Muurkrant. Bij Mill Hill en de Italiaanse connectie. Je maintiendrai, je maintiendrai. Holland vreet een hapje mee. U heeft gelijk, daarvan hadden we u al kond gedaan. Maar wat vinden we verderop? Nog een beruchte Nederlandse uitvreter: Intertrust. Eerste violist bij dit onwelriekende orkest is zoals u weet Greg Elias, een goeie vriend van koning Alex en zijn financieel zo onderlegde Argentijnse vrouwtje (2). Suggestief? Ja. En? Om alles met u te delen krijgt u dit nog als uitsmijter. Kan u voorlopig nog even voort. Stay tuned (JP).

(1) Zie het artikeltje “Don't cry” (012) van drie dagen geleden.
(2) Zie “De prins en de villa” van 4 november 2010.

Oranje boven. Alweer. Eerder in deze serie maakten wij gemengd gehakt van Ekim Alptekin. Het in Nederland verblijvende Turkse baasje van Inovo BV. Een vehikel in Vleuten, waarmee Ekim samen met het vroegere hoofd van de Amerikaanse militaire inlichtingendienst Michael Flynn flink erop los lobbiede om in Washington toestemming te krijgen voor een lucratieve deal. Het ging om gasleveranties aan Turkije uit een land dat om het zachtjes te zeggen niet erg populair was in de USSA. De deal kwam niet van de grond. Ook al omdat Flynn met veel geraas in het Russiagate mieterde. Later simsalabimde Ekim dat het niet genoemde export-land Israël zou zijn geweest. Maar als er een land populair is in en rond het Witte Gekkenhuis en up the Hill dan is het Israël wel. Zelf een lobbygrootmacht par excellence. Dus staken wij onze rechter middelvinger richting zwerk en poneerden in alle bescheidenheid dat het om een deal tussen Turkije en Iran moest gaan. Kregen we vandaag dit artikel onder ogen. Gaat over een stiekeme gasdeal tussen Turkije en Iran met als betaalmiddel goud. Een affaire waaraan wij elders ook aandacht hebben besteed (1). Maar wat denk je? Ook hierbij is weer een Nederlandse firma betrokken. INCO Business Group uit de Brabantse metropool Teteringen. Met als Sitting Bull ene Dennis Vermeulen, die terzijde wordt gestaan door sjamaan Berend “Botje” Buningh en verder zes (!) squaws. Of een klein land ook groot kan zijn. Stay tuned (JP).

(1) Zie de serie “Van Brussel naar Sjanghai”.

Maar liefst 4,7 miljoen ondertekenaars van de petitie voor een referendum tegen de door de regering Macron voorgestelde verkoop van de drie vliegvelden van Parijs (Orly, Le Bourget en Charles de Gaulle) zijn nodig om het referendum ook daadwerkelijk te laten houden. De regering Macron gaat er van uit dat dat niet gaat lukken voor het eind van het jaar. Het gaat om een site van het ministerie van Binnenlandse Zaken waarover al direct geklaagd werd dat hij moeilijk te bereiken was. Op de eerste dag van de opening van de petitie hadden 100.000 de petitie ondertekend.
Het is een bekend verschijnsel in onze door liberalen geregeerde landen: de kroonjuwelen, de meest winstgevende onderdelen van de economie (de drie vliegvelden vullen de schatkist jaarlijks met miljarden euro's) worden verkocht aan de rijken om hun portemonnees nog verder te spekken. Zo is het eerder gegaan met de autosnelwegen die met belastinggeld werden aangelegd. In het Frankrijk van Macron wordt gesproken over 'het verkopen aan zijn vrienden'. De beoogde koper, de pdg van ADP, een investeringsgroep, is een langdurige relatie van Macron, de voormalig Rothschild-bankier die door hem de afgelopen maanden veelvuldig werd bezocht.
Toch is het feit alleen van het referendum een overwinning, toe te schrijven aan de beweging van de Gele Vestjes. Zij die nu al zoveel weken demonstreren hebben dit afgedwongen. De door rechts gedomineerde senaat heeft moeten bewilligen in het referendum, omdat anders de woede van het volk een nieuwe impuls zou krijgen. Terwijl de macht zich net verheugt over de schijnbare afname van het volksprotest. Het onmogelijke aantal van 4,7 miljoen stelt hen gerust.
Acte 31 afgelopen zaterdag was geweldig. Het dansen voor de politiecolonnes. Het toezingen van de gehelmde monsters 'We zijn hier', 'Ahoe!'. De demonstranten in zomerkledij. Alle rassen en volkeren. De prachtig versierde vestjes. 'We geven niet op!' Hun optimisme en vastberadenheid zijn hartverwarmend. 'Aha anti-kapitaliste!' 'Revolution!' In Nederland zou het lachwekkend klinken, maar in het land van de Revolutie allerminst. 'Van wie is de straat? De straat is van ons!' Honden met gele vestjes. En natuurlijk de vrouwen, van kortgerokt tot en met hoofddoekjes. De fantastische posters die ze meedragen: Macron met een verbeten grimas en de tekst 'laten ze me maar komen halen'. Want dat gaan ze doen als dat zo doorgaat, al wordt er links en rechts beweerd dat het protest uitdooft. 'Het zal wel overwaaien', zoals de Nederlander pleegt te zeggen.
Opnieuw lag een zwaartepunt in Toulouse, tot hoofdstad van de protesten uitgeroepen. Het politiegeweld daar is het ergst van het land.
De kruisbestuiving met voormalig kolonie Algerije waar voor de 17e opeenvolgende vrijdag wordt gedemonstreerd voor een burgerregering is opvallend, zoals ook in Haïti aanhoudend de macht wordt uitgedaagd. Het is het revolutionaire virus uit het voormalige moederland.
In 1792 namen de Fransen nota bene een voorbeeld aan ons, die twee eeuwen eerder de van god gegeven monarch hadden verjaagd en vervangen door de Republiek. Als eerbetoon namen ze onze vlag en draaiden hem een kwartslag. De bezetting van ons land heeft blijkbaar te kort geduurd om ook door het virus te zijn aangestoken. We kregen de Oranjes en de oranjelol om iedere opstandigheid de kop in te drukken. De geschiedenis werd herschreven. De gebroeders De Wit, Hugo de Groot, Oldenbarneveld en de Patriotten, ze moesten wijken voor 'de vader des vaderland', de stadhouder-prinsen en hun vermeende spruiten die ons land sindsdien in hun greep houden om het volk te geven wat het toekomt.
Nee dan het Franse volk. Wat een historisch besef. En wat een voorbeeldfunctie. De wereld, behalve dit pestpokkelandje dan, kijkt toe en houdt de adem in.
Dit zal niet stoppen, zelfs al volgt er een zomerdip.
Frankrijk is het favoriete vakantieland van de Nederlander. Laten we hopen dat ze er iets van de Gele Vestjes mee vandaan terug nemen als 'souvenirs'. (WK)

1 reacties

Algemene staking op 5 december: Frankrijk geeft het voorbeeld, zoals vaker in de geschiedenis. Zie ze zich verzamelen voor de demonstraties overal in het land. De mensen zingen de hymne van de Gilets Jaunes: 'On est la!'. En wat hebben ze in grote getale gehoor gegeven aan de oproep. Geen politie te zien voorlopig (zie video) Het is in Parijs 2 graden om 15.00 uur. Er worden vuurtjes gestookt. De mensen houden elkaar warm. Springen om niet af te koelen. Zo ziet een vrij volk er uit. 'Revolution!' klinkt het.
1 jaar Gele Vesten kon Macron bagatelliseren: 'het zijn niet dezelfde betogers als een jaar geleden'. Op 5 december is dat voorbij: iedereen is terug. De Gilets Jaunes zingen uitbundiger dan ooit: hun inspanningen het hele jaar door hebben de fakkel van het protest brandende gehouden. Omdat zij niet opgaven is de opstand vandaag zo wijdverbreid en groot. Het land zal dat niet vergeten. De grootste opstand sinds 1968.
In Lyon slaan de 'Black Bloc's' toe: 1000, zoals vooraf aangekondigd. 'We weten wie ze zijn, maar hebben orders niets tegen hen te ondernemen', lekten politiemensen naar Sud Radio. Een aanvoerder van de GJ, Maxime Nicolle, op de vraag of ze zelf niet iets tegen hen kunnen doen: 'We weten niet of het vermomde politieagenten zijn'. Hij doelt op de 'BAC's, de als demonstranten uitgedoste agenten van de 'speciale politie' die al sinds het begin door de regering worden ingezet.
Onze media melden slechts 'dat de treinen niet rijden' in Frankrijk. Zoals ze al een jaar opstand verzwijgen. 'Om ons niet op gedachten te brengen'.
15.30 uur:  de aanhanger van een vrachtwagen wordt omgekieperd door in zwart gekleden in een zijstraat van Rue de Rivoli. Politiesirenes. Er wordt met hekken gesleept. GJ's proberen het te verhinderen. De aanhanger gaat in de fik. Hevige vlammenzee. Het wachten is op de ordetroepen. Eerst komt de brandweer, zelf in actie, die aanslaat op een waterpunt. Dan arriveert de politie in gevechtsuitrusting. Ze beschermen zg. de brandweer.  Arrestaties. De macht heeft wat het wil. Beelden voor het journaal van 8 uur.
Toch zijn dit achterhoedegevechten. De reusachtige stoet verderop laat zich niet stoppen en zingt 'La revolte'. 'Wat doen we morgen? Het dunnetjes over!' Zo is de stemming.
De aanhanger fikt door. Was dit georganiseerde provocatie?
In Montmartre loopt het voorspelbaar verder uit de hand. De politie aarzelt. Dan toch charge. De wind staat verkeerd voor traangas. Ze ogen onzeker en vermoeid. Trekken zich terug. Dat voedt de relschoppers. Rubberkogels, granaten. We kennen het van de zaterdagen.
De avond valt op Place de la Republique?. De vuurtjes laaien op. Op de achtergrond klinken explosies. In de beste tradities. Van 1789 en de Commune. In Parijs is geschiedenis altijd vandaag.
De hoofdstoet trekt gewoon verder. De mensen zingen: 'Le putain Macron'. De hoer Macron. Van het kapitaal, zo weten allen. Wat in Nederland onbespreekbaar lijkt, is in Frankrijk doodnormale taal. Hier is alles, klimaat, vervuiling en armoede onze eigen schuld. Daar niet.
Verwarrend: gehelmde brandweer demonstreert, je denkt politie. Onafzienbare mensenmassa's. 'In staking tot het pensioen' leest een gespoten leus. Politie klaar voor charge. 'Bande des nazi's!'
Rond half zeven bereikt de stoet Place de la Nation. Daar is het inmiddels een slagveld.
Volgens het Ministerie van Binnenlandse Zaken waren er in het hele land 806.000 demonstranten. De organisatie houdt het op 1,5 miljoen. De strijd gaat de komende dagen verder. Morgen, zaterdag Acte 56 van de Gele Vesten. (WK)

1 reacties

Ten onrechte zou bij de lezer het idee kunnen postvatten dat deze serie bedoeld is om Donald Trump te verheerlijken. Zoals zijn voorganger Obama werd verheerlijkt omdat hij 'zwart' zou zijn en zijn beoogde opvolger Hitlary Clinton omdat ze vrouw is. Als ze de volgende keer een hond aanwijzen om in het Witte Huis te resideren, ik houd het voor mogelijk op termijn, zullen veel dierenvrienden enthousiast zijn, maar ik zal de nieuwe 'leider van de vrije wereld' niet verheerlijken. Zoals ik eerder schreef is de president van de Verenigde Staten de meest overschatte functie ter wereld. Ter illustratie zouden Kennedy en de vele overige voorgangers van de Donald kunnen dienen. Amerikaanse presidenten zijn naar voren geschoven pionnen van belangengroepen en onderhevig aan de ware machthebber: Deep State. Richard Nixon, die echt dacht dat hij de machtigste mens op aarde was en tegen de belangen van Deep State dacht in te kunnen gaan, werd voor zijn onnozelheid weliswaar niet afgeschoten (president Garfield werd vergiftigd, de overige, naast JFK, Lincoln, McKinley e. a., werden doodgeschoten. Ook Reagan ontving een kogel ter waarschuwing), maar moest het veld ruimen toen zijn betrokkenheid bij de Watergate-inbraak ten nadele van de Democraten door de FBI (Deep State) naar Woodward en Bernstein van de Washington Post werden gelekt. Allemaal organen die ook heden ten dage een rol spelen in het spel.
Opmerkelijk is hoe Trump in een recent interview (1) het `Military Industrial Complex' ter sprake bracht als 'belanghebbende bij oorlog'. Zijn voorganger Eisenhouwer muntte de term en waarschuwde voor haar macht vlak voor hij van het toneel verdween. Als hij dat eerder had gedaan was hij ook omgelegd. Trump weet waarover hij spreekt, al bestaat bij vele 'welingelichten' nog steeds het idee dat we met een idioot te maken hebben. Zelfs als hij idioot zou zijn speelt dat geen rol. Een president wordt geacht te gehoorzamen aan de krachten die hem tot het hoogste ambt hebben geroepen. In het geval van Trump is sprake van een anomalie: Trump was in stelling gebracht als 'patsy' (iemand die geen bedreiging vormt voor de kandidaat van Deep State), iemand moet het doen, voor de vorm tegen Clinton. Zoals Kennedy dat was in 1960 tegen Nixon. Door een mirakel (de belofte van goede betrekkingen met Moskou en een einde aan de oorlogen die de VS overal in de wereld voeren) won Trump toch. Sindsdien zitten Deep State en MSM met de gebakken peren. Dat is de huidige situatie. Trump wil worden herverkozen in 2020 en weet dat door twee zaken kan worden gedwarsboomd: zijn afzetting die door zowel Democraten als Republikeinen in Washington wordt voorbereid EN als hij een oorlog begint. Dan zou hij als zijn voorgangers deden zijn belangrijkste verkiezingsbelofte breken. Daarom begon hij geen oorlog in Syrië. Niet met Noord-Korea, al uitte hij gespierde taal, en ook niet in Venezuela. Hij liet Bolton en Pompeo ver gaan, maar floot ze terug, terwijl 'alle opties op tafel bleven'.
Ook nu tegen Iran doet hij mee aan de oorlogsretoriek van Pompeo. Opvallend is de stilte rond Bolton, wiens val volgens insiders aanstaande is. Trump zou hem het mislukken van de 2e top met Kim verwijten. Ook het debacle van Pompeo en Bolton in Venezuela kan tegen hen worden gebruikt.
Wat Iran betreft staat de Amerikaanse regering alleen in de wereld. Behalve natuurlijk speciale vazal Londen, waar Deep State 's wil wet is en de medespelers Israël en de Golfstaten, dat spreekt vanzelf. De stupiditeit deze fake-operatie te laten plaatsvinden tijdens het bezoek van de Japanse premier Abe aan Iran, kan ook worden uitgelegd als sabotage van de oorlogsplannen. De minister van Buitenlandse Zaken van Bush Jr Colin Powell hield tenminste nog een mooie presentatie met 'documenten' om de nep-beschuldigingen jegens Irak te staven. De knulligheid van het team Bolton-Pompeo illustreert dat ze niet te handhaven zijn. (WK)

(1) video

‘Voelt U zich eenzaam of ongelukkig?’ In dat geval ziet de hemel er voor U uit als Spanje. Of iets preciezer: de provincie Galicië in Noord-Spanje. ‘Wij hopen U snel de hand te mogen schudden en te mogen verwelkomen in een mooi nieuw leven in het prachtige Galicië’. Klinkt als de nieuwste gag van een uitvaartclub, toch? Zo van: waarom altijd zo geheimzinnig doen over die hemel? Dat is immers een ‘omgeving met heerlijke warmwaterbronnen, leuke markten en prachtige steden zoals Santiago de Compostella, La Coruna, Vigo en Pontevedra.’ ‘Uw (sic!) wilt toch ook een beter leven? Neem contact op voor een geheel vrijblijvend gesprek aan huis: 06 444 555 45 (altijd bereikbaar).’

Aldus een paginagrote advertentie in de Bossche roeptoeter van deze week. Voor die advo is dus duidelijk betaald en niet zo zuinig. Maar door wie? Wie de Uw is in het ding is wel duidelijk (‘Ziet U het soms even niet meer zitten, is de toekomst vaak uitzichtloos en negatief? Dit zijn de kenmerken van zoveel alleenstaande 60plussers.’). Maar wie is verantwoordelijk voor de krankjoremme tekst en de storting? Wie komt er straks aan je deur zodra je het telefoonnummer hebt ingetikt? Geen woord, werkelijk geen woord over wie er achter deze pagina schuilgaat.

Doen wij dus niet, dat bellen, en dat raden we ook U af. Maar kan iemand daar bij de Omroep even checken wie dit instuurde en waarom dit niet vermeld werd?

3 reacties

Leestijd twee minuten, zo stelt ons het NRC gerust wanneer we hullie hun column van Maarten Boudry openslaan (papieren NRC van 15 juni jongstleden). Maar ik heb wel wat meer tijd nodig om Boudry tot mij te nemen.

Zo verwijl ik even bij de afbeelding van de columnist, gekiekt tot aan de heup, in een vlot jasje, met een ondeugende oogopslag. Een foto die niet helemaal spoort met wat we over Boudry te weten komen aan het eind van zijn stuk. Hij is filosoof, aan de uni van Gent, en hij vervangt iemand.
Klimaatactivisten geven niet om het klimaat, valt Boudry met de deur in huis. Volgens hem gaat de klimaatactivist in het echie het kapitalisme te lijf. Het klimaat dient vooral als breekijzer om datgene te bereiken waar hun harten echt van opspringen: radicale en allesomvattende systeemverandering. Het klimaat is een stok om de hond te slaan en de hond luistert naar de naam ‘kapitalisme’. Of preciezer: het huidige industriële, kapitalistische, neoliberale, op groei gerichte, westerse samenlevingsmodel.

Wie heeft er ooit iets anders beweerd? Een beetje activist weet immers dat je een probleem moet aanpakken waar het ontstaat. En de problemen waarvoor we nu gesteld worden zijn veroorzaakt door de ecologische voetafdruk van een klein deel van de mensheid.

Wat mij opvalt in de dijkhofiaanse tirade van Boudry (hij heeft het onder meer over Naomi Klein als iemand ‘die een aantal jaren geleden op de klimaatkar sprong’ en stelt: Hier schuilt ook de verklaring waarom veel klimaatactivisten zich blijven verzetten tegen technologieën die werkelijk ons klimaatprobleem kunnen oplossen, zoals kernenergie en koolstofcaptatie) is dat hij klimaatactivisten een geheime agenda verwijt. Nog eens: geen verstandig mens gaat er van uit dat de Westerse levensstijl niet de oorzaak is van het probleem.

Maar waarom hier jochie Boudry aangehaald? Omdat in diezelfde NRC een andere column stond, geschreven door een iets oudere waarnemer. Jeroen Geurts is neurowetenschapper in Amsterdam en schrijft een column omdat hij weer tijd heeft om ‘s avonds voor zijn lol weer in de collegebanken te schuiven.

Geurts’ column trok mijn aandacht niet vanwege de titel Stressende jeugd heeft het te druk voor genot maar vanwege de zin: Jongeren maken zich zorgen dat ze de boot van het leven missen Geurts beschrijft wat hij ziet, ‘s avonds:

In de koffiepauze leer ik dat de meeste studenten twee masterprogramma’s volgen. Buiten ons programma nog een ander dus, zoals neurowetenschappen of rechten of geneeskunde. „Waarom dan?” vraag ik. „Goed voor mijn cv”, zeggen ze. Niemand zegt: puur voor de lol. Dat boeit me. Was ik twintig jaar geleden toen ik voor het eerst studeerde ook zo? Ik was natuurlijk ook wel bezig met mijn toekomst. Maar het leven was simpeler toen. Het was duidelijker wat me te doen stond. Er waren minder keuzes. Minder studies. Minder studenten.

Ik zie naast die koffieautomaat Maarten Boudry staan. U ook? Maarten in zijn vlotte jasje en met zijn ondeugende bril. Maarten denkt en voelt en hijgt meer en meer en meer en nog es meer. En van al het hijgen en haasten wordt Maarten zijn koffie koud en dat zal Maarten depressief maken. Fear of missing out (FOMO), zoals Maartens diagnose luidt, maakt al zoveel slachtoffers onder de jeugd dat Geurts waarschuwt:

We weten nog lang niet wat voor problematiek en van welke omvang hier op ons afkomt

Nog een column, om het af te leren. Van de hand van zo’n FOMO-lijder: Sid Lukkassen. Dr Sid zoals hij zich ook wel noemt, mag zich zolangzamerhand een van de meest geciteerde alt righters in Nederland en Vlaanderen noemen. In zijn bijdrages op The Post Online neemt hij ons ook af en toe mee in zijn persoonlijke leven. Dat is voorwaar geen pretje. Recent zat Sid met een vriend van hem in de bus:

‘Er zaten twee vrouwen bij ons in de bus. Ze waren Zuid-Amerikaans, waarschijnlijk ergens in de veertig. “Spreek ze aan!” zei hij koortsachtig. “Ik zie hoe ze naar je kijken!” Ik wierp een blik richting de vrouwen maar kon er niets bijzonders aan ontdekken. Opnieuw wees hij naar het tweetal. “Ik weet zeker dat ze ons zien zitten. Want wij zijn jong – wij vormen voor hen het onbereikbare. En met ons kunnen ze een avontuur beleven, ver weg van alles.” Ik glimlachte zwakjes. “Dat is niet hoe het zou gaan” zei ik. “Hoe het werkelijk zou gaan is als volgt. Wij maken een praatje met ze, glimlachen wat en wisselen blikken uit. Daar blijft het dan ook bij. Hoewel ze even met de gedachte zullen spelen, zal het ze uiteindelijk toch te ver gaan.” “Dat is wat versiercoaches noemen een self-limiting belief!” beet hij me toe. “Oh ja? Nou vooruit, je kent me” zei ik. “Niets is me te dol, ik ben overal voor in. Als jij graag een praatje met hen wil maken dan zal ik het contact leggen.”“Ik ben op vakantie voor mezelf” antwoordde hij op bitse toon. “Ik ben nu ontspannen en dat heb ik verdiend. Op dit moment heb ik geen noden – ik ben helemaal Zen en heb er geen behoefte aan mijn gemoedsrust afhankelijk te maken van hoe een ander op mij reageert.”

Zen zijn op zijn avondlands. Maakt U er speelgoed van dan doe ik het ook, maar waar het mij om gaat is de houding van het tweetal naar die vrouwen toe. En nu doel ik niet alleen op het feit dat die wellicht de twee fomo’s helemaal niet opgemerkt hebben omdat ze gewoon op weg waren naar een leuke film of een uitbehandelde neef van ze. Nee, het gaat hier vooral om de zeg maar meerwaarde die de geile jochies veronderstellen in het leven van de twee vrouwen te planten, en dan wel letterlijk. Een reine omkering van de zegswijze waarmee ikzelf nog ben opgevoed: op een ouwe fiets moet je het leren.

Wat waren wij bescheiden, vroeger…

(JoopFinland)

Dooie bankers? Te kust en te keur. Nu blijkt ene Thomas Bower weer de Styx te zijn overgestoken. Een maandje geleden werd hij bungelend aangetroffen in zijn Californische stulp. En miep, miep, met de snelheid van Looney Tunes' Roadrunner werd er zelfmoord geroepen. Maar gezelfmoord behoort altijd nog tot de mogelijkheden. Temeer omdat dear old Thomas jarenlang de speciale bankconnectie was van de ook al bungelend gevonden koterhopser Jeffrey Epstein. Eerst bij de Citibank en later bij de in zwaar weer verkerende Deutsche Bank. Laten we aannemen qualitate qua legde Thomas ook heel wat bezoekjes af aan zowel Jeffrey's Orgie eiland als diens weelderige pand in New York. Of ook hij daar een gratis doorsmeerbeurt kreeg is nog niet uitgeknobbeld, maar dat hij van die praktijken weet had is niet ondenkbaar. In ieder geval stond hij wel op de bucketlist van de FBI-smurfen die met de Epsteinkees bezig zijn. Het enige wat die nog binnen konden trekken was een kluit administratieve gegevens. Geen beeldmateriaal of opgenomen causerieën. Althans voor zover wij weten. En dat is verrekte weinig. Stay tuned (JP).

Nadat een rechter in Uppsala het verzoek om uitlevering door het Zweedse Openbaar Ministerie had vernietigd (de beschuldiging van 'verkrachting' van 2 vrouwen was in 2010 ingetrokken), heeft het Amerikaanse Openbaar Ministerie op haar beurt nu een 2e aanklacht tegen Assange geformuleerd van 'het opzetten van een privé-spionnagedienst'. Om een succes bij de Britse justitie, het laatste obstakel voor zijn uitlevering, te verzekeren. Volgens de prognoses zal de rechtszaak over de rechtszaak in de herfst plaatsvinden, zodat Assange op zijn laatst in november naar de VS kan worden overgebracht. Waar hem 170 jaar gevangenisstraf wacht.
De aanklacht tegen Assange is slim opgesteld: hij wordt beschuldigd Chelsea Manning het wachtwoord te hebben verschaft om in te breken in de computers van de NSA en de documenten die de misdaden in Irak en Afghanistan van het Amerikaanse leger aan het licht brachten aan hem door te spelen.
Gezien het verleden van de Britse justitie ten aanzien van Assange wordt door weinigen getwijfeld aan een voor Washington gunstige uitslag van de procedure. Het VK heeft dan ook een reputatie op te houden als meest trouwe vazal van de VS. Naar verluid is het mantra van de Amerikaanse veiligheidsdiensten  'Assange te pakken krijgen, wat het ook kost'.
De rechtszaak tegen Assange in de VS zal veel 'geclassificeerde informatie' (geheim) betreffen, waarvan de openbaarmaking grote problemen zou kunnen opleveren voor de geheime diensten. Met name de CIA, nu object van het onderzoek door Minister van Justitie Barr in opdracht van Trump naar haar gedragingen in 'Russiagate', zou zich ernstig zorgen maken. Daar liggen kansen voor de verdediging van Assange.
Om de zaak van Assange tot het Amerikaanse Hooggerechtshof dat zal moeten beslissen of Assange zich kan beroepen op het 'First Amendement' (vrijheid van meningsuiting) te brengen, zullen vele tientallen miljoenen dollars nodig zijn. Naast de internationale actie voor Solidariteit met de Wikileaks-voorman (teken hier), zal dus ook sprake moeten zijn van een enorme inzamelingsactie om zijn verdediging te financieren. (WK)

5 reacties

Bij ons gaat de vlag uit. We hebben namelijk in september 2013 enige eilie gehad met Dirk-Jan Bakker. Een gerenommeerde Amsterdamse stenenstapelaar. Wij hadden namelijk geschreven dat ie ooit zakelijk close was geweest met vermaard wasstraatrunner Willem Endstra (rip). Dat kwam ons op een gespierde reprimande van Dirk-Jan te staan. Hij overwoog zelfs naar de kadi te stappen, maar omdat wij bleken te refereren aan een ouder artikel uit Vrij Nederlamd koos Dirk-Jan kennelijk eieren voor zijn kapitaal (1). Overigens was het wel een tikkie merkwaardig dat Dirk-Jan nooit heeft gereageerd op deze publicatie van 21 januari 2009 met de uitgetiepte tekst van een boeiend telefoongesprek tussen twee gesjochte jongelingen. Soit. Ouwe Deventer. Maar wat lazen we gisteren over diezelfde Dirk-Jan op een intrigerende Bulgaarse site? Dit. En om in deze materie wat thuis te raken is het misschien aan te raden eerst deze serie van “Herstel de Republiek” even door te grazen. Leuk? Waarom dacht u dat we de vlag uithangen? Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 506 van de serie Octopussy.

1 reacties

Dat was effe wat. Gisteren. Met die stroomuitval in Argentinië en Uruguay. Niet ergens op een achteraffie. Nee, overal. En vanochtend was het nog steeds afzien geblazen. Geen lekker bakkie leut, geen frisse douchebeurt, geen ovenverse croissantjes, geen teevee, geen leven te krijgen in je compu, geen beursberichten, geen ijsblokkies in je vriesvak. Niks. De oorzaak van die enorme uitval is nog niet gevonden. Was het opzet? Was het een ongelukkie? Waren het de Russen? De Chinezen? De ayatollah's? En wie krijgt de bijbehorende financiële zeperd op zijn bord? Nou, moet u hier eens kijken welke kapitaalridders zich binnengedrongen hebben in de Argentijnse en Uruguayaanse energievoorziening. Is dat interessant of is dat interessant? Dat is heul interessant. Vooral omdat er naast kinderen van de sinistere Amerikaanse beleggingswolf Cargill ook een Nederlands clubje valt te noteren dat al eerder bij ons op het hakblok lag: Mill Hill (1). Jawel. Meer daarover binnenkort in dit theater. Stay tuned (JP).

(1) Zie eerdere afleveringen van deze serie.

Het is bijna doodsangst die hier momenteel van de gezichten van de vertegenwoordigers van het establishment afstraalt. Regeringscrisis in Finland, en waar de parlementaire plucheklevers en het mainstream journaille echt bang voor zijn dat zijn nieuwe verkiezingen waarvan alt right de gedoodverfde winnaar zou zijn.

Een kabinet valt in het Finse over hetzelfde als waarover het in onze dreven valt: leugens en bedrog, plus het terugbetalen van een klap die in een min of meer ver verleden door deze of gene partij of politicus aan betaler is toegediend. De consument van het perverse spelletje wordt door het toegewijde mediavolkje verre gehouden van de ware motieven van de spelers.

De in West-Europa als revival van de sociaaldemocratie toegejuichte vorming van het kabinet onder leiding van de voormalige vakbondsbons Antti Rinne lijdt al na een maand of vier averij. Rinne zou zoals het een goeie sociaalfascist betaamt tijdens een staking van de posterijen handjeklap met de werkgever hebben gespeeld, en om dat te verbloemen een van zijn ministers hebben geofferd.

Met man en macht wordt nu gepoogd te voorkomen dat nieuwe verkiezingen moeten worden gehouden. Want die zouden gewonnen worden door het drie jaar geleden via een coup in de Ware Finnen-partij aan de macht gekomen Sisu van Laura Huhtasaari en Jussi Halla-aho. En dan zou je zomaar van een revival van de partij die leuke dingen voor gewone mensen doet, switchen naar een revival van bruin.

Wel of niet verkiezingen en tot welke prijs dan ook die voorkomen worden: Huhtasaari en Halla-aho spinnen goudgaren bij de vertwijfeling in het establishment. Laura Huhtasaari zit in het EP en laat zich daar graag op de kiek zetten met neonazi’s uit welk land dan ook. Jussi Halla-aho -in Nederland en Vlaanderen zou men hem zonder dralen Professor Zonnebloem noemen, met zijn bedeesde voorkomen en analytische eigenschappen- wordt eind van deze maand met afstand Fins Politicus van het Jaar.

De man bedient zich van een simpel maar doeltreffend mechanisme. Aan elke ronde tafel wacht hij zonder ook maar een spier in zijn gezicht te vertrekken tot de andere genodigden elkaar alle vliegen hebben afgevangen, krijgt daarna alle spreektijd en neemt dan een diametraal tegengesteld standpunt in. Of het nu om het klimaat gaat of om migratie, Halla-aho’s rabiate oplossing komt in die setting als manna…

En dat zullen we weten. Is het niet vandaag of morgen dan is het wel over drie jaar. Hij komt eraan, de eerste door alt right gedomineerde regering in Europa. En hij komt uit het Noorden, uit de uitgekotste sociaaldemocratie. Net als honderd jaar geleden…

(JoopFinland)

Even een paar jaartjes in zijn achteruit. In mei 2014 hadden we een Venetiaanse aanvaring met gokbaas annex multipayartiest annex kartbaanveger Einar Fridtjof LaLau (1). Uiteindelijk bleven bij ons twee losse draadjes hangen: Einar beweerde dat ie scamkoning Robbie van de Rhee, die wij niet veel later later in een doos gestampte muisjes zouden transformeren, pas in 2014 had leren kennen en dat ie een streep had gehaald door zijn business in de UK en de USA. Nou kwamen wij later via een bewogen correspondentie met een Zwitserse bron erachter dat Robbie, die momenteel samen met ene “Jantje Sex” in het Portugese Benagil aan een nieuwe datingsite zou morrelen, in 2000 tijdelijk een werkplekje had gevonden in Einar's bureel in het opgelapte Olympisch Stadion. Nou ja, wtf. Maar hoe zat het nou met die business over zee? Noem het toeval, noem het Jezus, maar kortgeleden blunderden wij tegen een stel ouwe Britse gegevens aan. Daaruit bleek, dat vriend Einar zijn Multipay Card Ltd na een aards bestaan van bijna drie jaar inderdaad op 10 december 2013 ten grave had gedragen. Nou was er wel wat mee. Die Ltd was namelijk geregistreerd bij Companies Made Simple op het adres 145 - 157 St Johnstreet in Londen. Waarom daar? Nou, om eens een lichtend voorbeeld te noemen: je hoefde daar bij je inschrijving niet te vermelden of je een ondeugend verleden had. Daarnaast waren je zakelijke gegevens niet openbaar, verzorgde Made Simple je post als je dat aangenaam vond en mocht je geïnteresseerd zijn in een liaison met het burootje van de heren Mossack en Fonseca in Panama dan kon dat ook discreet geregeld worden. Dus als een of andere eikel van Kleintje Muurkrant zou proberen daar iets aan de weet te komen, kon ie het schudden. Dat een dergelijke constructie ook figuren aantrok die je 'savonds liever niet wil tegenkomen in de Molensteeg daar kan je een pint op innemen. Of iets netter uitgelijnde figuren die zich toelegden op het verlenen van boilerroomservice. Kan ook. Dat alles viel overigens te putten uit een BBC-documentaire en de neerslag van een paar serieuze seances onder leiding van een meneer met een pruik en een rooie jurk. Nou zullen we de laatsten zijn die onze Einar beschuldigen van minder welvoeglijke zaken, maar de twijfel blijft. Vooral ook omdat ie in april 2015 op dezelfde manier een vierling liet registreren op 20 - 22 Wenlock Road, eveneens in Londen. En ze heetten Gogotrade, Braingames, Braingames Entertainment en Adcollect. Helaas was het kwartet geen lang leven beschoren. In oktober 2016 gingen ze ashes to ashes. Was bij deze moves sprake van het oplaten van een paar proefbalonnen aan een draadje naar de zon? Of was er sprake van een lucratieve wave uit Einar's creative brain? Geen idee. Wie weet krijgen we weer een mail uit Andalusië. Zullen we erom gokken? Stay tuned (JP).

(1) Zie de eerdere knallende afleveringen van deze serie.

Frankrijk maakt zich op voor een nationale stakingsdag op 5 december. Terwijl bij ons de gezellige welvaartsheisa over een door de commercie geannexeerd kinderfeest zijn zoveelste jaar ingaat, gaat het in de Zeshoek om hard tegen hard. Klassenstrijd in plaats van 'rassenstrijd'. De 55e Acte van de Gilets Jaunes was in Parijs vanwege een demonstratieverbod door politieprefect Lallement (na Wo2 veranderde achternaam die 'de Duitser' betekent) verplaatst naar Melun, 50 km ten zuidoosten van de hoofdstad. Deze clownsfiguur (bekijk hem eens op youtube) maakte eerder naam als 'slager van Bordeaux' en werd daarom door de Macronie naar Parijs gehaald om hetzelfde kunstje te herhalen. De rest van het land was vol stoeten, bezettingen van rotondes en voorbereiding op de grote dag. De Gele Vesten zijn de verbinding tussen het volk en de verschillende beroepsgroepen in actie.
De aftrap naar de 5e werd op maandag 2 december gedaan door de Brandweer, wier geweldloze, vrolijke protesten op 15 oktober door de politie in grof geweld werden gesmoord op Place de la Nation. Nu bezetten ze tot vrijdag Place de la Republique en zetten er hun tenten op. Er is veel toeloop uit de hoofdstad. 'We zullen vele kilo's aankomen', lachte hun woordvoerder. Deze keer zal de politie (óók in actie tegen de regering!) hen niet aanvallen. De prefect heeft toestemming verleend.
De estafette gaat verder. Macron en zijn club moeten zich ernstig zorgen maken. De Franse president probeerde als bliksemafleider aan de vooravond van de jubileumshow in Londen de Nato hersendood te verklaren. Gratuite taal. Hij doet uiteraard gewoon mee. Zijn binnenlandse problemen zijn zo groot dat hij zijn buitenlandse rol moet opblazen. (WK)

1 reacties

De keer dat vorige maand twee olietankers in de Perzische Golf werden aangevallen werd duidelijk dat de Mujaheddin (een Iraanse verzetsgroep die eerder aan de kant van Saddam in de Iraaks-Iraanse oorlog vocht) van de Rajavi's waren ingehuurd door de oorlogskrachten in de VS om een voorwendsel te scheppen voor oorlog tegen Iran, zo vurig gewenst door Saudi-Arabië en Israel. Deze keer werden opnieuw twee olietankers aangevallen. Op het moment dat de Japanse premier Abe, als eerste Japanse premier ooit, een bezoek brengt aan Teheran. Schijnbaar toevallig maar niet zonder god's leiding. Iran heeft hulp geboden aan 44 zeelieden. Abe brengt een boodschap over van Trump dat hij onderhandelingen voorstaat met de Islamitische republiek.
Deze actie is duidelijk een poging om de vredesoptie te torpederen. John 'bomb Iran' Bolton, de veiligheidsadviseur die al decennia ijvert voor de val van de Ajatollah's en ook verantwoordelijk zou zijn voor het mislukken van de tweede ontmoeting tussen Trump en Kim, wiens positie volgens welingelichte kringen nu wankelt, zou de hand hebben in deze provocatie.
Trump is nog steeds geen oorlog begonnen, in tegenstelling tot zijn voorgangers. Hij wil worden herverkozen in 2020. Afzetting staat op het programma van de Democraten en de Republikeinen die van hem af willen. Een oorlog kan Trump zich niet permitteren. Dan is hij net als de rest. Trump is in oorlog met Deep State. In Washington en in de Perzische Golf. De uitkomst is onzeker. Maar het is anders dan onder Bush, Clinton of Obama. Daarom willen ze de Donald afzetten. Omdat hij zich tegen oorlog verzet. Ook de Amerikaanse bemoeienis in de oorlog tegen Jemen zou hij willen stoppen.
MSM vallen hem sinds zijn ambtsaanvaarding genadeloos aan. Dat zou de oplettende lezer wantrouwig moeten maken. (WK)

7 reacties

Politieke tik-tak spelletjes. Zo gaf de uit China teruggekeerde Desi Bouterse zijn veroordeling tot 20 jaar wegens zijn aandeel in de decembermoorden uit 1982 een laconiek plekje. Kan je zeggen wat een lullo, maar er zit wel wat in. Het kan namelijk geen toeval zijn, dat de bijl rapido uit het vet werd gehaald precies op het moment waarop Bouta vriendelijk een rondje liep te zwaaien in Bejing. Samen met Xi. En je kan er een lepeltje curare op innemen dat er partijen zijn die de connectie van Suriname met het communistische China als een gevaar zien voor de stabiliteit in Zuid-Amerika. We hoeven maar even te refereren aan recente gebeurtenissen in Venezuela en Bolivia en u krijgt een spontane Appie Heijn Erlebnis. Het is trouwens niet voor het eerst, dat Desi in woelig water roeit. In de jaren voor de dramatische gebeurtenissen in Fort Zeelandia schurkte hij in het Caraïbisch gebied ook al tegen linkse jongens als Fidel Castro en Maurice Bishop aan en dat leidde in Washington en Den Haag tot het maken van plannetjes om hem in de Marowijne te laten zakken. Bouta raakte tijdig op de hoogte van die plannetjes. De fatale afloop kent u. Mocht u over de aanloop tot voornoemd bloedblad graag eens iets gevarieerders willen consumeren dan de grauwe eensluidende prak die de msm over deze materie door het luik schuift, neem dan (weer) eens een duik in onze series “Coup of Gladiosoup” en “Fred en de deals” en douche daarna lekker af met aflevering 73 van de serie “Cold Turkey”. Stay tuned (JP).

1 reacties

Het net rond Julian Assange wordt aangetrokken: de demissionaire minister van Binnenlandse Zaken van het Verenigd Koninkrijk Sajid Javid heeft vandaag het uitleveringsverzoek van Washington ondertekend. Een Britse rechter moet nu beslissen over of de uitlevering wordt toegestaan. 'De oudste democratie ter wereld' zal op de proef worden gesteld over de vraag of dit recht is. We houden ons hart vast, omdat we weten dat recht in de verhoudingen tussen Londen en Washington niet bestaat. De malicieuze twee-eenheid van voormalige kolonie en kolonisator is goed voor genoeg onrecht. Denk aan de oorlog tegen Irak en zoveel meer. Als er een 'as van het kwaad' bestaat is het deze onheilige alliantie.
Pikant is dat deze comedie zich afspeelt in de wisseling van de macht binnen de Conservatieve Partij met Boris Johnson als meest waarschijnlijke opvolger van Teresa May. Even pikant zijn de uitlatingen van minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo, gedaan tijdens een onderhoud met joodse leiders in de VS over het verhinderen van Jeremy Corbyn (die als antisemiet wordt neergezet) als premier. Over inmenging in verkiezingen gesproken. De democratische façade wordt hiermee duidelijk. Democratie bestaat niet. Het enige dat mogelijk is is verzet.
Teken de internationale petitie voor Assange en moedig je omgeving aan hetzelfde te doen. (WK)

Ouwe meuk gisteravond. Bernhard revisited. Alweer 15 jaar onder de tegels in Delft. Voor de zoveelste keer beelden uit zijn feestelijke oorlogstijd, van Evita, van tante Greet Hofmans, van de Lockheed-affaire, van skitochtjes, van boottochtjes, van vliegtochtjes, van optochtjes, van Jut Broertjes, Jul Tromp en Rik Felderhofhond, etcetera, etcetera. Heel voorzichtig nog wel in de voice over een verwijzing naar Bernhard's lidmaatschap van de NSDAP, maar niks over zijn lidmaatschap van de SS. Laat staan over zijn spionagewerkzaamheden voor de Abwehr, zijn sollicitatiebrief van 24 april 1942 aan de Führer, zijn connectie met sinistere ondernemingen als Permindex en Comtrax, zijn bezoekjes aan de beruchte Mount Kenya Safari Club, zijn Bilderberg, zijn Panda, zijn 1001, zijn “mannetjes” van het schaduwcommando, zijn betrokkenheid bij drugshandel etcetera, etcetera. Hier en daar misschien licht apocrief, maar wel allemaal terug te vinden in onze kolommen. Ja, we weten het, “Andere Tijden” is geen vehikel voor spit- en graafwerk. En trouwens, wie heeft er nog belangstelling voor de wederwaardigheden van Willy's opa in de vorige eeuw? Het is net als bij Bouterse of die oudjes die na WO II in Indonesië hebben huisgehouden: morgen is interessanter dan eergisteren. Stay tuned (JP).

Hoe nu verder met het gevecht tegen de uitsterving, na de actie van Extinction Rebellion van gisteren? Was het optreden in de Tweede Kamer zinvol? Vatbaar voor herhaling?

We zien ze niet zoveel in onze nationale praatzaal, mensen die het te gortig wordt en er zich roeren. Je had die gek een tijdje geleden, die zich van de publieke tribune naar beneden wierp. Hij overleefde het en niemand herinnert zich waarom ie het deed, dus verdient het geen navolging. Je had Bingel vroeg in de jaren tachtig, sprong ook maar dan op de regeringstafel en slaagde erin wat te roepen tegen -ook toen al- de uitkleding van het onderwijs. Resultaat? Bingel zelf ging daarna bij de Bhagwan en onderwijs werd synoniem met management.

Rond dezelfde tijd deed ik mee aan een actie die veel weg had van die van vandaag. We waren met ons drietjes en we noemden ons dus Minderheidsbond. Het lukte ons om met tassen vol stencils naar de publieke tribune te klimmen. En we slaagden er ook in om zolang te blijven zitten totdat we op een onbewaakt moment die tassen konden omkeren boven de paar overgebleven volksvertegenwoordigers. Daarna renden we het reeds donkere Den Haag in. Over de papierregen werd de volgende dag alleen bericht in het in de Zaanstreek verschijnende dagblad De Typhoon.

Waar het in het veel te lange verhaal op onze stencils over ging? Er waren veertig jaar geleden veel dingen tegelijk aan de hand. De invoering van de vrije markt, die inhield dat de solidariteit tussen mensen en groepen van mensen werd afgebroken. De kernbewapening, zichtbaar geworden in de plaatsing van steeds meer atoomwapens aan weerszijden van het IJzeren Gordijn. De terugkeer van het fascisme, met krachtige bruine bewegingen in Belgie en Frankrijk, en de opkomst van de clubs van Janmaat in Nederland.

Veel dingen, en het verband tussen die dingen was niet iedereen meer duidelijk te maken. Aan het eind van dat decennium was de diffusiteit compleet, met het verdwijnen van de Grote Verhalen, over klassebewustzijn, internationale solidariteit, ontwapening. Die naam van ons, Minderheidsbond, was niet eens zo gek gekozen. De vigerende premier, Lubbers, had vlak daarvoor standpunten tegen het ieder-voor-zich en het afbreken van sociale voorzieningen ‘minderheidsstandpunten’ genoemd.

Is het nog zo diffuus, dacht ik na het zien van de weggesleepte ER-ers. Of hebben we met onze strijd tegen de uitsterving niets meer te kiezen? En dus ook niets meer te verliezen? Hoe nu verder? Een actie als van gisteren leverde genoeg aandacht op, dat is waar en dat is winst. Maar moeten we nog eens bij de klimaattwijfelaars op de koffie? Moeten we onze pijlen niet gaan richten op de platte ontkenners en wegkijkers? Of nog beter wellicht: is het niet tijd geworden om de arrogante profiteurs van het nietsdoen te treffen? Is het nu niet tijd om bedrijven als Shell, Tata Steel, Akzo met alle middelen te lijf te gaan?

We kregen eind jaren tachtig de SHV en Shell uit het door blanken gediktatuurde Zuid-Afrika door hun handeltje in de as te leggen. Multiverdieners luisteren alleen naar afnemende winsten. Dat is wat we toen leerden. Een wijze les…

(JoopFinland)

1 reacties

Black Friday, de zwartste dag aller dagen, de verdwazing aller verdwazingen.

Vergeet CO2, vergeet verspilling, de aanschaf van nuttelozen extra dingen.

Verdoof jezelf met die waanzinnige hoeveelheid te goedkope dingen of oude voorraden.

Ga in een trance op je zwevende tapijt van 1001 nerdie-games en virtuele xtc.

Blijf stoer volhouden dat je volkomen bij zinnen bent en in het bezit van je gezonde verstand.

Dat je noch een notaris verklaring van mondigheid nodig hebt, noch onder curatele staat.

Je bent slechts een kalme redelijke consument, die overal ter wereld zijn slag slaat.

Het vliegtuig, de boot en de bestelwagen brengen met dodelijke milieu precisie je cadeau’s waar ze moeten zijn, en op deze avond van aller avonden, geef je tuurlijk cadeautjes weg, ja toch?

En als je morgen uit de virtuele kater ontwaakt van teveel keuzes en te weinig te besteden.

Ach volgend jaar heb je weer de mogelijkheid je 24 uur te buiten te gaan aan alles.

Nou ja, bijna alles, alles wat je legaal eerbaar openlijk mag kopen en verkopen.

Het was licht het was donker, de domste vrijdag van het jaar is bijna voorbij...

2 reacties

Eerst dachten we nog dat het om een rond het millennium zoek geraakte aflevering van Bassie en Adriaan ging. We krijgen ook niet alles meer mee. Pas later drong het tot onze kwabben door dat het wel degelijk ging om een story uit de Kuifje-categorie van rond de eeuwwisseling, maar dat de veronderstelde hoofdrollen van de gebroeders Van Toor werden ingenomen door Bassie van Hout en Paul Herrie. Respectievelijk een Zandvoortse coryfee uit de congegratie van misdaadjournalisten en een op drift geraakte ouwe speurneus van de BVD/AIVD. De huidige hype begon met dit artikel in de Volksfiets van een paar dagen geleden. Daaruit bleek dat onze Bassie ooit in het laatste decennium van de vorige eeuw in een praatkwartet terecht was gekomen dat onder leiding stond van Bella Bettiennovellist Frank Bovenkerk. Het hield zich bezig met ontwikkelen van methodes om binnen te dringen in het universum van kale knuppels, lawaaipapegaaien en extreem rechts. Een van Bassie's gesprekspartners was ene Paul Abels, die zich presenteerde als een vertegenwoordiger van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Een kind kan de was doen zou je zeggen. Zo niet onze Bassie. Die kreeg pas veel later door dat die meneer Abels een BVD-er was. Een gevalletje beroepsdeformatie? Of was het iets anders? Hoe dit ook zij, op een kwaad moment wordt Bassie overgehaald om van tijd tot tijd in conclaaf te gaan met een knaap uit het koor van de in die tijd als hoofddirigent optredende Sybrand van Hulst. Om te babbelen over levensbedreigende gebeurtenissen binnen het Amsterdamse wereldje van avontuurlijke ondernemers. Sinds zijn jeugd Bassie's speeltuin. Er wordt een zogenaamde runner aangesteld en na verloop van tijd op verzoek van de journalistieke informant een convenant gebaard om zijn veiligheid te garanderen. Dat epistel verdwijnt na ondertekening in een kluis. Wie doet je wat? Maar smurfen zijn net mensen en er wordt dus onderling heel wat afgeouwehoerd. Een van de blauwe jongens die op de hoogte raakte van Bassie's geheime activiteiten was Paul Herrie. Nog zo erg niet, maar na een intern conflict kreeg ie de zak en in die zak zou hij geheime stukken mee naar buiten hebben genomen. En gek, maar dat mag niet. In die geheime stukken zou ook ene Bas vermeld staan en iemand met een beetje gogme zou daaruit diens achternaam kunnen distilleren. Dat werd pas echt heikel toen Herrie voor de kadi werd getrokken. Hij werd ervan beschuldigd de betrokken informatie verkwanseld te hebben aan lieden die dagelijks luidruchtig schommelden en wipten in Bassie's speeltuin. Die affaire kwam in de kolommen van De Telegrof terecht. Het hele smurfenpark in rep en roer. De twee collega's die verantwoordelijk waren voor het artikel werden door Justitie gegrild en gegijzeld om hun bron te achterhalen. Edoch, zij hieven hun middelvinger. En terecht. De rest weet u inmiddels wel zo'n beetje. Wat Bassie betreft. Interessant blijft de vraag om welke geheime informatie het nou eigenlijk ging en waar die terecht is gekomen. Nou, in ieder geval ging een deel van de info over ambtelijk koterhopsen aan de Amstel en wilt u daarover meer weten dan kunt u terecht in aflevering 375, 376 en 382 van deze serie. Over de mogelijke cliëntèle van Herrie zijn de meningen verdeeld. Mink Kok is de favoriet van het VN-koppel Husken/Lensink. Maar wij zouden ons ook heel goed kunnen voorstellen dat een pluk van Herrie's materiaal in de schoot van Anddy Chen is gevallen (1). Een agent van een Chinese speursmurfendienst die toentertijd in Nederland merkwaardigerwijs ongestoord actief was en met wie ondergetekende zowel in Nederland als in China uiterst genoeglijke uurtjes heeft doorgebracht. Dankzij het cordon sanitaire dat al een tijdje om ons heen is opgetrokken zal die info in de msm verder geen aandacht krijgen. Laat staan in de onthullingen die Bassie in het vooruitzicht heeft gesteld. Maar who cares? Stay tuned (JP).

(1) Even op onze zoekmachine springen. Gezond en leerzaam.

Volgens de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen (UNHCR) waren er wereldwijd 70,8 miljoen vluchtelingen in 2018. Het antwoord van de Europese Unie richt zich op het versterken van de grenzen, en blijft verre van het nakomen van haar internationaalrechtelijke verplichting om vluchtelingen bescherming te bieden.
Het nieuwe rapport 'Guarding the Fortress - The role of Frontex in the militarisation and securitisation of migratory flows in the European Union', een co-publicatie van het Delàs Centre for Peace Studies, het Transnational Institute (TNI) en Stop Wapenhandel, onderzoekt de rol van het Europese Grens- en Kustbewakingsagentschap Frontex in de bewaking van het zo gecreëerde Fort Europa.
Het onderzoek analyseert het mandaat, de voorschriften en de functies van Frontex en constateert dat het beveiligingspraktijken uitvoert die mensen criminaliseren die gedwongen op de vlucht zijn geslagen. Frontex houdt vluchtelingen tegen, onderschept ze, besteedt grensbeheer uit aan derde landen en dwingt mensen die op de vlucht zijn voor geweld terug te keren.
Het rapport benadrukt de aanzienlijke stijging van het budget van Frontex in de afgelopen jaren. Oplopend van €6,2 miljoen in 2005 tot € 288 miljoen in 2018 bedroeg het totale budget voor de periode 2005-2018 ruim €1,6 miljard. In 2019 zette deze stijging zich voort, met een jaarbegroting van € 333 miljoen.
Het patroon van een steeds groter wordend budget voor grenscontrole toont de politieke inzet van de EU om de grenzen van Europa te versterken en Frontex te versterken als een grenscontrolesysteem, terwijl zoek- en reddingsacties en humanitaire operaties worden verwaarloosd. “De inzet van de EU om de rol van Frontex in terugkeeroperaties te versterken is zorgwekkend, vooral sinds 2016, toen haar mandaat werd uitgebreid om dergelijke operaties te coördineren. Een steeds belangrijker deel van het budget wordt hieraan toegewezen”, zegt Ainhoa Ruiz Benedicto, onderzoeker bij het Delàs Centre for Peace Studies en auteur van het rapport.
Dit wordt aangetoond in de Frontex-budgetanalyse: het budget voor terugkeeroperaties steeg van €80.000 in 2005 tot € 47,8 miljoen in 2018, met een goedgekeurd budget van €63 miljoen voor 2019. Het aantal door Frontex gecoördineerde terugkeeroperaties nam met bijna 76% toe in 2018 vergeleken met 2017, volgens gegevens van het agentschap zelf. Uit de analyse blijkt ook dat van de 19 belangrijkste gezamenlijke operaties van Frontex geen enkele een specifiek mandaat heeft om mensen te redden. Ze zijn allemaal gericht op het bestrijden en onderscheppen van verschillende 'misdrijven', waaronder die met betrekking tot migratie. Deze modus operandi criminaliseert migratie en tast de mogelijkheid aan om op een humane manier met vluchtelingen om te gaan.
Frontex-missies in het Middellandse Zeegebied zoals operatie Poseidon werden gecreëerd ter vervanging van de Italiaanse op een humanitair mandaat gebaseerde operatie Mare Nostrum, maar hadden geen reddingsmandaat.
Analyse van operaties toont aan dat Frontex een cruciale rol speelt bij de uitbreiding van Fort Europa, en dat het opereert in derde landen door de inzet van door Frontex gemandateerde veiligheidstroepen. Op deze manier wordt uitbesteding van grensbeheer bevorderd en wordt een Europese agenda opgelegd aan derde landen.
“De Europese Unie moet haar belofte nakomen om mensen te redden, in plaats van stevig te focussen op grensbeveiligingspraktijken die leiden tot een strengere controle op het verkeer van mensen, het recht op opvang schenden en bijdragen aan een toename van geweld tegen mensen die al moeten vluchten voor geweld”, concludeert Ruiz Benedicto.

Het rapport 'Guarding the Fortress - The role of Frontex in the militarisation and securitisation of migratory flows in the European Union' is hier te vinden.

Nou, dat was weer even uitpakken bij “Follow the Money” vorige week. Over de meloenensubsidie waarmee de Belgische staat jarenlang haar persgarchen Christian van Thillo en Piet van Wayenberge stiekte om hun papieren luchtkastelen in leven te houden cq. van zijvleugels te voorzien. Op zich in het liberale Vierde Rijk al een gotspe, maar dat de twee garchen met die poen in staat werden gesteld om ook in Nederland te gaan shoppen moet met name bij de kudde van Rutte tot ontzetting hebben geleid. Zou je zeggen. Maar Follow signaleert dat daar eigenlijk geen sprake van was en dat Chris en Piet ongestoord hun gang konden gaan. De laatste met assistentie van de Van Puijenbroekies. Een familie met net zo'n bezwadderd WO II-verleden als die van Piet. Follow was overigens niet de eerste die zich druk maakte over deze oneigenlijke veldtocht. Dat deed de Belgische site Apache al in oktober 2015. Een kleine twee maanden later dachten wij vort met bok en gaven het artikel “De echte subsidieslurpers van Vlaanderen” een plekje in aflevering 1 van deze serie. Met als garnering wat enge info over Chris en Piet. Want wij houden wel van een potje shocken. Stay tuned (JP).

Ach, ach en ach lieve meisjes en jongens, ik had jullie zo graag warmgepraat voor de dag van morgen. Omdat die in het teken zou staan van de tweede internationale klimaatstaking. Maar ik heb een heule week en ook een heule dag strak de hoofdstroommedia gevolgd maar van een staking geen notie! Luister een uurtje naar de radio, lees de Volkskrant of kleef aan bij zo’n rondetafelgesprek op televisie, en je wordt gekgemaakt met het melkgebit van Rutte, het waaromwel van Zwarte Piet en de knuffel van Ziyech, maar klimaat? Ja, dat het Europees Parlement de ‘noodtoestand van het klimaat’ heeft uitgeroepen, dat berichten ze wel. Alsof dat zoden aan de dijk zet… In hetzelfde bericht komt langs dat die hele club wel regelmatig van Brussel naar het dorpje Straatsburg in de Elzas blijft verkassen, hoewel dat vanuit ecovriendelijk standpunt te gek is voor woorden. Want tja, een grote meerderheid van dat parlement is tegen, maar het opperhoofd van Frankrijk -dat trouwens stuivertje wisselt met Duitsland over de eigendomsrechten op die Elzas- dat blaag van Macron, is voor…

Dus weinig of geen klimaatstaking morgen vrees ik voor wat betreft de kids van Hollandse kunne. Maar er valt wel wat anders voor waarvoor jullie kunt spijbelen. Black Friday, zwarte vrijdag. Normaal denk je als je dat leest van tjonge, wat zou dat wezen en wat zou dat zijn? De volgende beurskrach? Een wereldwijd verbod op gamen? Of de terugkeer van ene J. C. uit Nazareth onder de levenden terwijl niemand behalve de man zelf daarmee nog rekening hield? Nee, nee en nog es nee. Black Friday is een van die ontzettend oude tradities in ons land waarvoor over vijf jaar de Friezen de snelwegen in het heule land blokkeren, en die hier gebracht is van over de Grote Plas. Black Friday is koopzucht op zijn yankees. Het lelijke zusje van Haloween. Een nieuwe uitwas van engels praten op de kleuterschool, naar Bill Cosby in Prison kijken en volhouden dat nog es vier jaar Donald Trump de beste garantie is voor de wereldvrede.

Morgen wordt onze koopzucht aangesproken. De enige zucht die mag, die de zegen heeft. Stel je voor dat er een dag in het jaar was waarop je je het nachus mag roken, of te buiten zou mogen gaan aan uithongering danwel je volvreten, heroinegebruik, comazuipen of sex met zuigelingen, en dat je daartoe uitgenodigd zou worden in elke krant die je openslaat? Kunnen jij en ik ons toch helemaal niet voorstellen? Maar koopzucht mag, en wordt toegejuicht. Doen wij dus niet aan mee, jij en ik. Hoe we dat aanpakken? Natuurlijk mag je alle winkels mijden. Koop niets. Zo’n dag is er trouwens al: buy nothing day. Is een goeie manier om de koopgekte aan de kaak te stellen. Niks mis mee. Maar er is nog een wijze om die hollebolle middenstand en die mafkezen die niet snappen dat juist overconsumptie aan de klimaatcrisis ten grondslag ligt, te pakken.

Jatten. En daarna de buit gratis uitdelen.

Wel es van proletarisch winkelen gehoord? Shoppen zonder betalen. Maak een jattas -flinke boodschappentas met een dubbele bodem- en ga op pad morgen. Natuurlijk niet naar die plaatsen waar ze allenig maar troep verkopen, rotzooi waar je niks aan hebt, hebbedingetjes. Ga naar een plek waar verkocht wordt waar mensen behoefte aan hebben -voedsel, medicijnen, babyspullen, winterkleren- jat de tent leeg in die tas van je, reken aan de kassa een niemandalletje af, ga op een plein of op een perron staan en deel je waar uit. Zo simpel kan het leven zijn! Doe je heel veel van je medemensen een plezier mee en je haalt de angel uit die Black Friday. Zet op je tas vol lekkers maar Goede Vrijdag of een andere gevatte leus. Die lepel ik hier niet op. Want jullie bent jong en onbedorven genoeg om die zelf te verzinnen…

(JoopFinland)

Is misschien ook wel leuk. Voor Herman van der Zandt en zijn WO II-clubje. Gisteren was het 22 jaar geleden dat jets van de Israëlische luchtmacht een fris buitje bommen lieten neerdalen op de Liberty. Zelfs voor blinde Maupie een duidelijk herkenbaar snuffelschip van de Amerikaanse marine dat in het oosten van de Middellandse Zee de Joodse en Mohammedaanse twisten binnen het kader van de Zesdaagse Oorlog in de kieren hield. Na het buitje verzorgden drie Israëlische torpedoboten het ovenheerlijke toetje met een poging zowel het al zwaarbeschadigde schip als de neergelaten reddingsboten met vluchtende bemanningsleden totaal aus zu radieren. De bedoeling was namelijk Egypte de schuld te geven van het bloedbad en dan kan je overlevende wijsneuzen uiteraard niet gebruiken. Maar een te hulp snellende Russische oorlogsbodem en een voor onmogelijk gehouden SOS van de kapot gebombardeerde Liberty gooiden zand in de operatie. Niet veel later riepen de verantwoordelijke keppeltjes “Foutje, bedankt”. Ze dachten dat het om een Egyptisch schip ging. Ja. Doei doei. In werkelijkheid ging het om een waanzinnige valse vlagoperatie. Om de Amerikanen te bewegen samen met de jongens en meisjes van Moshe Dayan het noorden van Egypte terug te brengen naar de tijd waarin Mozes in een rieten mandje de Nijl afvoer. Vraag blijft of er binnen het Pentagon, de CIA en het Witte Gekkenhuis een x-aantal smeerlappen vantevoren op de hoogte waren van dit ellendige nummertje vendelzwaaien. Dat zou namelijk verklaren waarom de Amerikaanse autoriteiten Israël lieten wegkomen met zijn kutsmoes. Gek? Nee hoor. Per slot leefde er eerder in dat decennium bij een aantal hoge militaire mieters in de USA het lumineuze idee om een paar grote Amerikaanse steden te bombarderen en dat op het bordje van Cuba en Rusland te schuiven (1). Dus waarom geen eigen schip tot zinken brengen? Wat zegt u? 9/11? MH 17? Voorzichtig hè. Straks wordt Mark kwaad. Tot nu toe was het dankzij een zootje gagorders en andere dreigementen zo goed als stil aan het front van de overlevenden van de Liberty. Maar aan die stilte lijkt te worden geknaagd. En er staat zelfs een film op stapel. Dus Herman, grijp je kans jongen. Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 11 van deze serie.

1 reacties

Waarom zegt niemand dat zij van Hennis ordinair heeft staan liegen? Over dat explosieve gevalletje in Hawaija. En dat ze daar uiteindelijk door haar Amerikaanse buddies leuk voor is beloond met een VN-postje in Baghdad of all places? En wat nou “wir haben es nicht gewusst”. En dit dan? Stay tuned (JP).

1 reacties

“Een mooi volkje”. Zo typeerde VNO-NCW-voorzitter Hans de Boer vandeweek de te hoop gelopen ondernemers uit de stenenwereld en aanverwante artikelen bij de opening van het jaarlijkse Provada-feestje van de door ons al vaak door de gehaktmolen gedraaide Flipje Kerkhoven (1). Nou waren wij niet uitgenodigd voor deze viering van het 15-jarige lustrum, dus we kunnen alleen maar vermoeden dat Hans bij zijn uitspraak een licht ironisch ondertoontje had ingemetseld. En dat zou helemaal terecht zijn, want wat wij in zo'n 20 jaar over dat volkje al onder de troffel hebben gehad was helemaal niet zo mooi. Integendeel. Nog afgezien van dat meloentje dat Hansepans zelf ooit stiekempjes in de tas stak (2), we hoeven alleen maar uit te wijken naar de vrolijke Frits met wie werkgevershopman Hans heel boertig Provada de bel aanbond en we zijn thuis. Sicilië 2.0. Neem bijvoorbeeld de anekdote over de vroegere voorganger van de vliegende dokters-hype, die wij in aflevering 394 van deze serie in de openbaarheid lieten landen. Over diens genante optreden als zwemmende kindervriend in Nieuwegein, dat fataal afliep en heel wat kluitjes kostte om de boel binnenboord te houden. Zo was die affaire bijvoorbeeld al lang bekend bij de aan de grond geraakte BV-koning Jan Kooij (rip), die na verloop van tijd die kennis zou hebben gebruikt om zijn kluis wat op te vullen met poen van Flipje. Het ging daarbij om het bedragje van 150.000 euro. Aldus de latere verklaring van makelaar Guus Boon (rip), die bij de totstandkoming van deze deal zijn diensten zou hebben verleend. Die diensten werden overigens niet vrijwillig geleverd. Kooij moest bij Guus eerst een arm achter zijn rug draaien. Chantage? What else. Makelaar Boon kocht namelijk met enige regelmaat via katvangers leuke pandjes op in de lommerrijke dreven van Bosch en Duin en omstreken. De koopovereenkomsten verliepen via bevriende notarissen of ingehuurde collega's van Guus uit de omgeving, maar de bijbehorende actes verlieten nooit hun burelen op weg naar het kadaster. De overdracht beperkte zich tot het economische gedeelte, juridisch veranderde er niets. Als de markt aantrok deed onze Guus samen met de bewoners cq. de juridische eigenaren het betrokken pand voor een vette kluif van de hand. Of een makelaar zulke truukjes mocht uithalen? Nou nee. En toen Kooij dan ook een stel van die actes op de kop tikte van makelaar Piet X. in Zeist/Bilthoven was de beer los. Wat zei Hans de Boer ook weer? “Mooi volkje”. Zeg dat wel. Stay tuned (JP).

(1) Bij eerdere gelegenheden werd Flipje nog geportretteerd met de ouwe koningin, haar Nachwuchs, haar pianolaschoonzoon, premier Jan Peter Lullo, minister zus, minister zo en meer van dat moois. Gek, maar het lijkt zo langzamerhand af te zakken naar de wat lagere echelons. Zou de crème van onze samenleving Kleintje Muurkrant lezen?
(2) Zie dit artikeltje over die snel weggemoffelde affaire.

1 reacties

De sien heeft hem bijgezet. Anders kun je het niet noemen. Hij is de Hades overgezwommen. Voor Arnold Karskens is er no return nadat hij zich als meeoprichter van de beoogde zendgemachtigde Ongehoord openlijk heeft bekeerd tot PVV en Forum.

Hoe anders ging het vroeger. Voor verraders was er in de beweging geen naamloos graf maar de schandpaal. Was ook alle reden voor, want de mens in kwestie was niet overgelopen naar rechts maar naar de inlichtingendiensten. Hij of zij wist teveel en diende daarom gemeden als de pest.

De motieven van de verrader toen? Geld, angst, onbenul om de empatische vragen van de ander op hun juiste waarde te schatten. Nooit ging het om geestesgoed. De stille vroeg om namen en plaatsen, niet om sympathie voor denkbeelden.

Extreem rechts was toen klein, erg klein. In de jaren zeventig had je de NVU, en dan vooral in het Haagse, en dan feitelijk alleen onder ADO-supporters. En je had ingezonden brieven van Prosper Ego van het OSL, in Elsevier en De Telegraaf. Dat was het.

Met CP en CD een decennium later van hetzelfde laken een pak. Niemand van ‘ons’ die zich aangesproken voelde door de ideologie van Janmaat.

Maar nu zijn daar de vergezichten van Karskens. Hij is bekeerd. Heeft zich het idioom van Forum en Wildersianen eigen gemaakt. Zijn motief? Geld of angst zal het niet zijn. Journalist Karskens laat zich niet kopen, schrijft hij in zijn laatste boek. En oorlogsverslaggever Karskens is nog steeds synoniem met ballen.

Onbenul dan? Beseft hij niet dat de schandpaal is vervangen door dat naamloze graf?

De necrologie is al klaar. In een boek over de kraakbeweging is een alinea aan kraker Karskens gewijd. Het was fijn om die Karskens te hebben gekend, zo komt het uit de pen van een kameraad van toen. Puntiger kun je het niet zeggen.

JoopFinland

Zoals u weet gaan wij een nummertje historiegrutten niet uit de weg. Vooral niet als we de slogan “Je maintiendrai, je maintiendrai, Holland spreekt een woordje mee” door onze redactielokalen kunnen laten knallen. Zoals in dit gevalletje. Gaat over ene Leslie S. Greyling. Een Zuidafrikaanse zwendelaar en gros, die naast somberlingen uit de georganiseerde gehaktwereld ook heren als Adnan Khashoggi en Donald Trump tot zijn zakenvrienden mocht rekenen. Deze avontuurlijke combinatie steelt de show in dit artikel. De hopelijk niet allerlaatste bijdrage van collega Daniel Hopsicker op zijn site “Mad Cow”. Mocht u de moed bijeen kunnen grissen om de listen en lagen van meneer Greyling, Adnan en The Donald tot u te nemen, dan komt u vanzelf de vermelding tegen van een van Leslie's valseluchtvehikels: Members Service Corporation. De bulk van de aandelen van MSC was volgens officiële gegevens dus in handen van de LaSalle Group Ltd. Hm? LaSalle? LaSalle? Was dat niet....? Ja, dat was het. En voordat uw arme kwabben in fase rood terechtkomen verwijzen wij u beleefd naar onze ontroerende serie “Bank te koop” en aflevering 4 van de serie “De Bank”. Of we nu kunnen uitbarsten in “Je maintiendrai”? Nou vooruit, heel zachtjes dan. Stay tuned.

Was hier al eens voorbijgebuiteld: de trampolineclub in een kerkgebouw in Orthen. Komt er dus niet. Omwonenden van de leegstaande San Salvatorkerk hadden geen zin in de plannen van ene Jumping XL om een serie van die springmatten waarop de kids zich een dwarslaesie kunnen duikelen in het gebouw te zetten. Vroegere parochianen vonden het geen goeie bestemming voor ‘hun’ kerk, anderen vreesden overlast van parkerende verzorgers die hun kroost kwamen brengen en halen, weer anderen vonden dat je voor een euro -zoveel moet het gebouw kosten- mooiere dingen kunt verzinnen, ook voor de jeugd. Allemaal hingen ze een grote poster voor hun ramen en rammelden ze flink aan de bel bij de eigenaren van het gebouw. En ze wonnen dus. Waarvan akte.

Het is hoog tijd om deze serie opnieuw ter hand te nemen. Een tweetal weken geleden hebben door Turkije in het kader van 'Euphrates Shield' (de Turkse inval in Syrië met het doel de Koerdische YPG terug te dringen naar over de grensrivier met Irak) naar Afrin overgebrachte onderdelen van het 'Nationaal Syrisch Leger' (de Turkse variant van Navo-spruit het 'Vrije Syrische Leger' waar niemand meer iets over hoort) de aanval geopend op het Syrische Leger in de provincie Hama. Dat dit om een serieuze operatie ging toont deze video.

In feite gaat het hier om een aanval van Turkije op Rusland, het land waarmee Turkije en Iran in het 'Astana-accoord' een vredesregeling voor Syrië hebben gesloten, waarin Ankara zich verplicht heeft de islamistische rebellen in Idlib (de Syrische provincie onder Afrin) in toom te houden. Hierover begonnen tussen Moskou en Ankara de laatste maanden grote irritaties te ontstaan. Het Syrische Leger is na regelmatige schendingen van het bestand door de door Turkije gesteunde rebellen grootschalige operaties tegen Idlib begonnen en de acties van de jihadi's in Hama zijn daar weer een reactie op.
Opmerkelijk was de melding door Washington van een 'nieuwe aanval met chemische wapens door Assad', perfect gecoördineerd met de aanval door de jihadi's. Even opmerkelijk was het vrijwel negeren in MSM van deze hoax. Misschien kwam dit door een VN-rapport waarin werd vastgesteld dat de vorige 'aanval van Assad met chemische wapens tegen zijn eigen volk' vlak na de ambtsaanvaarding van Trump onmogelijk vanuit de lucht kon zijn uitgevoerd. Wat betekende dat deze vermeende aanval ter plekke moet zijn geënsceneerd. Door de Engelse geheime dienst, zoals veel bronnen melden.
De aanval op Hama is een grote mislukking gebleken. De Russische luchtmacht heeft ze met een nieuw 'tapijt van bommen-systeem' bestookt. De poging Idlib te ontlasten met een aanval op Hama heeft gesneefd.
Het Astana-accoord is hierdoor onder grote druk komen te staan. Terwijl de aanschaf van een Russisch raketsysteem door Turkije (waartegen Washington en de Navo te hoop zijn gelopen) eind dit jaar zijn beslag zou moeten krijgen.
Dit alles hangt uiteraard samen met de plannen van Deep State (zie Generaal Wesley Clark's onthullingen) om het regime in Iran ten val te brengen. De kers op de taart van de neocons. Het zou Trump's eerste oorlog moeten worden, waarin hij zijn betrouwbaarheid voor Deep State (zoals Libië dat was voor Obama) zou kunnen bewijzen. Maar Trump wil worden herverkozen in 2020. En dan is een oorlog voor regime change in Iran, terwijl je bent verkozen op een politiek die daar een eind aan zou maken, hoogst onverstandig. (WK)

Acte 54, een jaar opstand plus 1, begon in Parijs op de vertrouwde wijze: getrommel, gezang en sirenes, nu eens meegenomen door de demonstranten zelf (zie video). Die van Macron's politie zouden vanzelf volgen wisten ze. Massale opkomst. Ondanks alle geweld van de ordetroepen laten ze zich niet kisten. De regering moet machteloos toezien hoe het protest dat ze onderdrukt dachten, weggeëbd, opnieuw in omvang toeneemt. De uitgeschoten ogen, de afgerukte ledematen, de afschuwelijke verwondingen zoals vorige week van een journalist die in zijn gezicht werd geschoten met een LDB-40, de afranselingen met de wapenstok, de BAC's, als demonstranten uitgedoste politieagenten die niet van Black Bloc's te onderscheiden zijn, het mocht allemaal niet baten. De woede van de mensen is niet getemperd. Integendeel. Maar toch een feestelijke stemming. Stel u Nederlanders voor onder de dreiging van ernstige verwondingen (zie video).
Nee dan die ordetroepen. 350 euro krijgen ze betaald per zaterdag. De vraag is of zij even blij zijn als de demonstranten die ze moeten bestrijden met nog een jaar opstand. Want dát is het: niet het begeleiden en in goede banen leiden van het volksprotest, maar het onderdrukken ervan. De proeftuin van de macht om te kijken hoever je kunt gaan met 'oorbare middelen', maarnietheus: veroordeeld door de VN en ontoelaatbaar in een beschaafd land. Frankrijk, ons gidsland in de EU met Macron als ons nieuwe opperhoofd, is een ordinaire politiestaat ten behoeve van de superrijken. De staat verzorgt de uitverkoop van de 'kroonjuwelen': hun pensioenen, de staatsloterij en de Parijse vliegvelden. Hoeveel politieagenten zullen het komend jaar een eind maken aan hun leven met hun dienstwapen. Het afgelopen jaar was dat vanaf 1 januari 84, de laatste op 5 november...
Ook onder de bevolking zijn er veel zelfmoorden. Een student in Lyon die zich in brand stak uit protest tegen de regering. Een hoofd van een school kon de druk van de bezuinigingen niet aan en sloeg de hand aan zichzelf. Boeren en bejaarden die zich in de steek weten gelaten door 'de door hen gekozen volksvertegenwoordigers' kiezen voor de dood. Het failliet van het "liberale" model dat ons wordt opgedrongen in de EU wordt nergens beter aangetoond dan in Frankrijk.
Macron, Castaner, Philippe en de rest van het zooitje zullen verantwoordelijk worden gehouden voor wat zij hebben aangericht 'in naam van de democratie'. Zijn politici ooit zo gehaat sinds Thiers (de slachter van de Commune) en Lasalle, de handlanger van de nazi's? Dat ondanks de systematische campagne van MSM twee derde van de Fransen de Gele Vesten steunt, het is een wonder. Het land van de revolutie. Dat scheelt.
'Amnestie voor alle Gilets Jaunes' is een van de leuzen die wordt meegedragen. De meer dan 1000 veroordeelden, tegen 0 politieagenten. 'Menteurs les media!' (Media leugenaars) is een van de leuzen.
Overal in Frankrijk. In Valenciennes voor Manu, de GJ die vorige week een oog werd uitgeschoten en toch aanwezig was.
Macron heeft gereageerd met dat 'zij die nu demonstreren niet meer dezelfden zijn van een jaar geleden'. Een armzalige poging het huidige verzet te discrediteren door een armzalige president.
Op 5 december volgt een Algemene staking. Dan zullen allen die actievoeren, van spoorwegbeambten tot Eerste hulp, samen laten zien wat ze van deze man vinden.

En hier een uitstekende analyse van de merkwaardige gebeurtenissen op Place de l'Italie vorige week.
(WK)

Ha die spijbelkids en aanverwant gespuis, in Nederland en Vlaanderen. Wij moeten gaan uplevelen. Ja, ik val maar meteen met de deur in huis, met een moeilijke term. We doen iets verkeerd, we moeten het andeers gaan doen. Onze overlevingsstrijd. Kijken we naar Duitsland en Engeland en zo, dan is het allemaal maar noppes dat wij hier doen. Bovendien borrelen er uit oze eigen gelederen steeds meer geluiden op dat we te soft zijn.

Nou zijn ze daar in die grote buurlanden van ons met een paar miljoen meer -op een zonnige dag merk je dat ook in Zandvoort, moet ik zeggen- en is het voor hullie dus niet zoveel moeite om honderdduizend spijbelaars de straat op te brengen. Maar succes als van Rezo de tjoeber maakt toch wel jaloers. Rezo, uit Aken, dus net om de hoek bij Vaals. Zette met een fillempje en een deuntje de hele ouwe meuk die zich in Duitsland Politik noemt schaakmat en buitenspel, voor en tijdens de Europese verkiezingen. Riep op om niet christelijk, democratisch, sociaal of hoe het zooitje zich ook maar mag noemen te gaan stemmen, en kreeg daarmee zelfs de kersverse gristendemocratische partijleidster in tranen. En de vroegere, die Merkel in haar overgooiertje, tot de bekentenis dat er elke vrijdag honderdduizenden bondskinderen de straat opgaan, en dat niet omdat het daar zo leuk is.

Dat hebben wij hier niet. Hier hebben we op wat wilde acties in Amsterdam na die de msm niet halen, en de marsen in Brussel en Luik die uitdunnen, feitelijk nog niks. Een krant kon er niet omheen de oorzaak daarvan op te schrijven: we denken tot nu toe dat het allemaal leuk en aardig moet zijn. Maar dat zet dus geen zoden aan de dijk. De zee sterft leeg en de woestijn slaat om zich heen, begin juni zuchten we dit jaar al onder de droogte en om de andere dag houdt een storm huis die je vroeger alleen in Soerabaja had – en wij zitten nog steeds te luisteren naar debatten tussen oude kerels met een drankkegel en onder de gouwen kettingen en zwaluweparfum bezwijkende dito wijven te luisteren. Of naar van die halvegare wiz kids die het allemaal techneutisch willen oplossen.

‘Het speelkwartier is voorbij’, klonk het een decennium of wat geleden verfrissend in blaadjes als deze. En zo is het. Van de andere kant hebben ze in ieder geval meer haast, zo las ik in diezelfde krant. Het gezag is al begonnen om in de klimaatbeweging -dat zijn wij dus- politie-informanten uit te zetten. Voor degenen onder jullie die vers zijn in dit metier: een informant heeft bezoek gehad van een aardige meneer of mevrouw of is die zomaar tegengekomen in de gymzaal of de fietsenstalling en die meneer of mevrouw heeft allerlei lekkers aangeboden als die informant af en toe wat lekkers wil vertellen over klasgenoten, vrienden of die ene goser die altijd zijn fiets dwars voor de uitgang neerzet. Dat lekkers dat er verteld moet worden gaat dan in de richting van met wie vriendje of etterbak nog meer omgaat, of wat voor hobbies die heeft of wie zijn ouders-verzorgers zijn. Dat lekkers dat aangeboden wordt gaat van gratis brommers -ja echt, ze hebben wat te schuiven daar bij het gezag- tot een paar maanden met het hele gezin naar Madeira zonder dat de school er van hoeft te weten...

Tot zover over informanten, die dus door de gezagsfreaks in jullie kringen gezocht worden. Je hebt ook nog mollen. Een mol is een sneue figuur die zelfs niet deugt voor de stadswacht of de klaar-overs en die zich ergens zo onopvallend mogelijk ophoudt, om diezelfde info van daarnet te vergaren. Ik heb er hier in het altijd zwoele Den Bosch net eentje aan mijn draad gekregen. Zit in de plaatselijke bieb, waar ik ook veel placht te komen. Neust naar wat iemand leest en leent, met wie ie een woordje wisselt af en toe. Gaat als ie beet denkt te hebben, iemand benaderen. Vraagt wat dingen, speelt de verloren onschuld, nodigt zich bij je uit en nodigt je bij hem uit. Leuk allemaal, totdat er dingen niet kloppen. Mijn mol gaf zichzelf ook voor journalist uit maar er was nergens en nooit iets journalistieks van hem te vinden. Bij hem thuis uitgenodigd kreeg ik het gevoel dat hijzelf ook voor het eerst in die woning was. Iemand die bij hem in de buurt zou moeten wonen schrok zich het apelazerus toen hij haar zijn naam noemde, die dus waarschijnlijk fake was. Dat soort dingen dus.

Men is er dus aan de andere kant al klaar voor, wil ik maar zeggen. Voor de harde konfrontatie. Dus jongens en meisjes, nu de glimlachen, de grijnzen en de ludieke acties maar in de kast gelaten, het gaat erop of eronder en daaronder is het niet prettig, dat weten we allemaal. Laten we vanaf nu elke week een leuk object uitkiezen, om ons onbehagen en ons gevoel van urgentie op te botvieren. Deze week bijvoorbeeld Tata Steel, de ouwe Hoogovens, in Wijk aan Zee. Staalfabriek die godbetert grafiet en nog wat ander gif laat neerregenen op de arme onbeschermde koppies van die Wijkers, en die geld toekrijgt van de overheid -van ons dus- om de maximum CO2-uitstoot met twintig procent te mogen overschrijden. Waarschijnlijk omdat de fabriek ook ‘strategisch belangrijk’ is, een ander woord voor wapenleverancier. “Onze hele aardbol drijft op staal’, hoorde ik zojuist de opperste ijzerboer van Tata Steel zeggen op de radio, als excuus voor het aan zijn laars lappen van regels en wetten. ‘Onze hele aardbol is gebaat bij hard verzet’, zou ik zeggen en jullie daarmee willen oproepen om vanavond naar de vergadering van Tata Steel met de Wijkbewoners te gaan en -omdat het misschien nu voor vergaderen al te laat is- in het pinksterweekeinde iets te ondernemen daar bij die fabriek in de duinen. Googel maar es op wat er in de loop van de decennia is gebeurd daaro, je mag hints aan het Kleintje sturen dan zorgen wij wel dat ze verspreid worden. Doe, doe, doe en doe het zo hard mogelijk…

(JoopFinland)

1 reacties

Is elke bankier van huis uit een bankster? Mogen we daar even over nadenken? Dank u. Want we staan in een grote plas twijfel. Je hebt de ene duistere bankaffaire nog niet gehad of hoort wie klopt daar kinderen de volgende dient zich alweer aan. Vandeweek kwam een ensemble van journalistieke speurneuzen met een flink uit de kluiten gewassen exposé over de rol die de Oostenrijkse Meinl Bank heeft gespeeld bij het laten verdwijnen van honderden zo niet duizenden meloenen uit Oekraïne, Letland en Litouwen. Als u zin heeft om u uit te leven, dan kan u hier terecht. Een van de hoofdrolspelers in dit schandaal bleek de Russische bankster Vladimir Antonov te zijn. En dat leverde bij ons een feestje van herkenning op. Vlad maakte namelijk al in maart 2017 zijn sinistere entree in onze kolommen. In deze serie. Ging over de financiële mindfucks die hij samen met Spykerartiest Victor Muller uit de kast haalde bij een poging het Zweedse Saabconcern op te slokken. Koek van over de datum misschien, maar wel lekkere koek. Surprise, surprise. In voornoemd exposé duikt nog een Nederlands dingetje op. “Far East”. Een dingetje dat niet verder wordt uitgediept. En dat is jammer. Far East is namelijk een beleggingsmaatschappij uit Velp met nog een paar zakelijke adresjes in Eindhoven en op Curacao. Verder kwamen we via de Panama Capers nog aan de weet dat Far East een warme aandelenconnectie onderhoudt met Delta Asset Management op Bermuda. Dus we hoeven niet bang te zijn dat die familie Meinl binnenkort haar paleis voor een prikkie moet laten opleuken. Of elke bankier van huis uit een bankster is? Hmmm. Stay tuned (JP).

De megalomane 'Jupiter' Macron heeft de herdenking van D-day in Normandië misbruikt voor een afzichtelijk staaltje campagne om zijn hachelijke positie in eigen land op te krikken. Hij bedankte de aanwezige staatshoofden van de 75 jaar geleden deelnemende landen voor hun inspanningen en offers 'voor de bevrijding van Frankrijk'. Alsof ze daarvoor waren gekomen. Dit schandalig gedrag zal hem in eigen land ook hoon opleveren. In een sondage van het rechtse blad Le Figaro bleek maar liefst 61% van de ondervraagden ontstemd over dat Macron Poetin niet had uitgenodigd. Want om de vraag te beantwoorden waarom ze dan wel naar Frankrijk waren gekomen op 6 juni 1944: om te verhinderen dat Berlijn, hoofdstad en zetel van Nazi-Dútslân door de Sovjets (voor de jonge lezertjes: wat nu de Russische Federatie heet) zou worden bevrijd. Daarom moesten die jongens onder zwaar machinegeweervuur het strand opstormen. Omdat het Rode Leger anders heel Duitsland en wellicht ook Nederland had bevrijd. Zo snel rukten de Rode Legers op. In de winter van 1944 ging mijn vader zaliger als 'komend talent voor de SDAP' in het kielzog van Van der Goes van Naters (na de oorlog fractievoorzitter) op bezoek in Sint-Michielsgestel waar (de latere premier) SDAP-leider Willem Drees als gijzelaar in een villa leefde met zijn gezin. Mijn toen 18-jarige vader en de jonkheer zaten aan tafel met het echtpaar aan de welvoorziene dis, terwijl de twee zoons stonden bij het eten. Het was de eerste deuk in mijn vader's geloof in de Sociaal-Democratie. Onder het verorberen van aardappels, vleesch en groente hoorde hij Drees zeggen 'de Russen komen nu wel erg dichtbij. Het wordt tijd dat we met de Duitsers gaan samenwerken'. Een tweede deuk.
Maar we zijn afgedwaald. Hoofdstuk 29 van de Gilets Jaunes vorige week zaterdag stond in het teken van de doden en gewonden die het nu al 6 maanden voortdurende conflict tot nu hebben gekost. De zelfmoorden aan politiezijde laten we buiten beschouwing. De opkomst nam weer toe. 'We hebben nog twee-en-een-half jaar te gaan', grapte een GJ. Dan loopt Macron's mandaat af.
Ook de zondag erop werd gedemonstreerd door de gewonden, met grote foto's van de slachtoffers. Overal in Frankrijk. Het gaat gewoon door, terwijl Emmanuel zichzelf staat te bevredigen voor de internationale camerabrigade.
Het heeft iets tragicomisch, maar het is vooral de walgelijke wereld van schijn en bedrog. (WK)

Het leven is schijnbaar grijpbaar in cijfers, in naakte waarheids getrouwe cijfers, ja toch..?! Ja..?
Althans dat moeten we braaf geloven, zoals wij eertijds in de sociale pre-historie onder dreiging  van hel en armoede, vroom en braaf alles moesten beaamen wat pastoor en fabrieksdirecteur ons onder dreiging hardvochtig verkondigde. Maar cijfers liegen, toen en nu, zeker als ze de sociale werkelijkheid verdraaien en gebruikt worden voor de stille economische deconstructie van alles wat sociaal is. Want dat is wat er sinds jaar en dag feitelijk gebeurt, de deconstructie van alle sociale verworvenheden onder de simpele en dreigende waarschuwing “het wordt te duur” of nog erger “het wordt onbetaalbaar”. En omdat de VVD sinds ze de grootste partij werd haar stromannen en -vrouwen heeft geplaatst, of trouwe gristelijke trawanten, verkondigen die mannen en vrouwen braaf de neo-liberale leugen dat alle sociale dingen te duur zijn.
Toen vorig jaar ineens bleek dat bovenmodaal geld van de belasting terug kreeg en modaal en daaronder moest betalen, gingen bij veel mensen even de alarm bellen af, eventjes, want de gemiddelde Nederlander haalt zijn schouders op, klaagt over die gore zelf verrijkende bende, en knoopt de eindjes weer aan elkaar, gaat naar de kringloop en hoopt de voedselbank te kunnen vermijden. Niets is te duur voor de economie, tig miljarden voor infra structuur, maar een paar honderd miljoen voor ouderen zorg en onderwijs, het is alsof je plots een baby wil vermoorden.
Nu iedereen begint te eisen en niet langer braaf het zelf verrijkende principe van de gelukkigen bovenmodalen wil dienen, roepen de boven-modale meesters van de Cijfers instituten ineens in conclaaf adem-benemende waarschuwingen over uitblijvende groei en recessie!
De Gandalfs van de statistiek, misschien kun je ze beter de Sarumans noemen, vrezen dat de continuering van het neo-liberale groei model schipbreuk gaat lijden op ontwakend burgerlijk zelf-besef dat de slobber in de trog toch op zijn minst rechtvaardig verdeeld moet worden. En niet ongelijk verdeeld mag worden. De laatste gore konijn truc van de cijfer tovenaars was de miljarden zware schulden van de sociaal zwakkeren, en waaraan doodleuk werd toeggevoegd dat het algemene vermogen van de Nederlander door de waardestijging van de huizen was toegenomen. Begin dit jaar hadden ze het nog over de miljarden zware uitstaande hypotheekschuld van Nederland die bij een nieuwe crises een zware dobber zou worden. Maar ja, het is de onuitgesproken diepste wens van elke neo-liberaal dat de samenleving pas weer rechtvaardig is als we terug zijn in 1900, toen alles geprivatiseerd was, toen welstand en status synoniem waren voor een goed karakter en armoede en gebrek aan status teken van een slecht karakter waren.
Dat Nederland in de lijst van de eerste tien belasting paradijzen prijkt is amper nieuws. En als op de internationale en buitenlandse nieuwszenders de gevolgen van een dergelijk legaal wegsluizen van belastinggelden voor de thuislanden betekent breed wordt uitgemeten? Tsja, who cares... Nee, de aandacht van hun morose hebzucht gaat uit naar steeds meer. Om hun systeem te beschermen, moedigde ze bewust de eigen-huis cultuur aan. Gevolg: de gemiddelde Nederlander vindt het normaal dat sociale huurhuizen worden verkocht voor starters, “die moeten toch ook een kans krijgen!” Werden de Nederlandse huizenbezitters verplicht mee te betalen aan de hypotheek crises? Nee, en waarom dan wel de woning corperaties? Alsof wat bij Vestia gebeurde de schuld was van alle sociale verhuurders. Dat notabene stichtingen privé zijn, en het bezit niet zomaar bij wet genaast kan worden, maar wel in Nederland, omdat ook daar de economische geest heeft toegeslagen, het populisme, gevolg inplaats van een rechtszaak aan te spannen om het eigen bezit te beschermen, verkocht men braaf sociale huurwoningen aan de starters!
Dat met Europa wordt geschermd dat ook buitenlandse investeerders huurhuizen mogen opkopen, is de volgende stap naar deconstructie via neo-liberale methoden, in Engeland lopen al mensen met een goede modale baan dakloos te worden, door de vergaande privatisering en deregulering van de wetgeving. En als je wanneer de samenleving steeds meer onder druk komt te staan door bezuinigingen op GGZ, Jeugdzorg, verslaafdenzorg, etc. psychiatrische paviljoen richting sociale huurwijken worden geleegd, en een VVD-kloon bij Aedes, de woningcorporatie koepel, ineens over sociale huurwijken als het afval putje van de samenleving gaat praten, weet je dat de bruinhemden weer salonfähig zijn geworden, en als de nieuwe stijl NSB in convectiepak wodan aanroepen. Dan zetten de neo-liberalen in op hun volgende huil-baby met gouden oorbellen, Wet en Gezag, veiligheid en vergelding, de botte moraal van het systeem moet gehuldigd en krachtig beschermd worden tegen alles en iedereen. Zeker als je de rijke toestaat zijn geld legaal weg te sluizen, dan ga je iedereen verdenken dat die zich wil verrijken. Dus moet je vooral de altijd vermeende fraude onder bijstandsgerechtigden opsporen; menig neo-liberaal heeft jicht en hartkramp gekregen bij het besef dat mensen een uitkering krijgen en niet in de goot eindigen van armoede en ellende. O ja, het begon met cijfers, maar die cijfers waren slechts drogredenen, het waren giftige motieven.
Maar ja, ‘bovenmodalen zijn de gelukkigste mensen op aarde’, hoe infantiel kun je zijn...

2 reacties

Hoewel de omstandigheden waaronder Assange nu 4 van de 50 weken hem opgelegd wegens het schenden van borgtocht wordt vastgehouden in de Londense Bellmarsh-gevangenis even levensbedreigend blijven (zie vorige aflevering), heeft zijn advocatenteam in Zweden een opmerkelijke overwinning geboekt: de regionale rechtbank van Uppsala heeft een verzoek tot een Europees arrestatiebevel van Openbaar aanklager Eva-Marie Persson, die vorige maand de in 2010 door haar voorganger ingetrokken aanklacht van verkrachting van 2 vrouwen (in 1 zaak!) heropende, verworpen. Persson kan in beroep gaan en heeft aangekondigd naar Londen af te reizen om hem met een 'Europees onderzoeksbevel' ter plekke te ondervragen. Maar de route via Stockholm uitleveren aan Washington is hiermee afgesneden.
Deze idiote "sexzaak", die een dag na het voorval door Persson's voorganger was afgesloten waardoor Assange naar Engeland kon reizen, lijkt nu buiten spel te geraken in de pogingen Assange levenslang te bezorgen in de VS.
Een tweede opsteker voor Assange (voorzover dat in zijn levensbedreigende omstandigheden mogelijk is), vormen berichten in de gebruikelijk goed geïnformeerde site Politico dat het Amerikaanse ministerie van Justitie de aanklacht tegen Assange van het publiceren van 'Vault 7' (het geheime spionage-programma van de CIA) zou hebben laten vallen. Daarmee zou Assange 'bloed aan zijn handen hebben', goed voor de doodstraf in de VS. Het hoofd van de CIA toen was Mike Pompeo, de huidige minister van Buitenlandse Zaken.
Ook in de VS wordt binnen het hoogste niveau een verbeten strijd geleverd over Assange.
Solidariteit blijft geboden. Teken de internationale petitie hier. (WK)

De aankondiging van de Zweedse justitie om de aanklacht tegen Assange te laten vallen (waarmee hij al 7 jaar wordt vastgehouden in Londen) is geen goed nieuws voor het vrije woord. Nu blijven de VS alleen over als 'vragende partij'. Theoretisch had een Britse rechter hem in de dit voorjaar te houden rechtszaak over overdracht op aanvraag ook aan Zweden kunnen uitleveren. Dit is nu niet meer mogelijk. Hoor de argumentatie van de Zweedse Openbaar Aanklager (zie video).
Assange werd op valse gronden vastgezet en als die komen te vervallen wordt hij niet onmiddellijk vrijgelaten? Is dit recht?
Assange, gemarteld volgens VN, Amnesty en zijn vrienden, moet de kers op de taart worden van het Impeachment-proces tegen de Donald.
Denk aan Georgië Dimitrov en Marinus van der Lubbe in nazi-Leipzig: zal Julian Assange na jaren van opsluiting in de Equadoriaanse ambassade en nu de ergste gevangenis van het VK nog in staat zijn zijn rechters in de VS te weerstaan? De aanklacht tegen Assange luidt dat hij in 2010 documenten over Amerikaanse oorlogsmisdaden in Irak heeft gepubliceerd. Inmiddels wordt in MSM beweerd dat hij de mails van Hillary Clinton uit 2016 zou hebben gestolen en aan de Russen gaf die ermee Donald Trump aan de macht brachten. Dit is inderdaad even belachelijk als het Reichstagbrand-proces. En even schandalig misdadig. De mails die gelekt werden, niet gestolen, betroffen de corruptie van Clinton en de top van de Democratische Partij. Mooie bliksemafleider. Assange komt terecht in het meest krankzinnige verkiezingsjaar ooit van de geschiedenis van de VS. De wereld zal hem moeten redden. (WK)

2 reacties

Nadat de Westerse landen die hun ingezetenen naar Syrië hadden gestuurd om het bewind van Assad ten val te brengen geweigerd hadden ze, eenmaal gevangen genomen door de Koerdische YPG/SDF, terug te nemen, onder het voorwendsel dat het niet om een staat gaat, hebben de Koerden hen overgedaan aan de Iraakse justitie om ze te berechten. Wat hadden ze anders moeten doen? Ze vrijlaten?
In het door een oorlog waar wij aan meededen verwoeste Irak zijn ze niet coulant genoeg omgegaan met deze moordenaars in onze beschaafde ogen, dus nu zijn de rapen gaar. De ter dood veroordeling van een groep Franse jihadi's zojuist in Bagdad (het gaat per land, onze landgenoten komen nog aan de beurt) heeft in Frankrijk tot grote beroering geleid. Een beroering die de misdaden met behulp van Parijs in Syrië nooit hebben weten te bewerkstelligen. Deze walgelijke comedie moet het thuisvolk overtuigen van de humane beweegredenen van hun regering. N.b. in het land waar de staat al 6 maanden oorlog voert tegen haar eigen bevolking, met doden en honderden afschuwelijk verwonden.
Het complete failliet van de Deep State-politiek in Syrië (waar ze dachten het Libië-recept nog eens dunnetjes over te doen), deze totale misrekening, waar onze regeerders zo graag hun medewerking aan verleenden, komt nu in een voor de westerske wrâld na Neurenberg onbekende fase, namelijk dat zij die deze misdaden pleegden ook ter verantwoording worden geroepen. Denk aan de Nederlandse misdaden in Indonesië die nog steeds niet, 70 jaar later, worden toegegeven. Wat de Fransen, Engelsen, Amerikanen, Spanjaarden, Portugezen, meer koloniale smaken hebben we niet in ons Europa, hebben uitgekuurd en nog uitkuren, met miljoenen doden.
Maar u weet 'ieder mensenleven is ons even lief', daarom moeten we nu in de bres springen voor hen die in Irak de galg (we herkennen de voormalige Engelse kolonie) zou wachten, dankzij onze weigering hen terug te nemen.
De reden daarvoor is simpel: als deze moordenaars hier voor het gerecht zouden worden gebracht zouden ze kunnen 'zingen': vertellen hoe ze met hulp van de geheime diensten werden gestuurd en niets hen in de weg werd gelegd door hun regeringen, in de jacht op Assad. Dat ze door deze regeringen werden bewapend. Denk aan de pick-up trucks die Trouw aan het licht bracht.
Nu het spel over is (of wordt het met een oorlog tegen Iran nieuw leven ingeblazen?) moet het gelag betaald. Niet alleen Nederland doet dan moeilijk, al hebben we een reputatie op te houden.
Pompeo heeft moeten zeggen dat de VS met Iran willen praten. Orders van Trump, die eerder al oorlogen tegen Noord-Korea en Venezuela dwarsboomde. Netanyahu lukt het niet een regering te vormen. Het zit Deep State niet mee. (WK)

3 reacties

De teloorgang van de FC Den Bosch is een lange. Hadden Schouten en zijn gabbers in juni na de gemiste promotie en het debacle met Jordania junior de handdoek definitief in de ring gegooid, dan was iedereen die hier ter stede betrokken is bij voetbal al weer een heel stuk verder geweest. Maar omdat de FC het persoonlijke speeltje is van die mannetjes als Schouten die dik geld in de juristerij hebben verdiend en hun contacten met de onderwereld ook na hun pensionering gewoon kunnen blijven uitbuiten, moeten we met zijn allen de gifbeker helemaal tot op de bodem leegdrinken.

Is het niet rechtsom dan maar linksom, lijkt hier het parool. Want je kunt in de eerste divisie wel degelijk nog seizoenenlang rondhangen met een elftal van veredelde amateurs en afdankertjes en een trainer die je niet kan ontslaan omdat je zijn wachtgeld niet kan betalen. In Helmond, Velsen en Dordrecht doen ze het zo al decennia en zullen ze het ook in de twintiger jaren blijven doen. Maar daar hebben ze niet tweeduizend malloten op de tribune die het imago van de club het laatste zetje geven. Den Bosch heeft de M-Side, en dat is niet de twaalfde man van de club maar de Achillespees.

Voor de goede orde: de harde kern van de Den Bosch-fans bevat ook mensen met gevoel voor humor. Maar ze vormen een minderheid, een kleine minderheid zelfs. De grote rest vormt een bezopen en vol stuff gezogen mob die over verschrikkelijk weinig fantasie beschikt. Klisjee na klisjee rolt uit hun rangen, de leuzen en deuntjes zijn alleen maar een variant op de leuzen en deuntjes elders langs de velden, uit de meeste monden komt niet meer dan armetierig gevloek en getier. Ik heb het het vorig seizoen aanschouwd en aangehoord en me er eerlijk gezegd vaak stierlijk mee verveeld.

Fucking boring… Dan was wat er in het uitvak werd uit- en meegedragen veelal stukken beter.

Wellicht heeft het van doen met de politieke voorkeur van die meerderheid. Want het moge na gister duidelijk zijn dat de harde kern van de Bossche M-Side bestaat uit PVVers. Klisjeemannetjes en een enkel -vrouwtje bij uitstek. Kleine zieltjes met een enorrum Calimero-complex. Sneue sufferds die het liefst MEer of taxichauffeur zouden zijn geworden en daarom hun frust koelen op juist de ME en geen lift meer krijgen. De meelopers met de grote M (sic!) die net zo achter Jordania (‘Ga staan voor Jordania!’ klonk het eind vorig seizoen en ze keken je heel vuil aan als je bleef zitten…) aanlopen als achter de rattenvanger van Hameln in een bruin hemd.

Fascistoide tuig. Wat doe je ermee? De KNVB heeft toegezegd hard in te grijpen. Ik hoop dat het punten in mindering brengen wordt, want met een wedstrijdje zonder publiek heb je die gasten niet. En heb je Schouten ook niet. Eigenlijk zou zo’n bond een club moeten kunnen verplichten om de supportersrangen te zuiveren. Dus niet een stadionverbod voor deze of gene, maar een degelijk onderzoek naar de invloed van de PVV op wat er onder de M-Siders leeft en dan collectief schrappen voor het leven die hap. Een voetbalclub is een sociaal instrument. Dat mag je geen platform laten zijn voor fascisten.

Maar het valt te betwijfelen of de hoge pieten die de FC aansturen iets positiefs kunnen met de kritiek die ze nu vanuit de hele samenleving krijgen. Reden voor mijn twijfel? Die buurman die ik eind vorig seizoen opeens kreeg tijdens de -reguliere, niet de nacompetitie- thuismatch tegen Go Ahead. Hele seizoen relatief in mijn uppie achter het doel gezeten, maar toen was daar opeens die redelijk jonge, in een redelijk dure overjas gestoken, redelijk gesoigneerde redelijk denkende meneer die naast me kwam zitten en zomaar met me in gesprek raakte. Over van alles en nog wat. Over voetbal natuurlijk, maar ook over wat we deden of gedaan hadden in het leven. En over de koers van de thuisclub. Dus over Jordania en over de oude voorzitter en over de nieuwe voorzitter… En het bleef me bij dat bij het laatste onderwerp ik meer aan het woord was dan de ander, veel meer… Terwijl die ander juist onthulde dat hij een heel leven had meegemaakt bij de club, alle ins and outs kende…

Ik hield het gevoel over dat ik uitgehoord was geworden. Je mag het natuurlijk niet denken en al helemaal niet opschrijven, maar zouden ze daarboven in die ereloge na de vorige afleveringen van deze prachtserie niet gedacht kunnen hebben: we zetten eens iemand van ons naast die Jopie om uit te vinden waar ie vandaan komt en met wie ie kontakten heeft? Nog eens: je mag er niet van uitgaan maar ja: is dat niet juist de reden om er wel rekening mee te houden…?

(JoopFinland)

Julian Assange is in groot gevaar! De speciale gezant voor marteling van de VN Nils Melzer heeft Assange samen met een psychiater in zijn cel in Londen bezocht en geconcludeerd dat hij wordt blootgesteld aan 'psychologische marteling'. Ook stelden zij vast dat de zaak van zijn uitlevering aan Washington, waar hem 175 jaar gevangenisstraf wacht, een 'schending van zijn mensenrechten' behelst. Dit alles temidden van aanhoudende berichten dat de regering van de Equadoriaanse president 'Lenin' (die draait zich om in zijn graf) Moreno Assange heeft verkocht in ruil voor schuldvermindering aan Washington.
Het smerige spel van Londen, Washington en Stockholm moet de WikiLeaks-voorman doen boeten voor de publicatie van de Wardiaries over de misdaden van de VS in Irak en Afghanistan. Volgens het Amerikaanse Openbaar Ministerie zou hij daardoor 'bloed aan zijn handen hebben'. Het bewijs daarvoor hebben zij nooit kunnen overleggen. Maar dat interesseert niemand in MSM of onze fijne gekozen politici. Als hij maar levenslang wordt opgesloten om iedere navolging te voorkomen.
Door 7 jaar opsluiting en geen toegang tot medische zorg is zijn gezondheid geruïneerd. Ernstig gewichtsverlies en verschillende medische problemen.
Niemand van onze 'verdedigers van de mensenrechten' die anders klaarstaan met hun oordeel springt voor hem in de bres. De wereld zal het moeten doen. Vorm burgercommitees overal om hem te steunen. Onderteken de internationale petitie. Redt Julian Assange!
(WK)

Volgende keer ga ik dus eerst maar met de trein naar Amsterdam. Om me daar bij de collega’s aan te sluiten die lekker met de bus naar DeBosch tuffen. Hoef ik niet zoals nu drie uur lang totaal voor nop in DeBosch rond te hangen en uiteindelijk vijftien minuten voordat het allemaal moet beginnen en op nog geen dertig meter afstand van waar de bussen uit Amsterdam zijn stopgezet te worden weggestuurd voor weer een rondje van een uur of wat door die oergezellige binnenstad waar alles in het teken van de aankomst van de goeie sint is afgezet en de bruggen zijn opgehaald.

Toen ben ik dus maar naar huis gegaan.

Bossche burgermeester Mikkers -hij heeft een kwalijke reputatie opgebouwd in een dito baan in Veldhoven, herinneren wij ons zijn later in strijd met de wet verklaarde verbod op een demonstratie van Eritereeers- heette iedere demonstrant van elke kunne welkom. Niet heus dus. Op mijn vragen aan zijn ambtenaren die in grote getale al om negen uur de bruggen en steegjes bewaakten, over waar de KOZPdemo plaats vond kreeg ik of heulemaal geen antwoord, of kwam het in het varkensaccent van ‘Daweutiknieheur’. Uiteindelijk was het een persfotograaf die mij aangaf dat ik om half twaalf op precies de juiste plek stond. Die dus een kwartiertje later tot no go area werd verklaard terwijl de bussen uit Amsterdam vlak voor mijn neus maar achter drie rijen dranghekken en dienders stonden.

Maar mijn desorientatie was natuurlijk ook het treurige gevolg van feilen aan onze kant.

Want waar was de info in FB, de vorige avond na mijn aanmelding aangekondigd? Ik kreeg er niet meer dan de mededeling dat de bussen uit Amsterdam om half tien waren vertrokken. Daarna was het stil als in het graf. Geen begin van notie over de plaats van samenkomst. Daarvoor moest ik uiteindelijk het Braboblad raadplegen dat het gister nog schimmig had over de Buitenhaven maar on half elf vanochtend eindelijk aankwam met ‘hoek Buitenhaven-Visstraat’.

Daar stond ik dus in mijn uppie, bij mijn weten. Voordat de bussen de gracht opreden, en ook nadat die bussen dertig meter bij me vandaan werden stilgezet. In mijn uppie tussen het geel van de vopo’s, de persluizen en de halve Graafsewijk die alvast maar begon te roepen dat zwart niet hun kleur was. Waar waren de Bosschenezen van ‘Den Bosch kan het’? Althans voor mij in geen velden of wegen te bekennen. Hing de hele actie op de mensen uit Amsterdam?

Heb je die social fucking media en raak je nog de kluts kwijt. Vroeger zonder FB en WA en hoe al die dingen maar heten werd er naar elkaar gebeld in een afgesproken code. Hoefde je niet eens op te nemen omdat drie keer overgaan van het belletje betekende dat je werd verwacht. En dan werd je niet verwacht op een kouwe kutbrug tussen de randdebielen van FC Den Bosch maar in een ruimte waar verder niemand je betrappen kon. Waarom niet in de Paap of in Knoflook verzameld? Zijn we daarvoor allemaal ook al te moe en te druk bezig met andere dingetjes..?

Ik hoop dat de Adammers zich vermaakt hebben en met een goed gevoel terugrijden vanmiddag. Maar demonstreren en DeBosch, dat ligt voor mij nu mijlenver uiteen…

Hier in het Verenigd Koninkrijk heerst een oorverdovende stilte in de mainstream media over de achtergronden van de mogelijke uitlevering van Assange aan Zweden (en via Zweden aan de VS). In de VS daarentegen beginnen journalisten te begrijpen wat voor hen en hun beroep de mogelijke gevolgen zullen zijn van een veroordeling van Assange voor “spionage”. Namelijk dat elke informatie gegeven aan een journalist door een klokkenluider door justitie gezien kan (zal) worden als een geval van diefstal van overheidsgegevens, samenzweren/ en/of spionage. Alles gebaseerd op de Spionage wet uit de eerste wereldoorlog. En hoe men in de VS met klokkenluiders omgaat kun je vragen aan Sint Obama en aan Chelsea Manning.

Maar hier in het Verenigd Koninkrijk kan de pers gemuilkorfd worden door een zogenaamde D notice; meestal houdt men zich daaraan en publiceert niet wat de overheid niet welgevallig is.

Een aardig overzicht van de achtergronden en hoe de Britse media met deze zaak omgaan is hier te vinden.

Wat doet een griffier of een griffière bij de zitting van een rechtbank? Die rammelt alles wat er gedebiteerd wordt op zijn of haar laptoppie en stroomlijnt het daarna in een procesverbaal. Kritisch vraagje: wat gebeurt er als dat procesverbaal zoek raakt? Ja, dat is lullig. Maar geen zwartepiet overboord. Dan maakt de betrokken griffier of griffière een nieuw exemplaar. Aan de hand van het oorspronkelijk verslag op het laptoppie. Zou je zeggen als eenvoudige Sinterklaasbeliever. Zo niet in de intrigerende kees van Joop van den Hemel versus zijn door de lokale Zeister ambtenarij en ASR geassisteerde buurtjes Arts en Van Estrik. De griffière in kwestie, mevrouw Chote, was mogelijk niet in de gelegenheid om een peeveetje te baren, dus (?) werd de zaak overgedragen aan een welwillende collega van haar, Willem Loorbach. We mogen veronderstellen dat Willempie bij die klus over het oorspronkelijke verslag beschikte. Anders was het zelfs voor iemand met een IQ van 140 ondoenlijk om iets coherents eruit te persen. Waarom hij dan een paar cruciale verklaringen van de heren Van den Hemel en Van Brecht niet opnam is onbegrijpelijk zo niet suspect. Dat laatste vooral omdat in plaats van de wettelijk vereiste handtekening van de griffier (mevrouw Chote?, Willempie?) staat vermeld: “De griffier is buiten staat dit procesverbaal mede te ondertekenen”. Nog een kritisch vraagje: is hier willens en wetens gerotzooid? Nou, wij denken zomaar van wel. En niet voor het eerst trouwens. Deze hele serie staat bol van ambtelijk gerotzooi. Gek hè? Het went nooit. Stay tuned (JP).

Wie zal er nou het eerst zijn met de droeve mededeling, over twee weken? Is het op 15 juni de KNVB die meedeelt dat de jonge Jordania door de bond definitief niet geaccepteerd kan worden als hoofdgeldschieter van de FC Den Bosch? Of is het de club die de eer aan zichzelf wil houden en omroept dat het kwaad al is geschied en men in de Vliert de boeken en de deuren sluit?
De nood bij de FC is zo hoog gestegen dat men weer aan het bedelen is geslagen: business as usual en terug naar de sappelpraktijk van de pakweg vijf voorbije seizoenen. Houtje-touwtje-gedoe dat aan het eind van de zomer toch zal resulteren in in de ring geworpen handdoeken en bloed, zweet en tranen om noppes vergoten. Bij de bond heeft men zo zijn eigen problemen: veel grotere clubs als FCDB staan op omvallen.
In Breda en Kerkrade is de stormbal gehesen. NAC en Roda JC, twee clubs die werden geacht ‘too big to fall’ te zijn, hebben miljoenen nodig om in augustus aan de start van weer een seizoen profvoetbal te kunnen verschijnen. Roda is altijd van een geldschieter afhankelijk geweest: de legendarische suikeroom Nol Hendriks ging er mee door tot zijn dood. Zijn beoogde opvolger, uit Rusland, zit in Zwitserland een gevangenisstraf uit. Het kan dus altijd erger als met de Bossche Jordania.
Zo is met het binnenhalen van min of meer louche eigenaren de bodem onder het professionele voetbal weggeslagen. Clubs kunnen zichzelf niet meer bedruipen, de markt is opgedroogd, de pyramide -een competitiestructuur waarin de top wordt gevoed door de bodem- is nooit tot stand gekomen, het mooie maar natuurlijk eenmalige succes van Ajax heeft weer meer zand in de machine en in de ogen van de watchers gestrooid.
In het Bossche vlucht men in de leugen. De houders van een seizoenkaart kregen begin deze week een email van Danny Verbeek. De sleetse aanvoerder van de ploeg vond het een prachtig seizoen en vroeg aan de ontvanger om de seizoenkaart te verlengen. Natuurlijk had Danny een mooi lokkertje in de aanbieding: een tientje korting indien de kaart voor die magische datum van 15 juni wordt verlengd. Van verlengen is evenwel helemaal geen sprake. Danny verkoopt lulkoek.
Het mooie pay-after-play systeem, nog ingevoerd door de voor-Georgische marketingman Roel van der Krabben, is stilzwijgend in de Dieze gekieperd. Houders van die kaart, die vijfendertig piek aanbetaalden en daarna per zege of gelijkspel tien of vijf euro betaalden, kunnen hun kaart niet verlengen, alleen maar vervangen door een traditionele twintigrittenkaart waarvoor men bijna tweehonderd euro in een mep moet dokken.
Zo eindigt de FC Den Bosch waar het dit seizoen begon: in de Leugen en Bedrog-divisie…

(JoopFinland)

4 reacties

Toegegeven. Wij zijn soms van dik hout. Om het in de zoveelste cruciale fase van Jos Lindhout's gevecht met ASR en allerlei gebefte een beetje netjes te houden lieten wij dit keer het Eindhovens Dagblad voorgaan bij het in de publieke sector karren van het nieuws over de cassatie die de geplaagde oud-verzekeraar heeft aangevraagd. Best wel een aardig artikel, maar je krijgt je tenen niet recht als je ziet dat de namen van verschillende betrokkenen bij deze treurzang niet genoemd worden. ASR-directeur Rob Beumer (rip), wasstraatjongleur Henk van de Meene (rip), “Hakkelaar” en Astrid Holleeder aimant Johan Verhoek, allemaal niet met name genoemd. En ook een nette verwijzing naar Kleintje Muurkrant ontbreekt. Gelukkig komen de beffen van Lindhout die de afgelopen jaren hebben geblunderd bij de knokpartij met ASR wel in volle glorie voorbij (1). Nou zijn ze voor schade die dergelijke blunders bij cliënten veroorzaken goed verzekerd. Al dan niet met een dotje eigen risico. Maar als je ziet hoe ook bij dit facet van de zaak een verzekeringskolos als Zürich zich opstelt is dat alleen maar een bevestiging van het beeld dat we over het algemeen hebben over dit soort instituten: wel vangen, nooit uitkeren. Overigens ziet het er vrij zonnig uit wat de cassatie betreft. Voordat een dergelijke aanvraag bij de meisjes en jongens van de Hoge Raad terechtkomt wordt er op iets lager niveau bekeken of hij cassatiefähig is of dat hij meteen de versnipperaar in kan. Die van Jos is die eerste fase voorbij. Nu samen bidden. Houdt wel uw knieën in de gaten, want dat gebed duurt een paar maanden. Stay tuned (JP).

(1) Zie in dit verband aflevering 150 van deze serie.

Vrije dag genomen morgen na de vrije dag van vandaag, lief spijbelgespuis van me? Nog een vraagje: hebben jullie een apart lokaal voor de lessen engels op jullie school, en zo ja, zouden jullie dat lokaal als volgend actie-object kunnen kiezen? En met actie bedoel ik leuke actie. Dus kliederen en klooien naar hartelust, op de wanden en vloeren van het ding. Vergeet niet om rotte eieren mee te nemen. En vergeet vooral niet om er de vlag van de USA in de fik te steken.
Reden voor dit verzoek? Mij gewerd dat de ambassade van de US niet meer is wat ie geweest is. Wat dat dan was? Een heel fris en fruitig object. Aan het Museumplein in Amsterdam, tegenover het Concertgebouw. Het allerleukst was het wachthokje, een lullig hondeonderkoomsel op zo’n tien meter voor de betonnen muur die het ambassadeterrein omgaf. Daar gebeurde het, decennia achtereen. Men kon er kiezen, wat een rijkdom: of die vlag naar beneden en in de hens, of dat hokje ondersteboven.
Kan dus niet meer, tegenwoordig moet je je eieren kwijt in een Mac of in zo’n jeans shop. Of in jullie klaslokaal dus.
Directe aanleiding voor dit verzoek? Trump komt eraan. Of niet natuurlijk, maar dan staat zijn komst tenminste een hele zomer in de aandacht van de media die er niet toe doen. The Donald is uitgenodigd door Fat Willy. De dikste klimaatontkenner over een rode loper naar ‘onze’ koning en ‘onze’premier. Dat trekken we toch niet? De laatste US-president die hier de boel kwam opvrolijken was alweer ouwe Bush, na de eerste Golfoorlog. Toen bestond dat wachthokje dus nog.
Jullie zijn opgegroeid met het debiele zoontje van ouwe Bush en met Barack Hussein Obama. Die zijn hier niet geweest, de laatste stuurde alleen maar zijn vrouw, vanwege haar memmen. Bush junior was die van die einstürzende Neubauten in New York, Obama hebben jullie een high five zien geven toen ie de zogenaamde dader van die Neubauten, Osama bin-Laden, in koelen bloede liet vermoorden. Osama was op zijn beurt weer ingehuurd door Clinton. Clinton maakte ons niet lekker met memmen maar met een sigaar. Vraag je ouders-verzorgers maar es naar de details.
Waarschijnlijk moesten jullie van die ouders-verzorgers weglopen met Obama? De thirty percents neger die kon praten en denken, was verre te verkiezen boven de wildebras Bush junior uit Texas, aan wie we nog steeds de waanzinnige veiligheidscontroles op Schiphol hebben te danken wanneer we naar zijn land vliegen.

Heb ik nooit gedaan en zal ik wel nooit doen, naar het land van de Bushen en de memmen vliegen. Ik weet niet hoe het met jullie is, lieve kids, maar ik heb altijd het gevoel dat ik het al gezien heb, die US of A, zonder dat ik er echt ben geweest. Ga maar na: zet de tv aan of surf over het internet en je bent daaro. Wij kennen het stratenpatroon van Los Angeles of Chicago beter dan dat van Rotterdam-West! Is dat vreemd of is dat vreemd? Het is een soort psychische kolonisatie, die de verenigde staters bij ons hier en ook in Azie en grote delen van Afrika hebben doorgevoerd.
Met het junkfood en hun Hollywoodgedoe hebben we ook hullie hun politieke systeem overgenomen. In de VS was het altijd al normaal dat minder dan de helft van de mensen gaat stemmen, nu is dat hier ook ingeburgerd. ‘De democratie won de Europese verkiezingen’, kopte een krant afgelopen week. Omdat vijftig procent van het stemvolk de moeite nam. En heb je het gedoe rond Jesse Klaver en GL gevolgd? Klaver met die Bassie en Adriaankop van hem in beeld en maar schudden dat het vreselijk van hem Klaver was om die jongen met die vage achtergrond de laan uit te sturen. Dat ruikt toch naar die sigaar van Clinton?

That’s America…

Ik las een goed boek over de VS. Een aanrader nu het zomer wordt en je nog een keertje met ouder-verzorger mee moet naar die afgebrande Notre Dame of een leuke achterstandswijk in Rio. ‘Een Amerikaanse oorlog’ heet het boek en het is geschreven door Omar el-Akkad. Gaat over een tweede burgeroorlog in de VS, over een jaar of honderd. De helft van het continent ligt dan onder water en oorlogen worden beslecht door een dodelijk virus te verspreiden. Dikke pil maar een pageturner. Omdat je al vanaf de kennismaking met de naam van de schrijver het vermoeden hebt dat hij de lezer op de hoogte gaat brengen van een ongemakkelijke waarheid. Die oorlog bestaat al, vandaag. In het Midden-Oosten waarvandaan el-Akkad komt, zijn de kampen en de gevangenissen die hij minutieus beschrijft, al aanwezig. En daar is de eindeloze aaneenschakeling van wraakacties die de leidraad van het boek vormen, al decennia in volle gang. Een asgrauw beeld van wat ons te wachten staat de komende eeuw. Een goedgeschreven en vertaalde reminder van het feit dat we hier en in de VS op een terp leven, midden in een wereld die voor velen niet onderdoet voor de hel...

(JoopFinland)

De gang, laten we het geen vlucht noemen, van Evo Morales naar Mexico heeft iets klassieks. Mexico was waar de ontsnapte Spaanse Republikeinen van de verloren oorlog tegen het fascisme hun toevlucht zochten. Het hoofd van de strijdkrachten gaf Morales de opdracht af te treden, terwijl tegelijkertijd geweld tegen zijn aanhangers werd gebruikt. De ambtswoning van Morales werd vernield.
Nu het eerste inheemse staatshoofd van het continent in ballingschap gaat, worden de contouren duidelijk van de resterende  landen in de even klassieke tegenstelling tussen links en rechts in Zuid-Amerika, oftewel doen wat Deep State voor 'haar achtertuintje' heeft uitgedokterd (remember Milton Friedman; IMF) of niet.
IJverend voor een 4e termijn als president kreeg Morales te maken met georganiseerde tegenstand (gesponsord door grote multinationals die op de bodemschatten azen, CIA en hun locale ijzers in leger en politie) in de stedelijke gebieden. Fascistische bewegingen met banden in nazi-kringen in Europa. Hij heeft bij de laatste verkiezingen misschien niet slim gehandeld, maar het ging over in een klassieke staatsgreep, met leger en politie in de hoofdrol naast wat volk op straat. Niet te vergelijken met het wonder van Venezuela waar volksmassa's hun president ontzetten bij een CIA-staatsgreep (2004) en leger en politie de kant van het volk kozen.
Maar dat zijn appels en peren. In Bolivia is sprake van een tegenstelling tussen stad en land. En daar valt ook de koloniale overheersing van de inheemse ('Indaanse') bevolking onder: zij bevolken het grondstofrijke gebied en moeten dus wijken.
Morales heeft aangekondigd 'versterkt terug te keren' naar Bolivië. Het zou zomaar kunnen.
Mexico heeft onder Obrador de kant gekozen van de overgebleven trotse naties die 'de wil van de markt' weerstaan: Cuba, Venezuela, Argentinië en Nicaragua. De strijd die op straat wordt uitgevochten in Chili en Equador is in Bolivia en Venezuela omgekeerd: de corrupte para-militaire groepen, gelieerd aan het leger en de elite.
De inheemse bevolking van Bolivia accepteert de staatsgreep niet. Volgens berichten zou Morales al maandag a.s. terug willen keren. (WK)

1 reacties

Julian Assange heeft nu 3 van de 50 weken die hem door een Engelse rechter werden opgelegd in het gevang doorgebracht wegens het breken van zijn borgtocht en in de VS wacht hem, na een verzwaring van de aanklacht met 17 dossiers door het Amerikaanse Openbare Ministerie, maar liefst 175 jaar cel.
Hoewel May nu demissionair is, betekent dit dat ze 'lopende zaken' (en dat is de zaak-Assange in 'het half ondergelopen gebergte dat voor onze kust in de Noordzee drijft', - WF Hermans, Sadistisch Universum) mag afhandelen. Het spel van de Britse, Amerikaanse en mogelijk ook Zweedse justitie, voor wat dat waard is, kan niet op bezwaren stuiten, zo is de verwachting in de justitiële wereld. In de laatste week van haar premierschap komt Donald Trump op bezoek (om de Koninklijke Familie te ontmoeten, daar wint hij in 2020 de verkiezingen mee) en dat blijft natuurlijk pikant, want Trump heeft zich in de aanloop tot zijn presidentschap uiterst lovend over Julian Assange uitgelaten.
Dit betekent dat druk vanuit de publieke opinie, acties als in vorige afleveringen afgedrukt ter ondertekening en ondersteuning (denk aan de geweldige Pamela Anderson) van Assange het verschil moeten gaan maken. Druk op het Verenigd Koninkrijk Assange niet uit te leveren. Dat ze anders zich beter naar voor de kust van de VS kunnen laten slepen. Dat we ze dan hier niet meer willen. En op Zweden, dat 'leuke vrije land' waar betaalde sex verboden is, behalve natuurlijk binnen het huwelijk.
En dan volgt na de uitlevering de martelgang door het Amerikaanse justitiële apparaat. Tot het Hooggerechtshof. Na 7 jaar opsluiting in de Equadoriaanse ambassade, bijna een jaar in de Britse cel en mogelijk nog een verblijf tegen zijn wil in Zweden begint 'het echte werk' in 'the land of the free'.
De vrijheid van meningsuiting staat terecht. Hier heeft die niet veel om het lijf met de Volkskrant en de Telegraaf. Maar in de VS bestaat een eeuwenlange traditie van vrije journalistiek. Van Thomas Payne tot Daniël Ellsberg. De Amerikanen weten wat er op het spel staat. (WK)

1 reacties

Reclame voor Tena Lady zou in deze serie niet hebben misstaan. Want er wordt wat afgeplast door een stel Moskouse dames. Onder het toeziend oog van The Donald. Die scène is zoals u weet afkomstig uit het dodgy dossier van voormalig MI6 smurf Christopher Steele. Hoe kwam ie aan die info? Van een paar ouwe Russische collega's. Maar blijkbaar kenden die hun klassieken en namen Christopher stevig bij de snuffelaar. Naar kortgeleden bleek staat diezelfde scène namelijk bloemrijk beschreven in het spionageverhaal “Twentieth day of January” van Ted Allbury. Ook al een vroegere MI6 dude, die zich in de late jaren zeventig en beginjaren tachtig van de vorige eeuw te buiten ging aan het schrijven van dit soort thrillers. Is dat lachen of is dat lachen. Mocht u meer willen weten van de ins en outs dan kan u hier terecht. Stay tuned (JP).

Teresa May had zich een nieuw kapsel aangemeten voor haar zwanenzang voor Downingstraat 10. Onderdeel van een laatste speech die even doorgerekend leek door haar pr-adviseurs als 'haar laatste snik' waarmee ze haar reputatie als 'slechtste premier ooit' in de geschiedenis probeert te pareren. 'Ik hou van mijn land'. Dat zou er nog bij moeten komen. De Oostenrijker Adolf H. bleek bij nader inzien helemaal niet te houden van Duitsland of 'het Duitse volk' dat hem verraden zou hebben. Hij wilde er zoveel mogelijk in de dood meenemen. Maar May, die massamoord overal ter wereld op bescheidener schaal pleegt en haar landgenoten in geheime en zichtbare militaire operaties de dood insleept, is alleen politiek dood, al blijft ze aan tot de Conservatieve Partij haar opvolger aanwijst. Want zo gaat dat in de 'oudste Democratie ter wereld'.
May klaagde dat ze alles had gedaan om de wil van het volk (Brexit) uit te voeren (de vierde keer om haar overeenkomst met Brussel door het Lagerhuis te jassen werd haar onthouden door de schimmige '1922 commissie' die de CP beheerst). Het premierschap zou nu toegespeeld worden aan haar voormalige minister van Buitenlandse Zaken Boris Johnson, die zich op tijd uit het zinkende schip wist te bevrijden om nu een geloofwaardig alternatief voor May te kunnen zijn. Met Johnson zal er mogelijk sprake zijn van een 'harde Brexit', dat klinkt dreigender dan het kan zijn: de belangrijkste economie van de EU, Duitsland, heeft al lang geleden haar eigen plan buiten Brussel getrokken om de export naar Engeland te garanderen. Deze 'harde Brexit' (bedoeld om iedere volgende poging tot afscheiding te ontmoedigen) zal vooral het failliet van Brussel zelf bevestigen. Dat kan onze Timmerfrans in zijn Europese reed steken. Onze 'MH17-held', al zullen de nabestaanden daar anders over denken, die kan liegen in wel 5 talen, is de man die Multinationaal Brussel zou moeten gaan leiden in deze barre tijden. 'De PvdA gered'. Eerst zien zei Blinde Maupie. (WK)

1 reacties

Moeten we het doen? Moeten we het niet doen? Nou, laten we het toch maar doen. Een beetje laat maar vort. Een week geleden werd dit bericht verspreid. Zonder enig boe of bah. Een eenvoudige begrafenis van een waanzinnige affaire. Wilt u even uw geheugen een duwtje geven? Lees dan ademloos deze serie. Compleet met de salto mortale van David Rossi, de toenmalige aanvoerder van de afdeling communicatie van de oudste bank ter wereld. Sterkte. Stay tuned (JP).

Moest u bij het kijken naar de rommel van Baudet en Rutte ook aan vijftien jaar terug denken? Aan de geslaagde poging van Rutte om zich Wilders van het lijf te houden. Kampf om het partijleiderschap van de VVD, de kakkineuze versie van de PVV die Blonde Geert nadien zou oprichten. Dat wijf van Verdonk deed toen ook nog mee.

Baudet is veel te glad voor Rutte. De oneliners van Lachebekje zijn nog altijd goed opgewassen tegen het kompel-idioom van Wilders. Maar Baudet snapt ie gewoon niet. Die gaat niet of nauwelijks in op zijn boekhoudkundige retoriek. Baudet oreert over dingen die hij ergens leest, en doet alsof ie de tekst zelf geschreven heeft. Rutte lepelt cijfers op. En platitudes.

De premier van alle Nederlanders begreep dus absoluut niet waar Baudet naar toe wilde toen die vroeg of de ander wel eens huilde. Rutte is altijd in de fietsenstalling en reageerde op de vraag van de toevallige andere fietser in het hok in fietsenhokjargon. Jazeker, hij had dan en dan en dan gehuild, en wel daarom. Nog een wonder dat de exacte data niet onder in ons beeld kwamen.

Baudet vroeg dat niet. Baudet wilde met die vraag op de inceltoer. Huilie huilie over echte mannen die desalniettemin niet door vrouwen gezien worden. Die overgeslagen worden. Of worse: die lijdzaam moeten toezien hoe hun plaats in de liefdessponde wordt ingenomen door een Fremdkörper. Door een concurrent van andere komaf, de o zo diepgewortelde nachtmerrie van de moderne witte man.

Rutte is niet van dat slag. Rutte geilt niet op vrouwen of op mannen of op iets er tussen in, maar op cijfers, plannen en schema’s. Rutte is een onvervalste droogkloot, zoals wij dat vroeger in Vlaanderen Louis-Paul Boon nazegden. Een echte kaaskop ook, met een goedkoop brilletje van specsavers op en een hergebruikt condoom om zijn staart.

De passie van Rutte lag niet bij zijn dooie broer of zus maar bij het plan. Het plan voor de deal met Erdogan. De Endlösung zeg maar. Bij het aanraken van dat plannetje kleurden de koontjes van onze eerste minister. En achter die brilleglazen werd het warm en trillerig. In die fase van het ‘debat’ mocht hij het eindelijk over ‘hullie’ hebben. Luister maar mee.

‘Daar moet je ze tegenhouden. Daar moet je stop tegen ze zeggen. Daar moet je voorkomen dat ze aan de wandel gaan door Europa en bij ons voor de deur staan. Je moet ze niet laten wandelen. Daarom hebben wij met Turkije die afspraak willen maken. En dat is gelukt. Sinds oktober 2016 komen er tachtig procent minder van hen naar Schengen.’

Thierry Baudet gaat voor verovering en strijd, en het jochie met het moedercomplex zal niet rusten voordat ie ons allemaal daarin meegesleept heeft. En terwijl wij moe worden van de strijd zal hij op een dag rode wijn sippen bovenop een flacon dodelijke pillen, en met zijn onvaste stem in nog eens een langdradige rederijkerszin uitleggen dat vrede een veel te saaie bedoening voor hem is.

De voorvader van Baudet heet Joseph Goebbels. Die van Rutte heet ook Joseph, maar dan Mengele. Rutte heeft de perfecte Schreibtischmörder-tronie. Onze Boy from Brazil zal tot zijn dood alleen maar bezorgd zijn of zijn fietsband nog opgepompt moet…(gvd)

Trump wordt blootgesteld aan een afzettingsprocedure met het oog op de verkiezingen van volgend jaar. Want ook al lukt impeachment niet, zijn reputatie zal dan zodanig beschadigd zijn dat zijn herverkiezing tegen welke Democratische kandidaat dan ook kansloos zal zijn. Zo is de redenatie.
Na de mislukte Mueller-report-poging om Trump via Russiagate af te zetten, zijn aller ogen nu op 'Oekraïnegate' gericht: Trump zou als voorwaarde voor 250 miljoen dollar aan hulp het heropenen van het onderzoek in Oekraïne naar de corrupte handel en wandel van zijn (vermeende) Democratische rivaal volgend jaar Biden en zijn zoon hebben gesteld. Een speciaal daartoe in het Witte Huis ingebrachte 'klokkenluider', een CIA-agent wiens naam rondzoemt in tout Washington maar we mogen hem niet noemen, heeft de inhoud van het telefoongesprek tussen Trump en zijn Oekraïense ambtsgenoot Zelensky aan voortzitter Adam Schiff van de inlichtingen-commissie van het Huis van Afgevaardigden doorgespeeld, de man onder wiens leiding nu de impeachment hoorzittingen worden georganiseerd. Live op tv. Om Trump te demoniseren.
Gaat dat lukken? Zeker is dat het de tegenstellingen verder zal aanwakkeren.
Buiten schot bleef waar Oekraïne dat geld voor zou aanwenden: wapenaankopen voor oorlog tegen Rusland. Als het aan ons ligt tenminste. Want verder interesseert het wel en wee van Oekraïne ons geen bal. Alleen hoe het land ons van dienst kan zijn tegen Rusland. Zelensky is met 72% van de stemmen gekozen omdat de Oekrainers genoeg hebben van de burgeroorlog. En van de corruptie.

Biden is aangeschoten wild. Elisabeth Warren wordt gepromoot om Sanders te voorkomen. Of komt als een duveltje uit een doosje Hitlerary Clinton weer op het toneel? Ze zoekt de laatste maanden de  publiciteit. Veeg teken. Gisteren nog de uitgave van een boek samen met haar dochter over 'sterke vrouwen'. Ik denk dat ze het met hulp van de 'superdelegates' nog een keer gaat proberen tegen Trump.
Of Pence. Wat iedereen behalve ik in Nederland zou willen. Die spreekt niet met een vrouw af zonder zijn vrouw. Zo zien we het graag in dit land. (WK)

1 reacties

Zo bruin heeft zelfs George Orwell ze niet gebakken, lieve spijbelaartjes van me. Kennen jullie toch wel, Orwell? Of komt die op een boreale school niet meer op de verplichte leeslijst? Schreef in 1948 over 1984 en had het precies bij het juiste eind, die George. Vond in dat boek de term New Speak uit, het taalgebruik dat volledig doorgedraaide dictators hadden bedacht om moord, marteling en zo nog wat heel onprettige dingen prettiger te laten klinken. Maar zelfs Orwell dus heeft nooit kunnen bedenken wat een woordvoerder van de Bossche politie vanochtend in het Brabants Dagblad liet afdrukken. Leest, huivert en zegt het voort…

We zijn in deze aflevering van onze weldadige serie in Den Bosch en bij het voetbal. Een thuiswedstrijd voor mij, zogezegd. Als Bosschenaar en als voetballiefhebber. Houden jullie daar ook van, van ‘het spelletje’? Ik vind het stadion een soms mooie, soms griezelige afpiegeling van de samenleving. Met veel opgeschroefde ego’s en gesmeerd met een enorme hoeveelheid geld. Maar ook met prachtige emoties bij spelers en publiek, en met een enorme portie drama. Tragiek, in alle kleuren van dat woord. Zoals gisteravond bij een thuiswedstrijd van de FC Den Bosch. Ging om promotie naar de hoogste divisie, en in de laatste minuut verloren.

Balen dus, en sommige mensen staan dan zo stijf van de adrenaline dat je ze op dat moment niet voor de voeten moet gaan lopen. Jullie kennen dat vast wel van thuis, of uit de klas. Het domste wat je dan kunt doen is zo iemand uitdagen. Zieken. Sucken. Juist, wordt ie alleen maar opgefokter van en voor je het weet vliegt er wat door de lucht of landt er een vuist in jouw gezicht of dat van de buurman. Ieder kind weet dat, en snapt dat. Wat doe je dus niet met een paar duizend fans die al tig jaar elke thuis- en uitwedstrijd van hun kluppie bezoeken en tien jaar hebben moeten wachten op een wedstrijd zoals gister, waarin het echt om iets gaat? Smeris voor ze neer zetten.

De wedstrijd was nog niet afgelopen of iemand stak in zijn verdriet een heg in de fik. Je leest het goed: struikgewas, van dat magere dat rond betonnen voetbalstadions op een nog betonniger bedrijventerrein pleegt te groeien. Een heggetje eigenlijk. Boodschap van die supporter duidelijk: na een overwinning gaat er vuurwerk de lucht in, na zo’n nederlaag steek ik zo’n zielige hooistengel in de hens. Niemand keek er van op, iedereen wilde teleurgesteld naar huis, die zieltogende graspolletjes omzomen de voornaamste parkeerplaats van het stadion. Niemand dus die aan zag komen wat er kwam… Politie te paard. In volle galop.

In mum van tijd was de rel geboren waarvoor de Bossche politie gekomen was. Anders kan ik het niet zien, en op de kreten die uit het publiek geslaakt werden te beoordelen ook niemand anders van de zevenduizend mensen. Uitgelokt geweld. Stenen, dranghekken en fietsen door de lucht, mensen in paniek hun auto in om die en zichzelf in veiligheid te brengen. Bereden politie en een peloton ME ingezet tegen ongewapende burgers. Ik zag iemand hardhandig gearresteerd worden omdat ie een boomtak tegen een gepanserde bus van die wouten gooide. Een boomtak, waarschijnlijk de enige tussen het stadion en Rosmalen…

Hoe ver kun je gaan als je voor het minimumloon bereid bent om mensen in elkaar te slaan?

Heel ver dus. En de woordvoerder van het zooitje legde vanmorgen uit waarom. In de plaatselijke sufferd zei de man of vrouw na de vrijlating van de arrestanten dat zij zullen worden aangeklaagd wegens het ‘aanvallen van hulpverleners’.

Jullie zult het met me eens zijn, beste spijbelaars, mijn hoop voor de toekomst, dat dit de New Speak van Orwell verre te boven gaat. Hulpverleners gewapend met een knuppel en traangasgranaten… Ik verdenk die Brabokrant er al van dat ze in de oorlog de kampbewakers van het ‘Bossche’ concentratiekamp Vught braaf hulpverleners noemde… Zeg me dat het nooit zal gebeuren maar ik zie de dag al in het verschiet liggen waarop een beul, iemand die de trekker overhaalt in een vuurpeloton of op de knop drukt bij een executie, hulpverlener zal worden genoemd. En dat iedereen dat voor zoete koek zal slikken.

Voorkom die wereld voor jullie zelf en voor mij, lieve kids. Laat die laatste proef op school morgen de laatste proef, ga naar het dichtstbijzijnde politiebureau en laat er geen steen van op de andere staan. Jullie hoeven alleen maar extra-voorzichtigheid te betrachten bij het bevrijden van die paarden van ze. Want die hebben er niet om gevraagd…

(JoopFinland)

2 reacties

Heeft u ook zo genoten? Van die coup in Bolivia. Eindelijk keert daar de democratie terug. En hoe! Moet u dit eens lezen. En als extraatje de eerste vier afleveringen van deze serie. Dat geeft hoop voor Venezuela en Nicaragua. Vorwärts. Stay tuned (JP).

2 reacties

De landen van Zuid-Europa die tot de EU behoren hebben de introductie van de euro moeten bekopen met een achteruitgang van de productie met 20% en een navenante stijging van de werkloosheid, met name onder jongeren. Dit geldt voor Frankrijk, het land waar Macron campagne voert voor meer Europa en een Europees leger, maar nog meer voor Italië en het Iberisch schiereiland. Over Griekenland zullen we het maar niet hebben, want dat is deze politiek tbv de grote concerns in ultima forma.
In het Verenigd Koninkrijk zijn de Europese verkiezingen een test voor het Parlementaire bestel dat sinds mensenheugenis wordt gedomineerd door twee partijen, tegenwoordig Labour en de Conservatieven, maar uitgedaagd wordt door de Brexit-partij van Nigel Farrage. Vandaag, vlak voor de urnen spreken, heeft premier May de lang verwachte truuc van een nieuw Referendum over Brexit uit de doos gehaald in een wanhopige poging een nederlaag af te wenden. Een bliksemafleider op een moment dat haar positie onhoudbaar is geworden. Misschien om haar reputatie als 'slechtste premier ooit' in de geschiedenis van het VK nog enig cachet te geven.
Wat er in Oostenrijk gebeurt is van een andere orde. Bedoeld om de onafhankelijke (ten opzichte van Rusland uiteraard) politiek van Wenen teniet te doen. Een video opgenomen in 2017 werd vlak voor deze nepverkiezingen voor een nepparlement gelanceerd en heeft de betrokken rechtse regeringspartij (de FPÖ, die van Jurg Haider, voor de oudere lezertjes) gedwongen uit de regering Kurz te treden.
Zo trekken deze nepverkiezingen een verwoestend spoor door een EU die nooit enig enthousiasme voor Brussel kon genereren.
Een reden om te gaan stemmen in dit beklagenswaardige land? Uiteraard niet. (WK)

Een hele goeiemorgen lieve kindertjes in de opruiende leeftijd, vandaag beginnen we met het goede nieuws. Jullie krijgt straks geen kadootje van de Overheid als jelui achttien wordt. Kadootje? Overheid? Ja, de overheid met een hoofdletter had bedacht dat het goed en verstandig en aardig bedoeld van haar zou zijn om jullie straks als je mag auwtorijjen, stemmen, trouwen en aan allerlei andere flauwekul deelnemen, ook een kanon te sturen. Kanon? Nou ja, kanon met een c dus.

De canon van Nederland. Dingetjes over Nederland met een hoofdletter, die je als achttienjarige moet weten. Niet die dingetjes waarover die pieper voor je klas het heeft, dus wat is de hoofdstad van Nederland, en van Friesland, en hoe diep ligt de polder beneden de zeespiegel. Nee, in die canon gaat het over Nederlandse waarden en normen. Over dat we in Nederland allemaal fatsoenlijk met elkaar omgaan en dat heel grappig polderen noemen. En dat we in Nederland altijd hartstikke veul geven om de rest van de wereld en dat we dat nog steeds doen. Vanuit gristelijke en joodse tradities dus.

Die canon is een soort deradicaliseringspakketje. Dat is die cursus waarmee ze andersdenkenden zoals islamisten en andere mensen die niet gediend zijn van geldverdienen en Overheid spelen, zodra ze die hebben vastgezet in de terrorismevleugel van een concentratiekamp, proberen te hersenspoelen. Stel je effe voor: je bent het produkt van een vechtscheiding of je komt uit Malawi en in die canon wordt de lof van het gezin gezongen, twee verzorgers met kroost in een buitenwijk van Utrecht! Of er staat de tekst in van een riedel die je moet kennen anders tel je niet mee, over Nederland je vaderland of pannekoeken als je favoriete snack…

Gaat er dus niet komen, die canon in je postbus. Reden is evenwel niet dat het een volledig mesjogge idee is dat ruikt naar de ideetjes die men in de jaren dertig van de vorige eeuw aandroeg over de overheid en over waar een mens in het kader van die overheid goed voor zou zijn. Een idee dat komt uit het piskokertje van zenuwachtige vijftigers die een vechtscheiding met God achter de rug hebben, en uit het gifbekertje van die jongere gast met dat glas wijn voor zich die als het aan hem ligt hullie van de gristelijke en joodse tradities straks weer vrolijk naar Engeland laat fahren. Neu hoor, de schuld van het canondebacle ligt eigenlijk bij jullie, zegt de Overheid. Jullie snappen niet wat een canon is -jullie zouden het woord associeren met een merk camera, of met een manier van zingen- en dus kan de hele boel beter op het internet.

Huiswerk voor deze week:
1. Maak een appje Nee bedankt Overheid, ik heb mijn eigen kanon van mezelf en stuur dat aan zoveel mogelijk van je leeftijdgenoten zodat ze met een simpele druk op een knop om die overheidsintimidatie heen kunnen surfen.
2. Ga naar de dichtstbijzijnde Zeeman en haal daar een zwart t-shirt. Zet er in het wit de tekst Je suis noir op, en sluit je komend weekeinde aan bij de anti-Zwarte Pietdemonstraties. Die zijn er meer dan ooit tevoren, ook bij jou in de buurt, kijk maar op het net.

Zwarte Piet is racisme. Punt uit. Zo zal het wel niet in die canon staan, want racisme is voor de bedenkers van zo’n canon iets dat heul ver van hun gristelijke en joodse tradities af staat en racisme is een heul complexe materie, eigenlijk niet iets voor zestienjarigen -daarom laten ze je in de klas ook het liefst over racisme vertellen door iemand die ‘het in Amerika heeft meegemaakt’, of door die kneus van economie.

Racisme is dus helemaal niet complex. Racisme is het niet zien staan van je slachtoffer. Het vasthouden aan Zwarte Piet terwijl de mensen die zwart zijn dat niet zien zitten en dat ook op een vriendelijke toon tegen je zeggen. Racisme is het aan die mensen ontzeggen van het recht om zich gekwetst te voelen. Wees dus solidair met die mensen door je tussen hen op te stellen zaterdag en zondag. Laat de canon van de tegenpartij (‘Jullie nemen ons onze traditie af’, en ‘Het is een onschuldig kinderfeestje, wij zijn geen racisten’) en het door hen gegooide knalvuurwerk plus de eieren over je heen komen en draag bij aan de verandering. Want over een paar jaar is Zwarte Piet iets van het verleden. Zoals de Apartheid in Zuid-Afrika -heul veul zoniet alle oudere propieten van vandaag heulden veertig jaar geleden met het blanke bewind in Pretoria- iets van het verleden werd…
(JoopFinland)

Op vrijdag 24 mei bespreekt de Nederlandse lobbyorganisatie voor de wapenindustrie (NIDV) met haar leden tijdens haar Europadag de nieuwe Europese geldpot voor militair onderzoek en ontwikkeling van nieuwe wapens in de Kromhout Kazerne in Utrecht (Herculeslaan 1). Onder de leus 'Geld voor duurzaamheid, niet voor wapens' organiseert Stop Wapenhandel van 15 tot 16 uur een picketline voor de poort, met sprekers, muziek, spandoeken en flyers.
De muziek wordt verzorgd door de Syrische protestzanger Gharib. Met zijn muziek probeert hij aandacht te vragen voor de oorlog in Syrië en spreekt hij zich uit tegen wapens en geweld. Sprekers van Stop Wapenhandel, Youth for Climate NL, Code Rood en Niet in mijn Naam zullen een toespraak houden tijdens de picketline. Ook zal een nieuwkomer vertellen over zijn vluchtervaring.
De NIDV houdt de Europadag in nauwe samenwerking met Defensie. Staatssecretaris Barbara Visser, generaal Tom Middendorp en vice-admiraal Ben Bekkering spreken de vertegenwoordigers van wapenbedrijven toe. De sterke band tussen de wapenindustrie en het Europese bestuur ligt ook ten grondslag aan de oprichting van het Europees Defensiefonds. Met dit fonds slaat de EU een nieuwe weg in en gaat het voor eerst op grote schaal direct militaire programma’s financieren.
De wapenindustrie heeft er lang voor gelobbyd en in april stemde het Europees Parlement in met 13 miljard aan subsidies voor militair onderzoek en ontwikkeling van nieuwe wapens. Deze subsidies zijn enkel in het belang van de wapenindustrie en maken de wereld niet veiliger. Europees militaristisch beleid zoals wapenexporten aan autoritaire regimes en militaire interventies in bijvoorbeeld Irak en Libië hebben enkel bijgedragen aan conflicten en de vluchtelingentragedie. Investeren in duurzaamheid levert meer veiligheid op dan investeren in nieuwe wapens.

1 reacties

En zij baarde een boek. Marie Laforêt. “Panier de crabes, les vrais maîtres du monde” oftewel “Een mand vol krabben, de echte meesters van de wereld”. Daarin rolde ze een winkelwagen vol ellende naar buiten over de geheime activiteiten van Eric de Lavendeyra met wie zij sinds 1994 oorlog voerde over de hoogte van haar alimentatie. Zij vond dat de jaren voorafgaand aan haar huwelijk met de beursgoeroe waarin zij ook al voor diens kinderen zorgde mee moeten tellen bij de vaststelling van het bedrag. Hij niet. En volgens hem was dat conflict de reden waarom Marie naar eerdergenoemde winkelwagen had gegrepen: druk zetten. Zeg nooit jamais, maar een toevallige ontmoeting met Antoine Schuller, een oude vriend van haar zoon Diego, kan ook de boel op gang hebben gebracht. Bovendien had Marie nog een ander pommetje te schillen met haar ex-echtgenoot.
Die had in 1994 voor zijn vrouwtje een ontmoeting geënsceneerd met ene Luc Jouret, toenmalig hopman van de Ordre du Temple Solaire aka de Orde van de Zonnetempel. Tot de rest van het gehoor behoorde gek genoeg ook de Libische wapenhandelaar Salah al Fatouri en volgens Marie had die weinig op met de hopman. Eenmaal thuisgekomen sprak ze tegenover haar mannetje het vermoeden uit, dat meneer Salah in de nabije toekomst de Orde wel eens kon onthoofden. Dat had ze beter niet kunnen doen, want kort daarop werd ze zelf bijna onthoofd door een vallende filmset, kregen de remmen van haar Range Rover ineens kuren en ging midden in Genève haar Jaguar in rook op. Leuk om te weten: vriend Eric had in die ongelukkige periode een levensverzekering afgesloten waarbij hij een warm bedrag zou innen als Marie mocht overlijden bij een ongeval. Daarnaast verspreidde hij het gerucht dat zij haar leven coiffeerde met drank en drugs om haar depressies te bestrijden. Een volwassen déjà vu (1). Of Salah er nou bij betrokken was of niet feit is wel dat in oktober van datzelfde jaar Jouret en een twaalftal andere tempeliers via een gezellige zelfmoord de zon opzochten in Zwitserland. Of werden gezelfmoord, dat kan ook. Ruim een jaar later, in december 1995, liet Eric zijn zonnige ordemantel even strijken door zijn huishoudster. Hij liet haar weten dat hij acte de présence moest geven bij een belangrijk evenement. De dag erna, op 23 december 1995, werden 16 met een vlammenwerper bewerkte lijken gevonden op het plateau van Vercors in het zuidoosten van Frankrijk. Ze lagen keurig in een zonformatie. Twee van de geblakerde slachtoffers waren in hun aardse bestaan recherchesmurfen geweest, van wie er een kort voor hun afscheid een ontmoeting had gehad met Charles Pasqua. Een griezel uit de top van politiek Frankrijk die ten tijde van het bewind van generaal De Gaulle samen met Jacques Foccart (2) de Service Action Civique (SAC) in het leven had geroepen. Een geheim vehikel dat was volgestampt met rechtse rakkers en luitjes die voor moord en doodslag niet terugschrokken (3). Een van Charles' rechterhanden was Didier Schuller, de vader van Antoine. Marie Laforêt had dus niets teveel gezegd. Ze was inderdaad in een mand vol krabben terechtgekomen. Wordt vervolgd. Stay tuned.

(1) Zie de belevenissen van Cathérine Hennessy in de vorige aflevering.
(2) Zie voor hem aflevering 6 van de serie “Charlie en de Gladiolen”.
(3) Zie voor die club bijvoorbeeld aflevering 1 van onze legendarische serie “Het schaduwcommando van de prins”.

Na het uitleveren van Julian Assange (ingezetene van Equador door het staatsburgerschap dat hem door de vorige premier Correa was verleend) heeft de huidige premier Lenin Moreno een volgende stap gezet om de gunst van de VS te winnen: de computer, telefoon en papieren van Assange zullen (via de politie van Teresa May) ter beschikking worden gesteld van de Amerikaanse justitie die, in afwachting van zijn uitlevering, een rechtszaak voorbereidt tegen de Wikileaks-voorman. Dit 1-2-3-tje (mogelijk loopt de uitlevering nog via Zweden waar de reeds ingetrokken beschuldiging van verkrachting uit de mottenballen is gehaald) zou moeten worden geregeld voor de regering May valt over Brexit. De aanstaande afgang van de Conservatieven in de idiote Europese verkiezingen (de gekozen leden zullen immers hun zetels in Brussel nooit innemen bij het democratisch genomen besluit tot het verlaten van de EU) maakt dat haast geboden is. Want het voor de mal houden van de bevolking door Westminster kan niet eeuwig voortduren. Niet alleen de uiterste houdbaarheidsdatum van May is bereikt, ook die van een Conservatieve regering tout court. De oudste democratie ter wereld (voorzover we dat systeem op grond van belasting betalen zo kunnen noemen) zal toch iets moeten ondernemen om iets van zijn gezicht te redden. Steun de wereldwijde solidariteitsbeweging met Assange! (WK) 

Daar moet je toch heftig de zenuwen van krijgen. Ben je vanaf 2013 bezig om aan te tonen dat je stulp aan de Vossenlaan in Zeist schade heeft opgelopen door irregulier geklooi van je naaste buren. En wat krijg je op je rekest? Nul. Dankzij het vernuftig gerotzooi van een bonte verzameling bestuurderen, ambtenaren en andere baliekluivers met vigerende regeltjes en voorschriften. En dankzij de assistentie van ASR. De kleinelettertjesspecialist en derivatenverzamelaar, die eerder deze eeuw in haar Utrechtse burcht jarenlang een criminele organisatie heeft gehuisvest. Inclusief heren met blaffers en gemotoriseerde engelen (1). Of dat familieleden waren van de ongenode bezoekers die zich van tijd tot tijd manifesteerden op het erf van Joop van den Hemel, de Jozef K. van deze serie, hebben wij helaas nog niet kunnen vaststellen. Maar wij zouden er niet ernstig van opkijken. Aan de haast sinistere invloed van ASR op de loop van deze affaire hebben we in de afleveringen 48 en 49 van deze serie al de nodige aandacht gepleegd. Maar daar bleef het niet bij. Morgen komt bij de rechtbank in Utrecht het beroep van Jozef, pardon Joop, opnieuw aan de orde. Ingesteld tegen de gemeente Zeist, die grosso modo het geklooi van de betrokken buren Jos Arts en Geertje van Estrik heeft gladgestreken. Bij een vorige gelegenheid binnen dit kader waren vier zendelingen van ASR aanwezig en dat is veul voor een zaak die in wezen net zo simpel is als het voeren van een ezel. Reden? Een citaat uit het beroepsschrift van de hand van Ing. K. van Brecht, dat woensdag in stelling wordt gebracht. Komt ie:

“Men kan hier niet anders uit afleiden dan dat hun belang groot is in deze zaak en dat men druk wil zetten. ASR Vastgoed is een grote ontwikkelaar in Zeist (bijvoorbeeld project Couwenhoven) en heeft daardoor connectie met de afdelingen Ruimtelijke Ordening, Vergunningen en Bouw & Woningtoezicht van de Gemeente Zeist. Mr. J.D. Loorbach senior is een lange periode via kantoor Nauta & Dutilh de hofadvocaat van ASR geweest bij grote zaken (overname Generali, overname OR fonds NS, beursintroductie ASR, enzovoort). ASR heeft bij de heer Arts als deskundige de heer Elshout naar voren geschoven, die dus zijn declaraties in deze bij ASR heeft ingediend (2) ... Voor de goede orde: ASR is eigenaar van DAS Rechtsbijstand, waar de heer Arts ook verzekerd is. Terwijl het juridisch geschil al enige tijd liep accepteerden ASR en DAS de heer Arts als verzekerde bij de behandeling van deze zaak. Zeer ongebruikelijk, daar de heer Arts eerst verzekerde was bij CNA. Misschien is dit te verklaren uit het feit dat mevrouw Geertje van Estrik, de levenspartner van de heer Arts, samen met de heer Vincent Hartman in de directie van Sterling BV zit. De heer Hartman bekleedt die functie namens Ageas BV die tot de assets van Fortis/ASR behoort (3).“

De naam Loorbach komt overigens in het beroepsschrift van Van den Hemel ook elders voor. Nog maar eens een citaat. Komt ie:

“ (...) Een van de redenen waarom mijn cliënt in hoger beroep ging. Aanvankelijk zou rechter Van Manen, een bouwdeskundige, de casus behandelen. Maar hij werd vlak voor de zitting/comparitie vervangen door mevrouw Loots en haar griffier mevrouw N. Chote. En deze beide dames moest ter zitting door ondergetekende nog worden uitgelegd wat een kuub water was. Mevrouw Loots is gespecialiseerd in arbeidsrecht en niet in deze bouw/cadastrale erfgrens/vergunningsmaterie. Het door haar gewezen vonnis is hoofdzakelijk toegespitst op beweerdelijk ontbreken van metingen in het deskundigenrapport van Van den Hemel (ondanks het feit, dat deze toch waren aangeleverd door zijn advocaat), alsmede aan een beweerdelijke verjaring van een stukje kadastraal eigendom van Van den Hemel. Tevens is men volledig voorbijgegaan aan de schriftelijke stuiting van mijn cliënt uit 2011 in verband met de overschrijding door de heer Arts van de erfgrens met zijn garage cq. gastenverblijf en daarom een rare slinger heeft gegeven aan het verjaringsprincipe betreffende de grond waarop het bouwwerk van de heer Arts rustte. Volgens Van den Hemel is dit vonnis niet verwonderlijk, want achteraf gaf de griffie van de rechtbank Midden-Nederland toe dat het vonnis niet geproduceerd was door de rechter en de griffier die bij de zitting aanwezig waren, maar door griffier Willem Jan Loorbach, die niets wist van de technische uiteenzettingen die Van den Hemel en ik ter zitting te berde hebben gebracht in antwoord op vragen van de rechter. Ook vergat hij de metingen van ontstane scheuren in de muren van Van den Hemel's opstallen plus het tijdig ingebrachte stuk betreffende de stuiting mee te nemen in het vonnis. Terwijl op de zitting deze metingen van voor en na de grondwateronttrekkingen door de heer Arts in 2015 door mijzelf aan de rechter zijn getoond en uitgelegd en waarvan griffier Chote notities heeft gemaakt. Evenals van de discussie rond de stuiting van 2011.”

Een invloedrijk Loorbachje in de coulissen, een ander Loorbachje aan het front. En dat in een op het oog eenvoudige schadezaak. Is dat opvallend of zijn wij teveel geneigd om conspiracy te roepen als er beffen in zicht komen? Of verzekeringsboeren. Laten we het voorlopig houden op het laatste en met name griffier Willem de benefit of the doubt gunnen. Hoewel. Er was ook nog sprake van een verdwenen proces verbaal. Komen we zeer binnenkort nog even op terug. Stay tuned (JP).

(1) Zie onze bewogen serie “Tussen premies en piraten”.
(2) Zie voor deze zonaanbidder aflevering 155 van de onder noot 1 vermelde serie.
(3) Zie ook aflevering 589 van onze gevreesde serie "Octopussy".

Zie ze achteruit lopen, de gehelmde agenten voor de stoet van de Gele Vestjes tijdens Acte 27 in Parijs. Ze zweten in hun kunststof tunieken à la American Football. Je zou haast medelijden met ze krijgen ware het niet dat ze 550 euri toucheren voor iedere zaterdag dat ze op ongewapende demonstranten inslaan, hen ogen uitschieten en handen afrukken. 11 doden zijn er inmiddels gevallen in de 6 maanden van het protest. 2000 gewonden. Nee dan de Demonstranten die hen fluitend, zingend en joelend volgen, luchtig gekleed in het voorjaarsweer, in opperbeste stemming tot de situatie omslaat zoals altijd en ze voor lijf en leden moeten vrezen. Wie dit aanschouwt weet dat de macht al verloren heeft maar dat niet wil en kan erkennen.
'De aantallen demonstranten lopen terug' praat MSM zich met de macht moed in, terwijl het natuurlijk ongekend is dat de protesten al zes maanden aanhouden en het enthousiasme en vastbeslotenheid alleen maar toenemen. 'Revolutie!' wordt er gescandeerd. De macht weet dat het het volk ernst is, daarom wordt de repressie nog verder opgevoerd. De dreigende geweren met flashballs, terwijl niemand ook maar iets strafbaars doet. Ze demonstreren.
Het zwaartepunt is door de organisatie naar de provincie verplaatst, vandaag is Nancy de plek waar het thema (vandaag de brandstofprijzen waarmee de protesten een aanvang namen) centraal staat.
In sommige michelinmannetjes herken je vrouwen. Of vrouwen, het zijn geen vrouwen die op de demonstranten inslaan, net zo min als het mannen zijn die ongewapende mensen letsel berokkenen. Het zijn poppetjes, tinnen soldaatjes van de macht. De schutters van de flashballs voorop, het geweer losjes in de armen. De loeiende sirenes van de busjes in de zijstraten, waar versterking wacht. 80.000 agenten in het hele land. De politie houdt de stoet op en slaan op het gedrang in. Orders van Castaner, hun gehate baas. 'On est lá'!' Opstootje zet niet door, de politie taait af onder gejoel. De Bac's in jeans. Jonge welgevormde vrouw met wapenstok. 'Macron voert oorlog tegen ons', zingen de demonstranten onverstoorbaar. De stoet gaat verder. Ze duwen politie weg. Geen angst. Gewone mensen. Geen Black Block te zien. Dan charge met de wapenstok. Spuitbussen traangas. Flashballs. Maar niets houdt ze tegen. 'Revolutie!'. 'Antikapitalisme'. 'Rot op!'. Het volk kolkt van woede. Deze agenten, waarvandaan ze ook zijn opgetrommeld, zal het heugen. Terrassen met stoeltjes, we naderen Montparnasse. Gilets Jaunes lopen door het cordon heen en duwen ze verder. Opstootjes die gecalmeerd worden, door demonstranten! Heldhaftige meisjes met bloemen in het haar gaan voorop. De trommelaar met de roze pruik. 'Half uur nog', verzucht gendarme. Het gejoel klinkt steeds dreigender. De commandanten telefoneren. Een agent, helm af, loopt keuvelend met fotograaf voor de troepen uit. Ze ogen steeds vermoeider. De demonstranten zingen opgewekt dat ze niet moe zijn.
Rond de Sacre Coeur blijven ze uren doorzingen. Volgende week de 28e aflevering. Zes maanden en het protest dat uitgedoofd zou zijn volgens MSM is nog springlevend. (WK)

Zoals te verwachten viel is de ERC, de partij van Oriol Junqueres, vice-premier in de door Madrid afgezette Catalaanse regering-Puigdemont en met 13 jaar tot de hoogste straf veroordeeld door het Hoogerechtshof, in Catalonië de grootste partij geworden na de 4e verkiezingen op rij voor de Cortes, het Spaanse parlement. De verraderlijke 'Socialistische Arbeiderspartij' PSOE (noch socialistisch noch voor arbeiders maar voor de monarchie en het kapitaal) is net als een half jaar geleden de grootste gebleven; de ultra-rechtse Vox heeft haar zetelaantal verdubbeld. Ook al viel de opkomst tegen. Zelfs in Iberië raken ze verkiezingsmoe.
Sanchez van de PSOE kon het electoraat manipuleren met een dreigende overwinning van rechts. Die bleef uit, al herstelde de rechtse PP zich van de nederlaag in april.
Kans op een stabiele regering is er niet, omdat Podemos (coalitie met de communisten) voor het houden van een referendum over de Catalaanse onafhankelijkheid is en de PSOE dat ccategorisch verwerpt. Dus lijkt de enige mogelijkheid opnieuw een minderheidsregering. Of een 'grote coalitie' naar Duits model tussen PSOE en PP. Die de bevolking zal afstraffen.
Net zolang verkiezingen houden tot er iets uitdraait dat werkbaar is voor de status quo. En dat noemen ze dan democratie. (WK)

Een hele goeiemorgen lieve spijbelende schooljeugd van Nederland. Vandaag gaan we racen en boksen. Jazeker, tegelijk en in één persoon belichaamd. In Jos Verstappen, wie kent hem niet? De vader van, en heeft zelf ook in een bolide zitten scheuren. Maar tevens begenadigd mishandelaar. Tot twee keer toe vervolgd voor het in elkaar slaan van toevallige passanten in het bronsgroen eikenhout waarin ie geboren is en waar ie prat op gaat.

Daaraan wil us Joske niet graag herinnerd worden, maar wij noemen zijn slagvaardigheid in één adem met zijn snelheid omdat er op Zandvoort weer geformuleerd gaat worden. Terwijl formuleren vijfendertig jaar geleden in de ban ging, in Nederland. En met reden natuurlijk. Niet alleen veroorzaakte de GP van Zandvoort met alles daaromheen toen al onafzienbare opstoppingen, ook was men toen nog van afschuw vervuld door de racesport. Die eiste doden, en niet alleen op de aanvoerwegen.

Ik weet het nog als de dag van gister, ook al was ik van jullie leeftijd, toen zo’n brokkenpiloot levend verbrandde achter de Hollandse duinen. Ik kan me ook nog herinneren dat de Oostenrijker Niki Lauda de helft van zijn gezicht verloor tijdens een race. Niet op Zandvoort, maar wel live op televisie. Daarna volgden onder anderen Ayrton Senna, en Jonkheer Gijs van Lennep, de laatste weer in de Tarzanbocht. Ergens in de loop van deze trieste opsomming ging formula in ons landje op slot, werd niet meer op televisie getoond, niet meer uitgebreid in de kranten beschreven.

Niet alleen racen trof dat lot. Ook dat boksen, het mekaar in elkaar slaan voor geld, ging toen in de ban. Totdat ene Regilio Tuur -later veroordeeld en uit beeld verdwenen omdat ie ook op straat klappen uitdeelde en vrouwen verkrachtte- weer voor Nederland aantrad op de Olympische Spelen, was er geen boksen te zien op onze TV, en werd je meewarig aangekeken wanneer je het er over had. Boksen was geen sport, zo was men het in die mooie dagen eens, maar het perverse verlengstuk van perverse dingen als oorlog en de dienstplicht.

Formuleren is natuurlijk ook geen sport. Zo’n raceauto is een rijdende computer, zo’n race is een slaapverwekkende vertoning, de racewereld een voorbije wereld, van alpha-mannetjes die het in de stallen doen met hete meisjes en zelfs ‘s winters als het racen stil ligt, niet rustig thuis kunnen zitten met een goed boek. Zegt de naam Schumacher jullie iets? Won een keer of tien achter elkaar het wereldkampioenschap rondjes rijden maar moest zichzelf ook zo nodig bewijzen op de ski’s. Zag die boom niet staan en ligt nu volgens insiders nog in een donkere ruimte naar die boom te kijken. Maar zijn zoon is zojuist gedebuteerd in de GP, dus er is werkelijk nog meer leed op deze wereld dan wij op een donderdagmorgen kunnen verstouwen.

Jonkheer Gijs van Lennep… Jullie hebben toch wel meegekregen dat de heropening van Zandvoort voor het supersmerige doodrijcircus vooral het ‘werk’ is van de broer van? Nee, niet die van de jonkheer maar van Dikke Billy, ons gekroonde waterhoofd. Bernhard junior die net zo schuinsmajorig uit zijn ogen kijkt als senior destijds, is de lobbyist achter de Zandvoortse GP 2.0. Huisjesmelker en lawaaivogel: jullie vragen je terecht af waarom die provo’s van destijds, waarover jullie allerlei heldhaftige verhalen moeten aanhoren, niet gewoon op een nacht romanovje hebben gedaan achter Soest.

Wat gaan we er nu wel aan doen, aan het apocalyptische geweldsscenario in ons laatste restje natuur? Die Tarzanbocht bezetten? Ik raad het jullie ten stelligste af. Stel dat zo’n behelmde debiel al op tijd merkt dat er gewone mensen op de rijweg lopen, dan nog is het gevaar levensgroot aanwezig dat jullie de meute op de tribune tegen je krijgt. Kijk naar wat er recent op De Efteling gebeurde met actievoerders tegen paardenmishandeling, en hoe in Boxtel deze week de gelijkgeschakelde pers met demonstranten tegen dierenmoord omging. Ik vrees dat de getatoeeerde massa zich op jullie zal storten en dat al die gewapende boa’s dan even de andere kant op kijken.

Nee, je moet dat soort dingen in de kern aanpakken. Zo’n bolide, al die scheurkanonnen, staan dus stil zodra de compu stilstaat. Geen beweging meer in te krijgen, hoeveel fuck, fuck, fuck zo’n Maxje V ook in de boordradio jelt. Hacken dus die hap. Gewoon vanaf je zolderkamertje. Hoef je niet eens voor in de file te staan of tussen die zwetende Amsterdammers in de trein te zitten. Noem je mooie en nuttige actie maar ‘De Wraak van Jonkheer Van Lennep’, dan verwijs je ook nog knap naar de geschiedenis...

(JoopFinland)

Een medewerker van de Amerikaanse tv-gigant ABC heeft gelekt dat het kanaal al jaren een documentaire over Jeffrey Epstein door Amy Robach (anchor van ABC's 20/20), waarin in een interview met Verginia Roberts de namen van Clinton (en zijn verblijf op Epstein's Lolita-eiland) en Prince Andrew al werden genoemd, compromitterende foto's werden getoond en de hele affaire aan het licht werd gebracht, 3 jaar 'in de la' heeft gehouden. Drie jaar waarin Epstein zijn praktijken kon voortzetten. Over verantwoordelijkheid van de media gesproken. En ook nadat de affaire dit voorjaar explodeerde hield ABC het in de doofpot.
Robach zag tot haar verbijstering hoe haar verhaal, dat werd afgewezen omdat het niet 'aan de standaarden voor uitzending' zou voldoen, nu plotseling 'hot werd. Ze vertelde hoe ze op allerlei manieren door de Engelse Koninklijke familie werd bedreigd als ze zou persisteren. En dat ze ervan overtuigd is dat Epstein is vermoord. Een overweging voor ABC was ook dat een gesprek met William en Kate dan natuurlijk niet door zou gaan. U begrijpt... De klokkenluider bij ABC legt uit waarom hij de bel liet rinkelen: hij kon niet anders volgens zijn geweten, had geen financiële motieven en biedt alleen Robach zijn verontschuldigingen aan.
Zo anders die andere klokkenluider die 'Oekrainegate' aan het licht bracht. Dat Trump jr. zijn naam noemde (een CIA-agent van Oekraïense origine) wordt door de Democraten van de afzettingsprocedure schandalig genoemd. Zijn leven zou in gevaar zijn gebracht. Eerder had senator Rand Paul (R-Ky.) voor het vrijgeven van zijn identiteit gepleit. Het verhaal laat zien hoe Trump in oorlog is met Deep State en haar organen. Deze CIA-agent was in het Witte Huis geplaatst om Trump te bespionneren en alles wat hij zei tegen hem te gebruiken.
Trump jr. citeerde Breitbart, een rechtse nieuwssite. De naam van de CIA-agent wordt door de MSM-tv-kanalen en -kranten niet genoemd. 'Landsbelang'; 'staatsveiligheid'. 'My ass'.
Als toetje Edward Snowdon en Colonel Wilkerson. Hij werd geofferd op het blok omdat hij Amerikaanse oorlogsmisdaden onthulde. 'Shoot the Messenger' heet dat. Gelukkig is hij op tijd ontsnapt.  Paul Craig Roberts zet het op scherp in zijn analyse. (WK)

Geachte officier van justitie,

u en ik mogen mijn vrouw bedanken. Die komt uit Finland en heeft daarom een warme verhouding met bossen, bomen en papier. Zij heeft de gewoonte om papier -maakt niet uit of het gaat om een reclamefolder van de Jumbo of om een brief van de officier van justitie- te controleren op duurzaamheid. Dus op of het van de juiste, boomplezierige strokarton is gerold en op het land van herkomst. Heeft het velletje in kwestie niet het juiste waarmerk dan schrijft zij de leverancier aan. Bij mijn weten blijft het daarbij. Ze steekt de voorraden niet in de hens en laat ook het personeel van de onverlaat ongemoeid. Maar wat niet is, kan nog komen: ik ben wat dat aangaat een optimist.

Mijn vrouw dus gister dat A4tje van u omgedraaid en waar ik voetstoots had aangenomen dat de achterzijde blanco zou zijn, bleek ook die tekst te bevatten. Helemaal aan de bovenzijde van het vel, in een lettertype dat verschilt van dat in uw tekst aan de voorzijde. Mijn vrouw dacht dat het om een paar regels zou kunnen gaan waarin uw ministerie aan zou geven dat het papier van kringloopkwaliteit was. Maar tot ons beider verrassing stond er het volgende:

Deze zaak met parketnummer 16-xxxxxxxx betreft een proces-verbaal van Politie Utrecht ter zake van belediging gepleegd 18 februari 2015 te Soest, gemeente Soest

Nu is u weer aan zet, zou ik zo zeggen...

Aan de voorkant van uw schrijven laat u mij vrijuit gaan van de beschuldiging van ‘een belediging gedaan in het facebook’. Voor dat feit ben ik in december jongstleden door rechercheur Vriens verhoord in Baarn. Maar dat feit -mijn actie in het facebook waardoor de aangever Perry Wijnand Pierik zich beledigd voelde- vond plaats in de zomer van 2015. Dus niet in februari van dat jaar. Waar komt die datum van de achttiende februari 2015 vandaan? Ik stel die vraag zowel aan mijzelf als aan u.

Zelf kom ik er niet uit. Terwijl ik niet eens helemaal in het duister tast omtrent de vraag hoe de wereld er ruim drie jaar geleden uitzag. Ik ben zo iemand die een soort dagboekje bijhoud, al veertig jaar. Stelt niet zoveel voor, hoor. Een paar regeltjes in een agenda, meer is het niet. Weeramateuristische aantekeningen, mijn verblijfplaats van de dag in kwestie, een film die ik gezien heb of een boek dat ik uitlas, en de fysieke of digitale post die ik op die dag ontving en verzond.

Voor achttien februari 2015 ziet de oogst er uit als volgt:

Woensdag 18 februari was ik thuis, in het lieflijke Finse dorp Eura. Het was een voor Noord-Scandinavische begrippen uitzonderlijk warme winterdag, met zeven graden Celsius op de thermometer en uitbundige zonneschijn. Ik heb die dag email ontvangen van en uit laten gaan aan mijn jongste zus Marjolein, in Nederland, aan ene Jan, eveneens in het vaderland, en aan mijn beste vriend Marc, in Frankrijk.

Meer is er met de beste wil ter wereld niet te melden over die dag. Wel durf ik mijn vingers er voor in het vuur te steken dat mijn relatie tot aangever Perry Wijnand Pierik die achttiende februari nog geheel en al vrij was van gekwetste eer aan zijn of aan mijn zijde. De man was toen nog mijn uitgever, niet mijn aangever, om het zo es te zeggen.

In juni van het jaar daarvoor -dan hebben we het dus over 2014- had Uitgeverij Aspekt een roman van mij het licht laten zien, volgens het zogenaamde publishing-on-demand procédé. Weliswaar maakte de publicatie mij achttienhonderd euro lichter, was het boek tot mijn teleurstelling niet of nauwelijks door de publisher-on-demand gepromoot en had ik ook al een half jaar niets meer uit de uitgeverij gehoord terwijl ik met Aspekt een contract voor het laten verschijnen van nog es twee boeken had gesloten. Maar ik ben een ruimhartig mens dat best wel wil begrijpen dat boeken uitgeven niet de rustigste roeping is.

Dus ook toen ik een week na die achttiende februari, op de vierentwintigste, aan Perry Wijnand Pierik per email vroeg om mij te bellen en hij zulks prompt deed, verliep het gesprek -ik geloof dat we ruim een uur met elkaar aan de telefoon zaten- in de grootste harmonie. Nee, hij kon me niet laten uitnodigen voor een bespreking van mijn boek in een radioprogramma dat daar volgens mij uitstekend geschikt voor was, want dan zou ik zelf mijn vliegticket moeten betalen (sic!). En ja, mijn boek was niet het makkelijkste boek om te verkopen, omdat het was geschreven voor het bovenste segment in de boekenmarkt of zoiets. Maar ook ja en heel graag en natuurlijk kan dat toen ik vroeg of ie nog wel trek had in de twee andere boeken. Het gewone getouwtrek dus tussen auteur en uitgever, zeg maar.

Tot helemaal aan het eind van het gesprek. Toen wilde aangever ineens dat ik me ging bemoeien met een conflict dat hij had met een andere schrijver in zijn fonds, ‘omdat jij de man al langer kent, Joop’. Toen ik aangaf dat ik daarin geen zin had en dat ‘s avonds in een email aan aangever nog es herhaalde en onderbouwde, was mijn conflict met Perry Wijnand Pierik geboren. Maar dat was dus pas een week na de door u in het proces-verbaal van rechercheur Vriens geconstateerde ‘belediging’.

U snapt het wel, meneer de officier. Trekt u nu maar es een uurtje uit om het dossier dat aan dit proces-verbaal hangt nog es een keer uit te pluizen. Ik van mijn kant wacht geduldig op uw uitleg en sluit in deze brief niet alleen mijn telefoonnummer bij maar ook een emailadres. En mocht u er niet uitkomen en mijn hulp nodig hebben dan ben ik best bereid om daarvoor naar Utrecht te komen. Jazeker, ik betaal dat vliegticket desnoods zelf….

(JoopFinland)

2 reacties

Of het zo moest wezen. Precies in de tijd dat les feuilles mortes de trottoirs van Parijs bedekten sloot de 80-jarige chansonnière en filmactrice Maïtena Douménach aka Marie Laforêt een week geleden voor het laatst haar “gouden” ogen. Zoals gebruikelijk kwamen haar successen uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw weer even boven drijven. Maar dat niet alleen. Begin deze eeuw had Marie namelijk voor heel wat reuring gezorgd door haar voormalige echtgenoot Eric de Lavandeyra eens flink in een vals zonnetje te zetten. Een meneer uit de financiële wereld die eerder getrouwd was geweest met Cathérine Hennessy, een telg uit de steenrijke cognacfamilie Hennessy. In tegenstelling tot wat je gauw zou denken hoefde Eric niet op zijn vrouw te leunen wat de frankskes betreft. Hij zat redelijk in de slappe dankzij succesvolle operaties op de Franse en Zwitserse beurzen. Die operaties waren niet allemaal even kosher. Zo zorgde een gevalletje van handel met voorkennis in 1988 en de jaren daarna voor een gigantisch schandaal, waarbij een paar grands mecs uit de Franse politiek stevig in de vangrails terechtkwamen. Een schandaal trouwens waarin ook les Pays Bas een woordje mee sprak. We gooien er maar weer eens een citaatje tegenaan. Komt ie: “Zij [de bewuste grands mecs, red.] waren vroegtijdig ervan op de hoogte geraakt dat de aluminiumreus Pechiney (een Frans staatsbedrijf) in het geheim voorbereidingen trof voor de overname van de Amerikaanse verpakkingsonderneming Triangle American Can”. Dat citaat is afkomstig uit aflevering 7 van onze roemruchte serie “De achterzijde van het beursschandaal”, waarin ondermeer een flinke vracht aan louche praktijken van het Zwitserse Experta Verwaltung de publieke ruimte werd ingekruid. Een met de beruchte Bank Cantrade gelieerde wasstraat onder leiding van de met een schat aan stoute expertise rondzeulende Nederlanders Dirk van Riemsdijk en een paar Van Lanschotjes, die volgens een Amerikaans onderzoek ook hadden meegesmikkeld bij het Pechiney-schandaal.
Goed, terug naar Eric de Lavandeyra en zijn huwelijk met dat meisje van Hennessy. Dat verliep aanvankelijk heel fleurig, maar de seven years itch sloeg toe en les fleures veranderden haast op slag in een treurig bosje uit de winkel van Charles Baudelaire. Eric beschuldigde Cathérine out of the blue van overdadige drank- en drugsconsumptie en om daar een eind aan te maken probeerde hij haar van een balkon te duwen. Althans, zo luidt het verhaal. Waar of niet waar, Cathérine pakte wel haar koffers en vertrok. Eric bleef achter met zijn twee koters, Diego en Isabelle. In 1982 ontmoette hij vervolgens de beeldschone Marie Laforêt. Ook zij had twee koters uit een vorig huwelijk, Lisa en Jean-Mehdi. Een huwelijk dat in 1967 voor zover wij weten zonder balkonscène werd ontbonden. Daarna stapte Marie nog vier keer in het schuitje, kreeg dochter Déborah van kunsthandelaar Alain Kahn-Sriber en had tussentijds nog iets gezelligs met Pierre Cornette de Saint Cyr. Ook al een man uit de wereld der schone kunsten en een hele goeie kennis van ... Michel van Rijn aka Axel de Saint Cyr. Je maintiendrai, je maintiendrai, Holland spreekt een woordje mee. Marie en Eric trouwden uiteindelijk in 1990, maar hun huwelijk hield het maar vier jaar. Niet lang misschien, maar voor Marie lang genoeg om een ruime kennis op te doen over de kwalijke faits et gestes van haar echtgenoot. Met alle gevolgen vandien. Stay tuned (JP).

De gekkies zijn er weer; nu niks over vliegende schotels, aardstralen, platte aardes, upper class pedofilie (bron in engeland bleek fantast). Ook geen Trump, Trump Trump; maar uiteraard wel Poetin, of de laatste loot van die tak: Rusland, Rusland, China, China. De gekkies werken bij de gewone media en gaan ongegeneerd te werk.

Bij onze oosterburen hebben de gekkies het echt voor het zeggen in medialand. Of het nou der Spiegel is of Duitsland 2, het kan niet op: alom samenzweringen. Rusland mengt zich in de verkiezingen voor het Europarlement, Rusland heeft nauwe contacten met de Anti Fascistiese groepen en ga zo maar door. Aardige analyse hier (in het duits weliswaar).

Helaas nemen niet al te veel mensen de moeite om door dit soort propaganda ballonnen heen te prikken. Een goed verhaal met human interest pakt beter dan harde feiten, die zijn zo lastig in het verhaal in te passen.

Venezuela? De EU strompelt achter de Yankees aan om een gekozen parlement en regering af te zetten. En maar kletsen over demokratie.

Syrië? Aardig bericht van medewerkers van het OPCW (de VN club die toezicht moet houden op Chemische wapens op deze aardkloot). Inhoud: die zogenaamde chemische bommen op Douma zijn fake. De hele lijst van de usual suspects (VS, EU, Frankrijk uiteraard, NGOs want mensenrechten, Witte Helmen blijken gelogen te hebben, propaganda dus.

Huawei? Goh we hadden toch Wikileaks (Vault 7) en ene meneer Snowden (PRISM), die onder andere aantoonden hoe de NSA gebruik kon maken van allerhande achterdeuren in Amerikaanse soft- en hardware om in te breken in het dataverkeer. Niet erg blijkbaar voor onze media en politieke “denkers”, wordt hoogstens in één zinnetje afgedaan, waarna het weer over Huawei gaat.

Tja onze “kwaliteitsmedia” verspreiden geen “fake news”, slechts propaganda.

Never a dull moment in onze seniorenflat… Een week geleden politie aan de voordeur met een huiszoekingsbevel. Nee, ik moest niet schrikken maar of ze via ons even op de galerij mochten klimmen om bij de buren naar binnen te kunnen want ze hadden daar een raam open zien staan dus ze zouden er naar binnen kunnen zonder de deur te hoeven forceren…

Ik: Nee, dat doen jullie niet via ons.

P: Fijn, da’s heel mooi van U… Dus we kunnen geen beroep op U doen? Er is daar waarschijnlijk een ernstig misdrijf gepleegd en we doen dus een beroep op Uw verantwoordelijkheid… U blijft anoniem hoor… We bellen hier aan omdat er op de gang verder niemand thuis is...

Ik: U kunt met de woningbouwvereniging contact opnemen. Die hebben een sleutel…

P: Die gaven hiervoor toestemming…

Ik: Die hebben dus een sleutel… Er is hier een huismeester en die helpt U zo naar binnen…

P: Waar zit die huismeester?

Ik: Die is er vandaag niet maar het nummer van de vervanger staat op zijn deur…

Ze gaan even kijken maar staan even later opnieuw voor de deur: vervangende huismeester neemt niet op.

Ik: Jullie komen ook via het balkon op de gaanderij. Die gouden tip wil ik wel met jullie delen…

P: Opgelost. En U blijft anoniem

Ik: Maar ik wil wel een lintje hoor, voor mijn uitstekende burgerschap…

P: Daar gaan wij niet over. Maar U hoeft niet bang te zijn…

Ik: Als je maar niet gaat schieten…

Zo namen we met kleedkamerhumor afscheid van elkaar en even later zagen we het tweetal langs onze ramen over de gaanderij schuifelen. Vijf minuten later gelukkig geen ambulance of explosievenopruimingsdienst op de parkeerplaats maar wel een vrachtwagentje van Kusters, gespecialiseerd in ontruimingen. Na nog een uurtje ligt de hele gang bezaaid met plantenresten en staat er voor de deur van het Tatort een ouwe sofa. Wietplantage opgerold, raden wij. Zo ernstig is dat dus…

Een volle week later post, aan ons persoonlijk geadresseerd, dus niet aan het hele huis, van de woningbouwvereniging. Hennepkwekerij opgerold, aan huurder huur opgezegd en die mag nog wel spulletjes komen halen. Einde eerste alinea.

Maar holy shit, wat is dat? In het tweede alineaatje?

‘Huurder is client van VIA. De andere bewoners die client zijn van VIA zijn geschokt door het voorval en benadrukken dat zij niets wisten van wat er ip de woning gebeurde. Dus het vriendelijke verzoek aan U om niet de andere clienten van VIA op dit voorval te beoordelen’.

VIA is de (door mij gefingeerde) naam van een club die mensen met autisme begeleid. In onze flat woont een aantal van hun clienten. De komst van de club met haar clienten twee jaar geleden valt allicht te verklaren uit het hoge verloop in de flat. De oudere bewoners verwisselen nou ja niet bij bosjes maar dan toch wel in een gestaag tempo het tijdelijke voor het eeuwige. En ook gescheiden mannen vinden hier snel een redelijk betaalbaar heenkomen.

Of oud of gescheiden zijn heel wat medebewoners aan de sterke drank. Die autisten echter waren ons helemaal niet opgevallen. Tot aan de brief van hun en onze verhuurder dus...

Gisteren werd als 'fait divers' gemeld dat een Nederlandse rechtbank de uitlevering van een Britse verdachte van drugssmokkel vanwege de mogelijke 'onmenselijke behandeling' die hem in Britse gevangenissen te wachten zou staan. Omstandigheden die 'niet passen in een ontwikkeld land in de 21ste eeuw'. In een eigen Brits inspectierapport worden die omstandigheden omschreven als 'de meest verontrustende toestanden die we ooit hebben gezien'.
In deze omstandigheden zit Julian Assange een straf van 50 weken uit wegens het breken van zijn borgtocht. Terwijl in 2010 de toenmalige Openbaar Aanklager de aanklacht van 'verkrachting' door Assange van twee Zweedse vrouwen had ingetrokken, heeft de huidige Openbaar Aanklager deze aanklacht nu opnieuw toegevoegd aan een verzoek tot uitlevering aan de Britse regering. Het 1-2-3-tje tussen Londen, Stockholm en Washington is weer van stal gehaald. Het gevaar voor Assange is dus immens. Alleen de wereldwijde solidariteit met Assange zal hem kunnen redden. Of een val van de regering May zijn positie zou verbeteren is ongewis. Labour-leider Corbyn heeft weliswaar uitspraken gedaan die hoop geven, maar is over Brexit in onderhandeling met May, waardoor zijn handen gebonden zijn. (WK)

Teken de petitie in de vorige aflevering en stuur hem rond!

Ik leg aan mijn Finse vrouw uit wie Mart Smeets is. Ik had dat liever niet gedaan. Was tegen haar graag van wal gestoken over die journalisten die in het Nederlands wél over sport konden en kunnen schrijven. Over Bert Wagendorp dus, Ben de Graaf, Matti Verkamman en Simon Kuper. Maar Smeets moet me van de lever, omdat ie vanochtend bij Sven Kockelmann over een boekje mocht komen praten.

Sven Kockelmann is de Youp van ‘t Hek van de ether. Hij presenteert een half uurtje vol bekende landgenoten en andere open deuren. Halverwege deze kwelling voor de luisteraar wordt de kerel steevast opgebeld door ene Dries Roelvink, een soort André Hazes met een mening. Ik heb Roelvink gelukkig nooit horen zingen en ook van zijn meningen lusten zelfs de honden geen brood.

Smeets voelt zich bij Youp Kockelmann hoorbaar als in zijn beste onderbroek. Kwaakkwaakkwaak over zijn andere boekjes en nu heeft hij eens een echte roman geprobeerd. Van ruim driehonderd bladzijden. ‘Dat valt niet mee hoor’, en: ‘Ik ben er wel twee jaar mee zoet geweest’. Maar het resultaat mag er zijn. Want Mart heeft in zijn roman ‘heel wat van wat ik zelf heb meegemaakt’ verwerkt.

Het ‘boekje’ van 300 pagina’s gaat dus over een basketballer die in 1988 in Finland een wedstrijd moet spelen en valt voor de charmes van ene Anastasia. ‘Zo gaan die dingen’, legt Smeets uit. ‘De hoofdpersoon in mijn boekje is vreselijk gelukkig met zijn vriendin maar toch gaat hij in op de flirt van die vrouw. Want die Anastasia speelt het spel zoals het gespeeld moet worden!’

Had Smeets het maar gelaten bij seksistische dialogen en zijn niet door enig schaamtegevoel geremde laatdunkendheid jegens mensen die schrijven en lezen als serieuze bezigheid zien. Maar de kerel moet en zal het bewijs leveren waarom hij door sporters die iets wonnen altijd werd overgeslagen, en zelfs de commerciële omroepen niets meer met hem konden.

Smeets verkoopt lucht. In lege zakjes.

Hij gaat los over Finland. ‘Wij in Nederland hebben niets met de Finnen’, roept hij in Kockelmann zijn toeter en op een toon als hebben ‘wij’ daarin het gelijk geheel aan onze zijde. En Mart somt op: de Finnen drinken, de Finnen hebben het koud, de Finnen hebben altijd tegen de Russen geknokt en de Finnen zeggen nooit wat. De mooiste van Mart gaat over de afkomst van de Finnen: ‘Finnen stammen af van de Hongaren. De Hongaren bleven op de poesjta’s en de Finnen bogen rechts af naar het Noorden.’

Weetuwel…

Echter en evenwel: ondanks dat ‘wij’ volgens Mart niets met die Finnen hebben, is hij wel ‘ontzettend geraakt’ door een stukkie muziek dat door een Fin is gemaakt. We luisteren naar een gedeelte uit een suite van Jean Sibelius.

‘De mooiste muziek die ik ken. Muziek waar ik helemaal rustig van word. Muziek waarbij ik al die Finse reusachtige meren en eindeloze wouden voor me zie opdoemen. Die muziek is gemaakt door Jean Sibelius. Sibelius was een Fin die Zweeds sprak maar Fins leerde om toch de ziel van de Finnen om hem heen te kunnen begrijpen. En daar muziek over te kunnen maken. Ik was daar toen in 1988 in een museum over die man en dat heeft me ontzettend geraakt.’

Dat is helemaal Mart Smeets zoals wij hem hebben leren kennen. De Smeets die naast Bernard Hinault staat en diens weigering om in het engels op engelse vragen te antwoorden afdoet als Hinaults onkunde in de engelse taal. Nu kent mijn vrouw hem ook. De Smeets die niet snapt dat Anastasia een Russische naam is, de Smeets die niet doorheeft dat Zweedstalige Finnen ethnische Finnen zijn, de Smeets die het koud heeft als hij niet in het licht van de schijnwerpers staat…

(JoopFinland)

Briefpost van het Openbaar Ministerie. Een paar kwootjes:

Geachte heer Wassenaar,

Op mijn kantoor is een proces-verbaal binnengekomen, waarin u als verdachte bent aangemerkt.
Inmiddels heb ik besloten u daarvoor niet verder te vervolgen.

De reden hiervoor is dat naar mijn oordeel:

er sprake is van inmiddels gewijzigde omstandigheden. Het feit, een belediging, is van oudere datum. Wij keuren uw gedrag van toen af. U had geen berichten over deze aangever mogen plaatsen op facebook. De omstandigheden, zoals ze nu zijn, zijn veranderd en dat is voor ons de reden om u op dit moment niet te vervolgen.

Een eventueel eerder verstrekte dagvaarding of (verkorte) oproeping voor een terechtzitting komt hiermee te vervallen.

Deze zaak is hiermee afgedaan, tenzij
a      ik op grond van nieuwe feiten of omstandigheden deze beslissing moet herzien;
b      het gerechtshof alsnog een vervolging beveelt. Dat kan als een ander, die is benadeeld door een feit waarvan u nu verdacht wordt, zich beklaagt over mijn beslissing u niet te vervolgen

De officier van justitie

Maar die kous kunnen wij toch nog bij lange na niet aan onze voet trekken? Opdat we er allemaal wat van leren over de rechtsstaat, zelf maar weer in de pen geklommen. Het is maandag en daar gaat ie:

Geachte officier van justitie,

Mij gewerd uw brief van 09 mei jongstleden, en dat mogen we gerust een wonder noemen. Want de envelop van het Openbaar Ministerie was verzonden naar een adres Schuurmanslaan in Den Bosch. Feit is dat de Bossche buurt waar ik tijdens mijn bezoeken aan Nederland verblijf heel wat met Schuurmans te stellen heeft. Zo loop ik tijdens mijn dagelijkse wandeling hier langs het Nico Schuurmanshuis, een dromerig bouwsel in een al even dromerig prieeltje, een uitgelezen plek voor huisvrouwen en gepensioneerde politiemensen en buschauffeurs om zich te bekwamen in het kunstschilderen, of op andere wijze gebruik te maken van het uitgebreide cursusaanbod. Tevens hebben wij hier om de hoek tuiniersbedrijf Schuurmans, waar ik elke vierentwintigste december de laatste kerstboom koop, voor minder dan de halve prijs. Dat zijn dus al twee stuks Schuurmansen, en het zou in deze omstandigheden natuurlijk iedere postbezorger aan de valium brengen indien onze laan gewoon maar Schuurmanslaan genoemd zou zijn. Nee, daar moet iets voor. Wethouder bijvoorbeeld. Ik heb geen idee of die Nico van dat akwarellen wethouder is geweest, of de vader van die kerstboomverkoper, maar in ieder geval en daar kan niemand omheen woon ik in de Wethouder Schuurmanslaan.

Aan u dan ook de vraag wat zich daar nu eigenlijk jongstleden december in uw filiaal te Baarn heeft afgespeeld. Want ik heb toen en daar toch echt en heus waar mijn tijdelijk adres in Nederland opgegeven aan de rechercheur van dienst Petra Vriens en haar bekwame secondante Annelies. En waarschijnlijk heb ik het adres, plus huisnummer en postcode, ook nog wel een keer herhaald om de dames te gerieven. Het gebeurde geeft te denken, temeer omdat rechercheur Vriens mij -slaat u er de eerste deeltjes van deze serie maar op na- niet alleen enkele malen per email maar ook nog es en visage op haar burootje er op heeft gewezen dat zij en haar opsporingsapparaat er ruim drie (3!) jaar over hebben gedaan om mij op te sporen. Er ging zelfs een internationaal opsporingsbevel vanwege mijn persoontje in de computer. Wanted, dead or alive, wegens belediging in het feestboek. Terwijl ik toch al die jaren gewoon op een heus fysiek adres in Finland stond en sta ingeschreven. Werkelijk iedereen heeft mij sinds ik door u verdacht werd op dat adres kunnen vinden: de Finse belastingdienst, het Finse ziekenfonds, mijn voormalige Finse werkgevers, maar ook mijn Nederlandse bank, de Nederlandse omroep waarvoor ik werk en de Nederlandse ambassadeur in Finland, om mij telkenjare uit te nodigen voor een borrel ter gelegenheid van Koningsdag. Ik neem zo’n uitnodiging niet aan maar hier gaat het er nu om dat zelfs de post die ik niet blief me dus wel bereikt. Het is mij dus een raadsel hoe u en de machinerie die u ten dienste staat, onwetend kunnen zijn over mijn adres, en dat nog wel es drie jaar achtereen. Zelfs door middel van een simpele googelsessie op het internet -volgens mij kan die Annelies dat behoorlijk goed- had u mij kunnen ontdekken, want ik heb tot 2017 een firma gehad en u weet waarschijnlijk ook wel dat firma’s niet lang bestaan bij de gratie van een geheim adres.

Ik was dus naar menselijke maatstaven voor u makkelijk op te sporen. Zeker toen onderhavige zaak tegen mij nog niet verouderd was, in de zomer van 2015. Want mijn Finse adres staat ook in de vaststellingsovereenkomst die aangever Perry Wijnand Pierik in die zomer met mij gesloten heeft. En daarmee komen we aan de hamvraag in dezen. De vraag waarop rechercheur Vriens mij noch per email noch tijdens mijn verhoor ten burele een afdoend antwoord kon geven. De vraag waarvan zij die middag een weinig van kleur verschoot, als ik me niet heel erg bedrieg. Ik hoop dat u beter voorbereid bent op die vraag, want ik wil, nu ik u na maandenlang vruchteloos heen en weer bellen naar slachtofferloketten en paleizen van justitie eindelijk bij het revers heb, nu wel es weten hoe zo’n kous precies gebreid wordt. Hoe kan het zijn dat waar twee partijen schriftelijk overeenkomen elkaar met name juridisch met rust te laten -middels een vaststellingsovereenkomst dus- de ene partij toch en desalniettemin de ander vervolgens aanklaagt? Legt u me dat maar es haarfijn uit. Mag best telefonisch, ik geef hierbij mijn nummer in Nederland.

Jammerjammerjammer en nog es jammer dat u het er bij laat zitten. Ik had me al een beetje voorbereid op de rechtszitting, door me in te lezen in Heinrich Böll en zo. En ik heb het er dus geenszins bij laten zitten, de voorbije drie jaar. Want kijk, Perry Wijnand Pierik en u kunnen het wel belediging vinden wanneer ik opschrijf en publiceer dat hij een nazi is, maar ik -en ik ben vast en zeker niet de enige- ben erg benieuwd naar wat een onafhankelijke rechter nou van het geval zou vinden. Eigenlijk vind ik -vinden wij zal ik maar even voor die anderen spreken- dat Perry Wijnand P|erik met zijn in bruine boekjes grossierende en goedwillende would-be auteurs oplichtende toko die Aspekt heet, zich maar es voor die onafhankelijke rechter moet verantwoorden, voelt u hem wel? Dus niet getreurd: ik hoop en bid dat die omstandigheden waarover u het heeft, nu weer zodanig veranderd zijn dat we toch samen aan de slag kunnen. Of dat er door Perry Wijnand Pierik iemand anders te vinden is die zich door mij drie jaar geleden ook beledigd voelde. Zijn vader Wijnand desnoods. Of zijn bevlogen raadsman Arjan, onder wiens auspiciën die vaststellingsovereenkomst destijds werd gesloten.

Ik sluit af, want u en ik hebben per slot van rekening wel meer te doen. Gaat u nu maar weer boeven vangen. Dan zorg ik van mijn kant er voor dat de boeven zich niet achter het bruine vaandel kunnen organiseren.(JoopFinland)

U kent hem niet? Nee, wij ook niet. Chen Xiaofeng. Een paar weken geleden werd ie in de presidentszetel van de Chinese onderneming HNA Group gehesen. Niet helemaal toevallig: zijn ouwe heer, Cheng Fen, is de chairman en grootaandeelhouder van de groep. Zal u zeggen “Ja en?”. Maar in tegenstelling tot onze wormen en naarden is alleen anciënniteit in Bejing en wijde omgeving al een factor van betekenis bij het nemen van besluiten. Tenzij je als ouwe hotemetoot een ontmoeting hep gehad met een afgevaardigde van de heer Alzheimer of een andere liftbediende naar het hemelse dakterras, dan ligt het even anders. Maar Fen was kennelijk nog niemand uit die beroepsgroep tegengekomen, dus zat de op de Universiteit van Washington opgeleide Xiaofeng gebakken. Hoewel. Juli vorig jaar stuiterde Wing Jian, HNA's co-chairman, van een rots in de Provence. Een salto mortale. Een ongelukje volgens de Franse recherchesmurfen. Quoi d'autre? Maar er waren toch luitjes die een verdacht luchtje meenden te ruiken. Het ging namelijk niet lekker met HNA. De onderneming was in het recente verleden iets te hebberig geweest bij de uitbreiding van haar assets. En moest noodgedwongen spulletjes weer in de verkoop gooien. Zoals haar belangen in de beruchte Deutsche Bank en van Hilton Worldwide, dat wij dankzij Paris en haar broer Conrad zo alleraardigst konden koppelen aan Witte Neus Worldwide (1). Maar er was meer. HNA was ook eigenaar van de SinOceanic Shipping. Die Noorse onderneming was op haar beurt weer eigenaar van een hele vloot containerschepen waarvan een flink aantal werd gechartered door de Italiaans/Zwitserse rederij Meditteranean Shipping Company aka MSC. Ook die werden noodgedwongen verpatst, zij het dat SinOceanic wel zorg bleef dragen voor de catering en de bemanning. Vier van die verpatste MSC-schepen kwamen dit jaar ernstig in het nieuws. Drie in verband met enorme cokevangsten (2) en eentje door begin dit jaar 342 containers te verliezen ten noorden van de Wadden. Heel uitzonderlijk: de zwarte doos bleek zodanig beschadigd dat de oorzaak van deze ramp via die weg niet viel na te pluizen. Na wat plussen en minnen kwam men tot de conclusie dat de MSC Zoe ergens aan de grond moest zijn gelopen. Merkwaardigerwijs werd nergens verwezen naar Zoe's cokezusjes. Ook later niet. Terwijl een ongelukkie bij de overdracht van een lading snorkel naar een kleinere passant ook een aardige these zou zijn. Toegegeven, een longshot. Maar de Chennetjes zouden niet de eerste Chinezen zijn die wij in rekverband konden brengen met de wereldwijde witte handel (3). En waarom zou een Chinese kat in het nauw geen rare sprongen maken? Stay tuned (JP).

(1) Zie “Oelala Paris” en “Oelala Conrad”.
(2) Zie de serie “Van Damascus naar Gioia Tauro”.
(3) Zie “Oelala Mitch”.

Over Trump is sinds zijn aantreden veel moois geschreven. Volgens MSM was hij na een serie "verantwoordelijke" presidenten als vader & zoon Bush, Clinton en Obama de "gevaarlijke gek" in het Witte Huis die onze vrede en veiligheid in gevaar zou brengen na 75 jaar van stabiliteit. Dat is om een reden belachelijk, omdat Trump, ondanks 'alle opties open' in tegenstelling tot zijn "redelijke" voorgangers, nog geen oorlog is begonnen.
Belangrijk is om vast te stellen dat The Donald gekozen is op een ticket tegen regime change en goede betrekkingen met Rusland. Als hij die beloftes zou breken met een oorlog tegen Venezuela, zou hij zich in niets onderscheiden van zijn bellingerente voorgangers en zijn herverkiezing in 2020 in groot gevaar brengen.
Sinds zijn aantreden in 2016 zijn zijn handen gebonden geweest. Nooit heeft hij zich kunnen omringen met zijn beoogde medewerkers (denk aan de tot een gevangenisstraf veroordeelde veiligheidsadviseur Generaal Flynn wegens 'samenspannen met Rusland'). Ten eerste via Russiagate en vervolgens via "oppassers" van Deep State als de generaals in de Witte Huis-staf en laatstelijk veiligheidsadviseur Bolton (een reïncarnatie van Trump's aartsvijand John McCain), secretary of state Pompeo en natuurlijk Vice (een hartslag verwijderd van het presidentschap) Pence. Zij spelen de hoofdrol in de pogingen tot destabilisatie van Venezuela.
Het is mogelijk dat Bolton cs. Trump hebben voorgespiegeld dat regime change in Venezuela een eitje zou zijn en dat Trump (die zich voor 2020 moet profileren tegen de "socialistische" Democraten) erin meeging uit opportunistische overwegingen. Een andere optie is dat Trump het falen zag aankomen en wachtte op een gelegenheid zich van zijn laatste oppassers te ontdoen na hun falen.
In elk geval is de situatie nu dat volgens uitgerekend de Washington Post Trump echt genoeg heeft van deze neocons, die in Venezuela nog geen deuk in het pakje boter hebben kunnen slaan. Volgens deze krant in eigendom van de Deep State-adept Bezios van Amazon zouden de dagen van Bolton geteld zijn. Pikant detail is dat deze verwijdering zich ontwikkelde na een telefoongesprek met Wladimir Poetin van meer dan een uur waarover Trump zich uiterst positief uitliet.
'Eerst zien zei blinde Maupie', maar als dit doorzet is het een opsteker voor Maduro en alle vredeskrachten in de wereld. (WK)

2 reacties

De ineenstorting van de USSR maakte een eind aan 'de 2e supermacht' naast de VS, die alleen overbleven. 'Op de achterhand' blijkt volkenrechtelijk opvolger Rusland (een federatie in tegenstelling tot het Rusland van voor 1917), na volledig te zijn uitgekleed onder 'dronkelap Jeltsin', in staat tot een opmerkelijke wederopstanding. Zelfs in de hoogtijdagen van de Sovjet-Unie vloog haar luchtmacht niet boven het Midden-Oosten. Nooit had de SU de diplomatieke relaties die nu van doorslaggevend belang zijn in het regelen van de door het Westen (Navo) geschapen conflicten, van Jemen tot Afghanistan. Dat na het tekenen van een akkoord tussen de strijdende partijen in Jemen, Saoedi-Arabië nu in gesprek is met de Houthi's is een direct gevolg van de inspanningen van de Russische diplomatie, concreet gemaakt in een historisch bezoek van de Russische president Poetin aan Riyad en andere golfstaten, waar hij met alle eer werd binnengehaald. Het is een gevolg van de 'terugtrekkende beweging' van de VS onder de isolationistische president Trump die, al probeert Deep State via zijn afzetting deze politieke omslag terug te draaien, gedragen wordt door een meerderheid van de bevolking. Ook door de middenklasse en dat deel van bourgeoisie/zakenleven dat niet tot het 'Military Industrial Complex' behoort dat goud verdient aan de constante reeks oorlogen die Washington sinds de Tweede Wereldoorlog voert overal ter wereld. Trump is de eerste president sinds 20 jaar die geen nieuwe oorlog is begonnen. Hij is verwikkeld in resten van de oorlogen van zijn voorgangers Clinton, Bush en Obama. Als hij vertrek van de Amerikaanse troepen aankondigt (zoals uit Syrië als meest recente voorbeeld) wordt dat door Deep State vakkundig gesaboteerd, waardoor zijn geloofwaardigheid bij zijn aanhang moet worden ondermijnd. Nadat Russiagate mislukte is er nu Oekraïnegate in de herkansing. En anders wel een plotseling opgedoken verkrachtingszaak uit de jaren '90. De zaak Epstein liep richting Clinton, anders hadden ze daar op voortgeborduurd. Is Trump een heilige? Natuurlijk niet. Maar hij wordt beoorlogd om politieke redenen, niet om morele. Clinton, Bush en Obama waren minstens zo grote smeerlappen als hij. Daarbij waren ze massamoordenaars en dat is nu net waar 'de Donald' (nog) niet van beschuldigd kan worden. Hij is niet door de knieën gegaan in Syrië, Venezuela of Iran. DAAROM moet hij weg. En zeker niet herkozen. Het is voor Nederlanders, de kooplui/dominees, niet mogelijk zonder onze 'schitterende' morele standaarden naar het buitenland te kijken. De wereld vreest ons wijzende vingertje. Maarnietheus. Een interessante uitzondering vormt het artikel van een analist van een landelijk avondblad voor een internationaal tijdschrift dat een gevoel voor werkelijkheid etaleert dat men hier zelden leest (zie hier). Europa als minnares die alleen verder moet omdat haar minnaar haar niet langer moet. Dat Trump bij zijn aantreden de NAVO 'obsolete' (in de betekenis van 'ouderwets' zowel als 'niet meer ter zake doende') trilt nog steeds na. Het zal hem niet worden vergeven. Maar of de afzetting lukt of niet, het naoorlogse tijdperk van de 'Pax Americana' via de loop van het geweer is voorbij. (WK)

4 reacties

In een sluwe smerige uithaal heeft RN-leider Marine Lepen geprobeerd de Europese verkiezingen op te waarderen, door deze nep-verkiezingen voor een nep-parlement (waar madame Lepen trouwens al jaren deel van uitmaakt net als haar fascisten vader voor haar) uit te roepen tot 'referendum over Macron. De Fransen, die net als in alle overige EU-Staten behalve Lee Towers met geen mogelijkheid warm te maken zijn voor dit vehikel van de grote bedrijven (de geldmotor achter Deep State), moeten zo verleid worden' om toch naar de urnen te gaan ', zoals dat zo mooi heet in het Frans. Zo blijkt maar weer eens hoe extreem- tot bruin rechts altijd de belangen van het geld, van Deep State behartigt, ten nadele van de arbeidersbeweging waartegen ze in stelling wordt gebracht, als de nazi's aan de vooravond van 1933.
Dit gebeurde op dezelfde dag dat de vakbond CGT en de Communistische partij in Le Havre, de grootste haven van Frankrijk, met acties opriep de aanlevering van Franse wapens aan boord van Saoudische schepen die au Havre voor anker liggen te blocceren. Een schriller contrast kan er niet worden getrokken in de arena. Lepen horen we uiteraard nooit over het lijden van Jemen met Franse hulp.
Zo worden deze afschuwelijke nep-verkiezingen dus ook in Frankrijk spannend, macacundeou. Want in hoeverre zal het mantra van de Gele Vestjes om niet of blanco te stemmen nu nog navolging vinden? Zo worden door het Rassemblement National ook de Gele Vestjes uitgedaagd.
'Als je niet gaat stemmen komt Macron als winnaar uit de bus' (=urn). Daarmee worden de Fransen gechanteerd door Lepen. (WK)

1 reacties

Op de dertigste verjaardag van de val van de Berlijnse Muur onthult een nieuw rapport dat Europese bedrijven stevig verdienen aan de constructie van nieuwe muren aan de Europese grenzen. Het rapport identificeert drie hoofdrolspelers – Thales, Airbus en Leonardo – en een hele rij andere bouw- en technologiebedrijven, scheepswerven, wapenfabrikanten en security-bedrijven die contracten krijgen om de grenzen te militariseren. De Nederlandse scheepsbouwer Damen is eveneens een belangrijke speler in deze markt.

Het rapport, 'The Business of Building Walls', onderzoekt de industrie die betrokken is bij de bouw van verschillende soorten muren om vluchtelingen en migranten buiten Europa te houden. Het richt zich op de muren en bijkomende technologie die op diverse grenzen zijn verschenen, de 'maritieme muren' die op de Middellandse Zee zijn opgeworpen en de 'virtuele muren' van surveillance en biometrie. Het door het Transnational Institute (TNI), Stop Wapenhandel en het Spaanse Centre Delàs uitgegeven rapport, betoogt dat het primaire doel van deze muren is mensen tegen te houden, vaak met dodelijke consequenties.

Het rapport is een vervolg op het vorig jaar verschenen 'Building Walls', dat de muren zelf onder de loep nam. Sinds 1990 hebben EU-lidstaten en Schengenlanden meer dan 1000 kilometer aan landmuren gebouwd, wat overeenkomt met zes keer de lengte van de totale Berlijnse Muur. De maritieme operaties om vluchtelingen te stoppen bestrijken zo'n 4750 kilometer, in de Middellandse Zee en voor de Canarische Eilanden. Dit jaar verlengde Slovenië de muur op de grens met Kroatië met 40 kilometer en kondigde Letland plannen voor een nieuw hek op de grens met Wit-Rusland aan.

Deze muren gaan samen met een snelle stijging van de uitgaven van de EU en haar lidstaten voor grensbewaking. Mark Akkerman, auteur van het rapport, zegt: “De Europese militaire en security-industrie is er via succesvolle lobby in geslaagd migratie te framen als een bedreiging voor de veiligheid in plaats van als een humanitair probleem. Dit heeft een schijnbaar eindeloze stroom publiek geld voor het militariseren van grenzen in werking gezet, terwijl beleid en investeringen om humaan op vluchtelingen te reageren en om de grondoorzaken van gedwongen migratie aan te pakken wordt ondermijnd.”

De beperkt beschikbare publieke informatie laat zien dat tenminste € 900 miljoen is uitgegeven aan muren en hekken op land, € 676,4 miljoen aan maritieme operaties (2006-2017) en € 999,4 miljoen aan de virtuele databases en systemen. Tijdens de volgende begrotingscyclus van de EU stijgen de budgetten voor grensbewaking fors. Zo is er € 8,02 miljard beschikbaar voor het nieuwe Integrated Border Management Fund en € 11,27 miljard voor Frontex, waarvan € 2,2 miljard voor het kopen of leasen van eigen materieel zoals schepen, helikopters en drones.

De grote winnaars van dit beleid zijn de grote Europese wapenbedrijven Thales (Frankrijk), Leonardo (Italië) en Airbus (Paneuropees). Het hoofdkantoor van Airbus is gevestigd in Leiden, terwijl ook Thales diverse vestigingen in Nederland heeft. Een groot aantal andere militaire bedrijven, bouwbedrijven, scheepswerven en IT-bedrijven verdient eveneens goed aan de nieuwe muren.
Zo worden schepen van het Nederlandse Damen, in dienst bij Albanië, België, Nederland, Roemenië, het Verenigd Koninkrijk en Zweden, ingezet voor maritieme grensbewaking, waaronder in Frontex-operaties. In het Middellandse Zeegebied beschikken ook Libië, Turkije, Marokko en Tunesië over schepen van Damen voor grensbewaking. In het geval van Libië werden deze ingezet voor gewelddadig optreden tegen vluchtelingen en reddingsschepen. Damen sloot afgelopen zomer nog een contract voor de levering van negen schepen aan Turkije, nadat het er eerder al zes leverde.

Niamh Ni Bhriain van het Transnational Institute concludeert: “Terwijl we de val van de Berlijnse Muur vieren, is het tragisch dat er zoveel nieuwe muren in Europa zijn gebouwd om de meest kwetsbare mensen op onze planeet buiten te houden. Dit rapport toont aan dat het nieuwe tijdperk van het bouwen van muren wordt aangedreven door een machtige militaire en security-industrie die Europees migratiebeleid mede heeft vorm gegeven en contracten en geld heeft geoogst.”

De presentatie van het rapport 'The Business of Building Walls’ zal plaatsvinden op 10 november in de ACU in Utrecht, Voorstraat 71, aanvang 17.00 uur. Naast de presentatie van het rapport zal Anne Dekker (Sea-Watch) vertellen over de tragedie die zich afspeelt op de Middellandse Zee en zal een nieuwkomer zijn persoonlijke ervaringen met de gemilitariseerde Europese grenzen delen.

Een hele goedemorgen voor al het schoolvolk van Nederland en België! Wij begrijpen uit de sms dat jullie op heden iets anders aan het koppie hebt dan spijbelen ten gunste van een beter kliimaat. Examens. Jullie worden geacht bloed, zweet en tranen te plengen voor weer een stapje in de tredmolen die karjerre heet.

Ook gelezen hoe het onderwijssysteem op de schop moet. Dat lees ik al een halve eeuw. Sinds ik lezen kan, dus. Jullie zijn niet dom, en begrijpen ook wel dat er een hele volksstam rein geld verdient met het uitdenken van plannetjes, ook voor het onderwijs. Het ene plannetje is nog niet een stille dood gestorven of het volgende wordt al opgeblazen tot een ballon die dan ook weer paf! zegt.

Meanwhile lach ik me dood om de nieuwste hype in onderwijsland. De bollebozen (die jullie nooit op je school te zien krijgen, want de echte pennelikkende en grensoverschrijdende plannenambtenaartjes zitten in Den Haag) hebben bedacht dat het beste onderwijs uit Finland komt. Yes, count your blessings. Het land van de duizend meren en muggen is het moderne schoolvoorbeeld.

Ik blijf er bijna in.

Waar zoiets vandaan komt? Ik heb het volblazen van die griezelcondoom vanaf het prille begin medegemaakt. Werd toen jullie nog in de luiers lagen benaderd door het overigens meestal voortreffelijke VPRO televisieprogramma Tegenlicht. Ik was correspondent voor die omroep in Finland en of ik een school wist waar men een docu over het Fins onderwijssysteem zou kunnen maken.

Ik heb de VPRO altijd zien zitten en ze hebben ook altijd wat aan me gehad dus ik zei dat ik op een Finse school had gewerkt en ze aan interviews en dergelijke kon helpen. Niet gevraagd dus naar de insteek van de beoogde documentaire en dat had ik beter wel kunnen doen… Want pas terwijl de crew al met alle lampen en gedoe in de weer was, bleek mij dat ze op de verkeerde missie waren.

Tegenlicht ging het Finse onderwijs neerzetten als ‘het meest innovatieve ter wereld’. New speak uit die kantoorbubbel in Den Haag die om een of andere reden de VPRO-mensen had besmet. Ik ben de naam van de kerel vergeten maar er was zo’n plannenzeiker die aan dezelfde Finse school als ik had gewerkt en daar werkelijk versteld had gestaan van dat ‘innovatieve’ vermogen, aan hem geopenbaard.

Ik loyaal aan ‘mijn’ omroep en dus adressen en telefoonnumers gegeven maar wel gevraagd om mij op geen enkele wijze in hun docu te betrekken. Ik beschreef kort mijn ervaringen met het ‘innovatieve’ Finse onderwijssysteem en nam afscheid van ze. Het relaas heb ik toen ook online gezet: leest en huivert leest en huivert.

Heb ik bijna twintig jaar lang me afgevraagd of ik nou de enige was die door die hype heen prikte, totdat ik een week of wat terug op de kwekradio een interview hoorde met een docente. Ik weet niet wat ze gaf of waar ze voor de klas stond maar zij was de eerste die bluspoeder op die Finse innovatiewoede gooide.

‘Ik ben op twee studiereizen naar Finland geweest’, zo vertelde ze aan Lara Rensen, ‘en wat ik heb gezien en gehoord deed me tot de overtuiging komen dat we met dat Finse onderwijs hier niet zoveel kunnen. Want dat Finse onderwijs wordt gegeven in Finland, aan Finnen. Die mensen daar zijn rustig en gedwee. Die hebben niet de mondigheid van ons Nederlanders.’

Ze deed het veel netter dan ik, maar dat vergeef ik haar graag. Einde hype dus. Ben benieuwd of die grappenmaker uit die VPRO-docu nog steeds grof geld verdient met zijn nep-informatie. Dus ik zou zeggen jongelui: laat je huiswerk vandaag maar maken door die door je pa en ma betaalde bijlesboer en googel voor mijn lol even op naam en adres van die kerel.

Gevonden? Schuif dan iets innovatiefs in zijn brievenbus. Mag ook digitaal…

(JoopFinland)

Gotnomdedju, en nog al es een keer gotnonverjuutje. Het leger des heils. Ze hebben het leger des heils. De kaaskoppen. Je houdt het niet voor mogelijk maar zij presteren het. Ze bombarderen je plat en roken je uit. En daarna sturen ze je de rekening voor de bommen. En betuigen hun spijt. Ze hebben geen krijgsmacht om te bombarderen en te doden, ze hebben een leger om goeds mee te verrichten.
Overal elders zou er een orkaan van verontwaardiging opsteken omdat de bewering dat je een krijgsmacht hebt om je opponent het heil te brengen a. te zot is voor woorden, en b. die krijgsmacht in gevaar brengt. Maar achter de Honsbossche zeewering laten ze die doos van Bijleveld praten wat ze wil en duikelt de Telegraaf de piloot van zo’n hels machine op om uit te huilen.
Zij van het oorlogsministerie raapt het dossier van haar voorganger op en is net zo perplex als wij die naar madam moeten kijken. Hij van de luchtmacht wil alleen maar op de rug op de kiek want hij heeft vrouw en kinders en die zouden wel es bij de Jumbo en op de kresj gepest kunnen geraken. Kan het kaziger? En maar lachen om ons van Vlaanderen.
Het ergst is het gesteld met het persvolk. Niet alleen is het nieuwe normaal dat de Telegraaf en vraaggesprekken in de Telegraaf tot in ‘s lands parlement worden geciteerd. Ook moet na ellenlang en oeverloos over elkaar heenbuitelen en om de hete brij draaien de meest uitgekotste advokaat van het land komen uitleggen wat er ‘eigenlijk’ aan de hand is.
Liebeth Zegveld, vrouw en -da’s nog slimmer- verdediger van al wat naast de po piest in Nederland, van standrechtelijk gefusilleerde Zuidmolukkers tot de slachtoffers van de volgende gifbelt, moet het pienterste volk op aarde dat altijd met die te korte dinges van ze omhoog anderen staat de broek aan te meten langzaam en in verschillende volzinnen bijpraten over dat het toch echt het Nederlands recht is waaronder die pief in de Telegraaf zijn goeie werk doet en dat de Nederlandse staat als werkgever van die lul dus opdraait voor de gevolgen van het leger des heils.
Godnomdedju, wat is de wereld een plek vol onrechtvaardigheid, al was het alleen al omdat zo’n mens als Kees Koning wel aan hartfalen bezwijkt, maar vergeetmenieten als Bijleveld en dat kind van Hennis -na haar afgang niet bij de parkeerwacht of op een aalmoes in de wijkopvang beland maar hoge VNer in Irak- nog veel te lang ons plezier aan de beeldbuis gaan vergallen.
Kees, we missen U, met uw hamer tussen de Starfighters… (gvd)

Terwijl bijvoorbeeld de Volkskrant niet verder komt dan het uit het pakpapier halen van een Deense Koranverbrander en nalaat de opmars van extreem-rechts in de overige Noordse landen te benoemen voor wat ze is (de inspiratiebron voor de Boreale dageraad van de Baudetten, Cliteuren en Pierikken in Volkskrantland), wordt in Finland de weg bereidt voor een extreem-rechtse regering in 2023.

Gisteren kreeg de sociaal-democratische would be-premier en kabinetsformateur Rinne de conservatieve plattelandspartij Keskusta mee in zijn club, die verder zal bestaan uit de groenen, de zusterpartij van de SP en de Zweedssprekenden. Waarschijnllijk houdt deze landsregering het wel vier jaar vol. Onnoemelijk veel belangrijker is wat er in de oppositie gebeurt.

De door de alt right beweging Sisu gedomineerde Echte Finnen, het onderwerp van dit serietje, wisten bij voorbaat dat zij uitgesloten zouden worden van regeringsdeelname. Kwamen zij bij de laatste verkiezingen maar zevenduizend stemmen tekort om de grootste partij te worden, nu gaan zij er terecht vanuit dat zij over vier jaar de sociaaldemocraten kunnen verslaan.

De Echte Finnen zullen dus alleen maar hun aanhang vergroten. Dat is niet gezegd voor de andere grote oppositiepartij, de conservatiefliberale Kokoomus. Het uit de macht vallen van deze club zal vérstrekkende consequenties hebben voor de machtsverhoudingen in 2023. Kokoomus is sowieso al een partij die ver rechts staat van bijvoorbeeld het CDA, waarmee ze in het Europees Parlement optrekt. Vooral haar jongerenbeweging laat graag de oortjes hangen naar extreem rechtse praat.

Vanuit die gelederen zal Kokoomus in de oppositie nog verder naar rechts gedreven worden en met de Echte Finnen gaan samenwerken. Gister al liet de leider van de conservatiefliberalen doorschemeren dat, mocht de nu beoogde regering vallen, er te denken valt aan een minderheidskabinet van de zijnen met de partij van Laura Huhtasaari. Van een cordon sanitair rond de Echte Finnen nieuwe-stijl (in geen opzicht te vergelijken met de club van minister van BZ Timo Soini die uit het nieuwe parlement verdween) is nooit sprake geweest.

(JoopFinland)

Hallo die jongelui die veuls te slim zijn om naar school te gaan. Morgen mee met juf en meneer van de kleintjes op protesttocht? Wie van jullie er voor voelt moet het vooral niet laten, solidariteit - een mooi begrip uit langvervlogen tijden - is een kostbaar ding. Maar een jaar geleden ging het hier over heulemaal niet meer naar school gaan, en dat verdient meer aandacht.

Wel eens van Heere Heeresma gehoord. Of een boek van hem gelezen? Heeresma was een schrijver, en niet zo maar eentje. Veertig, vijftig jaar terug kon niemand om hem heen, en wilde men dat ook meestal niet. Heeresma was een schrijver van bestsellers toen dat woord nog helemaal niet ingeburgerd was. En zijn boeken stonden bovenaan De Lijst.

De Lijst? Dat was toentertijd niet alleen het verlanglijstje bij verjaardagen en Sinterklaas, dat was ook de Verplichte Boekenlijst voor het eindexamen op jullie scholen. Zegt dat jullie nog iets? Of is het the sad truth dat jullie alleen nog maar eentjes en nulletjes kunnen lezen, zogezegd in de digitaal bent opgevoed? Dat voor jullie taal en dan in het bijzonder de moedertaal, wat die dan ook is, een stiefkindje is, verwaarloosd en ondergeschoven?

De Lijst bestond op de middelbare scholen in elke gedoceerde taal, uit boeken die je zelf mocht voordragen maar waarover je leraar uiteindelijk besliste of die bij het eindexamen als stof tot een opstel of een goed gesprek zouden dienen. Het spreekt vanzelf dat je al een goed eind op weg was naar ‘geslaagd’ als je niet de makkelijkste boeken op je lijst had staan.

Heere Heeresma prijkte voor velen met een aantal boeken op de lijst. Hij schreef veel en beknopt, met aansprekende titels die je zo uit de schappen selecteerde. En hij schreef over zaken die toen, in de zeventiger jaren, niet populair waren of nog helemaal geen aandacht kregen. Een dagje naar het strand bijvoorbeeld ging over een gescheiden vader, een categorie mensen die toentertijd nog amper bestond. Han de Wit gaat in de Ontwikkelingshulp ging over de beweegreden van mensen om ‘goed’ te gaan doen, en het boek leverde ook nieuwe woorden in het algemeen spraakgebruik op zoals ‘labbekak’. Haal es zo’n boek uit de bieb, zou ik zeggen, en verdiep je er een avondje in.

Maar zoals het een goeie schrijver betaamt, deed Heere Heeresma meer dan alleen maar schrijven. Hij was ook activist. Heeresma hield zijn kinderen van school. Onttrok ze aan de leerplichtwet. Want denk nou niet dat je ouwelui zelf kunnen bepalen of ze jou rustig laten spijbelen of niet. Ze lopen tegen de wet aan, en tegen een ambtenaar die zijn brood verdient met het opleggen van die wet. Heeresma deed dus bewust iets dat tegen het zere been van heul veul mensen was in die tijd.

Hij gaf zijn kinderen thuis les. De lessen die hij belangrijk vond om geleerd te worden. Dus in zijn geval waarschijnlijk wat minder rekenen en wat meer geografie en geschiedenis. En schrijven en lezen. Geen idee hoeveel kinderen hij had en of hun moeder het er allemaal mee eens was, maar feit is dat een jonge Heeresma in ieder geval een paar jaar terug nog een column in een van de grotere kranten schreef. Dus voor niets zijn die Pa Heere-lessen niet voor die goser geweest.

Daar moeten we uiteindelijk naar toe. Of daar moeten we eigenlijk naar terug. Het schoolsysteem is uitgevonden om jou en je klasgenoten te disciplineren. Het valt feitelijk in de zelfde categorie als het leger en de gevangenis. Het gaat erom dat je niet lastig bent, en braaf leert doen wat iedereen moet doen: werken voor een baas, vechten voor een ander, en je hele hebben en houen uitbesteden aan winkelen en ambtenaren.

Er was een tijd waarin ‘gedrag’ en ‘vlijt’ schoolvakken waren, waarvoor je een cijfer of punten kreeg. Maar dat was alleen maar op de basisschool. Op de middelbare school werd niet meer gemeten in hoeverre je je gedroeg. Er werd toen van uit gegaan dat mensen op hun twaalfde wel wisten dat het niet helpt als je voortdurend je bek openhebt -of in je debieltje zit te pielen- terwijl een ander je wat vertelt.

Nu is dat anders. Nu zit jij op je vijftiende nog steeds in een lokaal waarin die volweassene ‘Order, order’, schreeuwt en je blij bent dat je naar buiten mag.

Het gaat nu ook op de middelbare scholen alleen nog maar om het in het gareel brengen van jou en de jouwen. Dat is waarover jouw juf en meneer klagen. En dat is waarom de juf en meneer van de kleintjes morgen door Den Haag lopen. Basisonderwijs is alleen nog maar gedrag en vlijt geworden. Daar lijdt hun andere werk onder. Dat ligt natuurlijk niet aan die kleintjes, dat voel jij ook wel aan.

Het probleem is het probleem dat Heere Heeresma al zag: sociaal gedrag leer je niet pas op school. Dan is het al te laat. En Heeresma had in zijn tijd nog het voordeel dat de gezinnen veel groter waren als nu. Er werden zomaar vier, vijf kinderen geboren en in zo’n verband leer je al snel af en toe je bek houden en dat wat er op tafel komt niet alleen voor jou bestemd is. Dat is weg. En niet vervangen door iets anders. Voeg daarbij de pillen waarmee de kleintjes tegenwoordig thuis worden stilgehouden maar die in het klaslokaal lekker bijwerken, en je hebt het probleem -de chaos- waarmee de juffen en de meesters op de basisschool kampen.

Vandaar dus de opstelling van Heeresma. Lees es een boek van hem en denk es na over wat ie propageerde: maak van leren geen regime!

(JoopFinland)

1 reacties

De Brexit comedie in het Verenigd Koninkrijk heeft er niet alleen toe geleid dat er 'op het scheiden van de markt' nog verkiezingen voor het Europese Parlement worden gehouden, maar ook dat het belang ervan die van in welk land dan ook in het continent overstijgt en mogelijk de hoogste opkomst halen van welk Europees land dan ook. En dat terwijl de verkiezingen slechts een formaliteit zijn. Immers zullen de parlementsleden uit het VK hun zetels niet meer innemen bij het bereiken van een akkoord met Brussel. In deze idiote toestand heeft de scheidende EU-voorzitter Juncker het nog gepresteerd om te verzuchten dat hij in het Brexit - referendum had moeten 'interveniëren' toen dat nog kon. Om een Brexit af te wenden uiteraard. Hij meldt dat hij dat niet heeft gedaan op verzoek van de toenmalige premier Cameron. Volkomen van de pot gerukt: een interventie van Brussel in de binnenlandse politiek van een land. Het geeft een inkijkje in de bedoelingen van deze 'supranationale nepstaat' en wat landen te wachten staat die er ook uit willen. Interventie. In het geval van Griekenland werd er uiteraard ook geïntervenieerd, maar dat was in een situatie van bankroet. En een kleintje. Het VK was de 2e economie van de EU die er nooit in zat. Cameron, de man die het groene licht voor het referendum gaf in de overtuiging dat Brexit geen kans had, vreesde zonder twijfel dat een 'interventie' een tegengesteld effect zou hebben bij een bevolking die bekend staat om haar eigengereidheid. Het maakt de uitlating van de vertrekkende voorzitter alleen nog maar belachelijker.
Dat de verkiezingen in het VK de belangrijkste zijn van de EU spreekt boekdelen. In de overige EU-staten wordt een hopeloos gevecht geleverd voor een beetje redelijke opkomst.
De regionale verkiezingen van vorige maand waren vooral een nederlaag voor de Conservatieven van May. Maar omdat nu de Brexit-partij van Nigel Farrage meedoet, lijkt een afgang van de over Brexit weifelende Labour partij van Corbyn aanstaande. Zijn onderhandelingen met May worden in Noord-Engeland, de bakermat van Labour, niet gewaardeerd. De aanval door het anti-Brexit dagblad The Guardian op Farrage (ze beschuldigen hem van 'antisemitisme' omdat hij te gast was bij Alex Jones' Infowars) moet de Labour kiezers afhouden van op hem te stemmen. Een goedkope truuc van de "kwalitetskrant" die geen effect zal resulteren. (WK)

We weten het. Herhaling van zetten. Maar vanwege de astronomische cijfers die in dit artikel rondvliegen konden we het toch niet laten. En hoe verhoudt dit zich tot de litanie aan berichten over de new Marokkids in Dubaitown, de romans over Willem Holleeder, de krukkige teeveeserie over Stanley Hillis (rip), etcetera? War on drugs? Zullen we het serieus houden? Stay tuned (JP).

Julian Assange is blootgesteld aan twee rechtszaken: de eerste, bij rechter Taylor behandelde zijn breken van de borgtocht toen hij 7 jaar geleden de Equadoriaanse ambassade binnenvluchtte om uitlevering aan Zweden te voorkomen, op grond van aanklachten van sexuele aard die inmiddels zijn verdwenen. Die vlucht had een goede reden, die door de rechtbank niet werd 'meegenomen': Zweden, een land met een zo "vrije' reputatie maarnietheus, kent een uitleveringsverdrag met de VS waarbij zijn uitlevering slechts een formaliteit zou zijn geweest. Het was een 1-2-tje geweest tussen Londen, Stockholm en Washington. Rechter Taylor veroordeelde hem tot de maximale straf: 50 weken in de strengst beveiligde gevangenis van het VK. Om hem te breken, na 7 jaar detentie in de Ambassade. In principe zou hij dan na 25 weken (goed gedrag bij een 'minor offence') vrij kunnen komen. Maar de volgende dag diende zijn uitleveringsverzoek door de VS onder rechter Snow. Een strijdbare Assange kondigde aan alles te doen om uitlevering te voorkomen. De procedure zou 1 tot 2 jaar kunnen duren. Maar de Britse regering zou kunnen proberen (dankzij een nieuw uitleveringsverdrag dat onder de abjecte Blair werd aangenomen, wie anders) hem tussentijds op het vliegtuig richting VS te zetten. Daarom is een permanente druk op het VK nodig. Een solidariteitsbeweging met Assange, zoals Pamela Anderson voor ogen staat. Op 30 mei is de volgende rechtszaak in het verzoek tot uitlevering van de VS. Steun Assange! Doe als Pamela! (WK)

Hier kun je de petitie tekenen...

Een bewogen ochtendje. PSV speelt gelijk tegen Sparta. Verstappen heeft goed getraind. Youp is niet erg lekker. Er komt regen vandaag. En o ja, ook dit nog. Nee, het was niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. En het brengt ons terug naar 17 maart 2013. Toen schreven we dit. Hoe bewogen kan een ochtendje zijn? Stay tuned (JP).

'Castaner naar de hel'. 'Macron naar de gevangenis'. In het Frans rijmt dat. Acte 25 was massaal en strijdbaar als 25 weken geleden toen de protesten van de Gele Vestjes begonnen. Wie de politie die voor de belangrijkste stoet achteruitlopend haar machtsvertoon etaleert beschouwt ziet vermoeidheid en vertwijfeling. Al ontvangen ze 550 euro extra per zaterdag ze ogen gedesoriënteerd. De zelfmoorden met dienstwapen spreken boekdelen. Hun acties worden steeds desperater. Onderzoek door de 'politie van de politie' (soort Rijksrecherche) van een gendarme die een kei gooide naar demonstranten. Een andere agent stak een op de grond liggende GJ de wapenstok in zijn broek. Het grove geweld tegen onschuldigen, iedere week weer. Er komt ooit een omslag. Je ziet het aankomen. Maar de macht nooit, die stuurt haar cohorten als poppetjes naar het slagveld. Tot het bittere eind.
Wat de woede in Frankrijk tot ongekende hoogte bracht was de uitlating van minister van Binnenlandse Zaken Castaner over de 'aanval door Gele Vestjes' op het Salpetiere ziekenhuis in Parijs. Terwijl ze naarbinnen waren gevlucht om te ontkomen aan charges en traangas van de politie. Beelden en verslagen van ziekenhuispersoneel dwongen Castaner zijn woorden terug te nemen.' Ik had 'Gewelddadig binnendringen' moeten gebruiken', herstelde deze voormalige 'petit voyou' uit de Bouches du Rhone zich vervolgens. De haat tegen Castaner neemt extreme vormen aan. De guillotine staat sinds 1971 in het museum, maar symbolisch is hij al vele malen onder de hakbijl gelegd. Net als koning Macron en zijn Marie Antoinette. En niet te vergeten premier Edouard Philippe.
Een grote opsteker voor de Gele Vestjes is het manifest van 1400 vooraanstaande kunstenaars en wetenschappers (waaronder actrice Juliette Binoche, die al eerder hun kant had gekozen). Het laat zien dat wat de macht en MSM ons proberen wijs te maken, dat er van een uitdoven van het protest sprake is, op onwaarheid berust. De strijd gaat keihard door. En door het hele land. Van saaie provincieplaatsen als Tarbes, onwaarschijnlijke plekken als La Roche sur Yon in de Vendee tot Chambery. 'De leugens van de staat', daar hebben ze het over. Hoe ze steeds minder geloof hechten aan een oplossing via het huidige bestel. 'Revolution' klinkt het steeds vaker. En daar hebben ze ervaring in. In tegenstelling tot het volk hier, dat als eerste in opstand kwam tegen een 'van god gegeven' monarch maar dat in de oranjelol vergeten is, wordt de Revolutie ieder jaar op 14 juli (dat wordt nog wat) uitbundig gevierd en dankzij de GJ is de Marseilaise weer de No1 kraker die het altijd al was wereldwijd. (WK)

Door de aanhoudende onlusten van linkse demonstranten (tientallen doden, honderden gewonden) wordt het redden van het klimaat in ernstig gevaar gebracht: de klimaattop in Santiago de Chile is afgelast. Het gebrek aan verantwoordelijkheid van de Chileense opstandelingen is stuitend. Als het nu, terwijl onze scholieren spijbelen voor onze toekomst en Greta Thunberg speciaal per zeilboot naar de VS is overgestoken om kerosine te sparen, alsnog mis gaat met het klimaat weten we wie de schuldigen zijn: de Chilenen. Eerder waren het hun voorgangers de Gele Vesten in Frankrijk, die vanwege de verhoging van de prijzen voor vervuilende diesel het redden van onze planeet saboteerden, nu deze dolkstoot in de rug uit Chili. Het is jammer dat generaal Pinochet niet meer leeft. Hij had wel raad geweten met het tuig dat onze toekomst en die van onze kinderen in gevaar brengt. We waren zo goed op weg, na de akkoorden van Parijs. Laten we niet wanhopen. SHELL is groen, de Koninklijke Landmacht volgt en Rutte doet er alles aan om ons over 30 jaar klimaatneutraal te maken. Ondertussen kunnen we meer doen: het uit ons hoofd laten van ieder verzet tegen onze overheid. Gelukkig kennen wij in Nederland deze afwijking eigenlijk ook niet. Maar iedereen die zich gedachten erover in het hoofd haalt zij gewaarschuwd. We weten jullie te vinden. Voor het klimaat. (WK)

1 reacties

Nederland is een speelgoedland in de Anglo-Amerikaanse omhelzing dankzij haar speciale functie van 'distributieland'. De echte problemen komen aan de oppervlakte in landen als Frankrijk, de tweede economie van de EU. Daar wordt de strijd aangegaan door en met de arbeidersklasse en de sterk verarmde middenklasse die door de rijke elite worden aangevallen in een test hoever ze kunnen gaan het volk te knechten, waarvan de resultaten vervolgens op de andere EU-staten zullen worden toegepast. Griekenland werd met succes gekneveld door het IMF en haar banken. Dat zijn de modellen die landen wachten die zich wagen te verzetten.
Het 'Europese ideaal' met haar Brusselse waterhoofd aan emolumenten (de speelgoed-parlementariërs ontvangen 8000 euro per maand buiten dagvergoeding en onkosten, pensioenen rijzen de pan uit) moet worden gelegitimeerd door verkiezingen. Daarom is het van het grootst mogelijke belang om niet te gaan stemmen voor de Europese verkiezingen. In Frankrijk roepen de Gele Vestjes daartoe op.
Natuurlijk was het animo voor de Europese verkiezingen nooit groot. Zelfs in ons meest dociele en Anglo-Amerikaanse land ter wereld, waar ze graag hun taal inruilen voor steenkolenengels. Omdat het Europa project nooit voorgelegd is aan de kiezer, blijft het probleem bestaan dat die kiezer een moment wakker wordt en zich realiseert waar hij ingetuind is. Met open ogen ingelopen in een muizenval. Gelukkig voor de macht werd het Referendum afgeschaft door Den Haag na een paar misrekeningen. Notabene door 'Referendum partij D' 66. Niet voor niets is het Referendum op initiatief van burgers een van de eisen van de Gele Vestjes in Frankrijk. Het zou een mogelijkheid bieden aan de bevolking om het door het kapitaal geregeerde staatsapparaat te corrigeren. Dat mag niet gebeuren.
Er kan dan ook geen andere conclusie worden getrokken dat een stem op welke partij dan ook een legitimatie is van een onderdrukkingsapparaat bedoeld om ons te knechten ten behoeve van het kapitaal. Dus: niet stemmen. Geen stem voor de comedie van Brussel. Geen stem voor de oplichters en frauduleurs. (WK)

1 reacties

Nou zo ver gaat het hier misschien nog niet. Maar wat niet is kan nog komen. Vier dagen geleden werd onze collega Robert Bas na een intimiderend dagje gijzeling weer op vrije voeten gesteld. Diezelfde dag werd onze Amerikaanse collega Max Blumenthal door een SWAT-team uit zijn huis gesleurd en in een cachot gesodemieterd. De reden voor die arrestatie was weliswaar niet identiek aan het totaal mesjogge initiatief in de Robert Bas-kees, maar toont wel aan dat er geen dictatoriaal gezag meer voor nodig is om journalisten te piepelen of erger. Max is al een tijd lang bezig met berichtgeving over de gebeurtenissen in en om het olierijke Venezuela en de pogingen vanuit de Verenigde Staten om een democratisch gekozen president naar de kloten te helpen via een economische verwurging en het stieken van Venezolaanse NSB-ers en hun aanhang. Meer weten? Hier te vinden. Stay tuned (JP).

2 reacties

Mooi en respectvol. De documentaire die de ouwetjeszender MAX gisteravond uitzond over de poging van oud-politicus Gerrit-Jan Wolffensperger om meer aan de weet te komen over het leven van Gerrit-Jan van der Veen. Zijn biologische vader, die op 10 juni 1944 samen met andere leden van zijn verzetsgroep in de duinen bij Overveen door de moffen werd gefusilleerd. Zij waren in mei van datzelfde jaar in Duitse handen gevallen na een mislukte overval op het beruchte Huis van Bewaring aan de Amsterdamse Weteringschans om opgesloten kameraden te bevrijden. “Ze waren goed geïnformeerd”, de Duitsers. Hoe ze aan die informatie waren gekomen kwam jammer genoeg niet aan de orde. Maar dankzij interviews met een paar in mei 1945 levend over de finish gekomen leden van de linkse verzetsgroep CS 6 zijn wij er zeker van dat Van der Veen in de jaren dat hij ondergedoken was menigmaal de nacht doorbracht in pension Bernsen. Een onderkomen op de hoek van de Vijzelstraat en de Kerkstraat, dat wij al vaker op de korrel hebben gehad (1). Kennelijk beschouwde hij dat als een veilig adres. Ondanks de regelmatige aanwezigheid van Duitse gasten en ander krapuul, waaronder de voor de SD actieve Dries Riphagen aka Al Capone en de door Abwehrhauptmann Gerrit Reede gedirigeerde Kas de Graaf en Christiaan Lindemans aka King Kong (2). Een adres ook dat een niet onbelangrijke rol heeft gespeeld bij het Englandspiel, maar mogelijk om die reden door officiële en officieuze speurneuzen consequent is weggemoffeld. Je zou misschien denken dat een docu over pension Bernsen ook een fraai onderwerp zou zijn voor Jan Slagter's natte droom. Maar wij weten beter. Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 17 van deze serie.
(2) Zie voor de Duits/Britse dubbelspion Reede ondermeer de serie “Bernhard's brief” en eerdere afleveringen van de onderhavige serie.

1 reacties

Nee, je mag geschiedenis niet beschouwen als ‘een democratie waar alle stemmen even luid gehoord moeten worden’. En ja, we mogen best een beetje trots zijn op een nationaal verleden. ‘Nationalisme is niet iets bruins’; beweert de piepjonge historicus Geerten Waling, en de Volkskrant laat het hem in een interview afgelopen zaterdag vrijwel zonder tegenwerping zeggen.

Ik kan vanwege een betaalmuur niet op de opiniepagina van de betrokken krant, maar daar zijn de uitspraken van Waling vandaag blijkbaar wel behoorlijk kritisch geanalyseerd. Voor de argumenten tegen Walings geschiedschrijf verwijs ik graag naar die pagina. Hier wil ik het hebben over de antecedenten van Waling.

Je zou van een Volkskrant meer verwachten, veel meer. Per slot van rekening was het die krant die een aantal jaren geleden voor de eerste keer een duo journalisten liet doordrukken tot helemaal in de donkerbruine kern van alt right Nederland: Erkenbrand. Je zou dus denken dat een gosertje als Waling niet meer zijn rechtse praatjes kan verkondigen zonder dat de lezer wordt ingelicht over uit welke richting de wind in zijn geval waait.

Maar geen woord dus in het interview over Walings banden met Civis Mundi, dat weer banden heeft met het Vlaamse Doorbraak, dat weer gerelateerd is aan Stormfront. Met de fronters zitten we al middenin de ijzerbedevaarters en neo-nazies. Maar ook Civis Mundi mag er dus zijn.

De club is vooral een periodiek met dezelfde naam, en het kindje van Wim Couwenberg, volgens Anil Ramdas ‘de Archie Bunker van de wetenschap’. Soms krijgen mensen een eretitel, zoals eredoctor, in de hoop van de gever dat ze daarna hun mond houden. Couwenberg is zo’n mens. Hij kreeg een eredoctoraat van de Erasmus Universiteit, volgens de feestrede (uitgesproken door Geerten Waling…) omdat hij ‘wars is van dogmatiek’ en een ‘bruggenbouwer’. Dan weet je het wel…

Behalve die van Couwenberg en Waling geeft even googelen op Civis Mundi meer namen die aan alt right in de polder zijn gelieerd. En die in die context in de voorbije jaren in het Kleintje de revue zijn gepasseerd. Paul Cliteur, Sid Lukkassen, Olli Salvatore en Perry Pierik staan inmiddels aan de basis van een brede, groeiende bruine beweging in Nederland en Vlaanderen.

Over Vlaanderen gesproken: Civis Mundi vaardigt regelmatig sprekersters af naar bijeenkomsten van TeKos, de denktanlk van de politieke partij Vlaams Belang. Leden van Vlaams Belang zitten ook in Doorbraak, een platform waarop Civis Mundi regelmatig publiceert. En de inhoud van Doorbraak, en daarmee van Civis Mundi, wordt weer met instemming geciteerd op de fora van Stormfront (1).

Alt right verovert steeds meer ruimte in de main stream media. In onder meer KM begeleiden we deze kwalijke ontwikkeling al decennia met de vaststelling dat we niet zitten te springen om het in de msm etaleren van het gedachtengoed van bruin. Dat kan iedereeen kennen, uit de periode 39/45, uit het reëel bestaande nazisme zogezeid. Waar het ons om gaat is het ook in de msm vooropstellen van de onderlinge vervlechting binnen extreemrechts. Onder het motto Geen nazipraatjes maar naziverbanden...

(JoopFinland)

(1) Vooral het uitgebreide en gelikte Ijzerbedevaartdossier van Doorbraak doet de jongens en meisjes van Stormfront smullen.

Wie wat bewaart die heeft wat. En dat axioma komt zeker van pas nu we weten dat de ouwe Amerikaanse veep en damessnuffelaar Joe Biden de concurrent wordt van The Donald bij de volgende presidentsverkiezingen. Een evenement waar traditioneel een bunder stront wordt verspreid uit het verleden van de kandidaten. Hoeft niet persé waar te zijn, als het maar stinkt.
In tegenstelling tot de msm hoeven wij niet om allerlei redenen braaf achter allerlei heren van zonnebrillenbrigades, voorlichtingsvehikels, denktanks, afgestudeerde experts, Clungeldalers etc. aan te sjokken. Of bang te zijn om onze reclameinkomsten te verliezen. Dus kunnen we gaan voor de alternatieve waarheid, die vaak verborgen blijft achter de dagelijkse prak van fotoshop- en nepnieuws. Neem nou Joe. Meteen na zijn stotterende entree in de verkiezingsarena struikelde hij al over een flink emmertje Oekraïense fecalia. Als Obama's veep bleek hij namelijk druk te hebben uitgeoefend op de regering van Pietje Poro om Viktor Shokin, de absolute topper van het OM, de zak te bezorgen. Om zo diens corruptieonderzoek naar de in Oekraïne actieve gasboer Borisma naar het ronde archief te kunnen dirigeren. Pietje en zijn bende gingen door hun hoeven en voor dat kunstje kregen ze 1 miljard dollar. Maar waar ging dat Borisma-schandaal over? Awel, in de stuurhut van Borisma bevonden zich ondermeer Hunter Biden, zoon van Joe, en zijn gappie Devon Archer. Beiden met een zwart bont verleden en zonder een spoortje kennis van gaswinning. Dus wat deden die twee jongens eigenlijk in de stuurhut van Borisma? Juist. Alleen maar heftig zakken vullen. Ondermeer door een plukje meloenen om wat onduidelijke reden over te schrijven naar de rekening van de firma Rosemont Seneca Bohai. Een schandblok waarvan Devon het baasje was. En ons een stampend warm gevoel in de aderen bezorgde. Want Rosemont hebben wij bij twee gelegenheden al eens tegen de voorbumper gehad (1). Daarnaast konden wij in deze serie nog met enige blijdschap melden dat ook in Amsterdam een draaischijf in deze corruptiecarroussel was geïnstalleerd. Op de Leidsegracht nummertje 10. En zelfs in dit uitgebreide sappige artikel over deze shit is die connectie niet te vinden. Onderzoekjournalisten? Wij? Is John van den Heuvel kaal?

Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 6 van de serie Ebolalalalala en aflevering 27 van de onderhavige serie.

1 reacties

Hillary Clinton als kandidaat van Deep State dacht dat Trump als tegenstander haar een gemakkelijke overwinning zou opleveren en de 'vrije media' dachten het met haar. Deze 'fout' zal de neergang van het Amerikaanse imperium versnellen, zoveel is zeker na 3 jaar Trump, nu Deep State deze fout wil herstellen via een afzettingsprocedure waarin de verslagen kandidaat Clinton achter de schermen de hoofdrol opeist om mogelijk opnieuw de Democratische nominatie toebedeeld te krijgen door het Democratisch establishment. 'De verborgen kracht achter de lastercampagne tegen mij' noemde Tulsi Gabbard, door Clinton als 'Russische trekpop' bestempeld, haar en 'koningin van regime change'. Een historische verliezer die denkt die 'fout' goed te kunnen maken, net als Richard Nixon, de kandidaat van Deep State die van Kennedy verloor en toen die was vermoord alsnog 'de machtigste persoon ter wereld' (maarnietheus) mocht worden. Tot hij door Deep State (via 'Deep Throat', de onderdirecteur van de FBI) tot aftreden werd gedwongen, in 1974. Ik zat zijn afscheidstoespraak op tv te bekijken in een busstation te Des Moines en bleek de enige toeschouwer. De overige aanwezigen keken naar sport. Nixon was niet populair. Net als Hillary Clinton. 

Je kunt zeggen wat je wilt over Trump, maar hij is, in tegenstelling tot Clinton of Biden, populair. Zijn afzetting of alleen de pogingen ertoe zullen niet zonder gevolgen zijn en zijn aanhang in beweging brengen. Opmerkelijk is dat 'de Donald' bij zijn aankondiging van de uitschakeling van IS-leider Al-Bagdadi naast Rusland en Turkije ook Syrië bedankte. Een impliciete erkenning van Damascus die het breken met de politiek van regime change van zijn voorgangers illustreert. (WK)

1 reacties

Esther Bal rolt nog even door. Na haar een-tweetje met De Kromme. Een week geleden had Bal het over pepernoten (‘Wij gaan de play offs niet in voor de pepernoten’), dinsdag ging het over gevoel (‘Willem is een gevoelsmens. Hij maakt beslissingen op gevoel. Wij willen wel graag morgen, woensdag weten of hij het doet’). We zullen waarschijnlijk nooit weten of Willem De Kromme het op woensdag wel doet. We zullen waarschijnlijk ook nooit weten wat Bal heeft gedaan in De Vliert. Behalve het verzinnen en uitkramen van onzin.
Ik vond het een zwaktebod, als nepnieuws: De Komst van De Kromme als Interim-trainer voor de Duur van de Play offs. Typisch Bal, die het liegen en als hertje in de camera kijken geleerd heeft op Avans in Ernhem. De Kromme is een ouwe zak, uit 010. Een Koos Postema zonder diens politieke benul. Waarom niet, in plaats van Van Hanegem, Glenn Helder of Paul Gascoigne, of nog iemand anders met een rafelig randje vol drankmisbruik en kleine criminaliteit? Heb je net als in het geval van het orakel van Rotterdam-Zuid, ook geen trainer, maar wel lekkere uitspraken voor in het BD.
Aad de Mos desnoods.
Of had dan verzonnen dat de KNVB toch om was en dat Kakhi alsnog het halve Georgische staatsbudget in de FC mag steken. Om dat nieuwsbommetje dan een etmaal of wat later weer tegen te spreken met een beroep op een computerfout of gebrek aan Avans-collega’s op het stadion… Niemand die er over zou zijn gevallen want iedereen is al weer bij de volgende hype. Zo werkt dat met fake, of je het nou met een pop doet of berichtjes bakt. Esther rolt wel door. Volgend jaar zit ze naar verluidt bij Excelsior. Of in China...
Ik vond het nepnieuwtje over Van Hanegem erg omdat er toch ook joyeuzere manieren zijn om afscheid te nemen van de FC Den Bosch. Of in ieder geval manieren die uitdrukken dat we er met zijn allen ingestonken zijn en ons behoorlijk in de zak getast voelen.
Wat te denken bijvoorbeeld van de collectieve afbraak van De Vliert, vanavond? Gewoon, door ons, de tribuneklanten die het allemaal hebben aangezien en uitgezweet. In Utrecht deden ze dat ooit, de lui van de Bunniik-side. Die sloopten ergens eind jaren zeventig zelf de oude Galgenwaard na een competitiewedstrijd. Als toetje. Hoefden ze geen werkelozen meer voor op te hoesten. Dus waarom niet de hand aan de ploeg vanavond na het laatste fluitsignaal? Menige Weener-slaaf zal ons er dankbaar voor zijn.
Nou was het Utrechtse stadion toentertijd wel al voorbestemd om herbouwd te worden. Dat zal met De Vliert dus niet gebeuren. Naast BVV komt een akkertje. Kunnen misschien nog aardappels in, die komen dan in augustus al weer omhoog. Als voor anderen de nieuwe competitie van start gaat…
(JoopFinland)

Om het verzet van de Catalanen te breken, wordt een Franse ex-premier van Catalaanse afkomst ingezet door de EU (Brussel, Parijs, Bonn en de rest van deze club, waaronder Den Haag). Manuel Valls, premier onder Hollande, 'socialist' maarnietheus, wordt in de gemeentepolitiek van Barcelona ingezet tegen de Onafhankelijkheidspartijen. Mogelijk proberen ze hem de huidige burgemeester Ana Colau te laten opvolgen. 

Barcelona is een moeilijke plek in de strijd voor de onafhankelijkheid. Door het 'internationale karakter' van de lieveling van de touroperators en de prijsvechters in de lucht, door de instroom vanuit Spanje, Latijns-Amerika en de rest van de wereld en door het wereldkapitalisme dat er een uithangbord voor 'een poenige leefstijl' van heeft gemaakt. Amsterdam en Den Haag hebben 'mooie winkels', maar onze rijken (wie wil er gezien worden in de PC Hooftstraat) geven er hun geld niet uit: ga kijken in Barcelona. Net Parijs, Londen of New York. Dat is de dubbelzinnige betekenis van de stad met een grote revolutionaire geschiedenis. Die de hoofdstad van Catalonië moet worden. 

Manuel Valls, van 2010-2018 getrouwd met Franse beroemdheid Anne Gravoin ('de Franse variant op André Rieu'), 'mooie jongen' uit de boulevardpers, moet het verschil maken in de hoop Barcelona los te weken van de rest van het land. Om de ondernemers in Barcelona af te houden van steun aan de onafhankelijkheidsbeweging. Omdat dat 'chaos' (slecht voor prettig zakendoen) zou betekenen. We hebben een paar dagen 'chaos' kunnen aanschouwen in de straten van Barcelona. Op het conto te schrijven van politiegeweld. 'Jullie hebben verloren, het is voor niets geweest', kweelt Valls.

Hij is lang weg geweest. Hij kent 'zijn' volk niet. Het symbool van Catalonië is de ezel. Dit gaat niet stoppen. (WK)

Wat er tijdens Acte 24 en de 1e mei-viering die erop volgde is gebeurd was een verder op de spits drijven van de al gespannen situatie in Frankrijk door de in het nauw gedreven regering Macron. Het politiegeweld is nu tot zo grote hoogte gestegen dat een weg terug onmogelijk lijkt.
Minister Castaner van Binnenlandse Zaken had opnieuw zijn favoriete Black Bloc's opgevoerd om de bevolking af te houden te demonstreren, maar dat is mislukt, want de deelname aan de protesten is slechts toegenomen. Net als het geweld tegen vreedzame demonstranten, terwijl opnieuw de vandalen ongemoeid werden gelaten. Zoals rond 13.00 uur op de hoek van restaurant La Rotonde (waar Macron het etentje organiseerde om zijn verkiezing te vieren) waar demonstranten werden aangevallen en een colonne BB's niets in de weg werd gelegd. 

Grotesk was ook de beschuldiging van Castaner dat demonstranten het Salpetiere ziekenhuis zouden zijn binnengedrongen. 'Om te vernielen'. Terwijl de demonstranten er naarbinnen waren gevlucht om een aanval met traangas te ontvluchten. Het medische personeel behandelde hen met oogdruppels toen de ordetroepen van twee kanten binnenvielen om op de demonstranten in te slaan.
Opvallend was op 1 mei de scheiding op het sindicale vlak. De CGT demonstreerde in Parijs met de Gele Vestjes. De CFDT en andere reformistische vakbonden hielden de verplichte bijeenkomsten gescheiden. Een grote overwinning voor de CGT dus, die geheel terug is van nóóit weggeweest.
Nu moeten de Europese verkiezingen soelaas bieden voor de problemen van de Regering Macron. Daartoe moet regeringspartij La Republique en Marche als grootste uit de bus komen. Ook al moge dat gebeuren, het zal geen betekenis hebben behalve in MSM.
De Gele Vestjes gaan gewoon verder. Wen er maar aan. Ook al leest of hoort u er niets over in de media, de strijd gaat door. (WK)

De campagne tegen Democratisch presidentskandidaat Tulsi Gabbard door Hillary Clinton ('Russische trekpop') tekent een compleet nieuwe situatie in 'the land of the free', die onze 'vrije' media voor ons verborgen proberen te houden. Terwijl onze politiek zo corrupt en meegaand is als nooit tevoren, is in de VS een omslag gaande. Die niet belichaamd wordt door AOC, Ilhan Omar en die nummer 3, een Palestijnse, die als rookgordijn dienen om Clinton, Biden, Warren en Pelosi te beschermen, maar Bernie Sanders en Tulsi Gabbard. Sanders bracht ooit een bezoek aan de USSR; Gabbard, gedecoreerd oorlogsveteraan uit de valse oorlogen tegen Iraq en Afghanistan,  aan Assad in Syrië. Zoiets wordt tegen je gebruikt.

In een vorige aflevering werd gesteld dat Deep State (de 'verborgen macht' die regeert) Oekraïnegate, na het fiasco van Russiagate, gebruikt om zich van zowel Trump (onbetrouwbaar voor hun doeleinden) als Biden (te aangetast door corruptie) te ontdoen. Biden moge de polls aanvoeren, het is onmogelijk dat hij de verkiezingen van 2020 ingaat als kandidaat. Nu fungeert hij als 'patsy' tegen de Donald. Daarna kan hij terugtreden. Met de tientallen miljoenen die hij 'in dienst van het volk' heeft vergaard. Hillary Clinton als duveltje uit een doosje om het opnieuw te proberen. Tegen Pence? 

Trump heeft zijn eigen geld, verdiend in het spel van 'vraag en aanbod', en is dus minder vatbaar voor het chantage-spel van de verborgen macht, dat is het probleem sinds hij, onverwacht, de verkiezingen won van hun kandidaat Clinton. Het geluid (waaraan Trump meedeed, uiteraard, wat kon hij anders) dat Iran drie weken geleden de Saoudische olieproductie bombardeerde is verstomd. Ondanks de campagne in MSM. Dat er geen oorlogshandelingen tegen Teheran zijn gevolgd danken we, naast Trump die ondanks de impeachment-perikelen geen oorlog als afleidingsmanoeuvre willen beginnen, ook aan de problemen in Israël, waar Netanyahu de verkiezingen, ook al beloofde hij annexatie van Palestijns land, niet won. 

De Volkskrant gaat er vanuit dat de afzetting van Trump doorgaat. MSM heeft er sinds zijn aantreden op aangedrongen. Ik geef het weinig kans. Maar mocht het lukken of niet, het betekent een aftakelen van de 'enige supermacht'.  (WK)

5 reacties

Goedemorgen spijbelaars en andere nietsnutten! Ik noem deze week altijd de Lijdensweek, met de grote l, niet vanwege Pasen of zo maar omdat ze ons zowel het gekut rond die koning brengt als het geteem rond bevrijding en verzet. Ik weet niet wat erger is: dat tenenkrommende geniks rond die corpsballen met hun aangeklede Barbies, of het collectieve klaarkomen over dat we onszelf destijds toch maar mooi bevrijd hebben.

Voor mijn part gaaan jullie zaterdagavond om acht uur de straat op met een ghettoblaster en wat dan ook aan andere geluidsattributen om het feestje van de zelfuitgeroepen helden te verzieken. Maar ik heb deze keer ook nog iets anders voor jelui in petto. Huiswerk. Ja echt. Echt huiswerk. Lonend huiswerk. Voor het vak geschiedenis, of hoe dat tegenwoordig op jullie op een baan en een karrejerre voorbereidend en vast en zeker met de termen economisch en administratief gelardeerd onderwijspretpark ook mag heten.

Ik wil dat jullie de echte geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog gaan onderzoeken, opschrijven en onderwijzen aan je eigen kids. Dus zwaar afwijkend van wat er nu ligt en waaruit dezer dagen weer zonder stop op de mond geciteerd wordt. Eigenlijk gaat het om de geschiedenis van vlak na 1945. Over wat er nu werkelijk gebeurde toen er in naam van Duitsland gecapituleerd werd en diverse zogenaamd democratische overheden en instituties hersteld werden. Wat er met het verzet gebeurde. En met verraders.

Nee, we gaan niet zo maar weer in het wilde weg Jan Terlouw lezen, of Lou de Jong. Daarmee schieten we niks op. Nee, we kunnen ons onderzoek laten beginnen vanuit een boek dat ik aan het lezen ben. Of eigenlijk twee boeken. Of nog mooier: feitelijk gaan we het derde boek schrijven. Het boek dat er nooit gekomen is. Het derde boek in de serie dat de schrijver wel aangekondigd heeft maar dat dus nooit het licht zag, waarschijnlijk omdat de auteur voortijdig overleed.

Het gaat om het werk ...alias Teixeira Geschreven door een geboren Vlaming, A.V.F. van der Gouw. Het is al weer uit 1968 dus jullie moeten het ergens uit een rommelzolder opduikelen en in ieder geval in het exemplaar dat ik heb ontbreken er bladzijden. Maar voor een Vlaming schrijft Van der Gouw verrassend soepel en het relaas van de kerel is zo meeslepend dat je na zevenhonderd bladzijden je een ander mens voelt. Wens ik jullie allemaal toe.

Wat er zo goed aan is en waarom ik het voor jullie zo geschikt vind? Van der Gouw was toen de oorlog voorbij was van jullie leeftijd. En Van der Gouw was fout. En niet zo’n beetje. Hij begint zijn verhaal zo: ‘Ik ben een landverrader, een oorlogsmisdadiger, en politiek delinquent. De volgorde van deze begrippen heeft geen betekenis.’ Hier hebben we dus niet te maken met de zoveelste lullo die beweert dat ie het allemaal niet zo bedoeld heeft of gesnopen. Van der Gouw plengt geen krokodilletranen: ‘Ik heb geen excuus voor mijn oorlogsverleden. Ik had voor de Bijzondere Rechtbank geen verdediging en heb ook nu nog geen verklaring.’

In zijn Verantwoording neemt Van der Gouw ons in duizelingwekkende vaart mee in het Nederland en Duitsland van tussen 1945 en 1952. In het laatste jaar is hij net de vijfentwintig gepasseerd en heeft iets ontdekt. Hij is in die zeven jaar niet op zoek geweest naar hoe hij zich vrij kan pleiten, maar heeft door met honderden mensen te praten een beeld gekregen van wat er werkelijk gebeurt. Het is niet prettig wat hij dan ziet.

In 1952 worden de twee laatste doodvonnissen op Nederlandse bodem voltrokken. Van der Gouw: ‘Beiden hadden zonder meer de dood verdiend. Maar niet op grond van het gezochte motief waarvoor zij doodgeschoten waren. Zij waren de laatste gedetineerden die een gevaar betekenden voor de verradersring die buiten gevangenissen en kampen nog steeds bestond.’ De twee over wie hij het heeft, had Van der Gouw zo graag nog aan de praat gekregen. In deel 1 en deel 2 a gaat hij met wat hij heeft losgepeuterd wel aan de gang en zet hij de hele geschiedschrijving van de eerste helft van de twintigste eeuw op zijn kop.

Maar aan deeltje 2 b is de man dus niet toegekomen en dat is toch doodzonde nietwaar? We kunnen toch de waarheid over 1900-1950 en over de tentakels van die tijd tot op de dag van vandaag niet op een rommelzolder laten liggen? Dus aan de slag zometeen. Op naar de dichtstbijzijnde ramsj en daarna naar Den Haag, de archieven in. Neem meneer en juf maar mee. Kunnen die er ook nog wat van opsteken…
(JoopFinland)

1 reacties

Het is dat de Engelsen er zelf ook genoeg van hebben (niet van Brexit maar van de comedie die volgde op hun keuze 'Eruit!'), maar anders zou de soap, als de B & de B, oneindig doorgaan. Zonder ooit uit te gaan waarvan ze nooit deel hebben uitgemaakt. Daarom, omdat de mensen er níets meer over willen horen wordt er, na uiteraard weer een uitstel, tot 31 januari en misschien nog een of twee, vast tóch een eind aan gedraaid. De mensen pikken het niet meer. Voor of tegen: ze kunnen er niet meer tegen. Niet dat 'het Verenigd Koninkrijk' ergens uitgaat (niet uit de douane-unie; de tunnel blijft open, etc.), behalve dat ze niet meer meedoen aan dat andere toneelstukje, te Brussel. Het theater in Londen heeft zich totaal belachelijk gemaakt ten opzichte van de bevolking en kan alleen maar worden ontbonden om nog iets te redden van de geloofwaardigheid van 'het Parlementair systeem'. Hun corruptheid was al eerder aangetoond, hun verrotheid in politieke zin werd nooit beter bewezen dan gedurende de laatste drie jaar van de Brexit-comedie.

Johnson rekent erop dat als hij het zooitje van Westminster éindelijk heeft weten te dumpen nieuwe verkiezingen hem een comfortabele meerderheid opleveren, 'als dank voor het eindelijk ontbinden van het zooitje'. Ik waag dat te betwijfelen. Labour zal zeker verliezen na totale zelfmoord-politiek. Maar Farage zal winnen, omdat hij als enige een duidelijk verhaal heeft. Je kunt het er mee eens zijn of niet,  maar wat hij wil is, in tegenstelling tot alle anderen, nu eens niet in nevelen gehuld. 

Brussel zonder Engelsen. Zoiets als de 'Boulevard des Anglais' te Cannes gedurende WO2. Het theater zal doorgaan. Tot de volgende afscheiding. 'Het Koninkrijk Spanje' heeft er de laatste tijd alles aan gedaan om de volgende kandiaat te worden met haar behandeling van de Catalanen. Brussel en Madrid zijn danspartners in de competitie met Barcelona. De Republiek wordt in de strijd veroverd. Die Vrije Republiek Catalonië zal dan niet meer mogen meedoen aan het theater van Brussel; mogen niet langer meedelen in de corrupte zak met poen, zo is ze gewaarschuwd. En toch gaan ze door. 

Slecht nieuws voor 'de Europese Eenheid' op termijn. (WK)

Dionne Stax? Een schilderij van een meid. Niks voor Rubens misschien, maar voor ons best prettig als ze weer eens in een strak gevalletje voor de camera wordt gesleurd om de nieuwsprak van de NOS te presenteren. Of als ze op 27 april blonde vragen mag stellen aan de heffe des volks, die jaarlijks te hoop loopt om onze vorst tienduizend keer goeiedag (Bartels) te horen zeggen. Kan je je voorstellen dat het haar net als bij haar collega Annechien af en toe stevig uit de bevallige neusgaten komt? Jawel. En dat ze voor de verandering wel eens wat anders wil? Kunst of zo. Jawel. Dus het was voor haar naar wij aannemen pure manna dat ze bij de antieke zender van Max in 2017 iemand zochten voor een nieuw programma: “Van onschatbare waarde”. Een soort alternatief voor “Kunst en kitsch”, dat zowaar best aardig scoort en waarin een paar gelukkigen wat spulletjes die ze tijdens de Oranjenach niet durven te exposeren bij Dionne en haar vier experts in de ramsch gooien. Niks mis mee, ware het niet dat het expert-team met Ilse Daatselaar en Bert Degenaar in de gelederen nogal avontuurlijk bij ons binnenkomt. Ilse schijnt namelijk de dochter te zijn van Theo Daatselaar. Eigenaar van een op het oog chique uitdragerij, die zich met enige regelmaat en verve aan het firmament van deze serie heeft gemanifesteerd (1). Bert heeft daarentegen zijn eigen firmament laten aanbrengen in zijn villa aan de Vecht en ook hij werd in eerdere afleveringen van deze serie al eens in het zonnetje gezet (2). Waarom we nu pas enige aandacht besteden aan dit programma? Nou, voor morgen staat er een klappertje in de koelkast. Een schilderij dat voorzichtig wordt toegeschreven aan Jan Lievens, een ouwe gabber van Rembrandt, en al een tijdje schijnt te circuleren in Bilthovense dreven. Probleempje, of liever probleempjes, de kunstzinnige uitbarsting in kwestie is cq. lijkt niet gesigneerd en van provenance is voor zover wij weten niet of nauwelijks sprake. Niet getreurd. Je kan altijd Jan Six er nog bijhalen en kijk er niet van op als die van deze “Lievens” al dan niet met hulp van Ernst van de Wetering nog een Rembrandt weet te maken door triomfantelijk te wijzen op een typische kwastvoering ergens links bovenin of een likje verf dat in WO II de signatuur van Lievens/Lullo/Rembrandt (3) moest verhullen om de moffen bij de Nase te nemen. Kortom, we zullen het meemaken. Vandaag Ajax. Morgen Stax. Stay tuned (JP).

(1) Zie ook aflevering 11 van de serie “Tussen beffen en piraten”.
(2) Lees voor de aardigheid binnen deze context ook eens aflevering 33 van de serie “Roestig” waar Bert samen met zijn ouwe makker Bennie Bijleveld figureert. Naar verluidt zou Bennie momenteel actief zijn in de chemische sector van de Chinese stad Guangzhou ten gerieve van een heel stel Brabantse ondernemers. Maar dit terzijde.
(3) Voor enige uitleg van dit stukje indrukwekkend proza verwijzen wij u graag naar de serie “Carnaval der desperado's”.

Wat is erg? Koningsdag is erg, met die sakkerloten van Oranje in hun beste plunje, hun kerels met hun ballenblik en een baudetbaardje, hun wijven in zijden jurken en met een maffe hoed op de kanis. Je probeert op die dag geen Nederlander te zijn, sluit de gordijnen, eet alleen maar soep met brood. 

Maar wat is erger? Oranjes die zich tegen je aan gaan bemoeien. Die in een microfoon en voor een camera gaan staan bazelen dat zij en jij iets gemeen hebben. Dat jij in hun gedachten bent. Dat zij jou begrijpen. Voor Maxima Zorreguieta bestaat schaamte niet. Zij is voor de centen getrouwd met het domste jongetje van de klas, staat naast de officiële hoer van Trump in een geldverzamelfeestje, lobbiet voor het IMF en de Wereldbank, en bekommert zich nu ook om jouw schulden. 

Steeds meer Nederlanders maken schulden. Hun inkomen is sedert 2008 niet gestegen maar gedaald en voor steeds meer dingen, vooral voor zogenaamde ‘diensten’, moet meer worden betaald. De huizenkoopwoede heeft inmiddels geleid tot een gezamenlijke hypotheeklast van 500 miljard euro. Opruiming en afschaffing van de Oranjes zou meerdere lasten van de Nederlanders verlichten. Er zou woonruimte vrijkomen, ook in mooie buitenlanden. En er zou veel geld voor ons allemaal beschikbaar komen. Het vermogen van alle Oranjes tezamen wordt geschat op 500 miljard euro. Jazeker, da’s precies die 500 miljard die de huizenbezitters onder ons straks opeens moeten gaan ophoesten zodra de rente gaat stijgen. 

1. Zorreguieta is niet de remedie voor maar een van de oorzaken van onze geldproblemen! Volgende week woensdag de 30e oktober komt de dame naar Den Bosch in het kader van de Schuldhulproute. De vergadering die ze zal toespreken in de Verkadefabriek is natuurlijk besloten maar reken maar dat we haar gepanserde autootje op de toegangswegen op tijd zullen herkennen en een deuk bezorgen. 

Is getekend: Nederland Oranjevrij!

2 reacties

Het grappige (voor zover mogelijk in deze situatie) van president Macron in zijn door de brand in Notre Dame een week uitgestelde 'conclusie' van het grote debat (laten we het maar in kleine letters zetten) is dat hij de Gele Vestjes, de verzwegen motor achter het hele debat, als een politieke partij ziet, zoals er zoveel zijn. Hij begrijpt niet dat hij met het Franse volk te maken heeft.
In zijn adres op prime time had hij het over belastingverlaging, over van alles, maar niets concreets, geen enkele concessie aan de volksbeweging, die zich dan ook genegeerd voelt. Wat wil deze meneer in het Elysee vragen ook zij die een omwenteling vrezen zich af. Heeft hij de zaak nog wel onder controle met zijn flash balls en politie in jeans? Is hij niet losgezongen van de realiteit met zijn praatjes waarvan hij zelf zichtbaar geniet? Er breekt een moment aan dat Macron een obstakel gaat vormen voor de klasse die hij vertegenwoordigt. Dan zijn zijn dagen geteld.
Een van de grappigste passages vormde zijn oproep aan het Franse volk vooral niet blanco te stemmen. 'Dat leidt tot niets'. Zo'n stimulans om te stemmen voor die Europese nep-verkiezingen hebben de Fransen echt nodig. Verwacht dat ze helemaal niet gaan stemmen zoals wij ook zouden moeten doen. Om een middelvinger op te steken naar dat hele Brusselse circus met haar miljarden waterhoofd.
Maar eerst komen er nog 'Actes'. De strijd gaat gewoon door. Of gewoon, dat is niet het juiste woord. Want alles is juist ongewoon in het land waar ze dachten de arbeidersklasse na een roemrucht verleden uit te schakelen en daarom volgt de hele wereld ademloos wat zich in het land van de Revolutie afspeelt. Zaterdag meer. Live te volgen. (WK)

De Gele Vesten hebben op 21 oktober tijdens de hoorzitting over voorwaardelijke invrijheidsstelling na de helft van de straf te hebben uitgezeten door Julian Assange in Londen acte de présence gegeven en gedemonstreerd, in de beste tradities van de Franse Revolutie, universeel en internationalistisch. De betoging maakte deel uit van grote manifestaties voor de gevangen Wikileaks-leider. Twee bussen met 120 Gilets Jaunes waren naar Londen afgereisd. Volgens GJ-voorman van het eerste uur Maxime Nicolle maakte hij een verzwakte en aangeslagen indruk. Geen wonder na zoveel maanden in de ergste gevangenis van het VK, sinds zijn arrestatie op 11 april toen hij door de Britse geheime dienst uit de Equadoriaanse ambassade werd gesleurd. De rechter van het Westminster Magistrates Court verklaarde zich 'incompetent'. Assange werd terug naar zijn cel gebracht. Vervolgens gingen de Gele Vesten op andere plekken in Londen demonstreren. De oproep van Assange volgend, naar buiten gebracht door zijn vriend John Pilger: 'Spreek namens mij, want ik ben monddood gemaakt'. 

Acte 49 afgelopen zaterdag was weer als vanouds massaal, overal in Frankrijk, een opmaat naar 17 november als het protest een jaar oud is. Na de gewelddadigheden door de politie tegen de betogende brandweermannen ('soldaten' vallend onder het ministerie van Binnenlandse Zaken) eerder in de week. En niet te vergeten de Eerste Hulp die in staking is (maar natuurlijk gewoon doorwerkt) tegen Macron. De ontslagen werknemers van General Electric in Belfort.

De macht wacht een hete herfst. (WK)

Heden bereikte ons dit heuglijke bericht. Crimefighter Van Nimwegen kan langdurig op vakantie. En dat meisje van Bloos zit voorlopig nog wel even in de wachtkamer. Keurig werk van Jan Watse Fokkens, daar niet van. Maar wij hebben vorig jaar in deze serie aan Jan Watse gevraagd om ook eens te kijken naar het bloosloze gedrag van een andere bekende crimefighter: Michiel van IJzendoorn (1). Nooit meer iets over gehoord. Of zou het zo zijn, dat iets pas serieus wordt als de NRC een ei legt? Stay tuned (JP).

(1) Zie de afleveringen 625 tot en met 628 en 630.

Twee jaar geleden alweer. Toen werd op Malta onze roemruchte collega Daphne Caruana Galizia op gewelddadige wijze herenigd met haar schepper. Met een autobom. Waarover zij zoal schreef en wie zij daarbij op de tenen ramde kunt u in deze serie summier terugvinden. High society uit binnen- en buitenland, lowlives uit Malta zelf of uit de hak en de zool van de Italiaanse laars, het maakte haar geen flaus aus. Daar ligt mogelijk meteen een van de redenen, dat de mastermind cq. de opdrachtgever(s) voor de door drie eenvoudige Maltese lieden uitgevoerde moord nog niet is gevonden. Teveel unusual suspects. Uit een nieuw rapport dat door ijverige collega's bij elkaar is geharkt en vorige week het publieke toneel is opgeduwd blijkt dat het onderzoek waaraan in het begin van de postnatale fase ook Nederlandse speurneuzen hebben meegewerkt net zo hard opschiet als de bolide van Verstappen met vier lekke banden. In wezen was er niet veel te melden. Het enige interessante vormde wat ons betreft drie mogelijke nog naamloze opdrachtgevers die de lokale grutters op de korrel zouden hebben. Het zou gaan om een goed gevulde zakenman met weliswaar een blanco strafregister en in connectie met de werkzaamheden van Daphne nog schadevrij, maar die al wel in haar planning vermeld stond. En verder een meneer die pittig zou bijverdienen in de smokkelsfeer en een vogel die geen onbekende was in de door de Italiaanse buren beheerste gokwereld. Hm? Italiaanse gokwereld? Krijgt u ineens ook zo'n trek in Hema-worst? Raar hè? Stay tuned (JP).

Goedemorgen spijbelaars van school of werk of desnoods het leven zelve. Volgens de msm hebben jullie concurrentie gekregen: Extincton Rebellion. Ik ga straks in op dat concurreren. Eerst over die naam, en dan vooral het eerste woord daarin. Uitsterving. Vind ik goed gekozen. Klinkt zowel in het engels als bij ons dreigend. Donker en duister. Drukt goed uit hoe onze tegenstander zich voordoet.

Vriend Natuur is donker en dreigt. Vriend Natuur zal ons uitroeien en vrolijk fluitend verder evolueren. Vriend Natuur is ons al bijna vergeten. Natuur is dus niet te vangen door ons, en al helemaal niet in het woord vriend. Vriend is onze uitvinding, hier in het Westen. Iemand die we nog even niet de hersens inslaan noemen we een vriend. In Afrika noemen ze je familie.

Natuur is onze grootste tegenstander. Want we begrijpen haar niet. We kunnen niet met haar communiceren. Het is godgeklaagd: we maken foto’s van een zwart gat maar we begrijpen niet waarover die vogel het heeft. Na miljoenen jaren zijn we niet meer in staat om de andere dieren te verstaan. Uit arrogantie noemen we hen vriend. We weten niet eens hoe zij zich zelf noemen.

Vriend Natuur is in werkelijkheid onze vijand. Een vijand tegen wie we het afleggen. Altijd en overal. We hebben het al verloren, dat gevecht dat we nooit aan hadden moeten gaan. We doen er het beste aan ons alsnog over te geven. Met de witte vlag het oerwoud in en de kudde bizons tegemoet. Laten we om genade smeken. In een taal die voor Vijand Natuur te verstaan is.

Deze vijand staat niet tegenover ons in een ander uniformpje. Deze vijand kent geen overlopers. Op deze vijand krijgen we geen vat, ook niet als we hem opsluiten en martelen. Hij knijpt er dan gewoon tussen uit, door dood te gaan, zonder zich nog voortgeplant te hebben. Deze vijand streeft niet naar vrede maar naar onderwerping.

Laten we ons dus weer onderwerpen. Niet door de natuur vriend te noemen maar door in haar op te gaan. Gedwee en niet langer uit op gewin. We hebben niets gewonnen en hebben al bijna onszelf verloren. Nu kunnen we alleen nog rebelleren tegen ons uitsterven. Niet door Vijand Natuur te bestrijden en te onderwerpen, maar door ons neer te leggen. Als een hond in het zonlcht.

In de msm wordt verteld dat Extinction Rebellion bestaat omdat jullie niet zouden bestaan, opstandige en spijbelende jeugd. Ze zien het graag zo, in de kwaakkranten en op de kwekradio. Ze hebben het graag over concurrentie. Over machtsstrijd. Vertellen ellenlange verhalen over wie wie allemaal naar het leven staat in de polletiek.

Mispoes in het kwadraat. Die jongens en meisjes die zich aan elkaar verbinden met flinke platen ijzer hebben jullie nodig. Ga om ze heen staan en zitten. Keer je samen tegen de wout. En tegen de msm. Ook vandaag weer. Bevrijd een dier, en daardoor jezelf. Hup, allemaal naar De Efteling en de fik in die tent. En hop, naar de dierentuin en van het slot die kooien!

(JoopFinland)

Op vrijdag trokken 600.000 demonstranten, een groot deel te voet over de autosnelwegen, uit alle delen van Catalonië naar Barcelona voor een demonstratie die, net als voorgaande avonden sinds de vonnissen tegen de leiders van de opstand tegen Madrid, 's avonds werden voortgezet in confrontaties met de oproerpolitie. Honderden gewonden en arrestaties. 

PSOE-leider Sanchez speelt een rol Ebert en Noske die de Spartakistenopstand neersloegen waardig: deze 'socialistische' premier verklaart dat nu 'het recht zijn loop heeft gehad de situatie kan normaliseren'. Alsof de Catalanen de straffen tegen hun leiders zouden kunnen accepteren en 'weer gewoon aan het werk gaan' als Rotterdammers. 'Waar ze zo goed in zijn'.

Dit zijn vrome wensen van een Franquistische elite die na de dood van de Caudillo in 1974 met zijn monarchie dachten de verhoudingen zo te kunnen houden als ze waren. Bezoek de landerijen van de adellijke families in Catalonië. Of liever: sta aan de omheining met borden 'verboden toegang'. Hun wanstaltige welstand behouden heeft hen, samen met Catalaanse banken en bedrijven die hun hoofdkwartier naar Valencia of Madrid verplaatsten, tegen hun eigen volk gekeerd. Spanje is een feodaal land, waarin de markiezen, graven en hertogen onverminderd hun privileges genieten en de showpagina's aanvoeren. DAAR richt de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging, die voor alles Republikeins is, zich tegen. Net als de Burgeroorlog, waarvan de massagraven nog steeds worden geopend, is de strijd in Catalonië een sociale strijd. Klassenstrijd. Het is een bondgenootschap van (echte) socialisten, anarchisten en de Catalaanse bourgeoisie, die de laatste premiers leverde: de afgezette Carles Puigdemont, die zich ter beschikking van de Belgische justitie heeft gesteld, en zijn opvolger Quim Torra, die de Catalaanse politie (de Mossos d'Esquadra': 'de jongens van het Eskader') op de demonstranten moet afsturen om niet ook afgezet te worden.  

Dit kan niet goed aflopen voor de macht. Het geweldloze protest van de Catalanen tot nu is van karakter veranderd. Het geweld is geheel op het conto van Madrid te schrijven. Op hun Franquistische terreur. In Baskenland is als een van de uitzonderingen in 'Spanje' (er zijn geen Spanjaarden, slechts Andaluciers, Galiciers, Valencia en etc.) gedemonstreerd uit solidariteit. Daar is de gewapende opstand beëindigd na decennia burgeroorlog. Madrid speelt met vuur. En Brussel met hen. (WK)

Een bewogen adres. Weteringstraat 28 in Amsterdam. Een adres met een zwaar bezwadderd verleden. Neem even de tijd voor dit historische SPOK-artikel, dan weet u wat we bedoelen. Komt u naast de naam van Jürgen Steinke vanzelf ook die van Klaas Bruinsma en Peter Houtman tegen. Allebei heren die niet al te deftig aan hun einde zijn gekomen. Maar Jürgen leeft nog en slijt zijn ouwe dag genoeglijk vlakbij Kut op het Kroatische eiland Vis. Klinkt niet appetijtelijk, maar het valt alles mee. Lees hier maar eens wat hij daarover schrijft en roep daarna gerust “Fuck”. Stay tuned (JP).

Eerst de bijsluiter: dit stuk gaat over zelfdoding, en wie dat een ziekte of een misdaad of allebei vindt moet zichzelf vooral blijven zien als hulpverlener en hoeft zich niet door mij bedreigd te voelen. 

Een zuivere déja-vu was het. Ik had het allemaal al eens beleefd. Twee keer zelfs. In Finland. Ik had het daar begin deze eeuw in huiselijke kring over zelfdoding, er werd een telefoonnummer gebeld, ik werd alsof ik een drievoudige moord had gepleegd, zonder schoenen en met mijn broek op mijn knieën achterin een politiebus naar het ziekenhuis gereden en van daaruit naar de gesloten afdeling van een inrichting. 

Eenmaal in ‘observatie’ (d. i. een etmaal koffiedrinken en tv-kijken terwijl je wacht op een gesprek met een psychiater) had ik de mazzel dat iemand van het personeel wel wilde luisteren naar mijn verhaal. En dat hij met name begreep dat, indien ik mezelf had willen doden ik dat in Nederland zou kunnen doen zonder dat de smeris achter me aankwam. Dat zelfdoding in mijn moederland geen misdaad was. Je raadt het al: ik heb tijdens mijn jaren van afwezigheid iets gemist. Ik wist niet dat de Nederlandse samenleving inmiddels is aangetast door het veiligheidsvirus. Dat het land is volgehangen met camera’s en de muren er oren hebben gekregen. Dat veiligheid er een toverwoord is geworden, en de voornaamste bron van inkomsten voor smerige politici en dito ondernemers. 

En dus deed zich een poosje geleden in Nederland voor wat ik toen en daar in Finland niet voor mogelijk had gehouden. Ik had het in huiselijke kring achter de dijken over zelfdoding, er werd een nummer gebeld en vijf minuten later hadden we de smeris en Bram op de koffie. Bram was het ergst. Een mannetje in wegwerker-outfit dat claimde ‘verpleegkundige’ te zijn maar nog altijd het onderzoek aan mij moet verrichten waarover hij het had. In plaats daarvan begon hij mijn Finse vrouw op taalfouten te betrappen en te bellen met een ‘zorgplatform’ of zoiets. En om aandacht te vragen: of ik wel wist dat hij dit eigenlijk in zijn vrije tijd deed. En dat hij zijn stinkende best deed. Ik voelde me al bijna schuldig jegens het kereltje… 

Tijdens het gebel kwam ook 113 ter sprake, het telefoonnummer waarvan nu ook door de verantwoordelijke minister is vastgesteld dat ‘het niet bestaat’. Mijn vrouw was helemaal over de rooie omdat zij 112 had gebeld ‘en niet om de politie, toch?’ Bram bevool haar 113 aan, ‘want dat is de hulplijn, daarop kun je met iemand praten’. De twee agenten legden uit dat ze voor de veiligheid ‘van U en van anderen’ kwamen. 

Ik vertelde het stel over mijn ervaringen destijds in het Finse, en vroeg waar het respekt voor wat zij zo graag hun ‘patient’ was gebleven. Ik vertelde hen over mijn broer. Die heeft zich in 1984 het leven genomen maar niet dan na een lange en pijnlijke zoektocht naar een manier om dat met zo min mogelijk gevolgen voor ‘anderen’ te kunnen doen. ‘Van hem heb ik heel veel geleerd’, zei ik. ‘Van zelfbenoemde hulpverleners niets.’ 

Al het gebel van Bram resulteerde in nachtelijk vervoer met een ambulance naar dat zorgparadijs. ‘Nee, U kunt dat niet weigeren want dan brengt de politie U erheen’ en ‘Ja, die taxi terug moet U zelf regelen’. Gelukkig was de psychiater van dienst een lief, jong ding in zondagse jurk dat niets van opname wilde weten en me snel verleid had tot ‘een keertje praten in mijn praktijk’. Het zelfgekozen einde van voormalig bewindsvrouw Ella Vogelaar vorig weekeinde roept bij mij de vraag op of de ‘rich and famous’ onder ons er uit kunnen stappen zonder Brammen en andere ‘preventeurs’ op hun moeilijke weg te vinden. Niet dus. Piet Vroon, de opiniërende psycholoog die het illustere rijtje met daarin onder meer Joost Zwagerman, Wim Brands en Anil Ramdas twintig jaar geleden opende, kreeg in de Groene Amsterdammer vier jaar na zijn einde een bak stront van ene Louis Hoeks over zich uitgestort. Anil Ramdas werd na zijn dood door knuffelimmigrant Sylphain Ephimenco ‘laf’ genoemd, en exemplarisch voor allen die het ‘vroegtijdig’ voor gezien houden. Leest en huivert.

Zelfdoding is klaarblijkelijk de allervreselijkste misdaad, waarvoor zelfs na de dood de doodstraf wordt geëist… 

En dat staat allemaal haaks op de discussie over de goede dood, waarin na decennia ook de mogelijkheid bespreekbaar is geworden van euthanasie voor mensen die los van fysieke kwaal of leeftijd lijden aan het leven. Waar wordt de ruimte voor die goede dood, het zelfgekozen einde op een zelfgekozen moment, gecreëerd? Een zelfmoordenaar -om in de woordkeuze van Ephimenco te blijven- stuit op preventie, uniformen, de dreiging met vrijheidsbeperking, hij of zij wordt niet gesteund, niet gerespecteerd in zijn of haar keuze. 1, 2, 3 bellen? Wat mensen nodig hebben is een telefoonlijn waarin ze begrip krijgen.

(Joop Finland)

3 reacties

Online begraven worden, kan dat? En zo ja, voor hoelang? Vlak nadat we voor de tweeduzendste keer moesten vieren dat ene timmermanszoon uit Nazareth niet voor zijn cumulus betaald had en er na een nachtje alweer uit werd geveegd, neem ik U mede naar de eeuwige jachtvelden van het internet. Gaat Uw website dood, dan houdt ie niet op maar wordt bijgezet. Mits ie interessant genoeg is. Een club in het verre US of A beslist over dat laatste en harkt de resten bijeen op archive.org. Op de site het deurtje van een heuse tijdmachine. De Toekomst ontbreekt nog in de bestemmingen die op Uw kaartje staan, U kunt voorlopig alleen in de achteruit, maar dat is ook precies wat we in dit serietje willen.
Klikken we anno vandaag op nxtvn.com, van de club waartoe Adje Melkert in ieder geval een jaar geleden nog behoorde, dan knallen we op kilometerpaal 404, bij de afslag die je op de digitale snelweg niet moet hebben. Maar schrijven we de naam van het vehikel uit Amsterdam-Zuid in de waybackmachine van de archivarissen dan krijgen we weer keurig zicht op het poppenkastje waarin onze Ad zijn mogges laat zien naast dat van zijn Finse collegae Suvi en Broerlief Linden. Dan zijn we weer terug bij af, zou U kunnen zeggen, bij het punt in de tijd waarin alles op de Zuidas nog crescendo leek te gaan. Of was dat Zwarte Gat er toen ook al? Die enge buis waarin nxtvn met al wat daaraan hing in het voorbije jaar is opgezogen?
Laten we weer even meeliften met onze vriend Jukkis. We verlieten hem bij zijn vaststelling dat Zweden en Finland in het Ugandese achter een dikke opdracht van opperhoofd Museveni aanzaten: nieuwe spulletjes voor zijn smurfenpeloton. Zweden trekt als eerste aan de bel maar Suvi Linden is goede tweede. Hoezo Suvi Linden, vraagt Jukkis zijn eigen. En wij zijn nieuwsgierig naar zijn verklaring:

Hoezo Suvi Linden? Zij zit in het bestuur van de schemerige NxtVn, waarin ook haar broer Seppo Lindén. Interessante andere bestuursleden zijn de drie egyptenaren Akram Emil Farag, Alhamd Alkhayat, Khaled Naguib Zaky Sedrak, de kuweiti Ali A. A. Alzaben en een in de Verenigde Arabische Emiraten woonachtige aussi, Nicholas John Fortune.

Ten diepste gekwetst in Uw oranje ziel? Tja, U moet het zo zien: in de bossen bij Jukkis reizen ze wel es voor een weekeindje naar Amsterdam, en Ajax zegt ze daar ook wel iets vanwege Litmanen destijds. Maar verder vinden ze het niet wereldschokkend wat er bij ons gebeurt. Vandaar dus dat onze Ad, ooit would be prime minister of the Kingdom of the Netherlands, voor Jukkis een onbeschreven blad is. Wat mij weer een ezelsbrug verschaft naar het culinaristische slot van deze aflevering: het is helaas nog niet op met de feestdagen en dus halen wij bij de spar drie kloeke dozen met droge biscuitjes. Die gaan er vooral op de vierde mei goed in, met een eerlijk glas koud water…
(JoopFinland)

Bosschenaren en de oorlog, dat was niks en dat wordt nooit wat. Nu ze deze weken 75 jaar bevrijding vieren, trekken je tenen spontaan krom. Alleen al van de berichtgeving. Ronkende slagzeilen over dit of dat in de kunstsien van de stad in het teken van ‘75 jaar geleden’, in de meeste gevallen een toneelstuk over een plaatselijke verzetsheld of muziektheater naar aanleiding van de bevrijding door buitenlandse troepen. En natuurlijk de niet te vermijden verhalen van juist die enkeling die zich daadwerkelijk verzette tijdens de bezetting. Of bij gebrek daaraan de herinnering van zonen en dochters of desnoods neven en nichten aan die ‘helden’ van weleer… 

Zelf heb ik een jaar of zo geleden al eens me er publiekelijk over verbaasd dat wat Bossche clubjes zich in verband met de herdenking van de Holocaust hadden ingelaten met Uitgeverij Aspekt, de alt right bedoening van Perry Pierik en consorten. Getier van Pierik bij de eigenaar van het blad waarvoor ik schreef. En mijn ontslagname bij het blad toen die eigenaar voor Pierik zwichtte en het artikel van het internet haalde. Amateurisme ten top, met een eindredacteur die niet wist wat alt right is, en een eigenaar die op de stoel van die eindredacteur ging zitten… 

Hetzelfde tref je nu weer aan rond de Sint-Jan. De Bossche Omroep is de omineuze naam van het wekelijkse informatieblaadje van de gemeente Den Bosch. Met daarin een rubriek geschreven door lezers die Onder de Boschboom heet, ik kan het ook niet helpen. Vond in de papieren versie van het ding zojuist aan het eind van het bevrijdingsgehuil het enige kritische verhaal over wat er werkelijk gebeurde tijdens de Tweede Wereldoorlog in en rond de stad. Good old Frans van Gaal stelt daarin dat concentratiekamp Vught vooral kon floreren bij de gratie van het wegkijken van al die dappere burgers en instanties. Niets heldenverering dus, maar eerder schaamte geboden rond de boorden van de Dieze… 

Maar is het wel Frans die dit schreef? In de blijkbaar door een kind van drie vormgegeven webversie van het krantje komt na veel googelen en zoeken, zuchten en vloeken onder het artikel opeens ene Andre Beks als auteur op de proppen. Wablief??? Misschien lossen ze bij de Roeptoeter de kwestie nog es op. Maar die oorlog, en dat verzet, is in ieder geval niet wat men er achteraf zo graag van maakt… 

(JoopFinland)

2 reacties

Wie hoort er in dit rijtje niet thuis: Johan Cruijff, Michel Platini, Franz Beckenbauer, Jürgen Steinke, Lionel Messi en Cristiano Ronaldo? Jürgen Steinke. Heel goed. U gaat door naar de volgende ronde. De op 24 maart 1949 geboren Jürgen Steinke was voor een groot deel van zijn voetballeven een speler uit de keukenkampioen divisie van de DDR tussen najaar 1968 en zomer 1984. Een laagvlieger dus. Maar na die periode lijkt hij flink hogerop te vliegeren. Met name in de Berlijnse stenenwereld en later ver daarbuiten. En dat trok ook de aandacht van Nederlandse stenenstapelaars. Snort u dit artikel in de Cobouw van 2 december 1994 maar even door dan malen wij ondertussen een paar bonen. Vet hè? Maar er groeide twijfel tussen onze kwabben. Hoe wordt zo'n eenvoudige drollenwipper als Jürgen Steinke tussen 1984 en 1994 grootaandeelhouder van Kondor Wessels? Om eens over een polletje te struikelen. En wanneer precies? Dat zegt Cobouw er niet bij. Nou staat er op het geboortekaartje van Kondor Wessels juli 1990 (1), dus Jürgen maakte na die maand pas zijn entree. Maar we mogen gerust aannemen dat ruim voor dat jaar waarin de twee helften van Duitsland weer aan elkaar werden geplakt geldwolven van beide zijden van Checkpoint Charlie de buit al aan het verdelen waren. Bijvoorbeeld via de naar waspoeder riekende Zwitserse Bank Cantrade, waar de Van Riemsdijkjes en de Van Lanschotjes de dienst uitmaakten en de crème van avontuurlijk Nederland onder wie ome Dik Wessels (bij leven grootaandeelhouder van de Bossche bollenbank) zijn ondeugende poen liet schoon spoelen (2). Al dan niet geassisteerd door de burgemeester van Oost-Berlijn die op ome Dik's pay-roll stond. Opvallend: in het Cobouw artikel wordt expliciet vermeld dat de Koninklijke BAM geen gebruik maakte van Jürgen's diensten. Kan zijn, maar een “voormalige” topman van dat illustere stenenbedrijf deed dat wel degelijk: Henk van de Meene (rip). De grootste wasbaas van Nederland. Kwootje van Peter Lagendijk daarover. Komt ie:

“Direct nadat ik aan de slag ging in de stenenwereld (3) werd ik door Henk regelmatig naar Düsseldorf gestuurd voor het sluiten van enorme deals met vertegenwoordigers van Steinke, onder wie Volker Diedenhofen, een topjurist. Overigens was Steinke bij Henk geïntroduceerd door Floor Mouthaan, wiens broer Niek hotemetoot was bij Van Lanschot en wiens carrière nou niet bepaald vlekkeloos was “ (4).

Peter stuurde tegelijkertijd een KvK-uittreksel van de uit 1977 stammende stenenonderneming Amlyn Holding mee, waarin Henk in een later stadium als stille vennoot optrad. En hoppa, daar gaat de bal over de hoofdtribune. Want de Steinke die in dit epistel wordt opgevoerd heeft een dubbele voornaam, Jürgen Berth, en komt uit Reutlingen ten zuiden van Stuttgart. Nog zo erg niet, maar hij werd ook op een totaal andere datum afgeleverd door de ooievaarexpres dan onze Berlijnse keukenkampioen: 25/12/1941. Overigens blijkt Jürgen Berth al enige tijd geleden verhuisd te zijn naar Vis, een eiland onder de Kroatische kust, van waaruit hij zijn zakelijke imperium aanstuurt. Een laten we nou een deel daarvan terugvinden in Amsterdam. Niet bij een van de gebruikelijke, belastingparadijselijke trustkantoren,